Rozdział 1 - Przepisy ogólne. Do art. 4 . - Wykonanie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1939.20.131
Akt utracił moc Wersja od: 14 stycznia 1949 r.
Rozdział I.
Przepisy ogólne.
Przepisy ogólne.
Do art. 4.
§ 2.
Zarządzenie mobilizacji wydane na podstawie ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym wywołuje skutki prawne przewidziane również w innych przepisach, jeżeli nastąpienie tych skutków jest zależne od zarządzenia mobilizacji.§ 3.
(1)
Zarządzenie mobilizacji podaje do publicznej wiadomości powiatowa władza administracji ogólnej w drodze obwieszczeń.(2)
Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych może zarządzić podanie do wiadomości zarządzenia mobilizacji tylko interesowanym w sposób jaki uzna za stosowny i odpowiadający danym okolicznościom.Do art. 5.
§ 4.
Podział obszaru Państwa na komendy rejonów uzupełnień (K.R.U.) oraz wykaz powiatów, wchodzących w skład poszczególnych komend zawiera załącznik Nr 1.§ 5.
(1)
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlega bezpośrednio dowódcy okręgu korpusu (terytorialnemu dowódcy równorzędnemu).(2)
Zażalenia i odwołania w sprawach należących do zakresu działania komendanta rejonu uzupełnień rozstrzyga ostatecznie dowódca okręgu korpusu (terytorialny dowódca równorzędny), jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej.§ 6.
(1)
Komendant rejonu uzupełnień porozumiewa się bezpośrednio z władzami cywilnymi w sprawach związanych z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego. Dotyczy to również porozumiewania się z Komisariatem Generalnym R.P. w Gdańsku oraz z urzędami konsularnymi R.P.(2)
Jeżeli przepisy ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym oraz rozporządzenia niniejszego nie określają zasad współdziałania komendantów rejonów uzupełnień z władzami cywilnymi w poszczególnych sprawach związanych z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego - współpraca komendantów rejonów uzupełnień z władzami cywilnymi opiera się na zasadach obowiązujących ogólnie w zakresie urzędowania władz i organów państwowych.§ 7.
(1)
Ewidencję wojskową zakłada się przy poborze pod kierownictwem przedstawiciela wojska i marynarki wojennej w komisji poborowej.(2)
Ewidencję wojskową prowadzi się osobno dla mężczyzn, osobno dla kobiet.§ 8.
(1)
Powiatowe władze administracji ogólnej zawiadamiają komendę rejonów uzupełnień o zmianach dokonanych w listach poborowych, co do osób zapisanych w ewidencji wojskowej. Dotyczy to w szczególności: a) nazwiska i imienia (w razie sprostowania lub zmiany) ; b) daty i miejsca urodzenia; c) imion rodziców; d) narodowości; e) wyznania; f) kar orzeczonych przez władze administracyjne za wykroczenia wynikające z ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym; g) odroczeń zasadniczej służby wojskowej i skrócenia tej służby w myśl art. 76.(2)
Jeżeli dowody, uzasadniające zmiany wymienione z ust. (1), wpłyną wcześniej do komendy rejonu uzupełnień niż do powiatowej władzy administracji ogólnej, wówczas komendant rejonu uzupełnień przeprowadza potrzebne zmiany w ewidencji wojskowej, po czym przesyła odpowiednie zawiadomienie do powiatowej władzy administracji ogólnej.(3)
Powiatowe władze administracji ogólnej zawiadamiają ponadto komendantów rejonów uzupełnień o poniżej wymienionych zmianach dotyczących osób prowadzonych w ewidencji wojskowej: a) o skreśleniu poborowego z listy poborowych; b) o ostatecznych wynikach poszukiwań uchylających się od służby wojskowej lub od zebrań kontrolnych; c) o wydaniu lub przedłużeniu ważności paszportu zagranicznego; d) o zezwoleniu na wstąpienie do służby wojskowej lub innej służby publicznej w państwie obcym; e) o zwolnieniu od powszechnego obowiązku wojskowego z tytułu posiadania lub uzyskania obcej przynależności państwowej; f) o orzeczeniach dotyczących pozbawienia obywatelstwa polskiego.Do art. 6.
§ 9.
(1)
Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej - władzami cywilnymi właściwymi do przeprowadzania czynności i załatwiania spraw związanych z wykonaniem w kraju powszechnego obowiązku wojskowego są w pierwszej instancji:a)
powiatowe władze administracji ogólnej;b)
dyrekcje policji w miastach Bielsko, Katowice i Chorzów.(2)
Na obszarze m.st. Warszawy władzą właściwą do przeprowadzania czynności i załatwiania spraw związanych z wykonaniem w kraju powszechnego obowiązku wojskowego jest Komisarz Rządu na m.st. Warszawę. Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych może przekazać uprawnienia Komisarza Rządu na m.st. Warszawę zarządowi miejskiemu m.st. Warszawy.(3)
W sprawach związanych z wykonaniem w kraju powszechnego obowiązku wojskowego współdziałają również zarządy gmin w sposób określony przepisem szczególnym.(4)
Przez wyrażenie: "powiatowe władze administracji ogólnej" użyte w rozporządzeniu niniejszym należy rozumieć władze wymienione w ust. (1) i (2), jeżeli rozporządzenie niniejsze wyraźnie nie stanowi inaczej.§ 10.
(1)
Drugą instancją dla władz wymienionych w § 9 ust. (1) są wojewódzkie władze administracji ogólnej; drugą instancją dla Komisarza Rządu na m.st. Warszawę jest Minister Spraw Wewnętrznych. W razie przekazania uprawnień Komisarza Rządu na m.st. Warszawę zarządowi miejskiemu m.st. Warszawy (§ 9 ust. (2)) - drugą instancją dla tego zarządu będzie Komisarz Rządu na m.st. Warszawę.(2)
W przypadkach określonych przepisami szczególnymi orzeka ostatecznie Minister Spraw Wewnętrznych.§ 11.
(1)
Sprawy związane z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego przez obywateli polskich:a)
mających miejsce zamieszkania na obszarze w. m. Gdańska,b)
przebywających czasowo na obszarze w. m. Gdańska, a nie mających w kraju miejsca zamieszkania,należą w pierwszej instancji do właściwości Komisarza Rządu w Gdyni.
(2)
W sprawach tych współdziała - w szczególności jeżeli chodzi o dopełnienie przez osoby wymienione w ust. (1) obowiązku rejestracji - Komisarz Generalny R.P. w Gdańsku w sposób określony rozporządzeniem niniejszym i szczególnymi zarządzeniami wydanymi przez Ministra Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i Ministrem Spraw Wewnętrznych.§ 12.
(1)
Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej - władzami cywilnymi właściwymi do przeprowadzania czynności i załatwiania spraw, związanych z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego przez obywateli polskich, zamieszkałych stale poza granicami Państwa, są urzędy konsularne R.P.(2)
Do urzędów konsularnych R.P. zalicza się urzędy polskie, mające swą siedzibę urzędowania poza granicami Państwa (obszarem w. m. Gdańska) i wykonywające czynności konsularne tj. ambasady, poselstwa, konsulaty generalne, konsulaty, wicekonsulaty i agencje konsularne.§ 13.
(1)
Za obywatela polskiego stale zamieszkałego za granicą uważa się w rozumieniu rozporządzenia niniejszego obywatela polskiego, zamieszkałego poza granicami Państwa (obszarem w. m. Gdańska) i mającego tam stałe źródło zarobkowania, chociażby nawet również i w kraju (na obszarze w. m. Gdańska) posiadał stałe źródło dochodów. Do obywateli polskich stale zamieszkałych za granicą należą również ci obywatele polscy, którzy zmuszeni są przebywać za granicą z braku środków pieniężnych na powrót do kraju oraz ci, którzy przybyli za granicę w poszukiwaniu pracy, choćby nawet pracy nie znaleźli.(2)
Decyzja, czy obywatel polski ma być uważany za stale zamieszkałego za granicą, należy do kierownika urzędu konsularnego R.P.§ 14.
(1)
Obywatele polscy, przebywający za granicą, którzy wyjechali nielegalnie z kraju w celach zarobkowych, mają być uważani za obywateli polskich stale zamieszkałych za granicą.(2)
Obywatele polscy, przebywający za granicą, którzy wyjechali nielegalnie z kraju w innych celach, niż podano w ust. (1), mają być uważani pod względem wykonania powszechnego obowiązku wojskowego za obywateli polskich czasowo przebywających za granicą.§ 15.
(1)
Dla Komisarza Generalnego R.P. w Gdańsku tudzież dla urzędów konsularnych R.P. drugą instancją w sprawach związanych z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego jest - o ile nie chodzi o sprawy objęte art. 11 ust. (3) zdanie końcowe - wojewoda, którego właściwość określa się ze względu na ostanie miejsce zamieszkania obywatela w kraju, a w razie nieposiadania w kraju miejsca zamieszkania - ze względu na jego miejsce urodzenia w kraju. Jeżeli miejscem zamieszkania lub urodzenia obywatela w kraju jest m.st. Warszawa, drugą instancją dla Komisarza Generalnego R.P. w Gdańsku oraz dla urzędów konsularnych R.P. jest Minister Spraw Wewnętrznych. Dla obywateli polskich, którzy nie urodzili się w kraju, ani też w kraju nie mają miejsca zamieszkania, - drugą instancją jest Minister Spraw Wewnętrznych.(2)
W przypadkach określonych przepisami szczególnymi orzeka ostatecznie Minister Spraw Wewnętrznych.§ 16.
Korespondencja między Komisarzem Generalnym R.P. w Gdańsku oraz urzędami konsularnymi R.P., a władzami wojskowymi lub cywilnymi w kraju w sprawach związanych z wykonaniem powszechnego obowiązku wojskowego odbywa się bezpośrednio.§ 17.
W sprawie trybu postępowania władz wymienionych w §§ 9-16 stosuje się przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 341), jeżeli ustawa o powszechnym obowiązku wojskowym, rozporządzenie niniejsze lub inne przepisy szczególne nie stanowią wyraźnie inaczej.