Wykonanie w zakresie danin komunalnych art. 148 ust. 1 i art. 164 ust. 1 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.37.273

Akt utracił moc

Wersja od: 9 maja 1949 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ I ZIEM ODZYSKANYCH

z dnia 21 lipca 1948 r.

w sprawie wykonania w zakresie danin komunalnych art. 148 ust. 1 i art. 164 ust. 1 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym.

Na podstawie art. 148 ust. 1, art. 164 ust. 1 i art. 170 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. R. P. Nr 27, poz. 174) zarządza się, co następuje:

Do art. 148 ust. 1.

§ 1. 1 Władza podatkowa pierwszej instancji może sama zmienić swoją decyzję, jeżeli uzna, że odwołanie zasługuje w całości lub w części na uwzględnienie, a zmniejszenie daniny nie przekroczy kwoty 10.000 zł w m. st. Warszawie zaś i w m. Łodzi kwoty 30.000 zł.

Do art. 164 ust. 1.

§  2.

1. Wojskowi i urzędnicy publiczni wzywani w charakterze świadków lub biegłych w sprawach podatków komunalnych otrzymują zwrot kosztów podróży w wysokości przewidzianej dla ich podróży służbowych oraz wynagrodzenie za stratę czasu w wysokości należnych im diet.

2. Inne osoby wzywane w charakterze świadków lub biegłych w sprawach podatków komunalnych otrzymują zwrot kosztów podróży i wynagrodzenie za stratę czasu, a biegli ponadto za wykonaną pracę według norm następujących:

a) władza podatkowa ustala wysokość kosztów podróży od miejsca zamieszkania do miejsca stawiennictwa i z powrotem, biorąc za podstawę koszt przejazdu najniższą klasą i najtańszym środkiem transportu masowego osób (koleją, autobusem, tramwajem itp.), w braku zaś takiego środka - koszt przejazdu najtańszym ze środków lokomocji,

b) władza podatkowa ustala wynagrodzenie za stratę czasu według swobodnej oceny w wysokości od 100 do 300 zł dziennie; do czasu, za który przyznaje się wynagrodzenie, zalicza się także czas konieczny do odbycia podróży z miejsca zamieszkania do miejsca stawiennictwa i z powrotem; osobie, mającej miejsce zamieszkania w miejscowości, do której ją wezwano, służy prawo do wynagrodzenia jedynie w razie utraty zarobku,

c) 2 władza podatkowa ustala wysokość wynagrodzenia biegłych za wykonaną pracę w granicach od 50 do 250 zł za każdą zaczętą godzinę w zależności od trudu, czasu i kwalifikacyj koniecznych do wykonania pracy; przyznanie wynagrodzenia w kwocie wyższej wymaga uprzedniej zgody Ministra Administracji Publicznej; przepis ten dotyczy również biegłych będących wojskowymi lub urzędnikami publicznymi.

§ 3. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 7 kwietnia 1949 r. (Dz.U.49.28.206) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 maja 1949 r.

² § 2 ust. 2 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 7 kwietnia 1949 r. (Dz.U.49.28.206) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 maja 1949 r.