Wykonanie ustawy z dnia 1 lipca 1949 r. o obowiązku uczestniczenia w obrocie bezgotówkowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.46.349

Akt utracił moc
Wersja od: 10 sierpnia 1949 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 6 sierpnia 1949 r.
w sprawie wykonania ustawy z dnia 1 lipca 1949 r. o obowiązku uczestniczenia w obrocie bezgotówkowym.

Na podstawie art. 2 ust. 3, art. 8 ust. 5 i art. 15 ustawy z dnia 1 lipca 1949 r. o obowiązku uczestniczenia w obrocie bezgotówkowym (Dz. U. R. P. Nr 41, poz. 294) zarządza się w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, co następuje:
Artykuły (art.), powołane w rozporządzeniu niniejszym bez bliższego określenia, oznaczają artykuły ustawy z dnia 1 lipca 1949 r. o obowiązku uczestniczenia w obrocie bezgotówkowym (Dz. U. R. P. Nr 41, poz. 294).
Górną granicę drobnych wpłat i wypłat gotówkowych (art. 8 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3) określa się na 30.000 zł w stosunku do jednorazowej transakcji.
Górną granicę pogotowia kasowego (art. 2 ust. 3 oraz art. 3 pkt 3) określa się na 100.000 zł.
1.
Pogotowie kasowe dla władz, urzędów, instytucji i zakładów wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) określają właściwe dla nich przepisy rachunkowo-kasowe.
2.
W stosunku do wyżej wymienionych uczestników obrotu bezgotówkowego nie posiadających przepisów rachunkowo-kasowych określa się górną granicę pogotowia kasowego na 50.000 zł do czasu wydania tych przepisów.
1.
Górne granice pogotowia kasowego oraz drobnych wpłat i wypłat gotówkowych, określone w §§ 2, 3 i 4, mogą być podwyższone lub obniżone zarówno dla uczestnika obrotu bezgotówkowego jak i jego oddziałów w drodze porozumienia pomiędzy bankiem lub spółdzielnią kredytową (art. 2 ust. 1 pkt 1, art. 3 pkt 1 lub art. 5) a poszczególnymi uczestnikami obrotu bezgotówkowego na umotywowany wniosek bądź uczestnika obrotu bezgotówkowego, bądź banku lub spółdzielni kredytowej.
2.
Przy zmianie górnych granic (ust. 1) należy brać pod uwagę:
a)
rozmiar i rodzaj przedsiębiorstwa, zakładu, instytucji, zrzeszenia lub tp.,
b)
rozmiar, rodzaj oraz sezonowość obrotów i procesów gospodarczych finansowanych przez uczestnika obrotu bezgotówkowego,
c)
istotne potrzeby uczestnika obrotu bezgotówkowego,
d)
warunki bezpieczeństwa,
e)
możliwość zasilania się w gotówkę na miejscu,
f)
brak banku lub spółdzielni kredytowej w siedzibie przedsiębiorstwa.
3.
W porozumieniu (ust. 1) powinny być określone przypadki, do których ono się odnosi, oraz okres czasu, na jaki porozumienie to zostało zawarte.
4.
W przypadku niedojścia do porozumienia pomiędzy bankiem lub spółdzielnią kredytową a uczestnikiem obrotu bezgotówkowego sprawę rozstrzyga Minister Skarbu.
5.
Ustalona w powyższy sposób (ust. 1 i 4) granica pogotowia kasowego oraz drobnych wpłat i wypłat gotówkowych może być w każdym czasie zmieniona przez Ministra Skarbu.
1.
Przez pogotowie kasowe należy rozumieć zasoby pieniężne, które w formie gotówki znajdują się w kasie głównej i w kasach podręcznych uczestnika obrotu bezgotówkowego oraz jego oddziałów, nie posiadających odrębnych rachunków w bankach lub spółdzielniach kredytowych.
2.
W przypadkach, w których uczestnik obrotu bezgotówkowego będzie musiał dokonać wypłat na cele wymienione w art. 8 ust. 1 pkt 2, 3, 4 i 6, pogotowie kasowe może przekraczać górną granicę o sumy niezbędne na dokonanie tych wypłat i na okres uzasadniony istotną potrzebą.
3.
Nadwyżki pogotowia kasowego, powstałe w kasach uczestnika obrotu bezgotówkowego bądź jego oddziału, po uwzględnieniu potrzeb wynikających z wypłat, wymienionych w ust. 2, powinny być najdalej w ciągu dnia następnego wpłacone do właściwego banku lub spółdzielni kredytowej. W przypadkach uzasadnionych istotną potrzebą termin ten może być przedłużony w porozumieniu z bankiem lub spółdzielnią kredytową.
Nad realizowaniem i rozwijaniem obrotu bezgotówkowego czuwa Narodowy Bank Polski. Do jego zadań należy w szczególności:
a)
powołanie i prowadzenie stałej komisji międzybankowej dla spraw związanych z usprawnieniem obrotu bezgotówkowego, której uchwały zatwierdzone przez Ministra Skarbu obowiązują wszystkie banki i spółdzielnie kredytowe,
b)
czuwanie nad stosowaniem przez banki i spółdzielnie kredytowe jednolitej techniki w międzybankowych obrotach bezgotówkowych,
c)
prowadzenie i centralizowanie rozrachunków międzybankowych.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 16 sierpnia 1949 r.