Część 8 - Przepisy przejściowe i końcowe. Do art. 185 . - Wykonanie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.20.131

Akt utracił moc

Wersja od: 14 stycznia 1949 r.

CZĘŚĆ  VIII.

Przepisy przejściowe i końcowe.

Do art. 185.

§  570.

(1) Zaliczeniu na poczet zasadniczej służby wojskowej podlega czas czynnej służby wojskowej, odbytej:

a) w wojsku polskim lub w polskiej marynarce wojennej;

b) w polskich formacjach wojskowych (ochotniczych), uznanych przez Państwo Polskie, a to: w legionach polskich, w polskim korpusie posiłkowym, w polskiej sile zbrojnej, w I, II i III korpusie wschodnim, w wojskach polskich we Francji i we Włoszech, w dywizji gen. Żeligowskiego, formacjach polskich na Syberii, na Murmanie, w Odesie i w Finlandii, w polskiej organizacji wojskowej (P.O.W.) oraz w formacjach powstańczych wielkopolskich i śląskich;

c) w armiach i marynarkach państw zaborczych, a mianowicie: w armii rosyjskiej - przed 1 listopada 1917 r., w armii austro-węgierskiej - przed 1 listopada 1918 r., w armii niemieckiej - przed 27 grudnia 1918 r.

(2) Służba odbyta w polskich formacjach wojskowych, nie wymienionych w ust. (1) lit. b), oraz w oddziałach byłej armii rosyjskiej w czasie od 1 listopada 1917 r. do 1 listopada 1918 r. może być zaliczona jedynie na mocy zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych, wydanego w każdym poszczególnym przypadku.

§ 571. Służbę w formacjach, wymienionych w § 570, zalicza się w stosunku dzień za dzień, jeżeli stosunek interesowanych osób do powszechnego obowiązku wojskowego nie został już ostatecznie ustalony w myśl art. 119 i 120 tymczasowej ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej z dnia 27 października 1918 r. (Dz. P. K. P. Nr 13, poz. 28).

§ 572. Zaliczenie służby wojskowej przeprowadza komendant rejonu uzupełnień z urzędu lub na podstawie udokumentowanych próśb interesowanych.

Do art. 188.

§  573.

(1) Zaliczenie osób należących w myśl dotychczasowych przepisów do pospolitego ruszenia bez broni (kat. D) do kategorii osób obowiązanych do pomocniczej służby wojskowej jest automatyczne i nie wymaga szczególnego zarządzenia władzy.

(2) Również nie wymaga szczególnego zarządzenia władzy przeniesienie do pomocniczej służby wojskowej tych osób, obowiązanych do służby w rezerwie lub w pospolitym ruszeniu, które na skutek uzyskania święceń kapłańskich lub innych kwalifikacyj przewidzianych w art. 50 ust. (1) były na mocy dotychczas obowiązujących przepisów (art. 57 ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku wojskowym Dz. U. R. P. z 1933 r. Nr 60, poz. 455) zwolnione od obowiązku odbywania czynnej służby wojskowej w rezerwie lub pospolitym ruszeniu.

Do art. 190.

§ 574. Przy wykonywaniu rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 11 sierpnia 1920 r. w przedmiocie utraty obywatelstwa Państwa Polskiego wskutek niespełnienia obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr 81, poz. 540) stosuje się nadal właściwość rzeczową i miejscową, ustaloną rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i Ministrem Spraw Zagranicznych z dnia 5 kwietnia 1929 r. w sprawie utraty obywatelstwa Państwa Polskiego wskutek niespełnienia obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr 31, poz. 298).

§  575.

(1) Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

(2) Z dniem tym tracą moc obowiązującą wszystkie przepisy rozporządzeń wymienionych poniżej, jeżeli nie utraciły już mocy z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym:

a) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 października 1919 r. celem wykonania ustawy z dnia 11 lipca 1919 r. normującej stosunki służbowe funkcjonariuszów państwowych podczas pełnienia służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr 87, poz. 474);

b) rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych z dnia 14 lipca 1926 r. wydane w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych o rejestracji zamieszkałych za granicą obywateli Rzeczypospolitej Polskiej posiadających stopnie oficerskie (Dz. U. R. P. Nr 85, poz. 481);

c) rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych z dnia 7 stycznia 1929 r. w sprawie egzaminu specjalnego, którego złożenie z wynikiem pomyślnym może uprawniać do odbycia skróconej czynnej służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 215);

d) rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i Ministrem Spraw Zagranicznych z dnia 5 kwietnia 1929 r. w sprawie utraty obywatelstwa Państwa Polskiego wskutek niespełnienia obowiązku służby wojskowej (Dz. U. R. P. Nr 31, poz. 298);

e) rozporządzenie Ministrów: Spraw Wojskowych, Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1934 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Zagranicznych, Skarbu, Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, Rolnictwa i Reform Rolnych, Przemysłu i Handlu, Komunikacji oraz Opieki Społecznej w sprawie wykonania ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku wojskowym, zmienionej i uzupełnionej rozporządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 stycznia 1928 r., z dnia 29 listopada 1930 r. i ustawą z dnia 17 marca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr 83, poz. 757);

f) rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych z dnia 29 czerwca 1935 r. w sprawie ulg w wykonywaniu obowiązku służby wojskowej dla członków organizacji przysposobienia wojskowego (Dz. U. R. P. Nr 54, poz. 348);

g) rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 sierpnia 1937 r. w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wojskowych, Opieki Społecznej i Skarbu o zastępczym powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. R. P. Nr 61, poz. 481);

h) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1938 r. o obowiązkach i prawach wynikających z odbywania i ukończenia przysposobienia do wojskowej służby pomocniczej (Dz. U. R. P. Nr 14, poz. 99);

i) rozporządzenie Ministrów: Spraw Wojskowych i Spraw Wewnętrznych z dnia 24 maja 1938 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Opieki Społecznej i Komunikacji w sprawie odbywania w roku 1938 służby pracy na podstawie art. 79 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 323);

j) rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych z dnia 25 maja 1938 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych i Komunikacji o uzupełniającej służbie wojskowej (Dz. U. R. P. Nr 39, poz. 330).