Wykonanie ustawy z dnia 6 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do obliczania danin, niektórych innych dochodów publicznych oraz kredytów, udzielanych przez instytucje państwowe i samorządowe, w zakresie opłat stemplowych.
Dz.U.1923.134.1115
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 18 grudnia 1923 r.
w przedmiocie wykonania ustawy z dnia 6 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do obliczenia danin, niektórych innych dochodów publicznych oraz kredytów, udzielanych przez instytucje państwowe i samorządowa (Dz. U. R. P. № 127 poz. 1044), w zakresie opłat stemplowych.
Przepis ten nie dotyczy opłat, pobieranych przez notarjuszów.
Przepis zawarty w ustępie poprzednim stosuje się również wówczas, i gdy stawka opłaty wyrażona jest w ustawie w formie procentowej.
Wymiaru kary, określonej w przepisach obowiązujących (§ 1) w markach polskich, dokonywa się przedewszystkiem w markach według stawki, obowiązującej w chwili wydania decyzji o karze, a następnie przelicza się kwotę kary na franki złote z uwzględnieniem wartości franka złotego w dniu wydania decyzji o karze.
Opłaty, niewpłacone w powyższych terminach, ulegaj?, przeliczeniu na franki złote w ten sposób, że sumą opłat, należnych w każdym miesiącu, dzieli się. przez przeciętną wartość franka złotego w danym miesiącu, ogłaszaną na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 18 grudnia 1923 r. o zastosowaniu stałej jednostki do państwowego podatku przemysłowego (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1112).
Sumy wpłaconych składek i wypłaconych sum ubezpieczenia za każdy miesiąc przelicza się na franki złota wedle przeciętnego kursu franka złotego w danym miesiącu, ogłaszanego dla obliczenia państwowego podatku przemysłowego (§ 4 ustęp drugi rozporządzenia niniejszego). Kwoty opłat, obliczone od tych sum za każdy miesiąc, winny być, jako zaliczka, wpłacone najpóźniej do końca następnego miesiąca w tej kwocie marek polskich, która wyniknie z przeliczenia należnej sumy franków złotych wedle kursu franka w dniu uiszczenia zaliczki,
Ostateczne obliczenie opłat za rok cały ma być złożone w terminie i w trybie, określonych w ustępach drugim, trzecim i czwartym powołanego wyżej art. 9 ustawy 7. dnia 16 lipca 1920 r. oraz w § 27 rozporządzenia wykonawczego z dnia 27 września 1920 r. dla b. dzielnic austrjackiej i rosyjskiej (Dz. U. R. P. № 93 poz. 617), względnie z dnia 17 marca 1922 r. dla b. dzielnicy pruskiej (Dz. U. R. P. № 24 poz. 205), z następującemi zmianami:
Kwoty roczne całego obrotu, tak podlegającego opłacie, jak i wolnego od opłaty, w poszczególnych działach ubezpieczeń, mają być wykazane osobno w markach polskich i we frankach złotych na pod-stawie zestawień miesięcznych, sporządzonych w sposób przepisany w punkcie 2 ustąp pierwszy niniejszego paragrafu; w analogiczny sposób ma być wykazano, podstawa wymiaru opłaty (§ 27 punkt 3 powołanych rozporz. wykon.).
Łączna suma zaliczek, wpłaconych w ciągu roku, i to zarówno miesięcznych, wpłaconych stosownie do przepisu zawartego w punkcie 2, ustępie drugim niniejszego rozporządzenia, jakoteż dobrowolnych (§ 3 niniejszego rozporządzenia), ma być wykazaną tak w markach polskich jak i we frankach złotych według wartości franka złotego w dniu wpłacenia zaliczki.
Różnicą między roczną sumą opłat należnych, a sumą zaliczek wpłaconych na te opłaty (punkt 5 powołanego wyżej paragrafu 27), należy wykazać wyłącznie we frankach złotych.
Przepis powyższy stosuje się również do prze-rachowania niewpłaconych do dnia 1 stycznia 1924 r. kar, grzywien i podwyżek, nałożonych z powodu przekroczenia przepisów o opłatach stemplowych, jak również kar za zwłokę, narosłych do dnia 1 stycznia 1924 r., oraz kosztów egzekucyjnych.
Jeśli z przeliczenia należnej sumy franków złotych na marki polskie, dokonanego przy wpłacie należności, wyniknie suma marek polskich niepodzielna przez dziesięć tysięcy, a zarazem cztery ostatnie cyfry tworzą liczbę 5.000 lub więcej, to zaokrągla się ją wzwyż do kwoty podzielnej przez dziesięć tysięcy; jeśli ostatnie cztery cyfry tworzą liczbę niższą niż 5.000, to cyfry te zastępuje się zerami.
Z dniem tym przestają obowiązywać art. 12, 13 i 14 ustawy z dnia 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44, poz. 296).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »