Wykonanie ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr 79 poz. 523) o opłacie stemplowej od sprzedaży przedmiotów zbytku.
Dz.U.1920.89.590
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 13 września 1920 r.
celem wykonania ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 79 poz. 528) o opłacie stemplowej od sprzedaży przedmiotów zbytku.
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE USTAWY.
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE USTAWY.
(art. 2 i 3 ustawy, poz. 1 i 7 a) spisu załączonego do ustawy).
Sprzedaż podlegająca opłacie.
1) pozbycie się przedmiotu w drodze zamiany, 2) odstąpienie przedmiotu w miejsce wypłaty, (np. z tytułu uiszczenia długu, wynagrodzenia za świadczenia usług lub t. p., 3.) odpłatne wykonanie przedmiotu zbytku na zamówienie z materjału, dostarczonego przez przedsiębiorcę, jeśli materiał ten stanowi istotną część składową przedmiotu, a nie małowartościowy tylko jego dodatek.
Uwolnienie od opłaty. Zaświadczenie.
Zaświadczenie musi być złożone z reguły w oryginale.
Osoby wskazane w art. 3 ust. 1 ustawy mogą składać zaświadczenia także w odpisach, uwierzytelnionych urzędownie lub notarjalnie. Zaświadczenia, złożone u sprzedawców służą tym osobom jako dowód przewidziany w ustępie 2 art. 3 ustawy przy wszystkich wypadkach nabycia w czasie od złożenia aż do chwili wygaśnięcia jego ważności bądź z powodu upływu czasu, na jaki został wydany (§ 4 rozp. wyk.), bądź też z tego powodu, że osoba, która go złożyła, przestała już zajmować się przerabianiem lub rozsprzedażą przedmiotów zbytku w nim wymienionych. Osoba, powołująca się przy nabyciu na złożone już zaświadczenie, powinna podać sprzedawcy numer kolejny, miejsce i dzień wydania powołanego zaświadczenia.
W razie niezłoźenia powyższego zaświadczenia, sprzedaż wymienionych przedmiotów (ustęp 1) traktuje się jako podlegającą opłacie.
Treść zaświadczenia.
Termin ważności zaświadczeń.
Wydawanie zaświadczeń.
Zapisek wydanych zaświadczeń.
Zapisek ten należy zamknąć z końcem roku kalendarzowego i przechowywać go do celów kontroli skarbowej przez lat pięć.
2. Obowiązek uiszczenia opłaty.
(art. 4 ustawy).
Obowiązek sprzedawcy.
Obowiązek zastępcy prawnego i prowadzącego licytację.
Od sprzedaży dokonanych w drodze licytacji przymusowej obowiązaną jest uiścić opłatę osoba, wykonująca akt licytacji (komornik, egzekutor i t. p.)
Odpowiedzialność solidarna.
3. Podstawa wymiaru opłaty.
(art. 6 i 7 ustawy).
Co stanowi podstawą wymiaru.
Ustalenie podstawy wymiaru.
Ceną łączną sprzedaży dwóch lub więcej jednocześnie na rzecz tej samej osoby pozbywanych przedmiotów tego samego rodzaju przyjmuje się za podstawą wymiaru opłaty wówczas, gdy przedmioty te według ich przeznaczenia mają łącznie służyć do jednego i tego samego celu, lub gdy według zapatrywania kół przemysłowych względnie handlowych stanowią one pewnego rodzaju całość, lub wreszcie, gdy osoba pozbywająca przeznacza je jako całość na pozbycie.
W tych razach dwa (lub więcej) przedmioty uważa się za jedną sztuką
Przykłady:
Przy sprzedaży sznura pereł miarodajną jest cena sprzedaży za sznur pereł, a nie za pojedynczą perłą. Przy sprzedaży serwisu porcelanowego z malowidłami miarodajną jest cena za serwis, a nie za poszczególną sztuką serwisu. Przy sprzedaży jednej pary kolczyków miarodajną jest cena za parę, a nie za pojedynczy kolczyk.
Ustalenie podstawy wymiaru przez znawców.
Koszta ustalenia ceny ponosi sprzedawca w tym wypadku, gdy ustalona cena przewyższa o jedną trzecią część ceną pierwotną.
Zaokrąglenie ceny sprzedaży.
Zaokrąglać należy ceną sprzedaży każdego przedmiotu oddzielnie.
4. Księga sprzedaży przedmiotów zbytku
(art. 9 ustawy).
Obowiązek sprzedawcy do prowadzenia księgi.
Forma księgi.
Wpisy do księgi mają być dokonane w języku żyjącym, atramentem lub ołówkiem atramentowym.
Wycieranie gumą, skrobanie i t. p. czynności są wzbronione. W razie mylnego wpisu należy wpis ten tak przekreślić, aby słowa lub cyfry napisane mogły być odczytane.
Sposób dokonywania wpisów.
W razie przedłożenia przez nabywcę zaświadczenia (art. 3 ustawy, § 2 rozp.) należy rubrykę 6 wypełnić kreskami poziomemi, w rubryce 8 wpisać natomiast numer kolejny i dzień wydania zaświadczenia, oraz nazwę władzy (zarządu zakładu), która je wydała, a złożone zaświadczenie przechowywać jako załącznik księgi przez lat pięć. W powyższy sposób należy postąpić również w tym wypadku, gdy nabywca powołuje się przy nabyciu na złożone już poprzednio ważne zaświadczenia.
Rubryka 8 służy także do uwidocznienia zwrotu opłaty.
Po wypełnieniu strony pierwszej należy wyprowadzić sumę wpisanych opłat i przenieść ją na stronę drugą, sumę opłat wpisanych na stronie 1 i 2, na stronę 3 i t. d. Suma ostateczna ma obejmować wszystkie opłaty wpisane do księgi w ciągu roku kalendarzowego.
Zamknięcie księgi i przechowywanie.
5. Rachunek z księgi sprzedaży przedmiotów zbytku
(art. 9 ustawy).
Obowiązek sprzedawcy do wydania rachunku.
Forma rachunku.
6. Uiszczenie opłaty.
(art. 10 ustawy).
Sposób uiszczenia.
Wyprowadzenie sumy opłat. Deklaracja.
Pokwitowanie. II egzemplarz deklaracji.
Drugi egzemplarz deklaracji przesyła kasa skarbowa, po zaświadczeniu na nim zgodności z pierwszym egzemplarzem, władzy skarbowej I instancji, administrującej opłatami stemplowemi od sprzedaży przedmiotów zbytku.
Przechowywanie pokwitowań.
Termin uiszczenia.
7. Zwrot opłaty.
(art. 13 ustawy).
Prawo do żądania zwrotu.
Miejsce wniesienia prośby o zwrot.
Do prośby musi być załączony rachunek, wydany nabywcy przez sprzedawcę z księgi sprzedaży przedmiotów zbytku (§ 18).
Załatwienie prośby.
Zawiadomienie o zarządzeniu zwrotu.
Zawiadomienia powyższe ma sprzedawca przechowywać jako załączniki księgi sprzedaży przedmiotów zbytku, przez lat pięć.
Odwołanie.
8. Doniesienia sprzedawców.
(art. 14 ustawy).
Miejsce składania doniesień.
Sprzedawca, posiadający kilka przedsiębiorstw (filji), obowiązany jest składać doniesienia co do każdego przedsiębiorstwa (filji) oddzielnie.
Forma doniesień.
W rubryce 3 doniesienia należy wpisać przedmioty zbytku w tym samym porządku kolejnym, w jakim wymieniono je w spisie załączonym do ustawy, i posługiwać się przytym nazwami tam użytemi.
Termin składania doniesień.
9. Orzecznictwo w przedmiocie opłaty i grzywny.
(art. 18 ustawy).
(Władzami skarbowemi I instancji, administrującemi opłatami stemplowemi od sprzedaży przedmiotów zbytku są: na obszarze b. zaboru rosyjskiego urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych (w Warszawie 1-szy, w Łodzi II-gi urząd skarbowy podatków i opłat skarbowych), na obszarze b. zaboru austrjackiego, dyrekcję okręgów skarbowych (we Lwowie i Krakowie urzędy wymiaru należytości). Władzami skarbowemi II instancji są: na obszarze b. zaboru rosyjskiego, izby skarbowe, na obszarze b. zaboru austrjackiego dyrekcje skarbu we Lwowie i Cieszynie).
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ZAŁĄCZNIKA DO ARTYKUŁU I USTAWY.
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ZAŁĄCZNIKA DO ARTYKUŁU I USTAWY.
Przy przedmiotach, wyrobionych w części ze złota, platyny lub srebra, przy przedmiotach pozłacanych, platynowanych, posrebrzanych obojętnem jest, z czego je głównie sporządzono, jaką ilość wymienionych metali przy tem użyto, następnie jaką wartość przedstawiają te metale w stosunku do wartości całego przedmiotu, wreszcie w jaki sposób części wyrobione ze szlachetnych metali, połączono z innemi częściami przedmiotu, względnie w jaki sposób metale te na przedmiot nałożono (za pomocą pozłótki, przez amalgamowanie lub w drodze galwanicznej).
Nie podlegają jednak opłacie przedmioty wyrobione w całości z materjału niepodlegającego opłacie, jeśli część przestrzeni pozłocona, platynowana lub posrebrzona nie zajmuje więcej jak 5% całej powierzchni przedmiotu. (Zegarek niklowy z posrebrzanem uszkiem).
Za imitację nie uważa się przedmiotów, w których skład nie wchodzą powyższe szlachetne metale,
Poz. 2 spisu.
Do kamieni półszlachetnych należą: kwarzec (ametyst, kryształ górski, topaz dymny, żółty krzem, kwarzec różany, kocie oczko), jaspis, chalcedon (krwawnik, plazma, chryzopraz, agat), szpat polny (aduląr, selenit, kamień amazoński, labradoryt) lasulit, nefryt, spodumen (i jego odmiany), hematyt, lipidolit (motylak), opsydjan, lawa, malachit, aragonit, numeait, gagat, bursztyn i planka morska.
Wymienione kamienie należy uważać za szlachetne względnie za półszlachetne nawet wtenczas, gdy zapatrywanie interesowanych kół przemysłowych względnie handlowych jest w tym kierunku odmienne.
Narówni z kamieniami szlachetnemi należy traktować kamienie syntetyczne, t. j. sporządzone przez sztuczne powtórzenie ich naturalnego procesu tworzenia się (szafiry, rubiny i t. p).
Do kamieni niepodlegających opłacie należą: wężowiec, alabaster, marmur i t. p. chyba, że do ich oprawy użyto złota, platyny lub srebra albo też metali pozłacanych, posrebrzanych lub platynowanych.
Imitacje przedmiotów wymienionych w poz. 2 spisu podlegają opłacie bez wzglądu na to, z jakiej je masy sporządzono.
Poz. 3 spisu.
Za dzieła rzeźbione należy uważać nie tylko rzeźby pełne jak np. posągi, statuy, biusty, figury, wazy i t. p., lecz także, rzeźby półwypukłe (reliefy) wklęsło-wypukłe, płaskorzeźby (plakiety) medale, medaljony, giemy (kamienie rznięte) i t. p., o ile służą do ozdoby, przyczem jest rzeczą obojętną z jakiego materjału je wyrobiono; mogą to być zatem wyroby z metalu, kamienia, drzewa, porcelany, fajansu, szkła, gliny, i t. p.
Za dzieła malowane należy uważać nie tylko obrazy olejne, akwarele, pastele, obrazy mozaikowe i malowane na szkle, lecz także, rysunki wykonane piórem, kredą, węglem, a nadto miedzioryty, drzeworyty i litografję. Nie należą tu jednak malowane fotografje.
Poz. 4 spisu.
Inne przedmioty porcelanowe podlegają opłacie bez względu na to, czy służą do praktycznego użytku, czy do ozdoby, jeśli mają jakiekolwiek malowidła, złocenia lub ozdoby z miedzi i miedzianych stopów.
Kwiaty sztuczne, służące do ozdoby, podlegają opłacie tylko wtenczas, jeśli sporządzono je z porcelany lub z fajansu.
Poz. 5 spisu.
Poz. 6 spisu.
Poz. 7 spisu.
Należą tu: fortepiany, pianina, fisharmonje, organy, harmonijki, skrzypce, arfy, gitary, mandoliny, dalej pianole, fonole i t. p., następnie fonografy, gramofony, szkatułki z aparatami samogrającemi, zegary grające, pozytywki i t. p.
Walce reprodukcyjne należy traktować narówni z płytami reprodukcyjnemi.
Poz. 8 spisu.
Poz. 9 spisu.
Do skór takich należą: bobry morskie, lisy czarne i niebieskie, szenszyle, sobole, foki prawdziwe, wyskubane i niewyskubane, gronostaje, kuny, elki amerykańskie, nurki, bobry amerykańskie, cywety, skunksy, oposy (także amerykańskie), szopy, tchórze, wiewiórki, rysie, niedźwiadki, niedźwiedzie, wilki, wydry, tygrysy, piżmowce, ogony popielic i lisów, guanako, lamy, lisy, rosomaki, ralaby, koty, karakuły, popielice, kalanki, surki, murmie.
Narówni z wymienionymi w ustępie 1 przedmiotami należy traktować okrycia na nogi, worki skórzane, skóry przed łóżka i t. p., jeśli sporządzono je ze skór wymienionych w ustępie 2.
Zwykłe skóry baranie, owcze, jagnięce, królicze, zajęcze i kozie nie podlegają opłacie wtenczas jeśli nie uległy przeróbce, nadającej im wygląd skórek wymienionych w ustępie 2, względnie jeśli futra z nich sporządzone przeznaczone są do praktycznego użytku i nie mogą uchodzić według zapatrywania kół fachowych za futra zbytkowne.
Oblamowanie futrzane przy sukniach, nakryciach na głowę, bucikach, rękawiczkach i t. d. uważa się za ozdobę, która nie powoduje podciągnięcia przedmiotu pod opłatę.
Poz. 10 spisu.
Należą tu zatem: koronkowe lub haftowane suknie damskie i dziecięce, bielizna wszelkiego rodzaju, kapelusze, chusteczki, kołnierze, parasolki, nakrycia na stoły, serwetki, firanki i t. p.
Za nieznaczną ozdobę uważa się oblamowanie haftem lub koronką, jeśli długość użytego haftu, względnie koronki, nie przewyższa 1 metra, a wartość użytego materjału 50 mk.
Poz. 11 spisu.
Poz. 12 spisu.
Poz. 13 spisu.
Poz. 14 spisu.
Uzupełnienia i naprawy, dokonane w czasach nowszych, nie zmieniają charakteru przedmiotu jako antyku.
Obojetnem jest, czy przedmioty te służą do praktycznego użytku, czy do ozdoby, i w jakim je ktoś nabywa celu.
Należą tu zatem: meble, sprzęty domowe, gospodarcze (wozy, kolaski, sanki) i narzędzia rolnicze lub rzemieślnicze, sprzęty kościelne, wszelkie wyroby z porcelany, fajansu, majoliki, terrakoty, kamionki, gliny, szkła, żelaza, mosiądzu, miedzi, bronzu, emalji, kości słoniowej; wyroby ze skóry, laku, drzewa; wyroby tekstylne (koronki, hafty, taśmy do oblamowania), kostjumy, materje na stroje, chustki, szale, szaty liturgiczne, dywany, gobeliny, obicia ścian i t. p., dalej monety, medale, medaljony, miedzioryty, piakiety, marki pocztowe, pieczęcie, herby, dyplomy, rękopisy osób historycznych, pamiątki po sławnych osobach historycznych, broń, stroje narodowe, albumy, instrumenty muzyczne, fajki, cygarnice, zegarki, zegary,. szkatułki z drzewa lub metalu, przedmioty etnograficzne i t. d.
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE.
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE.
Wzór 1. - 5.
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
..................................................
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (7)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (2)
- Wykonanie rozporządzenia o poborze opłat stemplowych, dekretu o opłacie od podań i świadectw urzędowych, art. 6-10 ustawy o podwyższeniu i zrównaniu stawek przy niektórych opłatach stemplowych, oraz ustaw o opłatach stemplowych od ubezpieczeń, od weksli i od sprzedaży przedmiotów zbytku, na obszarze województw: nowogródzkiego, poleskiego i wołyńskiego, oraz powiatów: grodzieńskiego, wołkowyskiego i białowieskiego województwa białostockiego.
- Zmiany i uzupełnienia niektórych postanowień rozporządzenia wykonawczego do ustawy o opłacie stemplowej od sprzedaży przedmiotów zbytku.
Podstawa prawna liczba obiektów na liście: (1)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (3)
- Wykonanie art. 1 ustawy z dnia 9 lipca 1924 r., w sprawie rozciągnięcia na górnośląską część województwa śląskiego mocy obowiązującej ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o opłacie stemplowej od sprzedaży przedmiotów zbytku.
- Rozciągnięcie na obszar Ziemi Wileńskiej niektórych przepisów z dziedziny opłat stemplowych.
- Wykonanie rozporządzenia o poborze opłat stemplowych, dekretu o opłacie od podań i świadectw urzędowych, art. 6-10 ustawy o podwyższeniu i zrównaniu stawek przy niektórych opłatach stemplowych, oraz ustaw o opłatach stemplowych od ubezpieczeń, od weksli i od sprzedaży przedmiotów zbytku, na obszarze województw: nowogródzkiego, poleskiego i wołyńskiego, oraz powiatów: grodzieńskiego, wołkowyskiego i białowieskiego województwa białostockiego.