Wykonanie ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.113.937

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lipca 1938 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 23 listopada 1932 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu celem wykonania ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych.

Na podstawie art. 77 oraz art. 2 ustęp 2, 12 ustęp 1, 16 ustęp 3, 17 ustęp 4, 18 ustęp 3, 19 ustęp 2 i 3, 20 ustęp 3, 26, 31 ustęp 2, 33 ustęp 2, 37 ustęp 2, 38 ustęp 2 lit. a), 48 ustęp 4 lit. b), 72 i 75 ustęp 4 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych w brzmieniu załącznika, do obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 106, poz. 884) zarządza się co następuje:

Objaśnienia wstępne.

§ 1. 1 Artykuły, powołane w niniejszem rozporządzeniu bez określenia, oznaczają postanowienia ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 106, poz. 884), zaś używany w niniejszem rozporządzeniu skrót "u. f. k." oznacza tę ustawę.

Paragrafy, powołane w niniejszem rozporządzeniu bez określenia, oznaczają przepisy niniejszego rozporządzenia.

Skrót "u. o, s." oznacza ustawę z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 41, poz. 413), zaś skrót "r. w. s." - rozporządzenie - wykonawcze z dnia 10 października 1932 r. do ustawy o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 99, poz. 842), ze zmianami, wprowadzonemi rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 103, poz. 797).

do art.1.

§ 2. Związki komunalne obowiązane są przedkładać uchwały, niepodlegające zatwierdzeniu władz nadzorczych, w ciągu 15 dni od dnia ich powzięcia w 1 egzemplarzu do wiadomości bezpośrednim władzom nadzorczym, wskazanym w art. 36 i 37.

Gmina m. st. Warszawy przedkłada tego rodzaju uchwały w powyższym terminie bezpośrednio Ministrowi Spraw Wewnętrznych w 2 egzemplarzach do wiadomości; jednego z tych egzemplarzy udziela Minister Spraw Wewnętrznych Ministrowi Skarbu do wiadomości.

Gmina m. Gdyni oraz wojewódzkie związki komunalne: poznański i pomorski przedkładają za pośrednictwem wojewody Ministrowi Spraw Wewnętrznych do wiadomości swe uchwały, niepodlegające zatwierdzeniu władzy nadzorczej, w ustalonym wyżej terminie w 3 egzemplarzach, Z tych trzech egzemplarzy jeden zatrzymuje wojewoda, z dwóch zaś pozostałych jednego udziela Minister Spraw Wewnętrznych Ministrowi Skarbu do wiadomości.

Uchwały, określające wysokość dodatków do podatków (opłat) państwowych, winny zarządy związków komunalnych udzielać do wiadomości organom powołanym do wymiaru właściwych podatków państwowych przynajmniej na miesiąc przed rozpoczęciem okresu budżetowego, a o ile chodzi o dodatki do świadectw przemysłowych - do dnia 1 października roku poprzedzającego okres budżetowy; łącznie z uchwałami, określającemu wysokość dodatków, wymienionych w drugiem zdaniu art. 1, należy przedstawić organom wymiarowym dowód zatwierdzenia tych uchwał przez władzę nadzorczą.

Powyższe postanowienia nie odnoszą się do dodatków do podatków (opłat) państwowych wymienionych w art. 10, 13, 14 i 16; dodatki te pobierane będą z mocy samego prawa łącznie z właściwemi podatkami (opłatami) państwowemi bez specjalnych w tym przedmiocie uchwał. reprezentacyj związków komunalnych.

Uchwały w sprawie pobierania samoistnych podatków komunalnych winny być powzięte w formie statutów podatkowych.

do art. 2.

§ 3. Dla wymiaru samoistnego podatku od gruntów państwowych w województwach: warszawskiem, kieleckiem, lubelskiem, łódzkiem oraz w województwie białostockiem z wyjątkiem powiatów: białostockiego, bielskiego, sokolskiego, wołkowyskiego i grodzieńskiego, winna nastąpić klasyfikacja tych gruntów według taryfy podatku gruntowego dworskiego z odpowiedniem zastosowaniem przepisów §§ 7 i 8 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 września 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 639), zaś na obszarze wymienionych powiatów województwa białostockiego oraz na obszarze województw: nowogródzkiego, poleskiego, wileńskiego i wołyńskiego - z odpowiedniem zastosowaniem przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 8, poz. 77), uzupełnionego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11 marca 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 161).

Grunty państwowe, przeznaczone wyłącznie na cele wojskowe, które w związku z tem przeznaczeniem nie mogą być eksploatowane w znaczeniu użytkowości rolnej, nie podlegają samoistnemu podatkowi komunalnemu od gruntów państwowych.

§ 4. Klasyfikację wszystkich gruntów państwowych w powiecie dla wymiaru samoistnego podatku komunalnego przeprowadza powołana w tym celu powiatowa komisja klasyfikacyjna. W skład tej komisji wchodzą: jako przewodniczący-starosta powiatowy lub wyznaczony przezeń urzędnik starostwa, zaś jako członkowie delegaci poszczególnych urzędów względnie instytucyj państwowych, zarządzających oddzielnemi jednostkami gruntów państwowych w danym powiecie, naczelnik urzędu skarbowego lub delegowany przezeń urzędnik oraz dwóch przedstawicieli sejmiku powiatowego, przez tenże sejmik wybranych.

§ 5. Do zadań powiatowej komisji klasyfikacyjnej należy:

1) zaliczenie wszystkich gruntów państwowych w obrębie powiatu do odpowiednich klas względnie grup podatkowych, przy odpowiedniem zastosowaniu przepisów wymienionych w § 3;

2) obliczenie idealnego podatku państwowego przypadającego łącznie od wszystkich tych gruntów państwowych w powiecie;

3) obliczenie specjalnego dodatku progresywnego od ustalonego w myśl p. 2 podatku, a to stosownie do postanowień art. 2 ustawy z dnia 15 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. Nr. 65, poz. 505) oraz ustalenie stosunku procentowego podatku progresywnego do sumy idealnego podatku;

4) ustalenie maksymalnych kwot, do wysokości których - w myśl ustępu 2 art. 2 w związku z ustępem 1 art. 3 - wymierzać mogą samoistny podatek komunalny od znajdujących się na ich obszarze gruntów państwowych: powiatowy związek komunalny i poszczególne gminy;

5) podanie poszczególnym gminom do wiadomości maksymalnych sum samoistnego podatku komunalnego od położonych na ich obszarze gruntów państwowych oraz stosunku procentowego, w jakim obrębie każdej takiej sumy pozostaje dodatek progresywny do podatku zasadniczego.

§ 6. Dla wykonania powyższych zadań powiatowa komisja klasyfikacyjna powoływać może potrzebnych jej rzeczoznawców.

§ 7. Urzędy względnie instytucje państwowe, zarządzające oddzielnemi jednostkami gruntów państwowych w powiecie, przedstawiają przewodniczącemu komisji klasyfikacyjnej wykazy pozostających w ich zarządzie gruntów państwowych z wyszczególnieniem ich obszaru według poszczególnych gmin, przyczem osobno powinny być wykazane grunty państwowe, pozostające w bezpośrednim zarządzie państwowym, osobno zaś grunty wydzierżawione - z podaniem nazwisk dzierżawców.

Wszelkie zmiany, mogące mieć wpływ na wymiar podatku, jakie co do gruntów zajdą po przedstawieniu wykazów, powinny odnośne urzędy względnie instytucje państwowe podawać przewodniczącemu komisji klasyfikacyjnej do wiadomości przed dniem 1 stycznia każdego roku. W razie niedotrzymania tego terminu wymiar podatku komunalnego dokonany zostanie według stanu wykazów gruntów państwowych z przed dnia 1 stycznia.

§ 8. O dniu posiedzenia komisji członkowie jej powinni być powiadomieni pisemnie przez przewodniczącego przynajmniej na trzy dni przed posiedzeniem; do zawiadomienia powinien być dołączony porządek dzienny posiedzenia.

§ 9. Dla prawomocności uchwał komisji konieczna jest obecność, oprócz przewodniczącego, dwóch członków komisji, a to jednego delegata urzędów względnie instytucyj państwowych, zarządzających oddzielnemi jednostkami gruntów państwowych w powiecie albo delegata urzędu skarbowego i jednego członka sejmiku. Uchwały komisji zapadają większością głosów, w razie równości głosów przeważa głos przewodniczącego.

§ 10. Przeciw uchwale większości komisji pozostali jej członkowie mogą w ciągu dni 14 od dnia powzięcia uchwały wnieść sprzeciw do wojewody, który go rozstrzyga przy współudziale z głosem stanowczym wydziału wojewódzkiego, przyczem art. 51 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 11, poz. 86) ma odpowiednie zastosowanie.

§ 11. Za udział w posiedzeniach należą się. członkom powiatowej komisji klasyfikacyjnej diety i zwrot kosztów podróży, obliczane według przepisów, dotyczących funkcjonarjuszów państwowych, przyczem dla członków sejmiku, biorących udział w tych posiedzeniach, oblicza się powyższe należności tak, jak dla funkcjonarjuszów państwowych w VII grupie uposażenia.

§ 12. Diety i koszty podróży członków powiatowej komisji klasyfikacyjnej pokrywa powiatowy związek komunalny, który również obowiązany jest dostarczyć komisji koniecznej do jej urzędowania pomocy technicznej; wypłacone z tego tytułu sumy może następnie wydział powiatowy częściowo rozłożyć na poszczególne gminy w stosunku do sum samoistnego komunalnego podatku od gruntów państwowych, przypadających powiatowemu związkowi komunalnemu i poszczególnym gminom.

§ 13. Powiatowy związek komunalny oraz poszczególne gminy po wymiarze samoistnego podatku od gruntów państwowych, położonych na ich obszarze, rozkładają należność podatkową wraz ze stosunkową częścią specjalnego dodatku progresywnego pomiędzy poszczególne władze względnie instytucje państwowe, w których odrębnym zarządzie znajdują się obszary gruntów państwowych.

do art. 3.

§ 14. Zarządy gmin wiejskich obowiązane są w ciągu dni 7 po otrzymaniu należnych kwot dokonać podziału 596 pobranej sumy między gromady wioskowe według klucza ludnościowego.

§ 15. Przekroczenie przez gminy wiejskie normy 40% najwyższego łącznego obciążenia gruntów i budynków w wysokości 100% pociąga za sobą odpowiednie obniżenie stopy podatkowej dla powiatowego związku komunalnego.

§ 16. Uchwała o podwyższeniu przez związki komunalne obciążenia gruntów w stopniu, dopuszczalnym na podstawie postanowień, zawartych w ustępie drugim art. 14 ustawy z dnia 15 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. Nr. 65, poz. 505), wymaga zatwierdzenia władzy nadzorczej (art. 1); podwyższenie będzie przez te władze zezwalane tylko w wyjątkowych wypadkach, zasługujących na uwzględnienie. Z podwyższenia tego mogą korzystać związki komunalne w stosunku procentowym, ustalonym w ustępie 1 art. 3.

§ 17. Określone w art. 3 u. f. k. i w art. 14 ustawy z dnia 15 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. Nr. 65, poz. 505) najwyższe normy podatku komunalnego od gruntów odnoszą się również do samoistnego podatku od gruntów państwowych.

do art. 4.

§ 18. Przepisy §§ 3-13 stosują się odpowiednio również do gruntów państwowych w b. zaborze rosyjskim, położonych na obszarze gmin miejskich, a odpowiadających gruntom, wskazanym w art. 272 rosyjskiej ustawy o podatkach bezpośrednich (T. V. Zb. Pr. z 1903 r. wyd. 2), z tem, że w gminach miejskich, wydzielonych z powiatowego związku komunalnego, w których jest starosta grodzki, tenże starosta przewodniczy komisji, nadto zaś w gminach miejskich, wydzielonych z powiatowego związku komunalnego, w miejsce dwóch przedstawicieli sejmiku wchodzi do komisji klasyfikacyjnej dwóch przedstawicieli rady miejskiej, przez tę radę wybranych; koszty urzędowania komisji w interesie takiej gminy miejskiej pokrywa gmina ze swoich funduszów.

§ 19. W m. st. Warszawie w skład komisji klasyfikacyjnej wchodzą: jako przewodniczący - Komisarz Rządu m. st. Warszawy, zaś jako członkowie - Prezes Izby Skarbowej Grodzkiej w Warszawie lub delegowany przezeń urzędnik, delegaci poszczególnych urzędów względnie instytucyj państwowych, zarządzających oddzielnemi jednostkami gruntów państwowych na obszarze m. st. Warszawy, oraz dwóch członków Rady Miejskiej m. st. Warszawy, przez tę Radę wybranych; koszty urzędowania tej komisji pokrywa gmina m. st. Warszawy ze swoich funduszów.

§ 20. Przeciw uchwale większości komisji klasyfikacyjnej w m. st. Warszawie pozostali jej członkowie mogą w ciągu dni 14 od dnia powzięcia uchwały wnieść sprzeciw do Ministra Spraw Wewnętrznych, który go rozstrzyga w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

§ 21. Uchwały o podwyższeniu przez związki komunalne obciążenia gruntów w stopniu, dopuszczalnym na podstawie postanowień, zawartych w ustępie drugim art. 14 ustawy z dnia 15 czerwca 1923 roku (Dz. U. R. P. Nr. 65, poz. 505), wymagają zatwierdzenia władz nadzorczych (art. 1); podwyższenie będzie przez te władze zezwalane tylko w wyjątkowych wypadkach, zasługujących na uwzględnienie. Z podwyższenia tego mogą korzystać związki komunalne w stopniu procentowym, ustalonym w ust. 7 art. 4.

do art. 5.

§ 22. Dla ustalenia, które związki komunalne są uprawnione do poboru podatku od kopalń, decydującym momentem jest miejsce wydobycia minerału na powierzchnię (urządzenia względnie przynależności kopalń). Związki komunalne, z pod których terenu wydobywa się minerał, a które nie posiadają na swym obszarze urządzeń, względnie przynależności kopalń, nie mają prawa poboru tego podatku.

§ 23. Maksymalna wysokość podatku na rzecz gminy miejskiej, wydzielonej z powiatowego związku komunalnego, lub na rzecz powiatowego związku komunalnego i gminy miejskiej, niewydzielonej z powiatowego związku komunalnego, względnie gminy wiejskiej łącznie nie może przekroczyć 1% ceny względnie wartości sprzedażnej minerału.

§ 24. Jeżeli powiatowy związek komunalny i gmina miejska, niewydzielona z tegoż związku, względnie gmina wiejska, uchwali pobór podatku od kopalń, to wymiar i pobór tego podatku przeprowadzi wydział powiatowy, który kwotę przypadającą z tego tytułu gminie miejskiej względnie wiejskiej wypłaci w umówionym przez te związki terminie.

§ 25. W razie niewprowadzenia przez którykolwiek z uprawnionych związków komunalnych podatku od kopalń, - pozostałe uprawnione związki komunalne mogą pobierać ten podatek do wysokości 1% ceny względnie wartości sprzedażnej minerału wyłącznie na rzecz swoją.

§ 26. Postanowienia ust. 5 art. 5 dotyczą przypadku, gdy miejsce wydobycia minerału na powierzchnie (urządzenia, względnie przynależności kopalń) znajduje się na obszarze dwóch gmin względnie dwóch powiatów.

§ 27. Wpływy z podatku od kopalń winny być użyte przez związki komunalne wyłącznie na pokrycie wydatków inwestycyjnych; w następstwie tego obowiązane są związki komunalne uwidocznić w budżecie odpowiednie wydatki. Po upływie okresu budżetowego winny związki komunalne przedłożyć władzy nadzorczej, która statut podatkowy zatwierdziła, wyczerpujące sprawozdanie, poparte cyfrowemi danemi, w przedmiocie właściwego użycia wpływów z podatku od kopalń.

do art. 7.

§ 28. 2 (skreślony).

do art. 9.

§ 29. Dodatki komunalne do państwowego podatku dochodowego na rzecz gmin i powiatowych związków komunalnych na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego, określone w art. 2 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 223), przypadają z terytorjum:

a) gmin miejskich - tymże gminom,

b) gmin wiejskich i obszarów dworskich - powiatowym związkom komunalnym.

do art. 10, 58 ustęp 3, oraz 73 ustęp 4.

§ 30. Poczynając od 1 lipca 1924 r. pobierają kasy urzędów skarbowych oraz kasy urzędów celnych na podstawie wymiaru, dokonanego przez urzędy skarbowe akcyz i monopolów względnie urzędy celne, dodatki do państwowych podatków (opłat) od spożycia, zużycia, względnie produkcji (z wyjątkiem podatku od węgla, olejów mineralnych i cukru) na rzecz związków komunalnych równocześnie z podatkami (opłatami) państwowemi (przy produkcji, w handlu, przy przywozie z zagranicy).

Wpływy z tych dodatków zarachowują kasy urzędów skarbowych oraz celnych do sum obrotowych i zapisują do osobnych wykazów szczegółowych sum obrotowych, zatytułowanych "Wpływy dodatków na rzecz związków komunalnych od spożycia, zużycia względnie produkcji, do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych".

W ten sam sposób Państwowy Monopol Spirytusowy zarachowuje należny związkom komunalnym i komunalnemu funduszowi pożyczkowo-zapomogowemu udział w opłacie monopolowej określony w przepisach o monopolu spirytusowym.

§ 31. Izby skarbowe zakładają w księdze sum obrotowych osobne konto zatytułowane "Wpływy dodatków na rzecz związków komunalnych-od spożycia, zużycia względnie produkcji, do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych" i na konto to zapisują miesięczne sumy wpływów omawianych dodatków, ustalają ogólną sumę tych dodatków z całego okręgu izby skarbowej za ubiegły miesiąc i sumę tę do dnia 10 następnego miesiąca przelewają ze swego konta w P. K. O. na konto 30.400 Centralnej Księgowości Ministerstwa Skarbu w P. K. O., dla zarachowania na sumy komunalne do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego wpływy z komunalnego udziału w opłacie monopolowej wpłaca za ubiegły miesiąc w ciągu 14 dni następnego miesiąca na rachunek żyrowy Centralnej Księgowości jako sumy komunalne do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

§ 32. Centralna Księgowość Ministerstwa Skarbu po zarachowaniu przekazanych w powyższy sposób kwot do sum komunalnych zawiadomi Ministerstwo Spraw Wewnętrznych między dniem 14 a 17 każdego miesiąca o łącznej sumie wpływów z ubiegłego miesiąca.

§ 33. Celem przygotowania rozdziału wpływów dodatków komunalnych do podatków (opłat) państwowych od spożycia, zużycia względnie produkcji oraz sum, przekazanych przez Państwowy Monopol Spirytusowy, między uprawnione związki komunalne ł na rzecz komunalnego funduszu pożyczkowo - zapomogowego stosownie do przepisów zawartych w ust. 3 - 7 art. 10, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ustali na podstawie ostatniego urzędowego spisu ludności, z uwzględnieniem postanowienia ust. 7 art. 10, klucz rozdziału dodatków komunalnych do państwowych podatków (opłat) między poszczególne gminy miejskie i poszczególne powiatowe związki komunalne (ust. 3 i 4 lit. b art. 10).

§ 34. Na zasadzie klucza rozdziału uskuteczni Ministerstwo Spraw Wewnętrznych podział miesięczny wpływów między poszczególne gminy miejskie i między poszczególne powiatowe związki komunalne oraz przekaże za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności kwoty, należne poszczególnym gminom miejskim i powiatowym związkom komunalnym.

§ 35. Rozdziału kwot należnych gminom wiejskim dokonuje wydział powiatowy natychmiast po otrzymaniu sumy dodatków do podatków (opłat) państwowych od spożycia, zużycia względnie produkcji zgodnie z postanowieniem ust. 6 art. 10.

§ 36. Do poboru dodatków do podatków (opłat) państwowych od spożycia, zużycia względnie produkcji mają odpowiednie zastosowanie postanowienia:

a) art. 43 ust. 2, art. 49 ust. 2, art. 51, art. 54 ust. 2 pierwsze zdanie, art. 57 i art. 59 ust. 1;

b) art. 52 z tem, że kwoty dodatku komunalnego, podlegające zwrotowi, zostaną potrącone z sumy wpływów z dodatków komunalnych do państwowych podatków od spożycia, zużycia względnie produkcji, a mianowicie z tej sumy, która przypada w najbliższym terminie do rozdziału między gminy miejskie a powiatowe związki.

Do art. 11.

§ 37. 3 Dodatki do opłat państwowych od patentów na wyrób i sprzedaż trunków, przetworów wódczanych i spirytusowych nie mogą przenosić 100% każdoczesnej opłaty państwowej od patentu na wyrób, względnie 200% każdoczesnej opłaty państwowej od patentu na sprzedaż; uchwały co do wysokości dodatków do patentów winny być powzięte, z zachowaniem § 2.

W związku z postanowieniami art. 72, ustęp 2. lit. b), oraz art. 62 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych (Dz. U. R. P. Nr. 63, poz. 586) określenie "dodatki do opłat państwowych od patentów na wyrób i sprzedaż trunków, przetworów wódczanych i spirytusowych" otrzymuje z dniem 1 stycznia 1933 r. brzmienie "dodatki do opłat państwowych od wyrobu i przerobu spirytusu, od wyrobu drożdży oraz sprzedaży spirytusu i napojów alkoholowych".

§ 38. Kasy urzędów skarbowych jednocześnie z uskutecznieniem wypłaty dodatków wydziałom powiatowym, winny zawiadomić te wydziały o pobranych w poszczególnych gminach wiejskich kwotach tytułem dodatków do opłat państwowych od patentów na wyrób i sprzedaż trunków, przetworów wódczanych i spirytusowych.

do art. 12.

§ 39. Ustala się, poczynając od dnia 1 stycznia 1933 r., następujące normy podatku od towarów, przywożonych drogami żelaznemi normalno-torowemi do miast, które przed dniem 1 lipca 1923 r. uzyskały zatwierdzenie statutów o poborze samoistnych podatków od towarów przywożonych lub wywożonych:

I. 1) dla gminy m. st. Warszawy podatek nie może przekroczyć kolejowej opłaty przewozowej za odległość 25 km;

2) dla gmin miast: Łodzi, Lwowa i Krakowa podatek nie może przewyższać kolejowej opłaty przewozowej za odległość 15 km;

3) dla pozostałych gmin miejskich uprawnionych do poboru podatku, podatek nie może przenosić kolejowej opłaty przewozowej za odległość 10 km,

W przypadku, gdy taryfy nie przewidują wyszczególnionej pod 1) i 2) stawki za odległość 25 i 15 km, podatek nie może przekroczyć dla gmin, wymienionych w tych punktach, opłaty przewozowej za 20 względnie 10 km.

Przy zastosowaniu do przywozu towarów z zagranicy taryfy związkowej, podstawą wymiaru podatku jest początkowa stawka opłaty przewozowej, zastosowana przez kolej."

Przy przesyłkach jednostkowych zwyczajnych i pośpiesznych, za które opłata przewozowa oblicza się według sztuki, a nie według wagi, podatek dla wszystkich uprawnionych gmin miejskich nie może przekroczyć:

a) za konie i bydło rogate rosie - 2 zł od sztuki,

b) za inne zwierzęta - 50 gr od sztuki.

II. Podatek od towarów, przywożonych z odległości nie dalszej niż 50 km, dla wszystkich uprawnionych gmin miejskich nie może przewyższać połowy kolejowej opłaty przewozowej za odległość 5 km. W przypadku, gdy taryfy nie przewidują stawki za taką odległość, maksymalny wymiar podatku nie może wynieść więcej, niż trzecią część opłaty przewozowej za odległość 10 km.

Nadto dla wymienionych w punkcie I pod poz. 1) i 2) gmin miejskich podatek od towarów, przywożonych z odległości od 50 do 200 km, nie może przewyższać opłaty przewozowej za odległość 10 km.

III. Podatek od towarów przywożonych w drobnych i wagonowych przesyłkach pośpiesznych, tudzież w drobnych przesyłkach zwyczajnych o wadze do 300 kg, nie może przewyższać dla wszystkich uprawnionych gmin miejskich połowy kolejowej opłaty przewozowej za daną ilość i odległość 5 km. Przy przywozie tych przesyłek z odległości nie większej niż 200 km podatek nie może przewyższać jednej czwartej opłaty przewozowej za daną ilość i odległość 5 km.

IV. Od towarów, poniżej wymienionych, podatek dla wszystkich uprawnionych gmin miejskich nie może przewyższać połowy opłaty przewozowej za odległość 5 km względnie w przypadku, gdy taryfy nie przewidują stawki za taką odległość, trzeciej części opłaty przewozowej za odległość 10 km:

1) asfalt i koks naftowe oraz pozostałości krakowe o ciężarze gatunkowym powyżej 0.965;

2) buraki cukrowe oraz wytłoki buraczane, także suszone i melasowane;

3) drzewo i celuloza;

a) celuloza, masa drzewna, miazga drzewna, suche i mokre,

b) drzewo celulozowe, t. j. okorowane w okrąglakach, szczapach i wałkach do 2,2 m długości, jak również odpadki tartaczne z drzewa świerkowego i jodłowego w trzaskach o jednakowej długości, złączonych w pęczki,

c) drzewo opałowe w szczapach, karpina, chróst, gałęzie i t. p.,

d) drzewo osikowe do wyrobu zapałek;

4) kamienie, minerały surowe i zgruba obrobione:

a) glina porcelanowa surowa i przysposobiona, kaolina, szlikier, piasek kwarcowy i t. p.,

b) kamienie rodzime polne wszelkich nazw, tudzież skały łamane, łupane, kraszone,

c) marmury, alabastry budowlane, serpentyny, labradoryty i porfiry, jednak tylko surowe zgrubsza obtłuczone w kształcie bloków nieociosanych i nieopiłowanych,

d) minerały surowe niepalone i niezmielone, jak kreda surowa w kawałkach nieoczyszczona, magnezyt naturalny, talk naturalny, spaty, stroncjanit, celestyn, witerzyt, pagmatyn, baryt, kryolit, tinkal, boran, boracit, panderit, razorit, łupek, azbest w kawałkach, grafit łupek i złom grafitu, mika, naturalne sole kuchenne, przemysłowe i bydlęce i t. p.,

e) rudy: żelazne siarkowe, manganowe, cynkowe, ołowiane, chromowe, miedziane, wypałki pirytowe, muły, także mielone, młotowiny żelazne, walcowina i t. p.,

f) siarka surowa oraz soda (kalcynowana, kaustyczna i krystaliczna), jak również siarczan baru, gdy sprowadzane są do celów fabrycznych;

5) kwas siarkowy, kwas solny, sól glauberska, także kwas siarkowy dymiący i odpadkowy z fabryk oraz rafineryj;

6) mięso i wnętrzności zwierzęce, świeże, mrożone i solone;

7) mleko i jego przetwory oraz nabiał:

a) śmietana, śmietanka, serwatka, ser, masło, tudzież nabiał,

b) jaja, także konserwowane;

8) nasiona i owoce oleiste, oleje roślinne także rafinowane z wyjątkiem oliwy i oleju rycynowego, pokost;

9) nawozy naturalne i sztuczne, fosforyty i kości surowe:

a) gips, margiel, popioły i wapno nawozowe, gnój, kał, kompost, mierzwa, pozostałości wapienne po fabrykacji kleju, pudreta, śmiecie, wapno defekacyjne, szlamy wapienne, guano, wymiotki z rzeźni, zepsute mięso i ryby, krew suszona na nawóz, wszelkie odpadki z rzeźni, przeznaczone na nawóz, kości surowe mielone także odtłuszczone, śrut i mąka kostna, węgiel kostny, rogi mielone, żużle tomasa, superfosfaty mineralne i kostne, amoniakalne i potasowe, wszelkie sole potasowe, wszelkie saletry, azotan amonu, azotniak, wszelkie mieszanki nawozowe, amon wapniakowy, chlorek amonowy na nawóz i t. p.,

b) kości surowe, także mielone;

10) owoce i jagody krajowe, oraz cytryny;

11) papier, tektura oraz bibuła zwyczajne - z wyjątkiem wyrobów z papieru, bibuły i tektury; także odpadki z papieru, tektury i bibuły;

12) pasza: zielona, świeża, suszona, kiszona, skoncentrowana, jak: plewy, koniczyna, trawa, siano, słoma, sieczka, kaczany, kolby, wytłoczyny, kuchy, mąka rybia, mięsna i t. p., melasa;

13) samochody i podwozia samochodowe seryjne nowe, nieużywane, osobowe i towarowe, prócz cyklonetek, motocykli i samochodów luksusowych;

14) smoła i pak węglowy:

a) smoła węglowa surowa i preparowana: z węgla kamiennego lub brunatnego, destylowana, preparowana, dachowa, do budowy dróg, do wyrobu tektur, dla stalowni z domieszka wody (emulsja),

b) pak węglowy w blokach;

15) surowce włókiennicze roślinne i zwierzęce, wszelkie przędze oraz tkaniny:

a) konopie i len także międlone i czesane, pakuły i paździerze oraz odpadki konopne i lniane, juta i odpadki, afrykańskie włókno roślinne, włókna kokosowe, abaka, adansonja, agawa, aloes, bombaj, heneken, istelinters, madras, manila, maurylan, konopie nowozelandzkie, palmyra, piassawa, ramie, rhea, suam, sisal, sun, szehen, tampico, trawa chińska, wschodnio-indyjskie konopie, bawełna surowa, sztuczna, odpadki, końce, wyczeszki oraz wszelkie pozostałości przeróbki bawełny, wszelkie rodzaje wełny i jej odpadki, szlam wełniany, sierście wszelkiego rodzaju zwierząt także bielone, barwione, włosień koński, także sortowany, szczecina, także sortowana, odpadki włosia, jedwab naturalny i sztuczny, kokony jedwabników i odpadki,

b) przędze wszelkie,

c) skóry wszelkiego rodzaju: surowe, wyprawiane, garbowane, oraz szpalty skórzane, obrzynki, oddzierki, odpadki, skrawki,

d) szmaty, także karbonizowane, skrawki, stare sieci, liny i powrozy z wszelkiego rodzaju materjału,

e) tkaniny wszelkie - z wyjątkiem tiuli, firanek, haftów, koronek, tkanin szmuklerskich i jedwabnych prawdziwych oraz z wyjątkiem odzieży gotowej, lecz także tkaniny impregnowane i materjały dziane, nasycone, z nitkami gumowemi, linoleum, cerata;

16) szkło tłuczone, także mielone, bryły, skorupy, obrzynki szyb, odłamki, tłuczki;

17) warzywa i jarzyny;

18) zboże w ziarnie, poślad i otręby zbożowe, mąka zbożowa, pieczywo:

a) groch, także polerowany i łuskany, gryka, jęczmień, kukurydza, owies, peluszka, proso, pszenica, ryż łuszczony lub niełuszczony, także polerowany, szlifowany, matowy, łamany, żyto i t. p.,

b) kasze i mąki zbożowe: grysy, kasze, jagły, krupy, pęcaki, płatki, śruty oraz otręby zbożowe i ryżowe,

c) pieczywo bez cukru;

19) ziemniaki świeże;

20) zwierzęta domowe i ptactwo, o ile nie podpadają pod przepisy punktu I;

21) żelazo, surówka, stal:

a) produkty wielkich pieców, stalowni, walcowni i młotowni: surówka żelazna, żeliwo w gęsiach, granulowane, stopy żelazne, ferrosilicium, farromangan, żelazo gąbczaste, stal i żelazo zlewne w blokach surowych, stal okrągła do wyrobu rur, bloki podwalcowane, kęsy, rygle o wszelkich kształtach, sztrypsy do wyrobu rur, bloki kute, żelazo i stal sztabowe i fasonowe, także walcowane lub ciągnione o wszelkich kształtach, kute w sztabach i prętach, taśmowe, okienne, kwadratowe, okrągłe, prętowe, profilowe, żłobkowe, kątowe, także pokryte cyn E, cynkiem lub miedzią, blachy i płyty żelazne i stalowe wszelkiego rodzaju i grubości, także pokryte innemi metalami, dziurowane, faliste, asfaltowane, smołowane lub farbowane, oraz blachy cynkowe,

b) złom żelaza lub stali, odpadki żeliwne, żelazne, stalowe, okruchy, opiłki, obtoczki, wiórki, masa żelazna i stalowa w proszku, stary zardzewiały drut, stare wyroby żelazne połamane, rozbite, wybrakowane, części przedmiotów żelaznych, niezdatne do naprawy i bezpośredniego użytku, stare belki i podkłady oraz szyny, stare połamane kotły - wszystko przeznaczone lub gromadzone do przetopienia, złom cynku, miedzi, mosiądzu, bronzu, niklu i innych metali nieszlachetnych.

V. Od towarów, poniżej wymienionych, podatek dla wszystkich uprawnionych gmin miejskich nie może przewyższać czwartej części opłaty przewozowej za odległość 5 km względnie w przypadku, gdy taryfy nie przewidują stawki za taką odległość, szóstej części opłaty przewozowej za odległość 10 km:

1) cement mielony wszelkich nazw i klinkier cementowy;

2) dachówki wszelkiego rodzaju oraz masa kamienna;

3) drzewo nieobrobione, przewożone do tartaków i budulec drzewny obrobiony, t. j. drzewo krajowe ciosane, strugane, tarte, łupane z wyjątkiem klepek i den beczkowych, także heblowane, fugowane, szpuntowane, obtoczone, rowkowane, profilowane, wcinane, falcowane, frezowane, dłutowane, świdrowane i t. p., plasony, wańczosy, krawędziaki, kantówka, bale, dyle, blanki, brusy, tymbry, murłaty, deski, tarcice, szalówki i fryzy, obladry, oszwary, okrajki, żerdzie i t. p.;

4) kamienie budowlane;

5) papa dachowa, także asfaltowana, smołowana, posypana piaskiem;

6) wapień, dolomit, palone i mielone wapno;

7) zboże przemiałowe, przewożone pod adresem młynów;

8) żużle, popioły i szlaki,

VI. Od towarów, poniżej wymienionych, podatek dla wszystkich uprawnionych gmin miejskich nie może przewyższać ósmej części opłaty przewozowej za odległość 5 km względnie w przypadku, gdy taryfy nie przewidują stawki za taką odległość, dwunastej części opłaty przewozowej za odległość 10 km:

1) cegły;

2) 4 piasek, żwir i glina (z wyjątkiem gliny, określonej w ustępie IV, pkt. 4 lit. a), także przesiane, mielone, płukane, szlamowane, wypalone.

§ 40. Przez kolejową opłatę przewozową, służącą za podstawę do wymiaru podatku, należy rozumieć jedynie ustaloną według taryf kolejowych normalnych lub wyjątkowych (wewnętrznych lub międzynarodowych) opłatę za przewóz wraz z opłatą stacyjną, wliczoną do opłaty przewozowej z wyłączeniem zatem wszelkich innych opłat oraz dopłat, przewidzianych w obowiązujących w Polsce taryfach towarowych kolei żelaznych. W szczególności nie stwarzają podstaw do zwiększonego wymiaru podatku opłaty i dopłaty kolejowe, przewidziane za przewóz w wagonach krytych, za lekkość i przestrzenność towarów, za użycie wagonów specjalnych, za dostarczenie przyborów i środków ochronnych, za wszelkie czynności dodatkowe kolei, za przewozy w obrębie tej samej stacji taryfowej, za nadanie przesyłki pośpiesznej na pociągi pasażerskie, za niezgodną z rzeczywistością deklarację towaru oraz inne opłaty i dopłaty poza pierwotną i niepowiększoną stawką przewozową.

§ 41. W przypadku, gdy przesyłka drobnicowa przyszła z odległości mniejszej niż 200 km, a przesyłka wagonowa z odległości mniejszej niż 100 km, należy podatek obliczyć z zastosowaniem początkowej stawki ogólnej kolejowej taryfy wyjątkowej, ustanowionej dla przewozów z tej przestrzeni, jednakże tylko wówczas, gdy taryfa ta była stosowana do obliczenia kolejowej należności przewozowej.

§ 42. Podatkowi od towarów przywożonych nie podlegają towary, przywożone w przesyłkach ekspresowych, bagażowych i pocztowych, tudzież opakowanie i próżne naczynia zwrotne, rzeczy przesiedlenia, przesyłki niewykupione przez odbiorców i zwracane zpowrotem na stację nadawcza za tym samym listem przewozowym, wreszcie towary, przewożone "transito".

Jako opakowanie i próżne naczynia zwrotne uważać należy wszelkiego rodzaju naczynia, skrzynie, paki, pudła, kojce, klatki, kosze, butle, bidony, konwie, puszki, stągwie, kartonaże, bębny, worki zadeklarowane jako używane i powrotne z transportów pełnych.

§ 43. Za towary, przewożone "transito", uważać należy:

1) towary przechodzące przez stację kolejową, położoną w obrębie miasta w przesyłkach skierowanych do innych stacyj przeznaczenia, leżących poza obrębem miasta i oznaczonych w listach przewozowych,

2) towary przychodzące w przesyłkach kolejowych do stacji, leżącej w obrębie miasta, jako do stacji przeładunku lub stacji przeznaczenia, lecz następnie z wykorzystaniem składu, lub bez wykorzystania go, odsyłane koleją do innych stacyj, leżących poza obrębem miasta, bądź bezpośrednie z tej samej stacji drogą kolejową, bądź pośrednio - drogą kołową do innej stacji, leżącej w obrębie miasta, a stąd drogą kolejową. Przytem od takich towarów uprawnione gminy mogą pobierać podatek, o ile list przewozowy przesyłki tych towarów został na stacji przybycia wykupiony, a towar nie został bezzwłocznie na tej stacji nadany ponownie, lecz został wyładowany i oddany na skład kolejowy lub prywatny albo wywieziony do miasta. Pobraną w ten sposób sumę podatku należy jednak zwrócić w całości lub w części po przedłożeniu w okresie dwumiesięcznym przez odbiorcę pierwotnej przesyłki dowodów, iż towary w tej samej postaci, w całości lub w części nadane zostały ponownie na jednej ze stacyj. położonych w obrębie miasta, do innych stacyj, położonych poza obrębem miasta,

3) towary, przybywające na stację, położoną w obrębie miasta, w przesyłkach, skierowanych względnie przeekspedjowanych i przeładowywanych niezwłocznie, z przeznaczeniem na bocznice kolejowe, do punktów odbiorczych położonych na tych bocznicach poza obrębem miasta. Natomiast za przywożone drogami żelaznemi i podlegające opodatkowaniu na rzecz uprawnionego do poboru podatku miasta uważać należy towary, sprowadzone kolejami żelaznemi do sąsiednich stacyj kolejowych, a stamtąd bocznicami kolejowemi dowożone na teren miasta.

§ 44. Prawo poboru podatku od towarów, przywożonych drogami żelaznemi wąskotorowemi (dojazdowemi), utrzymane zostaje nadal tylko dla tych gmin miejskich, które korzystały z niego w roku budżetowym 1929/30, a nie są położone przy linji kolejowej normalnotorowej. Gminy te nadal mogą pobierać podatek w sumach ryczałtowych, nieprzenoszących a) od przesyłki drobnej: do 200 kg - 0,30 zł, od 200 kg do 1 tonny - 0,50 zł i od 1 - 3 tonn - 1 zł, b) od przesyłki wagonowej - 3-5 ton nowej - 2 zł, a powyżej 5 tona - 3 zł od każdego wagonu.

do art. 13.

A.

Przepisy dla całego obszaru Państwa z wyjątkiem województwa śląskiego.

§ 45. Dodatek komunalny, przewidziany w art. 13, należy się w szczególności też: a) przy opłacie w myśl rozdziału dziesiątego lub jedenastego u. o, s., należnej w myśl art. 70 (ustępu drugiego, zdania drugiego) u. o. s. od pisma, stwierdzającego zamianę nieruchomości lub prawa do ciał kopalnych, na rzecz ruchomą; b) w przypadku wpłaty na rzecz zakładu ubezpieczeń przez oddanie nieruchomości na własność (art. 96, ustęp przedostatni u. o. s.); c) od pisma, stwierdzającego umowę o oddanie na własność nieruchomości wzamian za rentę dożywotnią (art. 101 u. o. s.: zdanie pierwsze ustępu przedostatniego; nie należy się dodatek komunalny, przewidziany w art. 13 u. f. k., przy opłacie, wymierzonej w myśl zdania drugiego ustępu przedostatniego art. 101 u. o. s.); d) przy opłacie, należnej w myśl art. 107 u. o. s. w wysokości połowy opłaty, obliczonej według art. 106; e) od ugody, powodującej przejście własności nieruchomości lub prawa da ciał kopalnych (art. 133 u. o. s.).

§ 46. Dodatek komunalny wynosi 50% właściwej opłaty stemplowej; nie oblicza się dodatku komunalnego od dodatku 10%-wego, należnego na mocy rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 6 marca 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 138).

§ 47. Jeżeli pismo, podlegające dodatkowi komunalnemu, dotyczy nieruchomości (jednej lub kilku), położonych w dwu lub więcej gminach (miejskich lub wiejskich), to dodatek ma być obliczony oddzielnie co do każdej gminy. W tym celu płatnik ma podać organowi, właściwemu do wymierzenia dodatku komunalnego (art. 17 u. o. s.): 1) w których gminach nieruchomości są położone, 2) oddzielnie co do każdej gminy -: wartość nieruchomości (części nieruchomości), z któremi wiąże się dodatek komunalny. W razie uiszczenia dodatku komunalnego bez wymiaru urzędowego ma płatnik w deklaracji płatniczej podać, ile z płaconej kwoty przypada na każdą gminę.

Gmina, uprawniona do pobrania części dodatku komunalnego, która uważa dane, określone przez. płatnika, za nieuzasadnione, ma prawo wnieść sprzeciw do najbliższej władzy nadzorczej, wspólne; dla wszystkich gmin, uprawnionych do poboru tegoż dodatku. Władza ta rozstrzyga sprawę na podstawie materjałów, zebranych przy zastosowaniu art. 44. Ewentualne koszty powołania znawców celem określenia wartości nieruchomości ponosi gmina, która wniosła sprzeciw.

Jeżeli pismo, podlegające dodatkowi komunalnemu, stwierdza zamianę nieruchomości na inną nieruchomość (art. 56, ustęp drugi u. o. s.) lub zamianę nieruchomości na prawo do ciał kopalnych (art. 65, ustęp drugi u. o. s.) lub prawa do ciał kopalnych na inne prawo do ciał kopalnych (art. 65, ustęp ostatni u. o. s.), a nieruchomości, których pismo dotyczy, znajdują się w dwóch gminach, to kwotę, wynoszącą 50% opłaty stemplowej, należy rozdzielić między gminy proporcjonalnie do ich wartości, przyczem przepis poprzedniego ustępu ma odpowiednie zastosowanie.

Jeżeli pismo, podlegające dodatkowi komunalnemu, dotyczy nieruchomości, położonej w gminie wiejskiej, to płatnik ma organowi, właściwemu do wymierzenia dodatku komunalnego, wymienić powiat, na którego obszarze leży dana gmina.

§ 48. Ilekroć urząd skarbowy wymierza zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, punkty 2 i 3 u. o. s.) opłatę stemplową od pisma, wymienionego w art. 13 u. f. k., ma tymże nakazem płatniczym wymierzyć dodatek komunalny.

Dodatek komunalny, wymierzony przez urząd skarbowy zapomocą nakazu płatniczego, ma być uiszczony w kasie urzędu skarbowego, w ciągu trzech tygodni od doręczenia nakazu płatniczego.

§ 49. Ilekroć władza administracyjna wymierza zapomocą nakazu płatniczego opłatę stemplową od swego orzeczenia, przenoszącego własność rzeczy nieruchomej lub stanowiącego tytuł prawny takiego przeniesienia (art. 52, punkt 6 oraz art. 61, ustęp ostatni, u. o. s.), ma tymże nakazem płatniczym wymierzyć dodatek komunalny. Dodatek ten należy uiścić w kasie urzędu skarbowego w tym samym terminie, który jest ustanowiony dla uiszczenia opłaty stemplowej.

§ 50. Do dodatku komunalnego, wiążącego się: z wyrokiem sądu polubownego, skutkującym przejście własności rzeczy nieruchomej (art. 52, punkt 5; art. 60 u. o. s.), z licytacyjną sprzedażą nieruchomości, dokonaną przez instytucję kredytową bez udziału sądu i notarjusza, jak również z pismami, sporządzonemi zagranicą, a tyczącemi się nieruchomości, położonych w Polsce, stosuje się § 61 niniejszego rozporządzenia.

Do dodatku komunalnego, wiążącego się z opłatą, uiszczoną od aktu wywłaszczenia gotówką bez wymiaru urzędowego (art. 61, zdanie trzecie u. o; s.) stosuje się § 62 niniejszego rozporządzenia.

W przypadkach, wymienionych w §§ 109, 110 i 111 r. w. s., postanowienia tych paragrafów stosuje się również do dodatku komunalnego.

§ 51. Kasa urzędu skarbowego oblicza po upływie każdego miesiąca, co do każdego uprawnionego związku komunalnego (ustęp ostatni niniejszego paragrafu): sumę dodatków komunalnych, pobranych w ciągu danego miesiąca - bądź na mocy nakazów płatniczych (§§ 43 i 49) bądź na skutek wymiarów doraźnych (art. 24, punkt "b" u. o. s.), bądź bez wymiaru urzędowego (art. 24, punkt "a" u. o. s.). Od tej sumy kasa urzędu skarbowego potrąca 2% (art. 43, ustęp 4, u. f. k.), a różnicę przekazuje uprawnionemu związkowi komunalnemu za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności, w ciągu 14 dni po upływie danego miesiąca.

Jeżeli uprawnionym jest powiatowy związek komunalny to kasa urzędu skarbowego przesyła mu, jednocześnie z przekazaniem należności, wykaz wymieniający te gminy wiejskie, z któremi wiążą się wpłaty tytułem dodatku komunalnego, dokonane w miesiącu ubiegłym oraz - co do każdej gminy - wiążącą się z nią kwotę przychodu; należy podać różnicę między kwotą wpłaconą a 2%-ową należnością Skarbu Państwa.

Uprawnionym związkiem komunalnym jest: a) ta gmina miejska, na której obszarze jest położona rzecz nieruchoma, b) ten powiatowy związek komunalny, na którego obszarze jest położona rzecz nieruchoma, znajdująca się w gminie wiejskiej. Przepisy o dodatku komunalnym, dotyczące gmin miejskich, mają zastosowanie również do gmin wiejskich o charakterze miejskim; przepisy o dodatku komunalnym, dotyczące gmin wiejskich, mają zastosowanie również do gmin miejskich o charakterze wiejskim (art. 72 u. f. k.).

§ 52. Ilekroć sekretariat, sądowy wymierza za-pomocą nakazu płatniczego art. 30, ustęp drugi u. o. s.) opłatę stemplową od pisma, wymienionego w art. 13 u. f. k., ma tymże nakazem płatniczym wymierzyć dodatek komunalny.

Dodatek komunalny, wymierzony przez sekretarjat sądowy zapomocą nakazu płatniczego, ma być uiszczony w kasie sądowej w tym samym terminie, który jest ustanowiony dla uiszczania opłaty stemplowej.

Niezwłocznie po pobraniu dodatku komunalnego kasa sądowa przekazuje go uprawnionemu związkowi komunalnemu (§ 51, ustęp ostatni), potrąciwszy na rzecz Skarbu Państwa 2% (art. 43, ustęp 4, u. f. k.). Jeżeli uprawnionym jest powiatowy związek komunalny, to kasa sądowa wymienia na odwrotnej stronie blankietu nadawczego ("dowodu wpłaty") gminę wiejską (względnie gminę miejską o charakterze wiejskim), z którą wiąże się dodatek komunalny. Jeżeli w myśl § 47 dodatek, pobrany w przypadku poszczególnym, wiąże się z kilkoma gminami, to należy wymienić wszystkie gminy interesowane i co do każdej z nich kwotę, która z nią się wiąże.

§ 53. Niewpłacenie w przepisanym terminie dodatku komunalnego, wymierzonego nakazem płatniczym (§§ 48, 49 i 52) pociągnie za sobą ściągniecie tego dodatku w drodze przymusowej z doliczeniem kar za zwłokę i kosztów egzekucyjnych według postanowień ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), zmienionej częściowo rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46. poz. 401). W czasie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1932 r. o postępowaniu egzekucyjnem władz skarbowych (Dz. U. R. P. Nr 62, poz. 580) koszty egzekucyjne pobierane będą według przepisów tego rozporządzenia.

§ 54. Jeżeli uiszczono kwotę, która nie wystarcza na pokrycie łącznej sumy należności państwowych i komunalnych, to przedewszystkiem pokrywa się koszty egzekucyjne, a resztę rozdziela się proporcjonalnie między poszczególne należności państwowe i komunalne.

Przykład: Od pisma, podlegającego opłacie stemplowej i dodatkowi komunalnemu, wymierzono kwotę 400 zł tytułem opłaty stemplowej i 200 zł tytułem dodatku komunalnego. Termin płatności upłynął w dniu 1 kwietnia 1932 r.

Na poczet powyższych należności wyegzekwowano w dniu 15 grudnia 1932 r. kwotę 364 zł. Koszty egzekucyjne wynoszą 14 zł. Na pokrycie więc kar za zwłokę, należnych za 8 miesięcy, opłaty stemplowej, dodatku 10%-wego i dodatku komunalnego pozostaje 350 zł. Ta suma podlega proporcjonalnemu oddziałowi według następującego schematu:

na opłatę stemplową przypada.	100	części
na dodatek komunalny	50	"
na dodatek 10%-owy	10	"
na karę za zwłokę na rzecz Skarbu Państwa	10	"	(za 8 miesięcy po 15 % w stosunku rocznym)
na karę za zwłokę na rzecz związków komunalnych	5	"	(50% kary ha rzecz Skarbu Państwa)
razem	175	części

350 : 175 =	2	(dzielnik);
100 X 2 =	200 zł	na opłatę stemplową
50 X 2 =	100 zł	dodatek komunalny
10 X 2 =	20 zł	10%-owy dodatek
10 X 2 =	20 zł	kary za zwłokę na rzecz Skarbu Państwa
5 X 2 =	10 zł	kary za zwłokę na rzecz związków komunalnych.
razem	350 zł

koszty egzekucyjne	14 zł
ogółem	364 zł.

§ 55. Do odroczenia płatności dodatku komunalnego stosuje się art. 177 u. o s. oraz wszystkie inne przepisy, dotyczące odroczenia płatności opłat stemplowych. W szczególności mają być w razie odroczenia uiszczone odsetki za odroczenie (art. 3 ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721 oraz zdanie drugie art. 177 u. o. s.). Jeżeli w kwestji kompetencji władzy skarbowej do odroczenia płatności ma znaczenie w myśl obowiązujących przepisów kwota zaległości, to rozstrzyga kwota należności państwowej, a nie łączna suma należności państwowej i dodatku komunalnego.

§ 56. Do dodatku komunalnego mają zastosowanie przepisy o środkach odwoławczych, zawarte w art. 45 (ustępie pierwszym), 46, 47, 49 i 59 (ustępie przedostatnim) u. o. s. Jeżeli - w przypadku wymierzenia opłaty stemplowej wraz z dodatkiem komunalnym - środek odwoławczy jest skierowany tylko przeciw opłacie stemplowej, to jednak - w razie uchylenia lub zniżenia opłaty stemplowej - władza orzekająca zarządza z urzędu uchylenie względnie stosunkowe obniżenie dodatku komunalnego. Zwrot dodatku komunalnego, uiszczonego nienależnie, zarządzają te same organa państwowe, które zarządzają zwroty nadpłat w zakresie opłat stemplowych.

Decyzja, zawierająca zarządzenie zwrotu dodatku, uiszczonego na rzecz powiatowego związku komunalnego, ma wymienić gminę wiejską, względnie gminy wiejskie, z któremi wiąże się zwrot oraz kwoty częściowe, przypadające na poszczególne gminy.

Izba skarbowa względnie urząd skarbowy zawiadamia o decyzji, zawierającej zarządzenie zwrotu dodatku komunalnego; podatnika oraz gminę miejską, względnie powiatowy związek komunalny, na rzecz których dodatek komunalny został pobrany, Gmina miejska, względnie powiatowy związek komunalny, obowiązane są zarządzić niezwłocznie wypłatę sumy, wskazanej w zawiadomieniu.

§ 57. Wszystkie gminy miejskie oraz powiatowe związki komunalne są obowiązane po siada u konto czekowe w Pocztowej Kasie Oszczędności; w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia gminy miejskie oraz powiatowe związki komunalne podadzą bezpośrednio Ministerstwu Spraw Wewnętrznych do wiadomości numer posiadanego przez nie w P. K O. konta czekowego.

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych prześle wszystkim urzędom opłat stemplowych, urzędom skarbowym, którym jest poruczony wymiar opłat stemplowych, sekretarjatom sądowym, mającym siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, oraz wszystkim notariuszom wykaz, wskazujący numery kont czekowych poszczególnych gmin miejskich i powiatowych związków komunalnych, będzie zawiadamiało wymienione organa urzędowe o zmianach, które zajdą w treści owego wykazu.

§ 58. Postanowienia art. 28 u. o. s. oraz §§ 53 - 62, 66 - 68, 98 i 100 r. w, s. mają zastosowanie również do dodatku komunalnego. W zaświadczeniu, tyczącem się opłat (§§ 53 i 59 r. w. s.), należy wymienić uprawniony związek komunalny jeżeli jest nim powiatowy związek komunalny, to należy wymienić nadto gminę wiejską, gdy nieruchomości są położone w dwu lub więcej gminach wiejskich, to należy wymienić wszystkie i co do każdej z nich kwotę częściową, która wiąże się z daną gminą (§ 47, ustęp pierwszy).

§ 59. Notarjusz prowadzi miesięczne wykazy pobranych dodatków komunalnych według załączonego wzoru (zał. 1). Wykaz taki zakłada-w dwóch egzemplarzach - dla każdego uprawnionego związku komunalnego (§ 51), co do którego w danym miesiącu nastąpiły wpłaty na poczet dodatku komunalnego.

Kolumnę pod nagłówkiem "Gmina wiejska" wypełnia się tylko wówczas, gdy uprawnionym jest powiatowy związek komunalny.

Sumę miesięczną kolumny kwotowej - po potrąceniu 2% (art. 43, ustęp 4 u. f. k.) - notariusz przekazuje w ciągu 14 dni po upływie danego miesiąca uprawnionemu związkowi komunalnemu za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności; może też przekazywać częściej. Notarjusz ma w obu egzemplarzach wykazu, w kolumnie pod nagłówkiem "Uwagi", uwidoczniać kwoty przekazane i przy każdej z nich datę przekazania.

W wymienionym terminie 14-dniowym notarjusz przesyła każdemu uprawnionemu związkowi komunalnemu jeden egzemplarz wykazu. Egzemplarz drugi wraz z przynależnemi dowodami przekazania za pośrednictwem PKO. ("potwierdzeniami dla wpłacającego") ma przechowywać przez pięć lat.

B.

Przepisy dla obszaru województw; pomorskiego i poznańskiego. ⁵

§ 60. 6 Sekretariat sądowy, ilekroć w myśl punktu 3 art. 30 u, o, s. wymierza opłatę stemplową od pisma, wymienionego w art. 13 u. f. k., ma zarazem wymierzyć dodatek komunalny. Sporządzenie takiego pisma jest uzależnione od uprzedniego wniesienia do kasy sądowej opłaty stemplowej i dodatku komunalnego - o ile płatność tych należności nie została odroczona na mocy art. 177 u. o. s.

Do dodatku komunalnego, pobieranego w przypadkach wyżej określonych, ma zastosowanie ustęp trzeci § 52.

C.

Przepisy dla obszaru województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego. ⁷

§ 61. Urząd skarbowy, ilekroć w myśl art. 23 (punktu b) lub art. 24 (punktu b) u. o. s. wymierza opłatę stemplową od pisma, wymienionego w art. 13 u. f. k., ma zarazem wymierzyć dodatek komunalny. W razie wymierzenia podwyżki przy opłacie stemplowej (art. 42 u. o. s.) należy też wymierzyć podwyżkę co do dodatku komunalnego (art. 59, ustęp 2, zdanie ostatnie u. f. k.), a mianowicie w wysokości polowy podwyżki, wymierzonej w myśl art. 42 u. o. s.

Jeżeli w przypadku takim niszczenie opłaty stemplowej następuje znaczkami stemplowemi (§ 38, punkt "a" oraz § 39, ustęp pierwszy r. w. §.), to w zaświadczeniu o wymiarze (§ 39, ustęp trzeci r. w. s.) należy wymienić nietylko kwotę opłaty stemplowej, ale też kwotę dodatku komunalnego oraz nazwę uprawnionego związku komunalnego. Tę ostatnią kwotę ma płatnik uiścić w kasie związku komunalnego, wskazanego w zaświadczeniu o wymiarze; związek komunalny potwierdza uiszczenie na piśmie, podlegającem opłacie. Jeżeli uprawnionym jest powiatowy związek komunalny, to urząd skarbowy wymienia w zaświadczeniu o wymiarze gminę wiejską, z którą wiąże się dodatek komunalny.

Jeżeli zaś urzędnik, który dokonał wymiaru, skierowuje płatnika do kasy urzędu skarbowego (§ 38, punkt "b" r. w. s.), to w "kartce wymiarowej" (§ 39, ustęp drugi r. w. s.) ma wymienić również dodatek komunalny. Kasa urzędu skarbowego, pobrawszy dodatek komunalny, wymienia w zaświadczeniu o wymiarze (§ 39, ustęp trzeci r. w. s.) również kwotę, wymierzoną przez urząd skarbowy tytułem dodatku komunalnego i nazwę uprawnionego związku komunalnego tudzież kwotę, uiszczoną tytułem dodatku komunalnego.

§ 62. Jeżeli płatnik w myśl art. 24 (punktu a) u. o. s. wnosi do kasy urzędu skarbowego gotówką opłatę stemplową, którą sam obliczył od pisma, wymienionego w art. 13 u. f. k., to w deklaracji płatniczej (wzór 2 do § 40 r. w. s.) ma po tekście, określonym w § 40 r. w. s., umieścić tekst dalszy, ułożony według następującego schematu: "oraz sumę ...... zł. ...... gr. słowami ...... tytułem dodatku komunalnego na rzecz gminy miasta ......" względnie "na rzecz powiatowego związku komunalnego w ......".

§ 63. 8 Jeżeli płatnik uiścił opłatę stemplową od pisma, wymienionego w art. 13 u f. k., zapomocą znaczków stemplowych, skasowanych przez samego płatnika (art. 23, punkt "a" u. o. s.), to ponadto ma wnieść dodatek komunalny do kasy właściwego związku komunalnego, a mianowicie w tym samym terminie, w którym ma być uiszczona oplata stemplowa.

§ 64. 9 Urząd skarbowy prowadzi według załączonego wzoru (zał. 2) "wykazy dodatków komunalnych w myśl art. 13 u. f. k.". Do tych wykazów zapisuje przypadki, w których opłatę stemplową od pisma, wymienionego w art. 13 u. f. k" uiszczono w sposób, przewidziany w punkcie b) art. 23. Należy prowadzić wykaz oddzielny co do każdej gminy miejskiej, względnie co do każdego powiatowego związku komunalnego, co do których w danym miesiącu nastąpiło uiszczenie opłaty stemplowej w sposób, wyżej podany, Urząd skarbowy wypełnia narazić kolumny 1 - 8.

Po upływie danego miesiąca urząd skarbowy przesyła wyraz właściwemu urzędowi komunalnemu. Urząd komunalny wypełnia kolumny 9 - 11, a po upływie wszystkich terminów, wymienionych w kolumnie 8, zwraca wykaz, urzędowi skarbowemu. Jeżeli nic nie uiszczono na poczet dodatku komunalnego, to urząd komunalny ma przez szerokość kolumn 9 i 10 umieścić adnotację: "nic nie uiszczono". Jeżeli uiszczono jakąkolwiek kwotę na poczet dodatku komunalnego po zwróceniu wykazu urzędowi skarbowemu, to urząd komunalny ma zawiadomić o tem urząd skarbowy na formularzu według załącznika 2.

Co do tych pozycyj wykazu zwróconego, co do których z kolumn 9 - 11 wynika, że dodatku komunalnego nie uiszczono lub uiszczono mniej, niż się należy, urząd skarbowy wymierza zapomoca nakazy płatniczego kwotę, której brakuje, wraz z podwyżką; jeżeli uiszczono dodatek komunalny w całości, ale po upływie terminu, wskazanego w kol. 8, to urząd skarbowy wymierza podwyżkę.

D.

Przepisy dla obszaru województwa śląskiego. ¹⁰

§ 65. Urzędy skarbowe, sekretariaty sądowe, oraz notarjusze, mający siedzibę na obszarze województwa śląskiego, stosują art. 13 u. f. k. oraz §§ 45 - 64 niniejszego rozporządzenia, ilekroć wymierzają opłatę stemplową od pisma, wymienionego w art. 13 u. f. k., a tyczącego się nieruchomości, położonej poza obszarem województwa śląskiego.

E.

Przepisy końcowe. ¹¹

§ 66. Dodatek komunalny należy się od tych pism,; wymienionych w art. 13 u. f, k., które po dniu 31 marca 1932 r. bądź sporządzono w Polsce, bądź-w razie sporządzenia zagranicą - do Polski wprowadzono lub w Polsce otrzymano.

Jeżeli dodatek komunalny, który stał się płatny w czasie do końca listopada 1932 r. i do tego czasu nie został uiszczony, zostanie uiszczony do końca grudnia 1932 r., to nie zostanie wymierzona podwyżka. Uiszczenie ma nastąpić w kasie właściwego związku komunalnego (§ 51).

Nie zostanie też wymierzona podwyżka (bez względu na datę uiszczenia), jeżeli dodatek komunalny, który stał się płatny w czasie do końca listopada 1932 r. i do tego czasu nie został uiszczony, został wymierzony przed dniem 1 stycznia 1933 r. zapomoca nakazu płatniczego przez urząd skarbowy lub przez urząd komunalny.

do art. 14.

§ 67. Notarjusz względnie inne organa, uprawnione do sporządzania protestów, powinni co 1 i 15 każdego miesiąca przekazywać zarządom właściwych gmin - po potrąceniu wynagrodzenia, przewidzianego w ustępie 4 art. 43 - kwoty, pobrane tytułem ¹/₂% podatku komunalnego od zaprotestowanych weksli.

do art. 15.

§ 68. Z dniem 1 kwietnia 1932 r. ustało prawo gmin miejskich do pobierania opłat od aktów notarialnych na mocy ukazu do Komitetu Urządzającego z dnia 24 grudnia 1870 r. (Dz. Pr. Król. Poi. tom 71, str. 69) oraz prawo gmin wiejskich i powiatowych związków komunalnych do pobierania opłat na mocy art. 201 i 203 rosyjskiej ustawy notarjalnej.

Prawo zaś do pobierania dodatku, przewidzianego w art. 15 u. f. k. uzyskuje gmina miejska dopiero na skutek uchwały jej organu stanowiącego, zatwierdzonej przez władzę nadzorczą.

Wymiar i pobór dodatku, przewidzianego w art. 15, następuje według zasad, podanych w uchwale w przedmiocie wprowadzenia dodatku.

do art. 16.

Przepisy o komunalnym dodatku do państwowego podatku od spadków i darowizn.

§ 69. Władze skarbowe, powołane do wymierzania podatków: spadkowego i od darowizn, jako też notarjusze, mający siedzibę na obszarach, na których obowiązuje kodeks cywilny francuski lub prawo cywilne rosyjskie, powołam do wymierzania podatku od darowizn, mają wymierzać i pobierać łącznie z wymienionemi podatkami państwowemi dodatek komunalny w wysokości 10% podatku państwowego.

Na obszarach, na których obowiązuje kodeks cywilny francuski lub prawo cywilne rosyjskie, urząd skarbowy - w razie ustalenia wpłaty zadatkowej co do podatku spadkowego (§ 34, ustęp drugi, zdanie drugie rozporządzania Ministra Skarbu z dnia, 25 sierpnia 1923 r. Dz. U. R. P. Nr. 101, poz. 794) ma jednocześnie ustalić wpłatę zadatkową co do dodatku komunalnego.

Nie oblicza się dodatku komunalnego od dodatku 10%-wego, należnego na mocy rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 6 marca 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr, 23, poz. 138).

Wymiar dodatku komunalnego uwidoczniają władze skarbowe w nakazie płatniczym, obejmującym wymiar podatku państwowego, notariusze zaś uwidoczniają wymiar i pobór w tekście aktu darowizny.

§ 70. Notarjusz, podsumowawszy kolumnę 12 "wykazu wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" (wzór 3 do § 63 r. w. s.), uwidocznia poniżej sumy miesięcznej kwotę, wynoszącą 10% tej sumy, umieszczając obok (po stronie lewej) adnotację: "Dodatek komunalny".

Notarjusz wnosi sumę miesięczną dodatku komunalnego, po potrąceniu 2% (art. 43, ustęp 4 u. f. k.) do kasy urzędu skarbowego przy deklaracji według wzoru 4 do § 60 r. w. §.

Kasa urzędu skarbowego przekazuje sumę miesięczną wpływów z dodatku komunalnego na konto w Pocztowej Kasie Oszczędności Nr 7288 pod nazwą "Polski Bank Komunalny. Dodatek komunalny od spadków i darowizn", a to w ciągu 14 dni po upływie danego miesiąca. Od tej części wpływów, która obejmuje kwoty, wymierzone nakazami płatniczemi oraz wpłaty zadatkowe, kasa urzędu skarbowego potrąca 2% (art. 43, ustęp 4 u. f. k.); od całości potrąca kwoty, które w danym miesiącu wypłaciła tytułem zwrotu dodatków komunalnych, uiszczonych nienależnie.

§ 71. Niewpłacenie w przepisanym terminie dodatku komunalnego, wymierzonego przez władzę skarbową, pociągnie za sobą ściągnięcie tego dodatku w drodze przymusowej z doliczeniem kar za zwłokę i kosztów egzekucyjnych według postanowień ustawy z dnia 33 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), zmienionej częściowo rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolite) z dnia 17 maja 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 401). W czasie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1932 r. o postępowaniu egzekucyjnem władz skarbowych (Dz. U. R. P. Nr. 62. poz. 5801 koszty egzekucyjne pobierane będą według przepisów tego rozporządzenia.

Jeżeli uiszczono kwotę, która nie wystarcza na pokrycie łącznej sumy należności państwowych i komunalnych, to przedewszystkiem pokrywa się koszty egzekucyjne, a resztę rozdziela się proporcjonalnie między poszczególne należności państwowe i komunalne.

Przykład. Na pokrycie podatku spadkowego, wymierzanego w kwocie 1.000 zł oraz dodatku komunalnego w kwocie 100 zł, nadesłano przez P. K. O. 400 zł. Koszty egzekucyjne wynoszą 23 zł 50 gr. Na pokrycie więc podatku, dodatku komunalnego, dodatku 10%-owego i kar za zwłokę, należnych za 4 miesiące, pozostaje 376 zł 50 gr. Tę sumę należy podzielić proporcjonalnie według następującego schematu:

na podatek państwowy przypada	100	części,
na dodatek komunalny	10	"
na dodatek 10%-owy	10	"
na karę za zwłokę na rzecz Skarbu Państwa	5	"
na karę za zwłokę na rzecz związków komunalnych	0,50	"
razem	125,50	części.

376,50	: 125,50 = 3		(dzielnik);
	przypadnie więc:
100	X 3 =	300	zł	00	gr	na	podatek państwowy,
10	X 3 =	30	"	00	"	"	dodatek komunalny,
10	X 3 =	30	"	00	"	"	dodatek 10%-owy,
5	X 3 =	15	"	00	"	"	karę za zwłokę na rzecz Skarbu Państwa.
0.50	X 3 =	1	"	50	"	na	karę za zwłokę na rzecz związków komunalnych.
Razem		376	zł	50	gr
koszty egzekucyjne		23	"	50	"
ogółem		400	"	00	gr.

Do odroczenia płatności dodatku komunalnego stosuje się wszystkie przepisy, dotyczące odroczenia płatności podatków spadkowego i od darowizn.

Środki odwoławcze od wymiaru dodatku komunalnego rozstrzygają te władze skarbowe, które są powołane do orzekania na skutek środków odwoławczych od wymiaru podatków: spadkowego i od darowizn. Zwrot dodatku komunalnego, uiszczonego nienależnie, zarządzają i uskuteczniają te sama organa państwowe, które wykonywują te czynności w zakresie państwowych podatków: spadkowego i od darowizn.

§ 72. Dodatek na rzecz komunalnego funduszu pożyczkowo-zapomogowego należy się w tych przypadkach, w których wymiar podatku spadkowego lub podatku od darowizn albo ustalenie wpłaty zadatkowej (§ 68, ustęp drugi) następuje w czasie od dnia 1 kwietnia 1932 r.

Dodatek komunalny, niewymierzony jednoczę-. śnie z wymierzeniem podatku państwowego względnie przy ustaleniu wpłaty zadatkowej, ma być wymierzony dodatkowo zapomocą nakazu płatniczego przez tę władzę skarbową, która jest powołana do wymierzenia podatku spadkowego.

do art. 17.

§ 73. Zasady wymiaru i poboru podatku od plakatów i szyldów oraz od anonsów normuje załączony do niniejszego rozporządzenia statut wzorowy (zał. 3).

do art. 13.

A.

Przepisy ogólne.

§ 74. Stopa podatku od publicznych zabaw, rozrywek i widowisk powinna być określona w formie dodatku procentowego do ceny wykupionego biletu wstępu i różniczkowana według rodzaju widowiska. Podatek ten opłacają osoby, nabywające bilety wstępu na publiczne zabawy, rozrywki i widowiska, inkasuje go zaś na rzecz gminy - równocześnie z pobraniem opłaty za bilet - przedsiębiorstwo, względnie osoba urządzająca, którym za te czynności należy się wynagrodzenie w wysokości 3% zainkasowanych sum.

§ 75. W przypadkach, gdy uczestnictwo w publicznych zabawach, rozrywkach i widowiskach nie jest uzależnione od wykupienia biletów wstępu, podatek powinien być określony w sposób ryczałtowy; podatek ten opłaca wtedy przedsiębiorstwo względnie osoba urządzająca.

§ 76. Podatek od publicznych zabaw, rozrywek i widowisk powinien być wpłacony do kasy związku komunalnego nie później, jak na trzeci dzień po zainkasowaniu względnie - jeśli chodzi o podatek ryczałtowy - po urządzeniu publicznej zabawy, rozrywki lub widowiska. W razie niedotrzymania tego terminu zarząd gminy - poza wdrożeniem postępowania egzekucyjnego - może od przedsiębiorcy lub osoby, urządzającej ponownie publiczną zabawę, rozrywkę lub widowisko, zażądać zabezpieczenia w postaci kaucji pieniężnej albo też uiszczenia zgóry całości lub części należności z tytułu przypadającego podatku.

§ 77. Podatkowi od publicznych zabaw, rozrywek i widowisk nie podlegają wszelkie amatorskie zawody sportowe - z wyjątkiem zawodów konnych. Pod amatorskiemi zawodami sportowemi rozumieć należy te zawody, w których uczestniczą jedynie osoby, uprawiające sport z zamiłowania i w związku z tem nie otrzymujące żadnych nagród pieniężnych. Tych zawodów, w których jedna ze stron lub poszczególne osoby są zawodowcami, nie należy podciągać pod pojęcie amatorskich zawodów sportowych.

§ 78. Podatek od publicznych zabaw, rozrywek i widowisk nie może przekraczać:

1) 1% od stawek od gry w totalizatora;

2) 10% od opłaty za wejście:

a) na wszelkie przedstawienia teatralne i występy o wyższej wartości artystycznej,

b) na koncerty, niepołączone z innemi atrakcjami,

c) do muzeów i na wystawy oraz na odczyty i pokazy,

d) na ślizgawki,

e) na publiczne zabawy, rozrywki i widowiska nie mające celów zarobkowych i urządzane przez prawnie istniejące stowarzyszenia i kluby oraz na zawody konne;

3) 30% od opłaty za wejście:

a) na farsę i operetkę,

b) na zabawy taneczne, ogrodowe i inne zabawy, rozrywki i widowiska, nie połączone z atrakcjami o charakterze kabaretowym,

c) do cyrku,

d) na wyścigi konne;

4) 100% od opłaty za wejście:

a) do varieté i kabaretów,

b) na imprezy sportowe zawodowców.

§ 79. Dla restauracyj, kawiarń i t. p. zakładów, w których odbywają się widowiska sceniczna, świetlne albo produkcje muzyczne, lub też, które posiadają dla publiczności instrumenty muzyczne albo urządzenia do gry (np. bilard), dla sal tańca, dla przedsiębiorstw, widowisk i zabaw wędrownych oraz stowarzyszeń i klubów, w których odbywają się gry towarzyskie, podatek określany będzie w kwotach ryczałtowych, których wysokość ustali uchwała organu stanowiącego związku komunalnego, zatwierdzona przez władzę nadzorczą.

B.

Przepisy o podatku od publicznego wyświetlania filmów. ¹²

§ 80. 13 Wysokość podatku komunalnego od publicznego wyświetlania filmów, pobieranego w formie dodatku procentowego do ceny biletu wstępu, różniczkuje się w zależności od liczby mieszkańców gminy, w której film jest wyświetlany.

Filmy, oznaczone stampilą "temat polski", korzystają z ulgowej stawki podatku.

§ 81. 14 Filmy, dozwolone do wyświetlania publicznego, mogą być przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oznaczone stampilami:

a) filmy o tematach polskich - stampilą "temat polski",

b) filmy dźwiękowe o tematach polskich, długości od 200 do 300 metrów z wyjątkiem aktualności (zdarzeń) dnia - stampilą "krótkometrażowy, temat polski",

c) filmy dźwiękowe o tematach polskich, długości od 900 do 1.500 metrów - stampilą "średniometrażowy, temat polski",

d) filmy dubbingowane w Polsce, t. j. takie, w których mowa obca będzie zastąpiona mową polską, przy użyciu polskich sił artystycznych, - stampilą "film dubbingowany w Polsce",

e) filmy o charakterze dodatków do programów zasadniczych - stampilą "dodatek",

f) filmy, mające charakter reklamy - stampilą "reklamowy".

§ 82. 15 Stawka podatku komunalnego od publicznego wyświetlania filmów nie może przekraczać:

a) w mieście stoł. Warszawie - 60%, a od filmów ze stampilą "temat polski" - 5% ceny biletu wstępu,

b) w miastach, liczących powyżej 100.000 mieszkańców, oprócz miasta stoł. Warszawy, - 35%, a od filmów ze stampilą "temat polski" - 3% ceny biletu wstępu,

c) w miastach, liczących od 25.000 do 100.000 mieszkańców, - 25%, a od filmów ze stampilą "temat polski" - 3% ceny biletu wstępu,

d) w miastach, liczących od 10.000 do 25.000 mieszkańców, - 15%, a od filmów ze stampilą "temat polski" - 3% ceny biletu wstępu.

Dla programów, w skład których wchodzą wyłącznie filmy krótkometrażowe, stawka podatku nie może przekraczać:

a) w m. st. Warszawie - 20% ceny biletu wstępu,

b) w miastach, liczących powyżej 100.000 mieszkańców oprócz m. st. Warszawy- 15% ceny biletu wstępu,

c) w miastach, liczących od 25.000 do 100.000 mieszkańców - 10% ceny biletu wstępu,

d) w miastach, liczących od 10.000 do 25.000 mieszkańców - 5% ceny biletu wstępu.

Do podatku, wymierzonego w myśl ustępu drugiego, nie mają zastosowania zniżki, wymienione w §§ 83, 84 i 88 niniejszego rozporządzenia.

§ 83. 16 Jeżeli prowadzący przedsiębiorstwo publicznego wyświetlania filmów złoży zarządowi miejskiemu deklarację, w której zobowiąże się do wyświetlenia w danym okresie rocznym co najmniej 10% pełnoprogramowych filmów ze stampilą "temat polski" o długości ponad 1500 metrów, i deklaracja ta zostanie poparta:

1) w mieście stoł. Warszawie - wnioskiem Związku Właścicieli Kinoteatrów w Warszawie, a gdy przedsiębiorca nie jest członkiem tego związku- wnioskiem Rady Naczelnej Przemysłu Filmowego w Polsce,

2) w innych gminach - wnioskiem wojewódzkiej organizacji właścicieli kinoteatrów, gdzie zaś nie ma organizacji wojewódzkiej lub przedsiębiorca nie jest jej członkiem - wnioskiem Związku Polskich Zrzeszeń Teatrów Świetlnych w Warszawie, -

wówczas zarząd miejski zastosuje na dany okres roczny specjalną zniżkę podatku od wyświetlanych przez przedsiębiorcę filmów bez stampili "temat polski", wynoszącą czwartą część podatku, oraz specjalną zniżkę podatku od wyświetlanych przez przedsiębiorcę filmów ze stampilą "film dubbingowany w Polsce", wynoszącą połowę podatku.

Zniżka specjalna, określona w poprzednim ustępie, będzie cofnięta na okres czasu, wyznaczony przez zarząd miejski, tym przedsiębiorstwom publicznego wyświetlania filmów, w których popełnione zostaną nadużycia na szkodę miasta, Funduszu Pracy lub Polskiego Czerwonego Krzyża

§ 84. 17 Jeżeli film bez stampili "temat polski" lub film ze stampilą "film dubbingowany w Polsce" jest wyświetlany łącznie z filmem ze stampilą "krótkometrażowy, temat polski", wówczas podatek podlega zniżce, wynoszącej piątą część ogólnej sumy obliczonego podatku, a gdy jest zastosowana zniżka specjalna z § 83 rozporządzenia niniejszego - wynoszącej piątą część ogólnej sumy podatku, obliczonego ze zniżką specjalną.

W miastach, liczących powyżej 25.000 mieszkańców, film ze stampilą "krótkometrażowy, temat polski", powoduje określoną w ustępie pierwszym paragrafu niniejszego zniżkę podatkową tylko przez okres wyświetlania jednego programu.

Filmy ze stampilą "krótkometrażowy, temat polski", oznaczone jednocześnie stampilą "reklamowy", nie powodują zniżki podatkowej.

Metraż filmów ze stampilą "krótkometrażowy, temat polski", musi ściśle odpowiadać metrażowi, uwidocznionemu na legitymacji filmowej, w przeciwnym razie filmy takie nie powodują zniżki podatkowej. Normalne zużycie filmu nie przekraczające 10% metrażu, uwidocznionego w legitymacji filmowej, nie pociąga za sobą utraty zniżki podatkowej. Metraż tygodników aktualności, własność Polskiej Agencji Telegraficznej, musi ściśle odpowiadać metrażowi, uwidocznionemu w legitymacji filmowej.

Filmy ze stampilą "krótkometrażowy, temat polski", do których legitymacje filmowe zostały wystawione przed dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, powodują określoną w ustępie pierwszym paragrafu niniejszego zniżkę podatkową tylko w tych wypadkach, gdy posiadają oceny "artystyczny" lub "kształcący".

§ 85. 18 Jeżeli w czasie jednego przedstawienia są wyświetlane dwa filmy pełnoprogramowe: jeden ze stampilą "temat polski", a drugi bez takiej stampili, wówczas podatek wymierza się według średnio-arytmetycznej stawek podatku od tych filmów. W tych wypadkach filmy ze stampilą "średniometrażowy, temat polski" traktuje się narówni z filmami pełnoprogramowymi.

Do podatku, wymierzonego według średniej arytmetycznej stawek, nie mogą być stosowane zniżki z §§ 83 i 84 rozporządzenia niniejszego.

§ 86. 19 Jeżeli w czasie jednego przedstawienia wyświetla się więcej niż dwa filmy: ze stampilą "temat polski" i bez takiej stampili, wówczas podatek wymierza się według stawki podatku od filmu bez stampili "temat polski", przy czym nie mogą być stosowane zniżki z §§ 83 i 84 rozporządzenia niniejszego.

§ 87. 20 Tygodniki aktualności, jak również filmy ze stampilą "dodatek" oraz ze stampilą "reklamowy", wyświetlane przy programach zasadniczych, zarówno pojedynczych, jak i podwójnych, nie wpływają na wymiar podatku od tych programów.

§ 88. 21 W miesiącach letnich, w czasie od dnia 1 maja do dnia 31 sierpnia, podatek od filmów podlega zniżce, wynoszącej piątą część podatku, jeżeli zaś są zastosowane zniżki z §§ 83 i 84 rozporządzenia niniejszego, podatek podlega zniżce, wynoszącej piątą część podatku z tymi zniżkami, a gdy jest zastosowana średnia arytmetyczna stawek z § 85 rozporządzenia niniejszego, podatek podlega zniżce, wynoszącej piątą część podatku, wymierzonego według średniej arytmetycznej stawek.

§ 89. 22 Przy wymiarze podatku od filmów, pobieranego w formie dodatku procentowego do ceny biletu wstępu, ułamki procentów oraz ułamki groszy, mniejsze od 0,5 odrzuca się, a wynoszące 0,5 i więcej zaokrągla się wzwyż do jednostki.

§ 90. 23 W miastach, liczących poniżej 10.000 mieszkańców i w gminach wiejskich podatek komunalny od publicznego wyświetlania filmów pobiera się w formie podatku obrotowego, którego stawka nie może przekraczać 4% obrotu (sumy przychodu za sprzedane bilety wstępu po potrąceniu opłat na rzecz Funduszu Pracy i na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża), przy czym przepisy §§ 83 - 87 i 89 rozporządzenia niniejszego nie mają zastosowania, stosuje się natomiast odpowiednio przepis § 88 rozporządzenia niniejszego.

§ 91. 24 Zarząd miejski, z urzędu lub na wniosek prowadzącego przedsiębiorstwo publicznego wyświetlania filmów, może podatek od publicznego wyświetlania filmów, pobierany w formie dodatku procentowego do ceny biletu wstępu, zastąpić podatkiem procentowym od obrotu albo podatkiem ryczałtowym, ustalonym za zgodą przedsiębiorcy.

Zamiana dodatku procentowego do ceny biletu wstępu na podatek procentowy od obrotu lub podatek ryczałtowy może nastąpić tylko pod warunkami, przewidzianymi w § 83 rozporządzenia niniejszego dla zastosowania zniżki specjalnej, dotyczącymi obowiązku wyświetlania co najmniej 10% pełnoprogramowych filmów ze stampilą "temat polski" o długości ponad 1500 metrów.

Zarówno do podatku procentowego od obrotu, jak i do podatku ryczałtowego stosują się odpowiednie zniżki z §§ 84 i 88 rozporządzenia niniejszego, natomiast nie stosuje się zniżka specjalna z § 83 rozporządzenia niniejszego.

§ 92. 25 Jeżeli w gminie, w której nie ma stałego przedsiębiorstwa publicznego wyświetlania filmów, zostanie założone takie przedsiębiorstwo stałe, wówczas publiczne wyświetlanie filmów w przedsiębiorstwie wolne będzie od podatku komunalnego w ciągu lat 5 od dnia uruchomienia przedsiębiorstwa.

§ 93. 26 (skreślony).

do art. 19.

§ 94. 27 Najwyższe normy podatku ustala się według poniżej oznaczonych stref w następujący sposób:

I-a strefa obejmuje: województwo poznańskie, powiaty: nieszawski i włocławski województwa warszawskiego oraz powiaty: kolski, koniński, sieradzki i turecki województwa łódzkiego.

Maksymalna wysokość podatku - 20 gr z 1 ha,

II-a strefa obejmuje: województwo pomorskie, województwo kieleckie, województwo warszawskie bez powiatów, wydzielonych do strefy I-ej, województwo łódzkie bez powiatów zaliczonych do strefy I-ej, oraz powiaty: garwoliński, sokołowski i węgrowski województwa lubelskiego i województwo krakowskie bez powiatów wydzielonych do strefy IV-ej.

Maksymalna wysokość podatku - 10 gr z 1 ha.

III-a strefa obejmuje województwo białostockie bez powiatów wydzielonych do strefy IV-ej, województwo lwowskie bez powiatów, włączonych do strefy IV-ej, oraz województwo lubelskie bez powiatów, zaliczonych do strefy II-ej.

Maksymalna wysokość podatku - 5 gr z 1 ha.

IV-a strefa obejmuje: województwo wileńskie, województwo nowogródzkie, województwo poleskie, województwo wołyńskie, województwo stanisławowskie, województwo tarnopolskie, powiaty: augustowski, grodzieński i suwalski województwa białostockiego, powiaty: gorlicki, nowotarski, nowosądecki i żywiecki województwa krakowskiego oraz powiaty: krościeński, liski, sanocki i turczański województwa lwowskiego.

Maksymalna wysokość podatku - 1/8 gr z 1 ha.

§ 95. Za wykonywanie prawa polowania w rozumieniu art. 19 uważa się polowanie na zwierzynę łowną przez właściciela gruntu lub nabywcę prawa polowania (dzierżawcę, użytkownika i t. p.).

§ 96. Od podatku wolni są posiadacze prawa polowania, zupełnie nie wykonywujący tego prawa.

§ 97. Celem umożliwienia związkom komunalnym opodatkowania dzierżawców prawa polowania w lasach państwowych winny zarządy okręgowe lasów państwowych natychmiast po wypuszczeniu w dzierżawę terenów polowania zawiadomić zarządy odnośnych gmin o oddaniu w dzierżawę terenów do polowania ze wskazaniem czasu dzierżawy, osoby otrzymującej dzierżawę, oraz wielkości terenu łowieckiego, wypuszczonego w dzierżawę w danej gminie.

§ 98. Podatek komunalny od wykonywania prawa polowania w lasach państwowych na obszarze b. dzielnicy pruskiej może być pobierany pod postacią dodatku nicprzekraczającego 100% taksy rządowej, pobieranej przez państwową administrację leśną od ubitych sztuk zwierzyny; pobór tego podatku uskutecznia państwowa administracja leśna łącznie z poborem taksy.

§ 99. Wykonywanie prawa polowania uzależnia się od wykazania zapłaty podatku.

do art. 20.

§ 100. 28 Prawo zatwierdzania statutów o podatku od psów, odpowiadających wzorowemu statutowi, dołączonemu cło niniejszego rozporządzenia (załącznik 4), wprowadzonych przez związki komunalne na podstawie art. 20 ustęp 1, przekazuje się:

a) 29 wydziałom powiatowym w stosunku do gmin miejskich, niewydzielonych z powiatowych związków komunalnych;

b) wojewodom, z którymi w tym względzie współdziałają z głosem stanowczym wydziały (izby) wojewódzkie - w stosunku do wszystkich innych gmin miejskich z wyjątkiem gminy m. st. Warszawy i m. Gdyni oraz w stosunku do powiatowych związków komunalnych.

do art. 21.

§ 101. Podatki inwestycyjne mogą być pobierane w wyjątkowych wypadkach. Za wypadek wyjątkowy uważać należy nieodzowną potrzebę dokonania ze względu na interes publiczny w danym roku budżetowym wydatku na inwestycje, którego związek komunalny nie może pokryć pomimo całkowitego wykorzystania wszystkich innych źródeł dochodowych.

Za wydatki inwestycyjne, na pokrycie których mogą być pobierane podatki inwestycyjne, należy uważać zarówno wydatki na bieżące inwestycje, jako też wydatki powstałe z inwestycyj już dokonanych na kredyt bieżący lub z pożyczek, gdy spłata zaciągniętych w związku z tem zobowiązań nie znajduje pokrycia w innych dochodach związku komunalnego, zaś charakter tych inwestycyj wskazuje na to, iż kwalifikowałyby się one do wykonania w całości lub w części z podatku inwestycyjnego.

§ 102. Podatki te powinny być ustanowione na oznaczony okres czasu i na ściśle określone cele inwestycyjne w formie dodatków do poszczególnych podatków komunalnych zarówno samoistnych jak i dodatków do podatków państwowych, dopuszczonych ustawą z dnia 11 sierpnia 1923 r.

§ 103. Do uchwał w przedmiocie poboru podatków inwestycyjnych winny być dołączone oprócz materjałów finansowych, wymaganych przy przedstawianiu władzy nadzorczej do zatwierdzenia innych uchwał, kosztorys robót i plan ich wykonania z oznaczeniem terminu uskutecznienia robót i poboru podatku.

W przypadku zaś poboru podatku inwestycyjnego na pokrycie wydatków, wynikłych z dokonanych już inwestycyj powinny być nadto dołączone: a) wykaz dokonanych inwestycyj i faktycznego ich kosztu; b) zestawienie zaciągniętych na te inwestycje zobowiązań z kredytu bieżącego i pożyczek z podaniem wysokości, terminów i warunków ich spłaty; c) zestawienie sum uiszczonych dotychczas na spłatę tych zobowiązań, z podaniem, z jakich kredytów sumy te zostały spłacone, w szczególności - czy z ogólnych dochodów budżetowych związku komunalnego, czy też z pobieranego już na len cel podatku inwestycyjnego; w tym drugim przypadku winno być dołączone zestawienie wymierzonych i faktycznie pobranych sum podatku inwestycyjnego; d) o ile spłata tych zobowiązań przekracza okres danego roku budżetowego - plan pokrycia tych zobowiązań w następnych latach.

do art. 23.

§ 104. Aż cło wprowadzenia w życie samorządu wojewódzkiego w b. dzielnicy austrjackiej dochody, określone w art. 22, przypadają Tymczasowemu Wydziałowi Samorządowemu we Lwowie w likwidacji na pokrycie wydatków, połączonych ze spełnianiem zadań, przewidzianych w ustawie z dnia 30 stycznia 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 11, poz. 61); w miarę likwidowania Tymczasowego Wydziału Samorządowego dochody te przejmuje Skarb Państwa, a to stosownie do postanowień ustępu pierwszego art. 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dn. 16 stycznia 1928 r. o zniesieniu Tymczasowego Wydziału Samorządowego we Lwowie (Dz. U. R. P. Nr. 7, poz. 40).

do art. 24.

§ 105. Celem rozkładu podatków krajowych na gminy miejskie i powiatowe związki komunalne obowiązane są magistraty miast i wydziały powiatowe względnie urzędy katastralne, najpóźniej do dnia 15 sierpnia każdego roku, przesłać właściwemu wojewódzkiemu związkowi komunalnemu sumaryczne zestawienie podatków, stanowiących podstawę rozkładu podatków krajowych, wedle stanu z dnia 1 lipca.

do art. 26.

§ 106. Celem zapobieżenia wielokrotnemu obciążeniu płatników samoistnemi podatkami komunalnemi winny być odpowiednio stosowane w tym przedmiocie przepisy podatków państwowych.

do art. 27, 28 i 30.

§ 107. Za zakład dobra publicznego w rozumieniu art. 27 uważać należy instytucje i urządzenia związku komunalnego, z których założenia i celu wynika, iż nie mogą one przynosić zysków (szpital, ambulatorium, przytułek i t. p.).

§ 108. Przedsiębiorstwami w rozumieniu art. 28 są zarówno przedsiębiorstwa o charakterze czysto przemysłowym i handlowym, które powinny przynosić zyski, jak i przedsiębiorstwa o charakterze zakładów użyteczności publicznej, które mogą być prowadzone jako jednostki gospodarcze samodzielne i samowystarczalne, jednakowoż nie obliczone na Zysk i nie traktowane jako komunalne źródła dochodów; do ostatnich przedsiębiorstw zaliczają się np. zakłady wodociągowe, gazownie, elektrownie, tramwaje, rzeźnie i t. p.

§ 109. Związki komunalne winny pobierać opłaty za używanie utrzymywanych przez nie komunalnych urządzeń i zakładów dobra publicznego, jak również zakładów użyteczności publicznej; wyjątek stanowią opłaty za naukę w szkołach samorządowych, które nie mogą być pobierane, co nie wyklucza jednak prawa związków komunalnych pobierania od stron opłat celem pokrycia wydatków na utensylja i pomoce szkolne.

§ 110. Opłaty za używanie komunalnych urządzeń i zakładów dobra publicznego oraz zakładów użyteczności publicznej winny być wymierzane według istotnej miary używania danego urządzenia i zakładu, w braku zaś możności ścisłego ustalenia - według prawdopodobnej miary używania.

Jako opłatę za czynność urzędową uważać należy także opłatę za załatwianie podań, którą uiszcza się w kasie komunalnej w gotówce, albo w znaczkach, wypuszczonych przez, związek komunalny, a nalepionych na podaniu.

§ 111. Do przedkładania władzy nadzorczej uchwał reprezentacyj związków komunalnych, dotyczących wprowadzenia nowych opłat i zmian istniejących, stosują się przepisy § 2; do uchwał tych winny być dołączone oprócz materjałów, wskazanych W § 2, również i materjały, wykazujące stosunek wpływów z opłat do kosztów utrzymania danej gałęzi zarządu komunalnego za której czynności są pobierane, względnie do wydatków, związanych z prowadzeniem zakładów i urządzeń dobra publicznego lub też zakładów użyteczności publicznej.

do art. 31.

§ 112. Uiszczanie opłat za używanie komunalnych urządzeń i zakładów dobra publicznego oraz przedsiębiorstw komunikacyjnych, posługujących się własną nawierzchnią, nie wyklucza obowiązku uiszczania specjalnych dopłat, gdy zachodzą warunki, określone w art. 31.

§ 113. Uchwała w przedmiocie pobierania specjalnych dopłat, winna określić, w jakim stopniu wydatki na założenie i utrzymanie urządzeń i zakładów dobra publicznego Względnie przedsiębiorstw, określonych w § 112, mają być pokryte z dopłat, oraz zasady dla ustalenia szczególnych korzyści gospodarczych lub udogodnień, dających podstawę do pobrania specjalnej dopłaty od właścicieli nieruchomości (gruntów i budynków), jak również od przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych.

§ 114. Rozkładu tej sumy dokonuje zarząd związku komunalnego po wysłuchaniu opinji komisji, której skład określa reprezentacja związku komunalnego z tem jednak, iż połowa członków komisji wiana być powołana z grona płatników specjalnej do płaty.

§ 115. O uchwale zawiadamia się płatników w ten sposób, że uchwalę wraz z projektem, kosztorysem i planem pokrycia kosztów wykłada się do wglądu w biurze zarządu związku komunalnego na jeden miesiąc. O dniu wyłożenia i okresie wglądu należy ogłosić publicznie w sposób, w danej miejscowości przyjęty, zaznaczając, że termin do wnoszenia odwołań kończy się z upływem okresu wyznaczonego do wglądu w uchwałę.

do art. 32.

§ 116. Obowiązek uiszczania specjalnych dopłat, określonych w art. 32, nie jest zależny od uzyskania przez gminy miejskie i powiatowe związki komunalne szczególnych korzyści gospodarczych względnie udogodnień z urządzeń i zakładów dobra publicznego; wystarczy, gdy z tych urządzeń i zakładów gminy miejskie i powiatowe związki komunalne osiągają normalne korzyści i udogodnienia.

Natomiast osoby, wymienione w art. 31, są obowiązane do specjalnych dopłat na rzecz związków komunalnych za szczególne korzyści i udogodnienia, osiągane z, urządzeń i zakładów dobra publicznego tych związków.

do art. 33.

§ 117. Do zaciągania pożyczek obrotowych (na zasilenie funduszów kasowych) oraz do wystawiania weksli przez organ wykonawczy związku komunalnego nie jest każdorazowo potrzebna uchwała organu stanowiącego tegoż związku i zatwierdzania tej uchwały przez władzę nadzorczą, lecz organ stanowiący związku komunalnego może jedną ogólną uchwałą, powziętą z reguły przy uchwalaniu budżetu i zatwierdzoną przez władzę nadzorczą, upoważnić organ wykonawczy do zaciągania pożyczek ni zasilenie funduszów kasowych, względnie do wystawiania weksli w pewnym określonym czasie, najwyżej na przeciąg danego roku budżetowego, do określonej wysokości i na ogólnie w tejże uchwale określonych warunkach.

§ 118. Przez objęcie poręki przez związek komunalny rozumieć należy również udzielenie przez związek komunalny żyra na wekslu obcym.

§ 119. Zarządzenia w stosunku do tych związków komunalnych, w których granica zadłużenia, określona w art. 33, została przekroczona, wydawane będą przez Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu w indywidualnych przypadkach na podstawie szczegółowej rewizji stanu gospodarczego tych związków oraz wniosków władz nadzorczych nad temi związkami.

do art. 36, 37 i 42.

§ 120. 30 Uprawnienia Ministra Spraw Wewnętrznych, działającego w porozumieniu z Ministrem Skarbu, wynikające z art. 36, 37 i 42 u. f. k., przekazuje się - z wyjątkiem prawa do zatwierdzania uchwał w sprawach zaciągania pożyczek zagranicznych i obligacyjnych, oraz podatku od kopalń (art. 5) i podatków na cele inwestycyjne (art. 21 ustęp 2) - wojewodom, z którymi w tym względzie współdziałają z głosem stanowczym wydziały (izby) wojewódzkie.

do art. 38.

§ 121. Przekazuje się wojewodom, z którymi, w tym względzie współdziałają z głosem stanowczym wydziały (izby) wojewódzkie, uprawnienia Ministra Spraw Wewnętrznych, działającego w porozumieniu z Ministrem Skarbu, do rozstrzygania z prawem; ostatecznej decyzji odwołań od orzeczeń wydziałów powiatowych w wypadkach, przewidzianych w art. 33 ustęp 2 punkt a).

do art. 39.

§ 122. Uchwały związków komunalnych, podlegające zatwierdzeniu władzy nadzorczej, z reguły powinny być przedstawiane w jednym egzemplarzu. Gmina m. s t. Warszawy przedstawia swe uchwały Ministrowi Spraw Wewnętrznych do zatwierdzenia w dwóch egzemplarzach. Inne związki komunalnej nie podlegające bezpośredniemu nadzorowi Ministra, Spraw Wewnętrznych, których uchwały jednakże wymagają zatwierdzenia Ministra Spraw Wewnętrznych, działającego w porozumieniu z Ministrem Skarbu, przedstawiają te uchwały bezpośredniej władzy nadzorczej w takiej ilości egzemplarzy" aby po zatrzymaniu po jednym egzemplarzu przez pośredniczące władze nadzorcze Minister Spraw Wewnętrznych otrzymał dwa egzemplarze.

§ 123. Do uchwał związków komunalnych w sprawie danin publicznych, podlegających zatwierdzeniu władzy nadzorczej, należy dołączyć w jednym egzemplarzu preliminarz budżetowy i obliczenie przewidywanych wpływów z daniny publicznej, tudzież, o ile chodzi o podatek od kopalń (art. 5) i podatek na cele inwestycyjne (art. 21) - kosztorys zamierzonych robót z oznaczeniem terminu rozpoczęcia i przeprowadzenia tych robót.

§ 124. Do uchwał o zaciągnięciu przez związek komunalny pożyczki należy dołączyć preliminarz budżetowy wraz, z kosztorysem robót, na prowadzenie których pożyczka ma być. zaciągniętą, sprawozdanie o stanie majątku komunalnego, wykaż dotychczasowego zadłużenia związku komunalnego z wyszczególnieniem zobowiązań z pożyczek długoterminowych i krótkoterminowych oraz zestawienie sum, które związek komunalny musi wstawiać do swych budżetów tytułem oprocentowania i amortyzacji pożyczek już zaciągniętych, W uchwale o zaciągnięciu pożyczki powinien być określony cel pożyczki, forma, oprocentowanie i sposób amortyzacji przy wykazaniu źródeł pokrycia.

§ 125. Materiały określone w poprzednich paragrafach natęży przedstawić władzy nadzorczej w każdym roku budżetowym jednorazowo; przy przedstawieniu do zatwierdzenia w ciągu tego samego roku budżetowego kilku uchwał należy powołać się na uchwałę, do której wymagane materjały zostały już dołączone.

§ 126. Jeżeli do uchwały, przedstawionej do zatwierdzenia, nie zostały dołączone materjały wymienione wyżej lub też jeżeli sprawa wymaga wyjaśnień, obowiązana jest władza nadzorcza zwrócić uchwałę związkowi komunalnemu do uzupełnienia najdalej w ciągu tygodnia po jej otrzymaniu.

§ 127. Bieg terminów, przewidzianych w art. 39 rozpoczyna się od dnia następnego po dniu otrzymania uchwały przez władzę nadzorczą, właściwą do wydania decyzji.

§ 128. W razie odmowy zatwierdzenia uchwały, władza nadzorcza obowiązana jest podać powody odmowy i pouczyć o środkach prawnych.

do art. 44.

§ 129. Zarządy związków komunalnych, jako też władze państwowe, obowiązane są podawać żądane od nich podstawy opodatkowania bezpłatnie.

do art. 47.

§ 130. W ogłoszeniach uchwał o poborze danin komunalnych winna być wskazana data i liczba decyzji władzy nadzorczej o zatwierdzeniu tych uchwał.

do art. 48 i 49.

§ 131. Władzami, powołanemi do rozstrzygania odwołań i decydującemi ostatecznie na obszarze b. dzielnicy rosyjskiej i austrjackiej są:

a) w stosunku do gmin wiejskich (w b. dzielnicy rosyjskiej także gromad) i gmin miejskich, niewydzielonych z powiatowych związków komunalnych, oraz do małopolskich gmin miejskich, liczących do 15.000 mieszkańców według ostatniego spisu ludności - wydziały powiatowe;

b) w stosunku do gmin miejskich, wydzielonych z powiatowych związków komunalnych, z wyjątkiem m. st. Warszawy, oraz w stosunku do małopolskich gmin miejskich, liczących powyżej 15.000 mieszkańców, tudzież w stosunku do wydziałów powiatowych - wydziały wojewódzkie, aż do wprowadzenia zaś w życie samorządu wojewódzkiego - Minister Spraw Wewnętrznych.

Wynikające z art. 48, ust. 4, p. b i art. 49, ust. 1 uprawnienia Ministra Spraw Wewnętrznych do rozstrzygania i ostatecznego decydowania odwołań od wymiaru samoistnych danin komunalnych oraz odrębnych odwołań od wymiaru dodatków do podatków państwowych przekazuje się wojewodom, z którymi w tym względzie współdziałają z głosem stanowczym wydziały wojewódzkie.

do art. 59.

§ 132. Określony w ustępach 3 - 5 bieg terminów przedawnienia prawą związków komunalnych do wymiaru i poboru danin, które wymierzone lub pobrane mogły być przed dniem 1 kwietnia 1932 r., rozpoczyna się 1 kwietnia 1932 r.

do art. 61.

§ 133. O ileby gminy miejskie lub powiatowe związki komunalne zalegały z uiszczeniem należnych wojewódzkiemu związkowi komunalnemu zaliczek miesięcznych, względnie krajowych podatków bezpośrednich, może starosta krajowy dokonać we właściwych kasach urzędów skarbowych zajęcia wpływów podatkowych, przypadających odnośnym związkom komunalnym, a to do wysokości zaległości.

§ 134. W wypadkach, przewidzianych w ustępie 2 art. 61, uprawnionym jest wydział wojewódzki wysyłać delegatów, których zadaniem jest zbadanie, jakie dochody podatkowe ma zapewnione -związek komunalny, ile z tytułu tych danin wpłynęło faktycznie do kasy komunalnej i czy przekazane zaliczki stanowią, względnie stanowiły, jedną dziewiątą część tych wpływów. O ile delegat stwierdzi nieścisłe spełnienie obowiązku uiszczenia zaliczek przez odnośny związek komunalny, to koszty podróży służbowej delegata obciążają tenże związek.

Niezależnie od powyższego ma starosta krajowy prawo żądania od związków komunalnych przedkładania pisemnych sprawozdań, wyjaśniających powyższe dane.

§ 135. O ile wpłacane przez poszczególne związki komunalne zaliczki pokryją przed upływem półrocza budżetowego przypadający na to półrocze udział tych związków w krajowych podatkach bezpośrednich, to obowiązek uiszczania zaliczek przez te związki komunalne powstaje na nowo w pierwszym miesiącu następnego półrocza budżetowego.

do art. 72.

§ 136. Podatek od lokali mogą gminy wiejskie o charakterze miejskim pobierać na podstawie statutu, który powinien być oparty na postanowieniach ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 94, poz. 550), zmienionej częściowo ustawą z dnia 17 grudnia 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 112, poz. 879), z tem, że: 1) stawka podatku nie może przekraczać 4% podstawy wymiaru, a wpływ z podatku przypada w całości odnośnym gminom, 2) terminy płatności podatku, określone w statucie, mogą być różne od terminów, ustalonych w wymienionej ustawie i 3) odwołania od wymiaru podatku rozstrzygają wydziały powiatowe.

§ 137. Wykaz gmin miejskich, gmin wiejskich o charakterze miejskim oraz powiatów, których nazwa nie odpowiada nazwie siedziby władz powiatowych względnie - których siedziba znajduje się w gminie wiejskiej, zawiera załącznik do niniejszego rozporządzenia.

§ 138. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, o ile w poszczególnych jego paragrafach nie przewidziano innego terminu. Z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc obowiązującą rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych:

1) z dnia 18 marca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 317),

2) z dnia 4 sierpnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 78, poz. 759),

3) z dnia 16 sierpnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 82, poz. 790),

4) z dnia 27 lutego 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 194),

5) z dnia 16 grudnia 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 131, poz. 939),

6) z dnia 27 lipca 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 84, poz. 473),

7) z dnia 19 listopada 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 119, poz. 689),

8) z dnia 10 lutego 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 40, poz. 357),

9) z dnia 11 września 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 86, poz. 759),

10) z dnia 31 października 1928 r. (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 4, poz. 38),

11) z dnia 6 października 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 633),

12) z dnia 2 grudnia 1930 r. (Dz. U. R. P. z 1931 r. Nr. 7, poz. 38),

13) z dnia 12 stycznia 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 6, poz. 39),

14) z dnia 21 stycznia 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 21, poz. 157).

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  Nr 1

Wzór Nr 1.

Dodatki komunalne, pobrane w myśl art. 13 u. f. k

na rzecz gminy miejskiej ...... Powiatowego Związku Komunalnego ......

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 2

Wzór 2.

Wykaz dodatków komunalnych w myśl art. 13 u. f. k. za miesiąc ......

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr 3

STATUT

o poborze na rzecz gminy ...... podatku od plakatów i szyldów oraz podatku od anonsów.

Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 106, poz. 844) wprowadza się na obszarze gminy ...... podatek od plakatów i szyldów oraz podatek od anonsów według następujących zasad:

§ 1. Podatkowi na rzecz gminy ...... podlegają:

1) wszelkie umieszczane, rozlepiane, roznoszone, rozwożone, wywieszane, wyświetlane lub w inny sposób rozpowszechniane w obrębie gminy napisy, ogłoszenia, znaki i plakaty firmowe zakładów i przedsiębiorstw przemysłowych oraz handlowych, instytucyj, mających charakter zarobkowy, wszelkich osobistych zajęć zarobkowych (lekarzy, adwokatów, inżynierów i t. d.), pracowni rękodzielniczych i rzemieślniczych (podatek od plakatów);

2) szyldy, godła firmowe (sztuczny but, zawieszony przed magazynem obuwia, okulary lub lornetka przed magazynem optycznym, cygaro lub papieros przed magazynem tytoniowym i inne), wszelkie szafki reklamowe z wystawionemi przedmiotami (obuwie, futra, wyroby metalowe, tkaniny i t. d.), latarnie i lampy, o ile służą do celów reklamowych (podatek od szyldów);

3) wszelkie ogłoszenia drukowane, powielane mechanicznie lub w sposób podobny (podatek od anonsów).

§ 2. Od podatku są zwolnione:

Ogłoszenia zamieszczone w czasopismach, wychodzących co miesiąc lub częściej, aniżeli w miesięcznych odstępach czasu, ogłoszenia urzędowe, ogłoszenia wyborcze do reprezentacyj publicznych, ogłoszenia o odczytach i zgromadzeniach publicznych, oraz ogłoszenia osób, poszukujących pracy, jak również wszelkie ogłoszenia, znaki i napisy przedstawicieli państw obcych.

Pozatem w każdym poszczególnym przypadku, zasługującym na uwzględnienie, zarządowi gminy przysługuje prawo stosowania ulg podatkowych względnie zwolnień od podatku.

§ 3. Podatek wynosi:

1) od wszelkich znaków, szyldów, napisów, ogłoszeń i plakatów firmowych, wywieszanych w miejscach widocznych w celach reklamowych, obrazkowych lub pisanych na blasze, płótnie, tekturze, drzewie, szkle, marmurze i t. d., zależnie od zajmowanych przez nie powierzchni, a mianowicie:

a) do 0,5 mtr.² włącznie powierzchni ...... zł

b) od 0,5 mtr.² do 1 mtr² powierzchni ...... zł

c) od 1 mtr.² do 2 mtr.² powierzchni ...... zł

d) od 2 mtr.² do 3 mtr.² powierzchni ...... zł

(Stosunek stawek podatkowych dla każdej grupy może być następujący: a) -x, b) -2x, c) -5x, d) -9x i t. d. za napisy na szybach okien, drzwiach, markizach, roletach oraz za napisy z liter plastycznych, bezpośrednio przytwierdzonych do ściany domu, podatek może być pobierany o 50% niższy; za napisy, znaki i plakaty umieszczane, urządzane na dachach lub szczytach domów, względnie w poprzek ulicy, podatek może być pobierany o 100% wyższy, aniżeli od tych obiektów podatkowych, znajdających się na parterze i I piętrze. Zarząd gminy może podzielić ulice na klasy i w związku z tem zróżniczkować powyższe stawki podatkowe);

2) od szafek, latarń, lamp i wypukłych godeł reklamowych w wysokości....zł;

3) od ogłoszeń zamieszczanych w czasopismach ...... % opłaty za ogłoszenie;

4) od plakatów i anonsów (afisze drukowane) ^...... % opłaty za wydrukowanie i ogłoszenie;

5) od reklam, wyświetlanych na płótnie w teatrach, teatrzykach, kinematografach i t. p. oraz na ulicach... % opłaty za reklamę każdorazową.

Od przedmiotów, wyszczególnionych w § 1 statutu, a posiadających wartość artystyczną, stwierdzoną przez właściwą władzę konserwatorską I instancji, podatek będzie o 20 - 50% niższy w stosunku do stawek, wyżej określonych. Stopień ulgi - w zależności od wartości artystycznej przedmiotu - określony będzie przez władzę konserwatorską.

§ 4. Podatek obciąża osobę fizyczną lub prawną, której przedmiot podatku dotyczy.

§ 5. Właściciele przedsiębiorstw reklamowych oraz administracje czasopism obowiązani są inkasować podatek na rzecz gminy ...... przy poborze należności za ogłoszenia względnie za wykonanie reklamy. Za inkasowanie podatku przedsiębiorstwo otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 3% sumy podatkowej. Zainkasowane kwoty podatkowe należy wnosić do kasy gminnej 1 i 16 każdego miesiąca.

We wszystkich innych przypadkach podatek należy wpłacać bezpośrednio do kasy gminnej.

§ 6. Odwołania podlegają przepisom art. 48 ii 50 ustawy o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych.

§ 7. Niewpłacenie podatku w przepisanym terminie pociąga za sobą ściągnięcie go w drodze przymusowej, z doliczeniem kar za zwłokę i kosztów egzekucyjnych według postanowień ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), zmienionej częściowo rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 401). W czasie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1932 r. o postępowaniu egzekucyjnem władz skarbowych (Dz. U. R. P. Nr. 62, poz. 580) koszty egzekucyjne pobierane będą według przepisów tego rozporządzenia.

§ 8. Kary podlegają przepisom art. 62 - 67 ustawy o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych.

§ 9. Statut niniejszy wchodzi w życie po zatwierdzeniu go przez władzę nadzorczą i ogłoszenia przez zarząd gminy w sposób ...... (w danej miejscowości przyjęty).

ZAŁĄCZNIK  Nr 4

STATUT WZOROWY

o samoistnym podatku komunalnym od psów.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 106, poz. 884) wprowadza się na rzecz miasta ...... (Związku komunalnego powiatu ......) podatek od psów.

§ 1. Przedmiotem opodatkowania są psy, należące do mieszkańców miasta ...... (albo też gmin wiejskich - a w b. dzielnicy pruskiej i obszarów dworskich - powiatu .....).

§ 2. Do uiszczenia podatku obowiązani są posiadacze psów.

§ 3. Od podatku wolne są;

a) szczenięta, liczące mniej niż 8 tygodni,

b) jeden pies łańcuchowy do pilnowania gospodarstwa,

c) psy, będące w posiadaniu władz państwowych i samorządowych,

d) psy, będące, w posiadaniu osób, czasowo przebywających w obrębie gminy, miasta ...... (gmin wiejskich, a w b. dzielnicy pruskiej i obszarów dworskich - powiatu) nie dłużej niż 4 tygodnie lub też przebywających czasowo w gminie dłużej niż 4 tygodnie, ale zamieszkałych stale w obrębie innego związku komunalnego, w którym podatek od psów jest wprowadzony,

e) psy, stanowiące przedmiot handlu w przedsiębiorstwie, zajmującem się sprzedażą psów,

f) psy, należące do przedstawicieli państw obcych.

§ 4. Podatek wynosi rocznie:

a) za każdego pierwszego psa, podlegającego opodatkowaniu ...... zł.

b) za każdego drugiego psa, podlegającego opodatkowaniu ...... zł.

c) za każdego następnego psa, podlegającego opodatkowaniu ...... zł.

§ 5. Podatek płatny jest ...... (jednorazowo za cały rok).

§ 6. Wymiar podatku uskutecznia (magistrat, wydział powiatowy) na podstawie danych o liczbie psów, podlegających opodatkowaniu, którą posiadacze tych zwierząt obowiązani są zakomunikować (magistratom, wydziałom powiatowym) w sposób, wskazany w przepisach wykonawczych do niniejszego statutu.

§ 7. Celem kontroli podatku może (magistrat, wydział powiatowy) żądać od właścicieli nieruchomości przedłożenia wykazu osób posiadających psy, podlegające opodatkowaniu.

§ 8. (Magistratowi, wydziałowi powiatowemu) przysługuje prawo w wyjątkowych wypadkach czynienia ulg, względnie zupełnego zwolnienia od opodatkowania.

§ 9. Zawiadomienie o wymiarze podatku następuje przez wyłożenie w lokalu (magistratu, wydziału powiatowego) listy płatników ze wskazaniem liczby przedmiotów opodatkowania i przypadających kwot podatkowych oraz przez publiczne obwieszczenie o wyłożeniu z oznaczeniem w nim terminu płatności podatku i środków prawnych.

§ 10. Odwołania podlegają przepisom art. 48 ustany z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1932. r. Nr. 106, poz. 884), a w województwach poznańskiem i pomorskiem - przepisom § 14 ust. 2 i § 11 ust. 4 i 5 ustawy o daninach powiatowych i prowincjonalaych z dnia 24 kwietnia 1906 r. (Zb. ust. pruskich str. 159) względnie przepisom § 69 i nast. ustawy o daninach komunalnych z dnia 14 lipca 1893 r. w brzmieniu, nadanem jej ustawą z dnia 13 maja 1918 r. (Zb. ust. pr. str. 53).

§ 11. Nieuiszczony w przepisanym terminie podatek ściągnięty będzie w drodze przymusowej z doliczeniem kar za zwłokę i kosztów egzekucyjnych według postanowień ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), zmienionej częściowo rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej ź dnia 17 maja 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 401). W czasie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1932 r. o postępowaniu egzekucyjnem władz skarbowych (Dz. U. R. P. Nr. 62, poz. 580) koszty egzekucyjne pobierane będą według przepisów tego rozporządzenia.

§ 12. Wykroczenia przeciwko przepisom o wymiarze i poborze podatku podlegają karze do wysokości ...... (najwyżej 345,9 zł), o ile nie będą mieć zastosowania art. 62 - 66 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 106, poz. 884).

§ 13. Przepisy wykonawcze do niniejszego statutu wyda (magistrat, wydział powiatowy) ...... .

§ 14. Statut niniejszy nabywa mocy obowiązującej od dnia ....... po zatwierdzeniu go przez władzę nadzorczą i ogłoszeniu przez (magistrat, wydział powiatowy) ...... w sposób, w danej miejscowości przyjęty.

ZAŁĄCZNIK  Nr 5 ³¹

WYKAZ GMIN MIEJSKICH.*)

grafika

¹ § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

² § 28 skreślony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

³ § 37 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

⁴ § 39 ust. VI pkt 2 zmieniony przez pkt 1 obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 marca 1933 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.33.24.203).

⁵ Nagłówek B według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

⁶ § 60 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

⁷ Nagłówek C według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

⁸ § 63 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

⁹ § 64 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

¹⁰ Nagłówek D według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

¹¹ Nagłówek E według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

¹² Nagłówek B zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

¹³ § 80 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

¹⁴ § 81 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

¹⁵ § 82:

- zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 lipca 1938 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.38.53.417) z dniem 29 lipca 1938 r.

¹⁶ § 83 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

¹⁷ § 84 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

¹⁸ § 85 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

¹⁹ § 86 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

²⁰ § 87 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

²¹ § 88:

- zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

²² § 89:

- zmieniony przez pkt 2 obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 marca 1933 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.33.24.203).

- zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

²³ § 90 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

²⁴ § 91:

- zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

²⁵ § 92:

- zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 14 sierpnia 1936 r. o podatku komunalnym od publicznego wyświetlania filmów (Dz.U.36.64.464) z dniem 24 sierpnia 1936 r.

²⁶ § 93 skreślony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

²⁷ § 94 zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

²⁸ § 100 zmieniony przez pkt 3 obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 marca 1933 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.33.24.203).

²⁹ § 100 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

³⁰ § 120 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 18 maja 1934 r. (Dz.U.34.46.400) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 czerwca 1934 r.

³¹ Załącznik nr 5 zmieniony przez pkt 4 obwieszczenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 marca 1933 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.33.24.203). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.