Wykonanie ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. o ujednostajnieniu na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o podatku przemysłowym.
Dz.U.1921.1.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 10 grudnia 1920 r.
w przedmiocie wykonania ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. o ujednostajnieniu na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o podatku przemysłowym.
Zamiast tej instrukcji wprowadza się w życie przepisy niniejszego rozporządzenia oraz specjalną instrukcję Ministra Skarbu.
Od samodzielnych wolnych zajęć zawodowych, wyliczonych w ust. 2 art. 16 ustawy z dn. 6 lipca 1920 r. nie opłaca się zasadniczego podatku przemysłowego lecz tylko podatek przemysłowy dodatkowy w postaci procentowego podatku od zysku.
Wydawcy pism perjodycznych opłacają zasadniczy oraz dodatkowy podatek przemysłowy, o ile ich wydawnictwo nie podpada pod wyjątkowy przepis art. 2 ustawy ros. z dnia 9 stycznia 1915 r. t. j. o ile wydawca nie jest równocześnie wyłącznym autorem pisma perjodycznego i w takim wypadku nie podlega w myśl ust. 2 art. 16 ustawy z d. 6 lipca 1920 r. tylko dodatkowemu podatkowi przemysłowemu.
Komisje te tworzy się przy każdym urzędzie skarbowym podatków i opłat skarbowych dla całego okręgu oznaczonego urzędu.
Komisje składają się z przewodniczącego, którym jest naczelnik urzędu podatków i opłat skarbowych, lub jego zastępca i z 6-ciu członków powołanych z grona płatników procentowego podatku od zysku.
Dwóch członków wybierają sejmiki powiatowe, dwóch reprezentacje miast w siedzibie komisji, dwóch zaś członków mianuje dyrektor właściwej izby skarbowej na wniosek przewodniczącego komisji.
Komisje te są instancjami apelacyjnemi do wszelkich spraw zasadniczego i dodatkowego podatku przemysłowego.
Po nadesłaniu list wybranych członków komisji i ich zastępców należy uskutecznić w przepisanym trybie nominację reszty członków i ich zastępców.
O ile sejmiki powiatowe, rady miejskie względnie wojewódzkie nie przeprowadzą w wyznaczonym terminie wyborów lub wybiorą mniejszą od przepisanej ilość członków komisji i ich zastępców wówczas władze skarbowe powołają same brakujących członków i ich zastępców w myśl przepisów, zawartych w poprzednich paragrafach, własnem rozporządzeniem. W szczególności Minister Skarbu zamianuje brakujących członków i ich zastępców do komisji okręgowych na wniosek przewodniczących tych komisji-dyrektor zaś właściwej izby skarbowej - do komisji miejscowych na wnioski przewodniczących komisji miejscowych.
W razie czasowej przeszkody do pełnienia przez przewodniczącego obowiązków, przewodnictwo obejmuje jego zastępca, który jednocześnie wchodzi w prawa i obowiązki przewodniczącego.
W miejsce członków, nie mogących przybyć na posiedzenie, należy zaprosić ich zastępców.
Zastępcy zaproszeni wstępują w prawa i obowiązki członków komisji.
Przy tej sposobności należy zwrócić uwagę członków komisji na postanowienia karne za niedotrzymanie tajemnicy zawarte w art. 546 kodeksu karnego obowiązującego na obszarze b. zaboru rosyjskiego.
Jeżeli na pierwsze posiedzenie nie stawi się zdolna do powzięcia uchwały ilość członków, wówczas wyznacza się drugie posiedzenie z zastrzeżeniem, że na tern drugiem posiedzeniu zapadną prawomocne uchwały bez względu na ilość obecnych.
Gdyby na drugie posiedzenie komisji miejscowej nie przybyło przynajmniej dwóch członków lub ich zastępców, wówczas przewodniczący powołuje takąż ilość z grona płatników procentowego podatku od zysku.
Przewodniczący komisji okręgowej zawczasu przesyła płatnikowi, za potwierdzeniem odbioru, pisemne zawiadomienie o dniu rozpoznawania jego sprawy.
Płatnik lub jego zastępca prawny może być obecnym w czasie referowania jego sprawy oraz ma prawo do składania pisemnych lub ustnych wyjaśnień.
Nieobecność płatnika lub jego zastępcy nie wstrzymuje rozpoznawania sprawy tylko w takim wypadku, gdy otrzymane pokwitowanie z odbioru świadczy, że zawiadomienie zostało doręczone w terminie wystarczającym na stawienie się płatnika w miejscu urzędowania komisji.
Jeżeli w dniu posiedzenia komisji nie otrzymano pokwitowania z odbioru i o ile sam płatnik lub jego zastępca nie stawi się na posiedzenie komisji, sprawa powinna być zdjęta z porządku dziennego.
Jeżeli z otrzymanego w następstwie pokwitowania wyjaśni się, że zawiadomienie o posiedzeniu komisji zostało doręczone płatnikowi we właściwym czasie, to odwołanie takiego płatnika należy rozpatrzeć na najbliższem posiedzeniu komisji, nie zawiadamiając go ponownie o dniu tego posiedzenia, o ile zaś wyjaśni się, że płatnik nie otrzymał zawiadomienia o posiedzeniu w właściwym czasie, wyznacza się nowe posiedzenie komisji, o którem należy płatnika powiadomić powtórnie w przepisanym porządku.
O ile w pierwszym wypadku rok operacyjny nie schodzi się z rokiem kalendarzowym, lub o ile nie nastąpiło zatwierdzenie sprawozdania przed rozpoczęciem wymiaru procentowego podatku od zysku dla przedsiębiorstw nie obowiązanych do składania sprawozdań publicznych (art. 24 ustawy z 6 lipca 1920 r.) podatek ten należy wymierzyć na podstawie art. 16-34 ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. z tern zastrzeżeniem, że będzie on zaliczony na poczet podatków od kapitału i procentowego od zysku (art. 460-482 ustawy ros.), które będą wymierzone po złożeniu sprawozdania.
Uiszczone przez te przedsiębiorstwa kwoty podatków od kapitału i procentowego od zysku należy zaliczyć na poczet należnego procentowego podatku od zysku za rok 1920 w myśl art. 17 ustawy z dnia 6 lipca 1920 r.
Przedsiębiorstwom, które przeszły z okręgu jednego urzędu skarbowego do innego urzędu (art. 438 ustawy ros.), wymierza się procentowy podatek od zysku przez komisję miejscową tego okręgu, do którego przedsiębiorstwo zostało przeniesione, jednak tylko w takim razie, gdy przeniesienie przedsiębiorstwa stwierdził urząd skarbowy przed dn. 1 kwietnia.
Przedsiębiorstwom żeglugowym wymierza procentowy podatek od zysku, komisja miejscowa tego okręgu, gdzie się znajduje główne biuro tych przedsiębiorstw, w braku zaś takiego-komisja tych okręgów, w których zostały wykupione świadectwa przemysłowe dla statków, należących do przedsiębiorstwa.
O ile przedsiębiorstwo lub zajęcie, podlegające podatkowi, trwało mniej niż 12 miesięcy, to zysk względnie zarobek osiągnięty w tym krótszym czasie, oblicza się w stosunku do całego roku, przypadającą zaś od tej sumy kwotę podatku pobiera się w wysokości, odpowiadającej ilości pełnych miesięcy, w ciągu których wykonywano przedsiębiorstwo lub zajęcie.
Wymiar podatku na następny rok podatkowy dla wyżej wymienionych przedsiębiorstw i zajęć uskutecznia się na zasadach ogólnych według zysku względnie zarobku z roku ubiegłego.
Blankiety deklaracji wydaje się bezpłatnie w urzędach skarbowych.
Jako ostateczny termin do składania deklaracji uważa się dzień 1 kwietnia, a jeżeli ten termin przypada na dzień świąteczny, to pierwszy dzień powszedni po 1 kwietnia. Dla deklaracji przesyłanych pocztą za dzień złożenia uważa się ten dzień, w którym deklaracje otrzymano w urzędzie pocztowym tej miejscowości, w której znajduje się właściwy urząd skarbowy.
Płatnicy nie tracą prawa podawania swoich deklaracji i po ustanowionym terminie, jednak wniesione po terminie deklaracje mogą być przez komisję miejscową rozpatrywane tylko w takim wypadku, o ile wymiar podatku jeszcze nie został uskuteczniony.
Odroczenie i rozłożenie na raty wyższych zaległości lub na czas dłuższy może nastąpić tylko na mocy zezwolenia Ministerstwa Skarbu.
W wypadkach, w których zostanie niewątpliwie stwierdzone, że płatnik nie jest w możności uiścić przypadającej należności podatkowej z powodu poniesionych bezpośrednich strat wojennych, lub spowodowanych wojną szkód elementarnych, lub gdy ściągnięcie należności podatkowej z innych uzasadnionych przyczyn mogłoby narazić na szwank egzystencję gospodarczą płatnika, mogą być przyznane ulgi w postaci częściowego lub zupełnego umorzenia przypadającej należności podatkowej zależnie od stwierdzonego stopnia zniszczenia lub stanu ekonomicznego płatnika.
Jeżeli niemożność uiszczenia należności podatkowej jest tylko przemijająca, mogą być przyznane jedynie ulgi wspomniane w części pierwszej i drugiej niniejszego paragrafu.
Do przyznania wymienionych wyżej ulg z tytułu szkód wojennych i spowodowanych wojną klęsk elementarnych upoważnia się izby skarbowe bez ograniczenia terminu i wysokości należności podatkowej. W innych wypadkach należy stosować się do przepisów kompetencyjnych, zawartych w części pierwszej nin. paragrafu, tudzież w instrukcji. (§ 1 nin. rozp., ust. 2).
Jeżeli płatnik wykupił na rok 1920 świadectwo przemysłowe całoroczne, a przed dniem ogłoszenia ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. Ust. R. P. z 1920 r. № 66 poz. 437) t. j. przed dniem 2 sierpnia 1920 r. zaniechał przedsiębiorstwa nie należy żądać uiszczenia przypadającej dopłaty za świadectwo przemysłowe wykupione za ten rok podatkowy. W przeciwnym razie należy pobrać przypadającą dodatkową dopłatę, chociażby płatnik nie prowadził już w chwili ściągania tej dopłaty dotyczącego przedsiębiorstwa.
Powyższe terminy należy również uwidocznić w nakazach płatniczych.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »