§ 7. - Wykonanie ustawy z dnia 15 lipca 1920 r. w przedmiocie wypłaty zastępczej pewnych kategorji wierzytelności, należnych obywatelom Państwa Polskiego od niemieckich, austro-węgierskich i austrjackich b. rządów zaborczych, względnie okupacyjnych. (Dz. Ust. R. P. 1920 r. Nr. 70 poz. 465).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.57.361

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1923 r.

§ 7. 2 Równocześnie z decyzją, przyznającą wypłatę, otrzyma wierzyciel podany w załączeniu wzór deklaracji, którą winien wypełnić i sądownie lub notarjalnie zaświadczyć, a następnie przesłać: jeżeli chodzi o wierzytelności, powstałe na obszarze b. zaboru rosyjskiego-do Głównego Urzędu Likwidacyjnego w Warszawie, jeżeli zaś chodzi o wierzytelności, powstałe na obszarze b. zaboru austrjackiego-do Komisarjatu Głównego Urzędu Likwidacyjnego we Lwowie, gdzie wydaną będzie asygnata, wskazująca datę przyznania oraz kasę do wypłaty powołaną.

Deklaracje oraz ich sądowe lub notarjalne zaświadczenia (legalizacje) w myśl obowiązujących przepisów wolne są od opłat stemplowych.

Jedynie zwrot takich kaucji i depozytów, (art. 2 ust. 2 ustawy), które zostały złożone, jako odrębne, indywidualnie oznaczone całości, nastąpi z pominięciem postępowania, w poprzednim ustępie przewidzianego, przez zarządzenia wydania, skierowane do władzy, depozyt obecnie przechowującej. Zarządzenie odnośne otrzyma równocześnie uprawniony do żądania zwrotu wierzyciel. Podjęcie nastąpi za pokwitowaniem, złożonem na doręczonem wierzycielowi zarządzeniu.

² Z dniem 1 stycznia 1923 r. czynności w zakresie wypłat zastępczych, wykonywane przez Komisarjat Głównego Urzędu Likwidacyjnego we Lwowie, mają być uskuteczniane bezpośrednio przez Główny Urząd Likwidacyjny, zgodnie z § 2 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1922 r. (Dz.U.23.1.3).