Wykonanie ustawy z dnia 10 stycznia 1924 r. w przedmiocie przepisów o państwowym podatku dochodowym, obowiązujących na całym obszarze Rzeczypospolitej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.19.193

Akt utracił moc

Wersja od: 15 stycznia 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 15 lutego 1924 r.

celem wykonaniu ustawy z dnia 10 stycznia 1924 r. w przedmiocie przepisów o państwowym podatku dochodowym, obowiązujących na całym obszarze Rzeczypospolitej.

Na podstawie art. art. 2 i 19 ustawy z dnia 10 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 13, poz. 110) w przedmiocie przepisów o państwowym podatku dochodowym, obowiązujących na całym obszarze Rzeczypospolitej, zarządza się, co następuje:

Do art. 2 ustawy.

§ 1-9. 1 (uchylone).

§ 10. Ma obszarze wszystkich Innych województw, prócz wymienionych w § 1 niniejszego rozporządzenia, mają zastosowanie odnośnie do przedwstępnych czynności wymiarowych postanowienia art. 45 do 48 ustawy o państwowym podatku dachowym (Dz. U. R. P. z r. 1923, № 77, poz. 607), czynności zaś. połączone z oszacowaniem dochodów należą wyłącznie do komisji szacunkowych.

Do art. 4 ustawy.

§ 11. Art. 4 ustawy nie zmienia zasadniczo części drugiej art. 15 ustawy o państwowym podatku dochodowym (Dz. U. R. P. z r. 1923, № 77, poz. 607), normującej sposób ustalania dochodu z drobnych gospodarstw, rolnych.

Wprowadzenie dodatku: "użytkowego gruntu" ma głównie na celu podkreślanie, że przy stosowaniu części drugiej art. 13 wspomnianej ustawy decydować ma nie ilość wszystkich gruntów płatnika, lecz tylko ilość gruntu użytkowego.

Przez "grunta użytkowe" należy rozumieć wszystkie grunta użytkowane rzeczywiście jako rola, łąka lub pastwisko. Nie zalicza się natomiast do gruntów użytkowych gruntów leżących odłogiem, bagien, skał i innych tym podobnych rzeczywistych nieużytków.

Do art. 5 ustawy.

§ 12. ' Art. 3 ustawy podwyższa na rok 1924 na całym obszarze Rzeczypospolitej, z wyłączeniem województw: poznańskiego, pomorskiego i górnośląskiej części województa śląskiego, stawki podatkowe o 20%, zarówno dla dochodów fundowanych, jak też i dla dochodów z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną prace; dla tych ostatnich dochodów podwyższenie to rozpoczyna się dopiero od 4 stopnia skali podanej w art. 11 ustawy.

Powyższy 20% dodatek do podatku od dochodów fundowanych należy przypisywać przy wymiarze w liczbach całych lub conajwyżej z jednym znakiem dziesiętnym, bez zaokrąglania.

Przy dochodach z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę, wspomniany dodatek uwzględniony będzie wprost w skali podatkowej, ogłaszanej na każdy miesiąc kalendarzowy.

§ 13. Suma wymierzonego podatku i 20% dodatku stanowi należność państwową, w której uczestniczą gminy miejskie i powiatowe związki komunalne, w wysokości określonej w punkcie 1 art. 9 ustawy o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych z dnia 11 sierpnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 94, poz. 747).

Do art. 6 ustawy,

§ 14. Na obszarze województw: poznańskiego, pomorskiego i górnośląskiej część województa. śląskiego nie pobiera się specjalnego 20% dodatku państwowego do podatku dochodowego (§ 12 nin. rozp.), natomiast pobiera się tam dodatki do państwowego podatku dochodowego na rzecz gmin miejskich i powiatowych związków komunalnych, zarówno od dochodów fundowanych, jak i od dochodów z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę,-wysokości, którą określa art. 6, punkt A i B, w odpowiednich procentach dochodu podatkowego.

Wspomniane dodatki od dochodów z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracą, potrącają służbodawcy równocześnie z podatkiem dochodowym, poczynając jednakowoż dopiero od 4 stopnia skali podanej w art. 11 ustawy. Co do zarachowywania tych, dodatków, obowiązują dotychczasowe przepisy. Natomiast dodatki komunalne do podatku od dochodów fundowanych (punkt A art. 6 ustawy) winni płatnicy wpłacić w trybie i terminach przepisanych dla państwowego podatku dochodowego (art. 8 i 9 ustawy).

Do art. 8 i 9 ustawy.

§ 15. Przy wykonywaniu w praktyce postanowień art. art. 8 i 9 ustawy należy analogicznie stosować przepisy § 7 rozporządzenia wykonawczego Ministra Skarbu z dnia 5 kwietnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 40, poz. 278) do ustawy z dnia 9 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 35, poz. 228), z tą jednak zmianą, że w terminie wyznaczonym do składania zeznań należy wpłacać, poczynając od roku 1924, równocześnie ze złożeniem zeznania, nie połową, lecz cały podatek, przypadający od zeznanego dochodu, a na obszarze określonym w § 14 nin. rozp.-także dodatki komunalne.

Do art. 17 ustawy.

§ 16. Art. 17 ustawy utrzymuje moc obowiązującą postanowień, zawartych w art. art. 2, 10 ustęp 3 i 4, 23, 24 część pierwsza i druga 25, 26, 28, 92 do 95, 98 i 99 ustawy o państwowym podatku dochodowym (Dz. U. R. P. z r. 1923, № 77, poz. 607). O ile chodzi o wysokość kwot, określonych w powyższych artykułach mają zastosowania przepisy zawarte w rozporządzeniu Ministra Skarbu z dnia 15 lutego 1924 r. w przedmiocie wykonania ustawy z dnia 6 grudnia 1923 v. o zastosowaniu stałej jednostki do obliczania danin, niektórych innych dochodów publicznych oraz kredytów, udzielanych przez instytucja państwowe i samorządowe, odnośnie do przepisów ustawowych o państwowym podatku dochodowym, zawartych w rozporządzeniu Ministra Skarbu z d. 14 lipca 1923 r. i w ustawie z dnia 10 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 16, poz. 165).

§ 17. Rozporządzenie niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje od roku 1924.

¹ § 1-9 uchylone przez § 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1925 r. w sprawie odebrania naczelnikom gmin na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego czynności wstępnych do wymiaru podatku dochodowego i zniesienie podkomisyj szacunkowych na tymże obszarze (Dz.U.26.3.20) z dniem 15 stycznia 1926 r.