Wykonanie ustawy z dnia 7 listopada 1931 r. o zasilaniu funduszów izb rzemieślniczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.70.636

Akt utracił moc

Wersja od: 16 sierpnia 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU W POROZUMIENIU Z MINISTRAMI SKARBU I SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 28 maja 1932 r.

o wykonaniu ustawy z dnia 7 listopada 1931 r. o zasilaniu funduszów izb rzemieślniczych.

Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 7 listopada 1931 r. o zasilaniu funduszów izb rzemieślniczych (Dz. U. R. P. Nr. 105, poz. 809) zarządza się co następuje:

§ 1. Podstawę rozkładu niedoboru stanowią:

a) prowadzenie zakładu rzemieślniczego w okręgu izby przez samodzielnych rzemieślników;

b) liczba uczniów oraz innych pracowników, zatrudnionych w zakładzie rzemieślniczym;

c) wyżej wymienione zasady, łącznie wzięte.

Izba uchwali, która z powyższych zasad będzie miała zastosowanie w danym okresie budżetowym.

§ 2. Przy zastosowaniu przepisu § 1 izba może rozłożyć niedobór w okresie budżetowym na samoistnych rzemieślników. Uchwała izby o wysokości pokrycia niedoboru podlega zatwierdzeniu Ministra Przemysłu i Handlu.

Uchwałę tę izba przedkłada Ministrowi Przemysłu i Handlu przy przesyłaniu budżetu, za pośrednictwem władzy przemysłowej II instancji, która zaopatruje ją swoją opinją.

§ 3. Opłaty na pokrycie niedoboru pobierane są jednorazowo w okresie budżetowym izby w terminie przez nią oznaczonym.

W wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, izba może rozłożyć wyznaczoną opłatę na częściowe spłaty. Termin ostatecznego uiszczenia opłaty nie może przekraczać okresu budżetowego izby.

Izba może z uwagi na ubóstwo rzemieślnika zwolnić go w części lub w całości od opłaty.

§ 4. Sporządzona przez izbę rzemieślniczą na zasadzie zatwierdzonej przez Ministra Przemysłu i Handlu uchwały izby, imienna lista wymiaru opłat, podana do publicznej wiadomości w drodze wywieszenia jej co najmniej na okres 14 dni w urzędach gminnych okręgu izby, powinna zawierać wskazanie: 1) terminu płatności, 2) miejsca płatności, 3) środka prawnego od wymiaru opłaty i 4) zagrożenia przymusowego ściągnięcia opłaty wraz z karami za zwłokę i z kosztami egzekucyjnemi w razie nieuiszczenia jej w terminie.

W ciągu 14 dni od dnia wywieszenia listy wymiarowej każdy, kto uznaje dla siebie wymiar co do wysokości za niesłuszny, ma prawo wnieść odwołanie za pośrednictwem izby rzemieślniczej do władzy przemysłowej II instancji, która decyduje ostatecznie.

Wniesienie odwołania nie wstrzymuje obowiązku uiszczenia wymierzonej opłaty w przepisanym terminie.

§ 5. Nieuiszczone w terminie opłaty będą ściągnięte w drodze przymusowej wraz z karami za zwłokę i kosztami egzekucyjnemi przy zastosowaniu ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), zmienionej rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 maja 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 401).

Zaległe opłaty ściągają skarbowe organa egzekucyjne na podstawie przepisów, obowiązujących przy ściąganiu państwowych podatków bezpośrednich.

Władze skarbowe przekazują ściągnięte opłaty wraz z karami za zwłokę bezpośrednio izbie rzemieślniczej co miesiąc w ciągu 10 pierwszych dni następnego miesiąca.

Koszty i opłaty egzekucyjne z tytułu przymusowo ściągniętych opłat na pokrycie niedoboru pobierają skarbowe organa egzekucyjne na rzecz Skarbu Państwa.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.