Wykonanie ustawy z dnia 22 lipca 1925 r. o uregulowaniu obrotu cukrem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.6.32

Akt utracił moc

Wersja od: 26 lutego 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU, PRZEMYSŁU I HANDLU ORAZ ROLNICTWA I DÓBR PAŃSTWOWYCH

z dnia 17 grudnia 1925 r.

w sprawie wykonania ustawy z dnia 22 lipca 1925 r. o uregulowaniu obrotu cukrem.

Na zasadzie art. 16 ustawy z dn. 22 lipca 1925 r. o uregulowaniu obrotu cukrem (Dz. U. R. P. № 90 poz. 630) zarządza się co następuje:

§ 1. Zasadniczy kontyngent cukru na potrzeby ludności na obszarze Rzeczypospolitej wyznacza się prowizorycznie w takiej wysokości, któraby odpowiadała ilości cukru wypuszczonego na rynek wewnętrzny z cukrowni na obszarze Rzeczypospolitej w czasie od 1 lipca poprzedniego roku do 30 czerwca danego roku z doliczeniem do tego ilości cukru sprowadzonego w tymże czasie z zagranicy lub z obszaru W. M. Gdańska i to tak w cukrze gotowym jak i w jego przetworach np. w czekoladzie, cukierkach, karmelkach, marmeladzie i t. p.

§ 2. Zasadniczy kontyngent cukru obliczony w sposób podany w § 1, rozdziela się w stosunku do spodziewanej produkcji cukru pomiędzy te wszystkie cukrownie, które mają być czynne w nadchodzącej kampanji, a zatem takie, które zakontraktowały buraki i przygotowują się do ich przerobu.

§ 3. Zarówno kontyngent zasadniczy jak i zapasowy wyznacza się w kwintalach; ułamków poniżej 100 kg. nie bierze się w rachubę przy wyznaczaniu kontyngentu.

§ 4. W celu obliczenia spodziewanej produkcji cukru mają izby skarbowe (wydział skarbowy śląskiego urzędu wojewódzkiego) przedłożyć do 15 lipca każdego roku sprawozdanie o obszarze i o stanie plantacyj posiadanych przez każdą cukrownię z wyszczególnieniem osobno małorolnych, osobno wielkorolnych, a osobno własnych w hektarach, o spodziewanym zbiorze buraków w kwintalach z hektara i obliczonej na tej podstawie produkcji cukru białego (kryształu), surowego I i II rzutu w nadchodzącej kampanji w każdej poszczególnej cukrowni znajdującej się na obszarze izby skarbowej (względnie województwa śląskiego) wedle stanu z dn. 1 lipca danego roku. Szczegóły powyższe zbierze izba za pośrednictwem kontroli skarbowej przy cukrowniach, która w czasie między 1 i 5 lipca w porozumieniu z zarządem każdej cukrowni sporządzi wykaz wedle załączonego do niniejszego rozporządzenia wzoru № 1 w 2 egzemplarzach, z których jeden przedłoży izbie, a drugi wprost Ministerstwu Skarbu (dep. akc. i mon.) najpóźniej do 8 lipca.

§ 5. 1 W razie zawarcia międzynarodowego porozumienia cukrowniczego w celu uregulowania eksportu cukru i udziału w tem porozumieniu, za zgodą Ministrów: Skarbu, Rolnictwa oraz Przemysłu i Handlu, polskiego przemysłu cukrowniczego, wyznacza się corocznie na czas od 1 października danego roku do 30 września następnego roku kontyngent eksportowy w wysokości nie wyższej od przypadającej polskiemu przemysłowi cukrowniczemu według porozumienia międzynarodowego.

Kontyngent eksportowy rozdziela się pomiędzy czynne cukrownie, należące do takiego międzynarodowego porozumienia cukrowniczego, proporcjonalnie do ich produkcji i to: przed rozpoczęciem okresu, na który kontyngent przypada - prowizorycznie, a po ukończeniu przez cukrownie produkcji cukru w danej kampanji - ostatecznie.

Na pokrycie kontyngentu eksportowego może służyć cukier zarówno biały, jak surowy I i II rzutu.

§ 6. Kontyngent zapasowy oblicza się i rozdziela między cukrownie w stosunku procentowym do ich rzeczywistej produkcji cukru, a zatem bez uwzględnienia nadkontyngentów i dodatków zarówno odległościowych jak i wołyńskich.

§ 7. Definitywny kontyngent zasadniczy dla wszystkich cukrowni łącznie wyznacza się w wysokości odpowiadającej:

a) ilości cukru wypuszczonego na rynek wewnętrzny i to zarówno za. opłatą akcyzy normalnej, jak i podwyższonej (art. 12 ustawy) z cukrowni na obszarze Rzeczypospolitej w czasie od 1 października poprzedniego do 30 września następnego roku, tudzież

b) ilości cukru sprowadzonego w tym samym czasie z zagranicy lub z obszaru W. M. Gdańska i to tak w cukrze gotowym jak i w jego przetworach, np. czekoladzie, karmelkach, cukierkach i t. p.

§ 8. Za podstawę wyznaczenia definitywnego kontyngentu zarówno zasadniczego jak i zapasowego dla poszczególnych cukrowni na czas od 1 października do 30 września następnego roku przyjmuje się:

a) całą własną produkcję cukru danej cukrowni w danej kampanji, tudzież

b) ilość cukru pozostałą w tejże cukrowni w dn. 1 października danego roku w kontyngencie zapasowym z poprzedniej kampanji.

§ 9. W celu wyznaczenia definitywnych kontyngentów dla poszczególnych cukrowni, obowiązaną jest każda cukrownia bezzwłocznie, a najpóźniej w ciągu dni 5 po ukończeniu przerobu buraków i stwierdzeniu wagi cukru na podstawie prowadzonych w cukrowni zapisków i księgi produkcji sporządzić w 3 egzemplarzach wykaz przerobu buraków i produkcji cukru za kampanję wedle załączonego wzoru № 2. Jeden egzemplarz wykazu należy najpóźniej w ciągu 5 ani przedłożyć wprost Ministerstwu Skarbu (dep. akc. i mon.), drugi izbie skarbowej, trzeci zaś ma być przechowany w kancelarji cukrowni. Kontrola skarbowa w cukrowni potwierdzi na wykazach, czy i o ile cyfry w nich podane zgodne są z wpisami dokonanemi w czasie przerobu buraków w księdze produkcji i w zapiskach prowadzonych w cukrowni.

Jeżeli przerób buraków przeciągnie się poza 25 grudnia, natenczas cukrownia obowiązana jest sporządzić wymieniony wyżej wykaz w 3 egzemplarzach wedle stanu z dn. 31 grudnia i przedłożyć najpóźniej do 3 stycznia jeden egzemplarz wprost Ministerstwu Skarbu, a drugi izbie skarbowej, trzeci zatrzymać w cukrowni i podać w nich jaknajdokładniej oprócz ilości wyprodukowanego i wyważonego cukru do 31 grudnia włącznie, ile cukru znajduje się w przerobie (na warsztacie), ile kwintali buraków pozostaje jeszcze do przerobienia, i jaka będzie jeszcze dalsza przypuszczalna produkcja cukru po zliczeniu ilości niezważonego cukru, znajdującego się w przerobie (na warsztacie) w dniu 31 grudnia i cukru, który będzie można uzyskać z buraków, pozostających do przerobu.

Bądź co bądź w przypadku przewidzianym w ustępie 2 należy wymieniony wykaz ponownie sporządzić i przedłożyć po ukończeniu przerobu buraków, Ministerstwu Skarbu i izbie skarbowej.

§ 10. Za produkcję cukru poszczególnej cukrowni w danej kampanji uważa się sumę cukru białego, surowego I rzutu i surowego II rzutu w przeliczeniu na cukier biały, uzyskaną z przerobu buraków i półfabrykatów cukrowych z poprzedniej kampanji niewliczonych w myśl § 11niniejszego rozporządzenia do produkcji tejże poprzedniej kampanji.

W cukrowniach przemysłowych, wyrabiających cukier z melasy za produkcję uważa się ilość cukru uzyskanego, względnie uzyskać się mającego z przerobu melasy lub półfabrykatów pozostałych z poprzedniej kampanji w ciągu kampanji.

W cukrowniach połączonych z rafinerjami uważa się za produkcję ilość białego kryształu, cukru surowego I-go i surowego II-go rzutu z własnego przerobu buraków, tudzież z przerobu półfabrykatów pozostałych z kampanji poprzedniej i niewliczonych do produkcji tejże poprzedniej kampanji w myśl § 11 niniejszego rozporządzenia, o ile cukry te zostaną zważone przed oddaniem ich do rafinowania. W razie przeciwnym uważa się za produkcję ilość wyprodukowanego i zważonego cukru rafinowanego z doliczeniem ilości pozostałego cukru surowego I-go i II-go rzutu.

O ile cukrownie takie rafinują również cukier otrzymany z innych cukrowni, za produkcję uważa się różnicę między ogólną ilością wszelkiego cukru wyprodukowanego w cukrowni w myśl poprzedniego ustępu, a ilością cukru otrzymanego do przerafinowania z innych cukrowni w przeliczeniu na cukier biały.

Ostateczna produkcja takiej cukrowni będzie ustalona po ukończeniu robót rafineryjnych.

§ 11. Cukru, zawartego w cukrze surowym III-go rzutu, w cukrzycach i w innych półfabrykatach, pozostałych po ukończeniu przerobu buraków, nie uwzględnia się przy wymiarze kontyngentu cukru na daną kampanję dla danej cukrowni.

§ 12. Cukier surowy I i II rzutu będzie przy obliczeniu produkcji prowizorycznej przeliczony na cukier biały w stosunku wyznaczonym w art. 4 ustawy.

Ostateczne przeliczenie cukru surowego I i II rzutu na cukier biały nastąpi dopiero na podstawie wyniku analizy tychże cukrów, którą przeprowadzi izba skarbowa w Poznaniu dla cukrowni na obszarze izby skarbowej wielkopolskiej, pomorskiej, łuckiej, warszawskiej i województwa śląskiego; tudzież izba skarbowa we Lwowie dla cukrowni na obszarze izby skarbowej lubelskiej, kieleckiej, wołyńskiej i lwowskiej.

Próbki potrzebne do analizy weźmie kontrola skarbowa w sposób obowiązujący dla brania próbek cukru i prześle je właściwej izbie skarbowej najpóźniej do 5 grudnia.

§ 13. Analiza winna oznaczyć t. zw. rendement (wartość rafineryjna) cukrów surowych drogą stwierdzenia bezpośredniej polaryzacji, od której odlicza się pięciokrotną zawartość cukru przemienionego i pięciokrotną zawartość popiołów rozpuszczalnych w wodzie R (rendement) = P (polaryzacja) - 5 (A+J) (popiół i cukier przemieniony).

Jeżeli stwierdzone w powyższy sposób rendement mieści się w granicach:

przy	cukrze	surowym	I	rzutu	od	88°	do	90°
"	"	"	II	"	"	74°	"	76°,

stosuje się dla przeliczenia tych cukrów na cukier biały normy, podane w art. 4 ustawy, a więc dla pierwszego rzutu 88%, dla drugiego rzutu 70%. Każdy rozpoczęty stopień rendement poniżej 88° względnie 74°, lub powyżej 90° względnie 76° obniża lub podwyższa powyższy stosunek przeliczeniowy o 1%.

Wynik analizy przesyła izba skarbowa do 15 grudnia wprost kontroli skarbowej w danej cukrowni, która go podaje zarządowi cukrowni do wiadomości, a następnie dołącza do księgi produkcji cukru.

Odpis analizy przesyła izba skarbowa równocześnie wprost Ministerstwu Skarbu.

§ 14. Zapasy cukru nieobjęte kontyngentem ani zasadniczym, ani zapasowym, pozostające w cukrowni z poprzedniej kampanji w chwili rozpoczęcia przerobu buraków, a to w cukrze białym, surowym I lub II rzutu mogą być dodane do soków buraczanych jedynie za uprzedniem zawiadomieniem Ministerstwa Skarbu z tem atoli zastrzeżeniem, że cała ilość cukru oddanego do przerobu musi być odliczona od ilości wyprodukowanego cukru w danej kampanji i zaliczona do cukru pozakontyngentowego.

§ 15. Na bezpośrednie spożycie przez ludność przeznacza się wyłącznie cukier biały, wobec czego zasadniczy kontyngent cukru ma być przechowywany w magazynach cukrowni w cukrze białym, t. j. w białym krysztale lub rafinadzie. Jedynie cukrownie produkujące wyłącznie lub przeważnie cukier surowy, mogą swój kontyngent zasadniczy trzymać i w cukrze surowym, jednakże co najwyżej do 1 kwietnia. Po tym terminie, o ile cukrownia swego kontyngentu zasadniczego nie odstąpiła innej cukrowni, cała ilość cukru pozostająca w cukrowni jako kontyngent zasadniczy musi być w ciągu 4 tygodni przebielona.

Kontyngent zapasowy może być trzymany zarówno w cukrze białym, jak i w cukrze surowym I względnie II rzutu w ilościach odpowiadających stosunkowi przewidzianemu w art. 4 ustawy. O ile jednak cukier z kontyngentu zapasowego ma być przeniesiony w całości lub w części do kontyngentu zasadniczego, natenczas cała przeniesiona ilość cukru musi być w ciągu czterech tygodni wybieloną, względnie przerafinowaną.

Obowiązek wybielenia względnie przerafinowania tego cukru odpada, jeżeli cukrownia zobowiązana do bielenia względnie przerafinowania odstąpi przeniesioną ilość cukru innej cukrowni, posiadającej dostateczną ilość pozakontyngentowego cukru białego.

§ 16. 2 W czasie od 1 października aż do chwili ogłoszenia ostatecznych kontyngentów może zasadniczo każda cukrownia wypuścić na rynek wewnętrzny za zapłatą normalnej akcyzy co najwyżej 50% przypadającego na nią prowizorycznego kontyngentu zasadniczego. Również wolno cukrowni w tym samym czasie wywieźć zagranicę co najwyżej 80% przypadającego jej ze spodziewanej produkcji cukru pozakontyngentowego

W razie wyznaczenia kontyngentu eksportowego wolno cukrowni wywieźć zagranicę w okresie przewidzianym w niniejszym paragrafie na poczet tego kontyngentu 80% cukru wyprodukowanego ponad kontyngenty zasadniczy i zapasowy, lecz nie powyżej 80% przypadającego jej kontyngentu eksportowego. Minister Skarbu może w poszczególnych wypadkach podwyższyć te normy..

§ 17. 3 Cukier, nie objęty kontyngentem zasadniczym ani. zapasowym, może być wypuszczony z cukrowni na rynek wewnętrzny do spożycia jedynie za opłatą podatku spożywczego w wysokości 125 zł od 100 kg i to dopiero po wyczerpaniu przypadającego w danym okresie ogólnego kontyngentu zasadniczego wszystkich cukrowni.

§ 18. Ministerstwo Skarbu może przenieść w miarę potrzeby pewną ściśle oznaczoną ilość cukru łącznie dla wszystkich cukrowni z ogólnego kontyngentu zapasowego do kontyngentu zasadniczego.

Przeniesienie takie musi nastąpić, jeżeli zachodzi obawa, że z powodu wyczerpania się kontyngentu zasadniczego może nastąpić brak cukru na rynku wewnętrznym.

§ 19. Każdą ilość cukru, przeniesioną z kontyngentu zapasowego do kontyngentu zasadniczego, rozdziela się proporcjonalnie równocześnie między wszystkie cukrownie w stosunku do ilości posiadanego kontyngentu zapasowego, tj. zarówno własnego jak i nabytego od innych cukrowni.

§ 20. 4 (skreślony).

§ 21. 5 Cukrowniom służy prawo wzajemnego odstępowania kontyngentu zasadniczego, zapasowego oraz eksportowego w całości lub w części w czasie od 1 października danego roku do 31 sierpnia następnego roku.

§ 22. 6 Każda umowa o odstąpienie kontyngentu musi być w ciągu 14 dni od dnia zawarcia przedłożoną Ministerstwu Skarbu do zatwierdzenia przez cukrownię nabywającą.

W umowie musi być podaną, oprócz obu cukrowni odstępującej i nabywającej, również ilość odstąpionego względnie nabytego kontyngentu w kwintalach, rodzaj kontyngentu, o który idzie, t. zn. zasadniczy czy też zapasowy lub eksportowy, tudzież warunki, na jakich tranzakcję uskuteczniono.

§ 23. 7 Kontyngent zasadniczy i zapasowy mogą nabywać jedynie cukrownie względnie rafinerje, wyrabiające cukier biały, i to tylko w granicach posiadanych zapasów cukru, nieobjętego kontyngentem zasadniczym i zapasowym.

§ 24. Nie mogą być zatwierdzone umowy o odstąpienie kontyngentu zawierające znamiona wyzysku, tudzież umowy, któreby spowodowały niepotrzebny przewóz cukru, wreszcie umowy zawarte po terminie wyznaczonym w § 21.

§ 25. 8 Odstąpienie, względnie nabycie, kontyngentu ma być po zatwierdzeniu umowy przez Ministerstwo Skarbu wpisane w księdze magazynowej, tudzież w księdze kontyngentów cukru prowadzonej wedle załączonego wzoru № 3 i to zarówno w cukrowni nabywającej jak i odstępującej kontyngent.

Odpis miesięcznego konta księgi kontyngentów przedkłada cukrownia na przyszłość do dnia 5 po upływie każdego miesiąca tylko izbie skarbowej, w której okręgu jest położona.

§ 26. Kontrola skarbowa w cukrowniach obowiązaną jest najpóźniej do 5-go każdego miesiąca przedkładać bezpośrednio Ministerstwu Skarbu (departament akcyz i monopolów) miesięczny wykaz obrotu cukrem, zestawiony wedle stanu z dnia ostatniego ubiegłego miesiąca sporządzony na podstawie ksiąg i zapisków prowadzonych przez zarząd cukrowni.

Miesięczny wykaz obrotu cukrem ma być poświadczony również przez zarząd cukrowni.

§ 27. Urzędy akcyz i monopolów obowiązane są co najmniej raz na trzy miesiące sprawdzać na miejscu, czy cukrownia tudzież kontrola skarbowa prowadzi w porządku przepisane księgi i zapiski i czy cukrownia nie przekroczyła przydzielonego jej, względnie nabytego kontyngentu zasadniczego.

§ 28. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  ⁹

grafika

¹ § 5 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r.

² § 16 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r.

³ § 17 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r.

⁴ § 20 skreślony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r.

⁵ § 21 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r.

⁶ § 22 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r.

⁷ § 23 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r.

⁸ § 25 zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 15 marca 1927 r. w sprawie rozdziału ostatecznych kontyngentów cukru na czas od 1 października 1926 r. do 30 września 1927 r. pomiędzy poszczególne cukrownie. (Dz.U.27.27.216) z dniem 23 marca 1927 r.

⁹ Załącznik zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 2 grudnia 1931 r. (Dz.U.32.14.85) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lutego 1932 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.