Rozdział 3 - Specjalne loty międzynarodowe obcych cywilnych statków powietrznych. - Wykonywanie lotów międzynarodowych oraz stały pobyt polskich statków powietrznych za granicą i obcych statków powietrznych w Polsce.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.31.177

Akt utracił moc

Wersja od: 1 grudnia 1975 r.

Rozdział  3.

Specjalne loty międzynarodowe obcych cywilnych statków powietrznych.

§  4.

1. Lot specjalny obcego cywilnego statku powietrznego w polskiej przestrzeni powietrznej może się odbyć, jeżeli organ ruchu lotniczego wyda na ten lot zezwolenie.

2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane w razie wykonywania lotu specjalnego niehandlowego (bez lądowania lub z lądowaniem niehandlowym na terytorium Polski), jeżeli:

1) lot ma wykonać przewoźnik lotniczy, dokonujący regularnych lotów międzynarodowych, albo

2) państwo przynależności statku powietrznego jest stroną Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212) lub innej umowy regulującej sprawy lotów międzynarodowych, której Polska jest stroną, albo

3) Minister Komunikacji ustalił taki sposób wykonywania tych lotów dla cywilnych statków powietrznych zarejestrowanych w danym państwie.

3. Określony w ust. 2 lot może się odbyć w polskiej przestrzeni powietrznej, jeżeli został zgłoszony do organu ruchu lotniczego i organ ten uzgodnił techniczne warunki lotu podane w zgłoszeniu (§ 5).

§  5.

1. Wniosek o wydanie zezwolenia na wykonanie lotu specjalnego lub zgłoszenie takiego lotu powinny zawierać:

1) nazwę i adres ubiegającego się o zezwolenie na lot lub zgłaszającego lot,

2) typ i znaki rozpoznawcze statku powietrznego,

3) sygnał wywoławczy radiostacji pokładowej, jeżeli jest inny niż znak rozpoznawczy statku powietrznego,

4) nazwisko i imię dowódcy statku powietrznego i liczbę członków załogi,

5) 1 nazwę i adres zlecającego wykonanie lotu, rodzaj i cel lotu, określenie grupy i liczby pasażerów, rodzaje i ilości ładunku, wysokość i podstawę obliczenia opłat przewozowych - jeżeli wniosek dotyczy lądowania handlowego w Polsce,

6) trasę lotu i lotniska lądowania w Polsce (jeżeli lądowanie jest przewidziane),

7) planowany termin (datę i godzinę) rozpoczęcia lotu (startu) i dokładny rozkład lotu z uwzględnieniem czasu przelotu granicy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według czasu GMT (średni czas Greenwich),

8) wysokość lotu oraz minimalne warunki meteorologiczne, w jakich zamierzone jest wykonanie lotu,

9) dane dotyczące wykonania lotu powrotnego, jeżeli ma on być wykonany w polskiej przestrzeni powietrznej.

2. Jeżeli wniosek lub zgłoszenie nie przewiduje lądowania w Polsce, ubiegający się o zezwolenie lub zgłaszający lot powinien podać organowi ruchu lotniczego również dane określone w ust. 1 pkt 5, jeżeli organ ten zażąda lądowania na terytorium Polski.

3. Dane określone w ust. 1 pkt 8 wymagane są tylko w przypadku, gdy lot obcego statku powietrznego nie może być wykonany jako lot IFR (zgodnie z przepisami o wykonywaniu lotów według przyrządów).

§ 5a. 2 Zgłoszenie lotu specjalnego niehandlowego kieruje się bezpośrednio do organu ruchu lotniczego na 48 godzin przed planowanym startem statku powietrznego, nie później jednak niż do godz. 10⁰⁰ GTM w dniu poprzedzającym lot; w zgłoszeniu lotu skierowanym w terminie krótszym niż 48 godzin przed planowanym startem statku powietrznego należy podać przyczyny opóźnienia.

§ 6. 3

1. Wniosek o zezwolenie na lot specjalny handlowy kieruje się do Ministra Komunikacji co najmniej na 14 dni przed planowanym startem statku powietrznego, jeżeli zachodzą warunki wymienione w § 4 ust. 2.

2. W wypadkach innych niż wymienione w § 4 ust. 2 wniosek kieruje się do Ministra Spraw Zagranicznych w terminie co najmniej na 30 dni przed planowanym startem statku powietrznego; wniosek powinien być wraz z opinią przekazany niezwłocznie Ministrowi Komunikacji.

3. Wniosek zgłoszony w terminie krótszym niż ustalony w ust. 1 lub 2 może być uwzględniony tylko w wyjątkowym, uzasadnionym wypadku.

4. Zezwolenie na specjalny lot handlowy może być udzielone, jeżeli:

1) przewóz nie może być wykonany regularnymi liniami lotniczymi łączącymi Polskę z krajem, z którego ma być wykonany lot,

2) państwo przewoźnika lotniczego ubiegającego się o zezwolenie stosuje do polskiego przewoźnika zasadę wzajemności w tym zakresie,

3) opłaty za przewóz pasażerów i ładunku są zgodne z taryfami międzynarodowymi, a w razie braku takich taryf - są uzasadnione ekonomicznie,

4) port lotniczy lądowania w Polsce zapewni właściwą obsługę statku powietrznego, pasażerów i ładunków,

5) interes publiczny nie stoi na przeszkodzie udzieleniu zezwolenia.

§  7.

1. Zezwolenie na lot specjalny powinno być zakomunikowane składającemu wniosek co najmniej na 24 godziny przed planowanym startem statku powietrznego przy zastosowaniu odpowiednio trybu przewidzianego dla składania wniosków o wydanie zezwolenia.

2. O uzgodnieniu technicznych warunków podanych w zgłoszeniu lotu należy zawiadomić zgłaszającego możliwie jak najwcześniej, nie później jednak niż na 1 godzinę przed planowanym startem.

§ 8. 4 W razie niemożności wykonania lotu z przyczyn meteorologicznych, technicznych lub innych w terminie ustalonym w zezwoleniu lub w uzgodnionym przez organ ruchu lotniczego zgłoszeniu, lot taki może być wykonany w ciągu następnych 7 dni pod warunkiem, że nowy termin rozpoczęcia lotu (startu) zostanie zgłoszony organowi ruchu lotniczego w czasie określonym w § 5a.

§ 9. Organ ruchu lotniczego może zabronić wykonania lotu lub zmienić warunki lotu, jeżeli:

1) wymaga tego bezpieczeństwo lub porządek ruchu lotniczego albo

2) lot nie jest wykonywany zgodnie z warunkami podanymi w zezwoleniu lub w uzgodnionym zgłoszeniu albo z danymi zawartymi we wniosku (zgłoszeniu), albo

3) jest to konieczne do zachowania zakazów lub ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153).

§  10.

1. Organ ruchu lotniczego może w uzasadnionych przypadkach odstąpić od niektórych wymagań przewidzianych w §§ 4-8, a w szczególności:

1) w odniesieniu do lotów związanych z prowadzeniem akcji poszukiwawczo-ratowniczej, niesieniem pomocy sanitarnej lub pomocy w razie klęsk żywiołowych oraz w przypadkach, gdy statek powietrzny, którego to dotyczy, znajduje się w niebezpieczeństwie, albo kiedy takie odstąpienie jest konieczne dla uniknięcia niebezpieczeństwa,

2) w zakresie uzasadnionym zasadą wzajemności.

2. Jeżeli umowy międzynarodowe, których Polska jest stroną, przewidują inne niż określone w §§ 4-8 wymagania, stosuje się wymagania tych umów.

¹ § 5 ust. 1 pkt 5 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 7 listopada 1975 r. (Dz.U.75.37.203) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 1975 r.

² § 5a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 7 listopada 1975 r. (Dz.U.75.37.203) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 1975 r.

³ § 6 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 7 listopada 1975 r. (Dz.U.75.37.203) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 1975 r.

⁴ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 7 listopada 1975 r. (Dz.U.75.37.203) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 1975 r.