Rozdział 1 - Przepisy ogólne - Wykonywanie lotów międzynarodowych oraz stały pobyt polskich statków powietrznych za granicą i obcych statków powietrznych w Polsce.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.14.49

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 1994 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1. W rozumieniu rozporządzenia:

1) "międzynarodowym lotem handlowym" jest lot międzynarodowy wykonywany przez cywilny statek powietrzny w celu przewozu pasażerów, bagażu, towarów lub poczty za opłatą,

2) "lądowaniem handlowym" jest lądowanie w celu zabrania lub pozostawienia pasażerów, bagażu, towarów lub poczty, przewożonych za opłatą,

3) "międzynarodowymi lotami regularnymi" są loty międzynarodowe wykonywane między tymi samymi punktami według opublikowanego rozkładu w stałych odstępach czasu lub z częstotliwością wskazującą na regularny charakter lotów,

4) "międzynarodowymi lotami nieregularnymi" są loty międzynarodowe nie zaliczone do lotów regularnych,

5) "międzynarodowym lotem tranzytowym" jest lot międzynarodowy rozpoczynany i kończony poza Polską, a wykonywany w polskiej przestrzeni powietrznej bez lądowania lub z lądowaniem niehandlowym w Polsce,

6) "polskim przewoźnikiem lotniczym" jest przewoźnik lotniczy posiadający koncesję w zakresie transportu lotniczego, wydaną przez właściwy polski organ państwowy na podstawie odrębnych przepisów.

§  2.

1. Loty międzynarodowe z Polski i do Polski oraz loty tranzytowe mogą być wykonywane jedynie na podstawie zezwolenia udzielonego przez właściwy organ państwowy zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem wypadków, w których rozporządzenie upoważnia do ich wykonywania bez odrębnego zezwolenia.

2. Jeżeli umowa międzynarodowa upoważnia obce statki powietrzne do wykonywania lotów międzynarodowych, stosuje się postanowienia tej umowy, a w zakresie nie unormowanym przez nią w odmienny sposób stosuje się przepisy rozporządzenia.

3. Przepisy rozporządzenia nie naruszają innych przepisów obowiązujących w Polsce oraz w innych państwach, przez których terytorium wykonuje się część lotu międzynarodowego, w szczególności przepisów dotyczących ruchu lotniczego.

§  3.

1. Przy stosowaniu rozporządzenia Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, zwany dalej "Ministrem", współdziała z właściwymi ministrami, a organy cywilnej służby ruchu lotniczego współdziałają z organami wojskowej służby ruchu lotniczego, straży granicznej, celnymi, policyjnymi i innymi uczestniczącymi w zabezpieczeniu i obsłudze lotów międzynarodowych, jak również z zarządami lotnisk.

2. Tryb współdziałania określają odrębne przepisy oraz porozumienia między zainteresowanymi ministrami.

§ 4. Organ, który zgodnie z przepisami rozporządzenia udzielił zezwolenia na wykonanie lotu (lub lotów), może zabronić jego (ich) wykonania albo zmienić warunki zezwolenia, a organ cywilnej służby ruchu lotniczego - zabronić zrealizowania planu lotu (lub lotów) albo zmienić warunki wykonania tego planu, jeżeli:

1) wymaga tego bezpieczeństwo lub porządek ruchu lotniczego albo

2) lot jest wykonywany niezgodnie z warunkami zezwolenia lub przyjętego planu lotu albo z naruszeniem obowiązujących przepisów polskiego prawa lub postanowień umowy międzynarodowej, albo

3) jest to konieczne dla zachowania zakazów lub ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "Prawem lotniczym".

§  5.

1. W wypadkach, w których w myśl przepisów rozporządzenia jest wymagane posiadanie świadectwa kwalifikacji, wydanego przez polski organ państwowy, zwanego dalej "polskim świadectwem kwalifikacji", organy państwowego nadzoru lotniczego dokonują oceny, czy podmiot zamierzający podjąć działalność w zakresie transportu lotniczego i innych usług lotniczych, związaną z wykonywaniem lotów międzynarodowych albo ze stałym pobytem polskich cywilnych statków powietrznych za granicą i obcych cywilnych statków powietrznych w Polsce, posiada właściwe kwalifikacje do należytego i bezpiecznego wykonywania tej działalności, zwłaszcza dotyczące przygotowania organizacyjnego, technicznego i zawodowego, zgodnie z przepisami i umowami międzynarodowymi oraz normami organizacji międzynarodowych przyjętymi przez Polskę.

2. Pozytywny wynik oceny, o której mowa w ust. 1, potwierdza się przez wydanie świadectwa kwalifikacji.

3. W świadectwie kwalifikacji określa się zakres wykazanych kwalifikacji oraz można zastrzec warunki i ograniczenia jego ważności.