§ 5. - Wykonanie ustawy z dnia 14 czerwca 1921 r. w przedmiocie unormowania podstaw wymiaru państwowego podatku dochodowego i podatku majątkowego na rok podatkowy 1921.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.87.638

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1921 r.

§ 5. Osobom, które uzyskały po raz pierwszy w r. 1921 uposażenia służbowe, emerytury albo wynagrodzenia za najemną pracę w wysokości podlegającej podatkowi dochodowemu (art. 75 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. część druga), wymierza się podatek zgodnie z art. 76 tejże ustawy zarówno za pierwszy dla tych osób rok podatkowy 1921, jak i za drugi rok podatkowy 1922. Podatek wymierzony na rok podatkowy 1921 winien być całkowicie wpłacony.

O ile kwoty, które na poczet podatku dochodowego zostały potracone przez służbodawców w r. 1921 osobom wyżej wymienionym, nie pokrywają całkowicie należności, przypadającej według wymiaru na pierwszy dla danej osoby rok podatkowy 1921 wówczas winno nastąpić wyrównanie podatku w drodze dodatkowego potrącenia i wpłacenia; o ile zaś kwoty potrącone na poczet podatku dochodowego przez służbodawców w roku 1921 przewyższają stawkę podatku na tenże rok wymierzonego, to powstałe stąd nadpłaty w żadnym razie nie podlegają zwrotowi aż do uskutecznienia wymiaru na rok podatkowy 1922.

Po uskutecznieniu wymiaru podatku na rok podatkowy 1922- kwoty, potrącone tym osobom przez służbodawców w roku 1921, względnie wpłacone za tenże rok na podstawie wymiaru, zalicza się w pełnej sumie jako uiszczenie również na podatek przypadający na rok podatkowy 1922, o ile ten podatek należy się w kwocie równej lub większej, niż za rok podatkowy 1921.

W wypadkach, gdy podatek wymierzony na rok podatkowy 1922 będzie niższy od podatku wymierzonego i wpłaconego za rok podatkowy 1921, wówczas z tej ostatniej kwoty zarachowuje się na podatek przypadający na rok podatkowy 1922 tylko sumę niezbędną do pokrycia stawki tego podatku; różnica zwrotowi niepodlega.