Wykonywanie praktyki lekarskiej, lekarsko-dentystycznej i zawodu aptekarskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.61.342

Akt utracił moc

Wersja od: 29 września 1947 r.

DEKRET

z dnia 24 września 1947 r.

w sprawie wykonywania praktyki lekarskiej, lekarsko-dentystycznej i zawodu aptekarskiego.

Na podstawie art. 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy z dnia 4 lipca 1947 r. o upoważnieniu Rządu do wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 49, poz. 252) - Rada Ministrów postanawia, a Rada Państwa zatwierdza, co następuje:

Art.  1.

Minister Zdrowia może w ciągu 2 lat od wejścia w życie niniejszego dekretu uznawać praktykę lekarską lub aptekarską odbytą przed uzyskaniem dyplomu za równoznaczną z praktyką odbytą po uzyskaniu dyplomu w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt c) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 25 września 1932 r. o wykonywaniu praktyki lekarskiej (Dz. U. R. P. Nr 81, poz. 712) i art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 25 marca 1938 r. o wykonywaniu zawodu aptekarskiego (Dz. U. R. P. Nr 23, poz. 202), jeżeli praktyka lekarska odbywała się w ciągu lub po wysłuchaniu wykładów klinicznych, zaś praktyka aptekarska odbywała się co najmniej w czasie trzeciego roku studiów.

Art.  2.

W ciągu dwu lat od dnia wejścia w życie niniejszego dekretu mogą być udzielane zezwolenia na stałe lub czasowe wykonywanie praktyki lekarskiej, praktyki lekarsko-dentystycznej bądź też zawodu aptekarskiego osobom, które uzyskały za granicą dyplom lekarski, lekarsko-dentystyczny bądź magistra farmacji mimo, iż dyplomy ich nie zostały nostryfikowane w Polsce, jeżeli osoby te odpowiadają poza tym warunkom przewidzianym w przepisach o wykonywaniu danego zawodu.

Czasowe zezwolenie może być udzielone na okres nie dłuższy niż 2 lata.

Art.  3.

Zezwoleń wymienionych w art. 2 udziela Minister Zdrowia na wniosek komisji powołanej dla każdego z zawodów w składzie:

a) powołanego przez Ministra Zdrowia jego przedstawiciela, jako przewodniczącego;

b) powołanego przez Ministra Oświaty jego przedstawiciela;

c) powołanych przez Ministra Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Oświaty dwóch profesorów odpowiedniego wydziału wyższej uczelni akademickiej;

d) powołanego przez Ministra Zdrowia przedstawiciela odpowiedniej organizacji zawodowej.

Władze powołujące członków komisji powołują także ich zastępców.

Art.  4.

Komisja po zbadaniu przedstawionych dowodów, a - jeżeli uzna to za potrzebne - również wiadomości fachowych kandydata, przedstawia Ministrowi Zdrowia wniosek o udzielenie zezwolenia na stałe lub czasowe wykonywanie praktyki (zawodu) albo też o odmówienie zezwolenia.

Szczegółowe przepisy o komisjach, trybie i kosztach postępowania wyda Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrami: Oświaty i Skarbu.

Art.  5.

Osobom, które otrzymały zezwolenia na wykonywanie praktyki lub zawodu, przysługuje prawo używania tytułu: lekarza, lekarza-dentysty bądź farmaceuty, jako tytułu zawodowego. Zezwolenie na czasowe wykonywanie praktyki lub zawodu uprawnia do używania tytułu zawodowego w okresie objętym zezwoleniem.

Art.  6.

Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrowi Zdrowia w porozumieniu z Ministrami: Oświaty i Skarbu.

Art.  7.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.