§ 5. - Wykonanie ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.31.317

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1931 r.

§ 5. Do art. 7 ustawy.

Stopa podatku od lokali w gminach miejskich na rok 1924 winna-być ustalona w stosunku do komornego, wzgl. wartości czynszowej, obliczonej na podstawie art. 2 i 3 ustawy z dn. 18 grudnia 1920 r. o ochronie lokatorów (Dz. U. R. P. z 1921 r. № 4, poz. 19) z tern, że należność podatkowa nie może przekroczyć dla gmin m. st. Warszawy, Krakowa, Lwowa, Łodzi, Poznania i Wilna 4¹/₂%, dla wszystkich zaś pozostałych gmin miejskich 3% komornego, wzgl. wartości czynszowej z czerwca 1914 r., przerachowanej na marki polskie według kursu waluty złotej w dn. 1 stycznia 1324 r. Komorne w domach wybudowanych po czerwca 1914 r., o ile nie są one wolne w myśl obowiązujących ustaw od opodatkowania, ustala się drogą porównania z komornem podobnych lokali w domach, które były wynajmowane w tymże roku.

Stopa podatku od lokali w gminach wiejskich nie może przekroczyć 5% faktycznego obecnego komornego, wzgl. wartości czynszowej, z tem zastrzeżeniem że wartość czynszowa w gminach wiejskich nie może przenosić komornego, płaconego za podobne lokale w najbliższej gminie miejskiej.

Do podatku od lokali stosują się postanowienia art. 21-26 ustawy z dn. 17 grudnia 1921 r. o zasileniu finansów miejskich i o karach nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 2, poz. 6) i §§ 20- 26 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Ministra Skarbu z dn. 29 kwietnia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 34, poz. 294) z uwzględnieniem zmian, wynikających z postanowień ustawy z dn. 11 sierpnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 94, poz. 747). ustawy z dn. 6 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 127, poz. 1044) i rozporządzenia Ministra Skarbu z on. 26 stycznia 1924 r., wydanego w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych (Dz. U R. P. Na 14, poz. 134), a w szczególności:

a) zwolnienia, przewidziane w ust. 3 art. 7 ustawy z dn. 11 sierpnia 1923 r., uważać należy jako uzupełnienie art. 23 ustawy 2 d. 17 grudnia 1921 r.;

b) postanowienia, zawarte w ust. 2 art. 24 ustawy z dn. 17 grudnia 1921 r., zostały uzupełnione przepisem ust. 1 art. 42 ustawy z dn. 11 sierpnia 1923 r. w ten sposób, że pobór podatku od lokali może być uskuteczniony bądź przez właścicieli realności za zwrotem odszkodowania w wysokości 5% od kwoty wpłaconej [do kasy gminnej, bądź też przez organy gminne;

c) wysokość odsetek za zwłoką zgodnie z ustawą z dn. 6 grudnia 1923 r. (Dz. U.. R. P. № 129, poz. 1044) i rozporządzeniem Ministra Skarbu z dn. 26 stycznia 1924 r., wydanem w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych (Dz. U. R. P. № 14, poz. 134), wynosi 2% miesięcznie;

d) uchwały w przedmiocie stawek podatku od lokali wchodzą w życie w terminie, przewidzianym w art. 40 ustawy z dn. 11 sierpnia 1923 r.;

e) odnośnie do kar mają zastosowanie przepisy art. 62-67 ustawy z dn. 11 sierpnia 1923 r. i § 2 rozporządzenia Ministra Skarbu z dn. 26 stycznia 1924 r., wydanego w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych (Dz. U. R. P. № 14, poz. 134);

f) należność podatkowa, obliczona dla każdego płatnika na r. 1924 zgodnie z uchwałą reprezentacji gminnej w markach polskich, winna być przerachowana przez zarząd gminy na franki złote, przyjmując wartość franka złotego na dzień 1 stycznia 1924 r. = 1.220.000 mk. i podlega uiszczeniu w czterech ratach kwartalnych w markach polskich według wartości franka złotego, obowiązującej w dniu wpłacenia podatku.

Pobór podatku od zbytku mieszkaniowego winien być dokonany łącznie z poborem podatku od lokali.