Wykonanie ustawy z dnia 1 lipca 1925 r. o opodatkowaniu wina i miodu syconego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.85.586

Akt utracił moc

Wersja od: 5 maja 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 10 sierpnia 1925 r.

w sprawie, wykonania ustawy z dnia 1 lipca 1925 r. o opodatkowaniu wina i miodu syconego.

Na podstawie art. 7 i 23 ustawy z dnia 1 lipca 1925 r. o opodatkowaniu wina i miodu syconego (Dz. U. R. P. № 75, poz. 525) zarządza się co następuje:

Do art. 1.

§  1.

1. Wino naturalne jest to napój powstały z przefermentowanych soków gronowych lub innych owoców, z dodatkiem lub bez cukru.

2. Miód sycony jest to napój powstały z prze-fermentowanej brzeczki miodowej z dodatkiem lub bez soków owocowych.

3. Moszcz winny jest to produkt sporządzony z winogron, owoców lub jagód, którego moc nie przekracza 6% objętościowych alkoholu.

§  2.

1. Wszelkie napoje, sporządzone w drożdże fermentacji z wytłoczyn winogronowych, owocowych, jagodowych lub przez wyługowanie takowych, z dodaniem lub bez wody i jakichkolwiek innych substancyj, zawierające od 1¹/₂% do 6% objętościowych alkoholu, zaliczają się do moszczu, a powyżej 6% do wina naturalnego.

2. Natomiast wszelkie inne napoje, powstałe w drodze fermentacji lub bez niej z jakichkolwiek Innych produktów lub substancyj, naśladujące wino, uważa się za napoje podobne do wina, czyli wina sztuczne.

§  3.

1. Soki i syropy owocowe i jagodowe, lemonjady i wszelkie soki przeznaczone do sporządzenia syropów owocowych lub tuk zwanych morsów do wódek, które nie zawierają więcej niż 1¹/₂% objętościowych alkoholu, nie zaliczają się do win ani moszczów i opodatkowaniu nie podlegają.

2. Płyny te w fabrykach wódek mogą zawierać więcej alkoholu celem ich konserwacji.

§ 4. Wino rodzynkowe musi być sporządzone z rodzynków lub innych suszonych jagód winnych i nie może posiadać mocy powyżej 12% objętościowych alkoholu, przytem nie wolno dodawać do takiego wina spirytusu.

Do art. 2.

§  5.

1. Przy odprawie celnej przyjmuje się dla wszelkich napojów wyszczególnionych w p, 2 i 3 art. 2 ustawy 1 kg. brutto za 0,8 litra wina.

2. Jeśli pojemność butelki z winem nie da się określić na oko, można ją sprawdzić w t mi sposób, że wymierza się wodą taką samą próżną butelkę nalaniem z miareczkowanego naczynia aż do przelania; pojemność może być również wyprowadzona z różnicy wagi próżnej butelki a napełnionej wodą aż do przelania, przyczem gram różnicy przyjmuje się za centymetr sześcienny.

Do art. 3.

Zwolnienia od podatku.

§ 6. Osoby, zamierzające wyrabiać wino lub miód do użytku we własnem gospodarstwie w ilościach przekraczających 50 ltr. mają zgłosić o tem właściwemu inspektorowi kontroli skarbowej, z wymienieniem ilości zamierzonego wyrobu. Ilości przekraczające 50 litrów rocznie podlegają opodatkowaniu niezwłocznie po wyrobieniu.

§ 7. Przy wywozie wina i miodu zagranicę stosuje się odpowiednie przepisy kontrolne przewidziane dla wywozu piwa (zał. A do rozp. Ministra Skarbu z dnia 25 sierpnia 1824 r. - Dz. U. R. P. № 90 poz. 850).

§ 8. Wino przeznaczone do wyrobu octu musi być skażone w obecności 2-ch organów kontroli skarbowej (z których jeden zajmuje kierownicze stanowisko), a przy wwozie z zagranicy przy odprawie celnej, dodaniem 0,1% kwasu octowego 15-procentowego. Sposób skażenia i ilość skażonego produktu stwierdza się protokolarnie.

§ 9. Wino, moszcz i miód do badań naukowych wydaje się na mocy zezwolenia władzy skarbowej II instancji, udzielonego właściwej instytucji naukowej na żądanie jej władzy właściwej (dyrektora, rektora, dziekana) lub na prośbę wytwórcy celem zbadania swego wyrobu.

§  10.

1. Wino i moszcz do wyrobu wódki, można sprowadzać z zagranicy tylko za zezwoleniem właściwej władzy skarbowej II instancji. Produkt sprowadzony w tym celu powinien być uprzednio skażony solą jadalną w ilości 2 kg. na 1 hektolitr wina.

2. Minister Skarbu władny jest w wyjątkowych wypadkach na wniosek władzy skarbowej II instancji zwolnić, od skażenia wino do wyrobu wódki przeznaczone.

§ 11. Wino krajowe przeznaczone do wyrobu wódki, przekazuje się z wytwórni lub wolnego składu na tych samych zasadach, co z wytwórni do wolnego składu pod węzłem podatku, z którego zwalnia się w miarę przerobu. Władza skarbowa II instancji może zarządzić, aby wino krajowe przeznaczone do wyrobu wódki było skażone przy odprawie z wytwórni do gorzelni.

§  12.

1. Wino, moszcz i miód przeznaczone do wolnego składu lub do celów przetwórczych (octu, wina musującego, wódki) podlega odprawie urzędowej na podstawie oznajmienia przedsiębiorcy. Organ skarbowy, załatwiający odprawę, wydaje na przesyłkę świadectwo przewozowe według załączonego wzoru, a wtórnik odsyła inspektorowi dozorującemu miejsce przeznaczenia przesyłki.

2. Transport znajduje się pod węzłem podatku, za który odpowiada przedsiębiorstwo wysyłające do czasu odebrania przesyłki przez przedsiębiorstwo odbierające. Odpowiedzialność za podatek od przesyłki może przyjąć również przedsiębiorstwo odbierające, składając przy odprawie z przedsiębiorstwa wysyłającego odpowiednie zobowiązanie. Władza skarbowa II instancji może zażądać odpowiedniego zabezpieczenia podatku od przesyłki w całości lub w części na czas przewozu do czasu przyjęcia jej w miejscu przeznaczenia.

3. Na pokrycie, strat przy przewozie do wolnych składów wina, moszczu i miodu w beczkach zwalnia się zanik drenowy od podatku w wysokości 0,1% ilości oznaczonej w świadectwie przewozowem. Przy przewozie w butelkach zaniku drogowego nie uwzględnia się. Za ubytki drogowe przewyższające 0,1% ściąga się podatek od odbiorcy towaru lub od wysyłającego towar (ust. 2) w ciągu trzech dni od doręczenia nakazu płatniczego.

§ 13. Po odbiorze przesyłki w miejscu przeznaczenia dozorujący organ kontroli skarbowej stwierdza to na wtórniku świadectwa przewozowego, poczerń zwraca go właściwemu dla miejsca wysłania przesyłki inspektorowi kontroli skarbowej, celem zwolnienia przedsiębiorstwa wysyłającego od odpowiedzialności za przekazany podatek, o czem zaznacza się w księdze podatkowej.

W razie przyjęcia odpowiedzialności przez przedsiębiorstwa odbierające, odpowiedzialność ta przelewa się na nie w chwili odprawy przy wywozie.

Do art. 4.

Płatność podatku.

§ 14. Przez wyrób wina rozumie się sporządzanie go z winogron, owoców, moszczu i t. p. oraz wszelkie zabiegi celem podniesienia smaku lub mocy gotowego wina, lub też powiększenia jego ilości.

Do art. 4 i 6.

Uiszczenie i kredytowanie podatku.

§  15.

1. Przypadający podatek spożywczy wpłacić należy w kasie skarbowej lub przez P. K. O. z. ścisłem wymienieniem tytułu podatku, przed wydaniem wina (miodu), moszczu z wytwórni; kwit kasy skarbowej lub P. K. O. załącza się do księgi podatkowej.

2. Podatek może być zakredytowany na tych samych warunkach co podatek od piwa (§ 13 i 14 rozp. z dnia 25 sierpnia 1924 r. - Dz. U. R. P. № 90 poz. 850).

Do art. 5.

Opaski.

§ 16. Opaski podatkowe dla wina musującego nabywa się w kasie skarbowej, względnie w urzędzie celnym, na mocy odpowiedniego zaświadczenia właściwego urzędu akcyz i monopolów I instancji lub urzędu celnego bądź za gotówkę, bądź na kredyt.

§  17.

1. Kasa, wydająca opaski uprawnionemu przedsiębiorcy, zaznacza ilość i jakość opasek tudzież pobrane kwoty w rejestrze (wzór 3), dołączonym do wymienionego w § 16 zaświadczenia, lub na odwrotnej stronie zaświadczenia doraźnego.

2. Na przychód i rozchód opasek prowadzi się w przedsiębiorstwie księgę kontroli według załączonego wzoru № 5. Opaski należy niezwłocznie po dostarczeniu do miejsca przeznaczenia oznaczyć stemplem przedsiębiorstwa, względnie urzędu celnego.

3. Opaski nakleja się na szyjkach przez korek butelki, w taki sposób, aby nie można było jej otworzyć bez przerwania opaski.

Do art. 7 i 8.

Wolne składy.

§  18.

1. Podatek spożywczy, należny czy to w wytwórni czy w urzędzie celnym lub składzie celnym, może być przekazany na wolny skład wina, do którego kieruje się przesyłki pod węzłem podatku.

2. Ministerstwo Skarbu udziela pozwolenia na prowadzenie wolnego składu z zastrzeżeniem odwołalności każdej chwili takim tylko kupcom, których firmę zarejestrowano we właściwym sądzie, a których stały zapas wina (miodu) wynosi najmniej 5.000 litrów. Petenci muszą zasługiwać na zaufania władz skarbowych i nie mogą otrzymać rzeczonego uprawnienia, jeśli byli karani za defraudację podatkową lub przestępstwa z chęci zysku.

§  19.

1. Wolne składy pozostają pod stałym dozorem organów skarbowych, a magazyn wina (miodu) nieopodatkowanego - pod wspólnem zamknięciem przedsiębiorcy i organów skarbowych.

2. Na żądanie izby skarbowej przedsiębiorca wolnego składu winien dostarczyć bezpłatnie dla użytku organów kontroli skarbowej pokój z niezbędnemi sprzętami.

§ 20. Dla zabezpieczenia swoich zobowiązań wobec Skarbu przedsiębiorca ma złożyć przed otwarciem wolnego składu zabezpieczenie, w sposób przepisany dla kredytowania podatku spożywczego. Wysokość zabezpieczenia powinna odpowiadać pełnej kwocie podatku, jakiby przypadł od 50% ilości wina, moszczu, miodu, jaka w dniu miesięcznego obrachunku przeciętnie znajduje się w wolnym składzie. Zabezpieczenia można w razie potrzeby podwyższyć.

§ 21. Wolne składy można urządzać tylko w takich pomieszczeniach, które władza skarbowa I instancji uzna za nadające się do swego przeznaczenia i w których można przechowywać wino, moszcz i miód zupełnie oddzielnie od innych towarów, w szczególności od wina (miodu) już opodatkowanego. Każdą zmianę w pomieszczeniach składu musi poprzedzić oznajmienie i przyjęcie przez władze skarbowe I instancji (§§ 31 i 32).

§ 22. Wolne składy można urządzać tylko w miejscowościach, które są siedzibą inspektora kontroli skarbowej lub urzędu celnego.

§  23.

1. Podanie o pozwolenie na urządzenie wolnego składu wnosi się do władzy skarbowej I instancji z dołączeniem opisu pomieszczeń składowych, wraz z naszkicowanym planem.

2. W podaniu należy wymienić oczekiwany obrót roczny w przybliżeniu, zwyczajny zapas składowy i rodzaj zabezpieczenia podatku.

3. W załatwieniu podania władza skarbowa I instancji zarządza zbadanie pomieszczeń składu, o czem sporządza protokół w 2 egzemplarzach, z których jeden wręcza się przedsiębiorcy, drugi odsyła się urzędowi I instancji.

Do art. 10.

§ 24. Wolny skład, oraz wytwórnia mają posiadać do celów kontroli: miary ¹/₂, 1 litra i 10 ltr., cylinder szklany miareczkowany na 250 cm³, przyrząd do odpędzenia akoholu i odpowiednie spirytusomierze, oraz ciepłomierze z właściwemi tablicami redukcyjnemi.

§ 25. Odnośnie do kontroli wina i miodu oraz rachunkowości podatkowej w wolnym składzie stosuje się odpowiednie przepisy obowiązujące wytwórnie (§§ 16, 17, 31, 32, 35, 36) z wyjątkiem przepisów w księdze produkcyjnej, która w wolnym składzie jest zbędna.

§ 26. We wszelkich wypadkach zwinięcia wolnego składu przedsiębiorca powinien uiścić podatek od pozostałości wina, moszczu i miodu, albo postarać się w izbie skarbowej o zakredytowanie go przy odpowiedniem zabezpieczeniu.

§ 27. W składach i wytwórniach wino (miód) butelkowane należy przechowywać według wielkości butelek, celem ułatwienia obliczenia zapasu.

Przesyłki z Gdańska.

§ 28. Wina, miód lub moszcz, przekazane z Gdańska na mocy art. 207 umowy Polsko-Gdańskiej z dn. 24 października 1921 r. (Dz. U. R. P. z r. 1922 № 16 poz. 139), o ile nie są przeznaczone do wolnego składu, muszą być opodatkowane zgodnie z dowodami przekazowemi przy odbiorze ich w miejscu przeznaczenia, a to wino, moszcz oraz miód sycony uiszczeniem podatku w kasie skarbowej gotówką z dołączeniem kwitu kasowego do dowodów przekazowych, wino zaś musujące musi być obanderolowane. Opaski podatkowe odbiorca wina nabywa w takim razie na mocy zaświadczenia właściwego inspektora kontroli skarbowej i przed użyciem oznacza swoim znaczkiem firmowym.

Do art. 10.

Rewizje.

§ 29. Co najmniej raz na trzy miesiące obowiązany jest inspektor kontroli skarbowej przeprowadzić w wytwórni lub w wolnym składzie wina (miodu) niespodziewanie dokładną rewizje, zapasów. Niezależnie od tego co miesiąc sprawdza siej ruch wina, moszczu i miodu, dokładność wpisów do książek, oraz przypadające wpływy podatkowe. Izby skarbowe wydadzą dla podwładnych organów szczegółowe pouczenie o dozorowaniu miejsc wyrobu i sprzedaży win, moszczu i miodu.

§ 30. Kwartalna rewizja polega na dokładnem stwierdzeniu istotnych zapasów przedsiębiorstwa i porównaniu ich z pozostałością książkową. Stwierdzone nadwyżki wciąga się na przychód, ubytki przewyższające normy przepisane spisują się na rozchód księgi podatkowej z obliczeniem przypadającego za nie podatku, który staje się płatnym w ciągu trzech dni od dnia następnego po rewizji.

Do art. 11.

Zgłoszenie wytwórni.

§  31.

1. Odnośnie do zgłoszenia wytwórni win 1 miodu syconego weryfikacji, przemiarów naczyń i kontroli stanu tych wytwórni stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia z dnia 25 sierpnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 90 poz. 850) odnoszące się do browarów (§§ 29, 30, 31, 32, 34, 36, 37, 38, 39).

2. Pod urządzeniem wytwórni rozumie się naczynia do fermentacji i przechowywania wina lub miodu syconego.

§ 32. Urząd akcyz i monopolów tudzież izba skarbowa (władza skarbowa I i II instancji) prowadzi rejestr podległych sobie wytwórni według załączonego wzoru.

Oznajmienie wyrobu.

§  33.

1. Na sześć dni przed rozpoczęciem wyrobu win lub miodu syconego obowiązany jest wytwórca złożyć właściwemu inspektorowi kontroli skarbowej oznajmienie wyrobu, zawierające następujące dane: rodzaj zamierzonych wyrobów, dzień rozpoczęcia wyrobu, przypuszczalny czas jego ukończenia, odnośnie do miodu syconego-rodzaj i ilość surowców przeznaczonych do wyrobu.

2. Przy stałym ruchu przedsiębiorstwa można składać wyżej wymienione oznajmienie na pewne okresy czasu według swego uznania.

§ 34. Przez okres czasu wyrobu rozumie się:

a) przy moszczu winnym i winie-czas wydzielania soku z wytłoczyn, a przy odbywaniu fermentacji w zacierze - okres trwania fermentacji od umieszczenia zacieru w naczyniach fermentacyjnych do ukończenia wydzielania płynu z wytłoczyn,

b) przy moszczu i winie owocowem i jagodowem - okres czasu od wyciskania soku do chwili zaprzestania dodawania do wyrobu jakichkolwiek materjałów,

c) przy winie słodowem - okres czasu od sporządzenia brzeczki do chwili zaprzestania dodawania do wyrobu jakichkolwiek materjałów,

d) przy syceniu miodu - okres czasu od rozpuszczania miodu do zaprzestania dodawania do wyrobu jakichkolwiek materjałów.

Do art. 12.

§ 35. Wyrobione wina i miód po upływie okresu ich wyrobu (§ 34) zapisuje się niezwłocznie do księgi produkcyjnej według załączonego wzoru (wzór 4 i 6).

§ 36. Rodzaj i pojemność butelek, przeznaczonych do zlewu wina i miodu, należy zgłosić inspektorowi kontroli skarbowej, który sprawdzi pojemność przedstawionych wzorów i wciągnie je do rejestru z zaznaczeniem ich liczby bieżącej i pojemności. Liczbę i pojemność należy uwidocznić na wzorach zapomocą przytwierdzonej do butelki etykiety, zabezpieczonej pieczęcią urzędową. Po dokonaniu tych czynności należy w celach kontroli przechowywać wzory w wytwórni.

§  37.

1. Przychód i rozchód wina, moszczu i miodu zaznacza się w księdze według załączonego wzoru № 7.

2. Na przychód zapisuje się: pozostałość wina, moszczu lub miodu w dniu otwarcia księgi, ilości wyrobione (§ 35) w wytwórni, ilości wina, moszczu lub miodu zwrócone od nabywców, jako chore lub zepsute, nadwyżki stwierdzone przy rewizji wytwórni.

3. Na rozchód zapisuje się: wino, moszcz i miód, wydane z magazynu zgodnie ze świadectwem przewozowem lub na miejscu spożyte, wino, moszcz, miód, zniszczone z jakichkolwiek powodów, ubytki magazynowe stwierdzone przy rewizjach magazynu. Do tej że księgi wciąga się kwoty wpłaconego podatku.

4. Napoje wydane z wytwórni. lub z wolnego składu w ciągu dnia roboczego wpisuje się do książki pomocniczej według wzoru № 10 w myśl pouczenia na wzorze.

§ 38. Wszelkie wpisy do księgi produkcyjnej i magazynowej za dzień ubiegły należy zakończyć najpóźniej do g. 12 (południa) dnia następnego.

§  39.

1. Osad winny, nie będący w stanie płynnym, można spisać na rozchód bez podatku, z usunięciem go z wytwórni w obecności organu kontroli skarbowej i z zaznaczeniem tej czynności w książce № 7.

2. Wino skwaśniałe może być. spisane na rozchód bez obciążenia podatkiem z warunkiem niezaocznego zniszczenia lub dodania do niego w obecności dwóch organów kontroli skarbowej (z których jeden zajmuje kierownicze stanowisko) najmniej ¹/₁₀% kwasu octowego 15%.

3. Wino, moszcz i miód zniszczone skutkiem wypadku żywiołowego można spisać na rozchód bez obciążenia podatkiem po przeprowadzeniu przez inspektora kontroli skarbowej protokolarnego dochodzenia o zajściu wypadku i ustaleniu przytem ilości zniszczonego wina, moszczu i miodu.

§ 40. Wszelkie wpisy do książek winny opierać się na dokumentach, jako to: oznajmieniach, protokółach, świadectwach przewozowych, kwitach kasowych, świadectwach kredytowych i t. p. Załączniki należy trzymać zeszyte w porządku pozycyj książkowych. Wpisy w książkach muszą być jasne i czytelne, bez podskrobywań, a możliwe pomyłki usunięte w ten sposób, aby poprawione wyrazy lub liczby zawsze były czytelne.

§ 41. Po upływie miesiąca zamyka się książki, a odpisy miesięczne potwierdzone przez dozorujący organ skarbowy przedstawia się do 8 dnia następnego miesiąca izbie skarbowej do kontroli.

Świadectwa przewozowe.

§  42.

1. Każda przesyłka z wytwórni lub wolnego składu wina, moszczu i miodu musi być pokryta świadectwem przewozowem według załączonego wzoru № 1. W świadectwie zaznacza się kto, komu, dokąd przesyła jakie rodzaje wina, wyszczególnienie naczyń i ogólna ilość w litrach, osobno wino do 16% i osobno powyżej 16% alkoholu.

2. Świadectwo dołącza się do przesyłki, wtórnik po sprawdzeniu odsyła dozorujący organ kontroli skarbowej inspektorowi, któremu podlega miejsce przeznaczenia przesyłki, dla zarządzenia sprawdzenia zgodności ze świadectwem. Wyniki sprawdzenia zaznacza się na wtórniku i świadectwie, wreszcie zwraca się wtórnik inspektorowi kontroli skarbowej dla dołączenia do akt wytwórni.

3. Na przesyłki zagraniczne wydaje urząd, dokonywujący odprawy celnej, zaświadczenia zamieniające świadectwo przewozowe, a w razie skierowania przesyłki do wolnego składu, powiadamia o dokonanej odprawie urząd skarbowy właściwy dla składu.

§ 43. 1

1. Na pokrycie strat przy magazynowaniu wina w wytwórniach i wolnych składach przyznaje się od pozostałości książkowej wina od poprzedniego okresu rewizyjnego wraz z przychodem danego okresu rewizyjnego zanik magazynowy w wysokości 0,4%.

2. Na pokrycie strat przy produkcji wina z wyjątkiem wina musującego, przyznaje się zanik produkcyjny w wysokości 2,4% ilości wyprodukowanego wina.

3. Na pokrycie ubytków przy wyrobie wina musującego sposobem mechanicznego nasycania bezwodnikiem kwasu węglowego przyznaje się zanik, jak w ustępie 2, t. j. 2,4% ilości wyprodukowanego wina w butelkach.

4. Przy wyrobie wina musującego w drodze fermentacji flaszkowej przyznaje się na pokrycie strat przy przelewaniu wina z beczek do butelek i przy fermentacji wina w butelkach zanik w wysokości 4% ilości wina, wziętego do przerobu, a na pokrycie strat, powstałych przy wypuszczaniu osadu z butelek (degorżowaniu) dalszy zanik w wysokości 5% ilości wyrobionego wina w butelkach.

§ 44. Zaniki oblicza się osobno dla win słabych (do 16%), osobno dla mocnych (powyżej 16%) i osobno dla musującego, bez prawa wzajemnego zaliczenia. Ubytki stwierdzone przy rewizji, przewyższające powyższe normy zaników, spisuje się na rozchód z obowiązkiem opodatkowania.

Sprzedaż hurtowa i detaliczna.

§ 45. Przez hurtową sprzedaż wina rozumieć należy sprzedaż w ilości najmniej 10 litrów jednorazowo, przez sprzedaż detaliczną-sprzedaż w mniejszych ilościach do 10 litrów. Wytwórnie mogą sprzedawać spożywcom swoje wyroby w ilościach dowolnych.

Do art. 15.

§  46.

1. Przedsiębiorstwa wyrobu i sprzedaży powstające w r. 1925 od 1 września opłacają opłatę patentową w wysokości polowy stawki przewidzianej w taryfie.

2. 2 Takież przedsiębiorstwa istniejące dawniej, a posiadające patent wykupiony do końca roku 1925, będą obowiązane stosować się do nowej taryfy patentowej od 1 stycznia 1926 r.

3. Władze skarbowe, urzędy akcyz i monopolów" lub inspektorowie kontroli skarbowej wydają przedsiębiorstwom patenty za przedstawieniem kwitu kasowego na uiszczoną opłatę przewidzianą w taryfie i z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1920 r. o ograniczeniach sprzedaży i spożyciu napojów alkoholowych (Dz. U. R. P. z r. 1922 № 35, poz. 299).

Do art. 20.

Przepisy przejściowe.

§ 47. Zgłoszenie zapasów wina przez sprzedawców ma być sporządzone według załączonego wzoru.

§ 48. Przesyłki wina, moszczu i miodu syconego, będąca w drodze i nadesłana do miejsca przeznaczenia po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mają być oznajmione w ciągu doby po nadejściu bądź celem opodatkowania, bądź celem udowodnienia, że przesyłka była przed wysłaniem należycie opodatkowana.

§  49.

1. Organ kontrolujący sprawdzi na miejscu zgodność stanu istotnego z treścią zgłoszenia, obliczy przypadającą od przedsiębiorcy kwotę podatku i zaznaczy to na obu egzemplarzach zgłoszenia.

2. Jeden egzemplarz pozostawia się w przedsiębiorstwie, drugi odsyła się przełożonemu urzędowi przy rejestrze podległych kontroli przedsiębiorstw, sprzedających wina.

§  50.

1. 0 ile by należność podatkowa od zapasów przewyższyła w danem przedsiębiorstwie 100 złotych, izba skarbowa może rozłożyć należność na raty, nie dłużej jednak niż do 1 stycznia 1926 roku, należność zaś ponad 1000 złotych może być odroczona na okres roczny.

2. Stacje kolei żelaznych i przystanie wodne obowiązane są o każdej przesyłce wina, nadanej do przewozu przed 1 września 1925 r., a nadesłanej do miejsca przeznaczenia po tym terminie, powiadomić najbliższy organ kontroli skarbowej.

§ 51. Rozporządzenie niniejsze nabiera mocy obowiązującej jednocześnie z ustawą z dnia 1 lipca 1925 r. o opodatkowaniu wina i miodu syconego.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIKI

grafika

¹ § 43 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 15 kwietnia 1927 r. w sprawie ustalenia normy zaników przy wyrobie i magazynowaniu wina (Dz.U.27.41.371) z dniem 5 maja 1927 r.

² § 46 ust. 2 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Skarbu z dnia 8 września 1925 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.25.94.671).