§ 5. - Wykonanie ustawy z dnia 1 czerwca 1922 r. o monopolu tytoniowym w pierwszym okresie przejściowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.63.566

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1922 r.

§ 5. Zasadniczemi warunkami umowy są następujące postanowienia:

1) zysk monopolowy przypadający Skarbowi od fabrykantów prywatnych wynosi we wszystkich wymienionych wyżej dzielnicach Państwa Polskiego:

a) od papierosów wszystkich gatunków oraz od tytoniu krajanego gatunku średniego 50% detalicznej ceny sprzedaży,

b) od tytoniu krajanego gatunków wyższych 55% powyższej ceny,

c) od cygar i cygaretek 25% jak powyżej,

d) od tabaki do zażywania i od tytoniu do żucia 25% jak powyżej.

2) Poszczególne rodzaje wyrobów tytoniowych mają być jednolicie we wszystkich fabrykach podzielone na gatunki ze stale wyznaczoną ceną sprzedażną, a mianowicie:

a)

papierosy:

gatunek

"średni

A"

"

"przedni

B"

"

"

A"

"

"najprzedniejszy

B"

"

"

"

A"

"

"luksusowy

B"

"

"

"

A"

b)

tytonie krajane:

gatunek

"średni

B"

"

"

"

A"

"

"

przedni"

"

"najprzedniejszy"

c)

machorka-tylko jeden gatunek;

d)

cygara:

gatunek

"średni

A"

"

"przedni

B"

"

"

"

A"

"

"najprzednieszy

B"

"

"

"

A"

"

"luksusowy

B"

"

"

"

A"

e)

cygaretki:

gatunek

"średni"

"

"przedni"

f)

tabaka do zażywania:

gatunek

"średni"

"

"przedni"

d)

tytoń do żucia - jeden gatunek.

Na każdy z powyższych gatunków wyrobów tytoniowych dopuszcza się tylko 2 formaty różne, zaś dla każdego formatu tylko jedną nazwę z wyjątkiem cygar, dla których dopuszcza się tymczasowo po 3 formaty. Gatunek każdego wyrobu obok jego ceny detalicznej musi być wydrukowany na każdem opakowaniu napisem wyraźnym w oko wpadającym.

3) 1 cennik detalicznej sprzedaży wyrobów tytoniowych według powyższej klasyfikacji ustanowi Minister Skarbu na wniosek Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego na podstawie kalkulacji przedłożonych przez prywatnych fabrykantów, a przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego (władzę skarbową) sprawdzonych.

Na pierwszy okres umów (vide § 4) ustanawia się następujący cennik dla wyrobów fabryk prywatnych:

a) papierosy:

gatunek	"średni			A"			mk.	8.50	za	sztukę
"	"przedni			B"			"	10.-	"	"
"	"	"		A"			"	12.-	"	"
"	"najprzedniejszy					B"	"	15.-	"	"
"	"		"			A	"	18.-	"	"
"	"luksusowy				B"		"	20.-	"	"
"	"		"		A"		"	26 -	"	"

b) tytonie krajane:

gatunek	"średni		B" (tytoń fajkowy)		mk.	4.800	za	1	kg.
"	"	"	A"		"	7.600	"	"	"
"	"przedni"				"	10.000	"	"	"
"	"najprzedniejszy"				"	13.000	"	"	"
"	"	"	C"		"	3.000	"	"	"

c) machorka mk. 4.000 za 1 kg.

Cennik cygar, cygaretek, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia ustanowi się osobnem rozporządzeniem.

4) wyroby tytoniowe mogą być puszczone w obieg handlowy w następujących opakowaniach:

a) papierosy

po 20, 50 i 100 sztuk

b) tytoń krajany

po 50 i 100 gramów

c) machorka

po 50 i 100 gramów

d) cygara

po 5, 10, 25 i 50 sztuk

(co do fabryk w b. dzielnicy pruskiej patrz ustąp 13 tego paragrafu)

e) cygaretki (jak powyżej)

f) tabaka do zażywania

po 50, 100 i 500 gram. (jak powyżej)

g) tytoń do żucia

500 gramów (jak powyżej).

5) tytoń fajkowy umieszczony w taryfie jako tytoń krajany gatunku średni B winien być krajany na szerokość conajmniej 2 milimetrów.

6) waga tytoniu w papierosach oraz waga cygar ma być dla każdego gatunku podana do umowy. Minimalna waga tytoniu w 1.000 sztuk papierosów winna wynosić 500 gramów z dopuszczalnem wahaniem 12%.

7) Ustalone jak powyżej do oznaczonych gatunków i cen wyroby tytoniowe wolno fabrykantowi puścić w obieg handlowy dopiero po zatwierdzeniu odnośnych próbek przez Generalną Dyrekcje. Mono polu Tytoniowego. W tym celu winien fabrykant przed rozpoczęciem fabrykacji przedłożyć po 4 egzemplarze każdego gatunku i opakowania papierosów i tytoniów krajanych i po dwa egzemplarze każdego gatunku i opakowania cygar, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia:

a) na obszarze b. zaboru rosyjskiego Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego,

b) na obszarze b. zaboru pruskiego izbie skarbowej w Poznaniu.

W wypadkach pod a) zatwierdzi próbki bezpośrednio Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego, zaś w wypadkach pod b) ta ostatnia przez osobnego eksperta wydelegowanego w swoim czasie do izby skarbowej w Poznaniu aż do czasu ustanowienia przy tejże izbie odpowiedniego stałego organu technicznego.

Z próbek zatwierdzonych w izbie skarbowej w Poznaniu winna ta ostatnia zatrzymać dla użytku urzędowego własnego, tudzież użytku izby skarbowej w Grudziądzu połowę, zaś drugą połowę odesłać bezzwłocznie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego.

W razie zamówienia przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego w fabryce towaru do rządowych magazynów (vide § 8 i 9) winien odnośny fabrykant jeszcze przed wykonaniem zamówienia przesłać bezzwłocznie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego po 2 egzemplarze próbek zamówionych papierosów i tytoniów i po 1 egzemplarzu cygar i tabaki i to osobno dla każdego magazynu sprzedaży, do których towar został przez Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego zadysponowany.

8) W każdej umowie Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego zastrzega sobie prawo poboru całej produkcji fabryki do magazynów sprzedaży celem repartycji w własnym zarządzie.

Za pobrane wyroby płacić będzie Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego fabrykantowi detaliczną ceną sprzedażną po potrąceniu:

a) zysku monopolowego, określonego w § 5 punkt 1.

b) rabatu sprzedażnego w wysokości 12°/₀ od detalicznej ceny sprzedażnej.

Powyższa cena kupna rozumie się razem ze skrzyniami loco ten magazyn sprzedaży, który Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego wskaże fabrykantowi. Dowóz zatem towaru do Magazynu sprzedaży odbywa się na koszt i ryzyko fabrykanta.

9) Ewentualną decyzję co do korzystania w całości, lub w części z przywileju wymienionego w punkcie 7 obowiązana jest Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego podać do wiadomości fabrykanta w pierw szych dniach, a najpóźniej do 15-go każdego miesiąca, wyszczególniając gatunki i ilości pobrać się mających wyrobów, jakoteż miejsce i terminy dostawy.

Wyroby pozostałe fabrykantowi poza tą dyspozycją może tenże rozsprzedać na własną rękę między koncesjonowanych kupców tytoniowych na następujących zasadach:

Na obszarze dzielnicowym, na którym fabryka wyrobów tytoniowych jest położona, wolno fabrykantowi sprzedawać swoje wyroby tak hurtownikom, jak i detalistom bez ograniczenia.

Na sprzedaż wyrobów tytoniowych do innej dzielnicy należy uzyskać zezwolenie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego. O zezwolenie takie ubiegać się mogą wszyscy hurtowni i detaliczni koncesjonowani kupcy tytoniowi, pragnący nabyć towar w fabryce położonej w innej dzielnicy Państwa. Zgłoszenia zaopatrzone adnotacją miejscowej władzy skarbowej, stwierdzającą, iż petent posiada koncesję, względnie patent na sprzedaż wyrobów tytoniowych, winny zawierać dokładnie ilość i gatunek wyrobów tytoniowych, tudzież siedzibę i nazwę fabryki, z której towar ma być sprowadzony. Zgłoszenia mają być wnoszone w pierwszych dniach każdego miesiąca bezpośrednio do fabryk, które w terminie do 20 prześlą Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego sumarycznie spis wszystkich zamówień do ewentualnego zatwierdzenia. Po otrzymaniu od Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego zatwierdzonego spisu wolno fabrykom zamówienie wykonać.

10) Wszystkie wyroby tytoniowe wypuszczane z fabryki prywatnej w obieg handlowy muszą być opatrzone opaską, stwierdzającą, że za odnośne opakowanie zysk monopolowy został ściągnięty. Opaski te mają być z dniem 1 sierpnia 1922 r. jednolite dla całego Państwa. Aż do wydrukowania nowego typu opasek, co nastąpi z końcem grudnia 1922 r. należy począwszy od 1 sierpnia zastosować wszędzie opaski używane obecnie w b. Królestwie Polskiem.

W tym celu winny izby skarbowe bezzwłocznie zamówić potrzebne dla ich okręgów zapasy powyższych opasek w Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, która wyda odpowiednie dyspozycje Wydziałowi Znaków Wartościowych Ministerstwa Skarbu, a następnie rozdzielić je odpowiednio między kasy skarbowe. Na każdej opasce opatrzonej napisem Państwowy Monopol Tytoniowy, uwidoczniony jest rodzaj i gatunek wyrobu, oraz ilość sztuk, względnie gramów tegoż wyrobu, natomiast zysk monopolowy (cena opaski) nie jest wydrukowany, albowiem zysk ten jest zmienny i zależny od każdorazowo ustanowionego cennika wyrobów tytoniowych, do którego stoi on w stosunku procentowym, oznaczonym w § 5 ustąp 1.

11) Potrzebne do oklejania wyrobów tytoniowych opaski monopolowe winni fabrykanci zakupywać zgóry za gotówkę w kasach skarbowych.

Znajdujące się z dniem 31 lipca 1922 r. zapasy dotychczasowych banderol w fabrykach położonych na obszarze b. zaboru pruskiego i ziemi wileńskiej należy urzędownie zbadać i ściągnąć je z fabryki z zaliczeniem na korzyść tej ostatniej wypadającej za te banderole kwoty, które należy fabrykantowi zwrócić w gotówce lub odliczyć przy kupnie nowych opasek.

Takie samo zbadanie zapasu opasek w fabrykach należy przeprowadzać również przed każdą zmianą cennika wyrobów tytoniowych, ściągając za te zapasy opasek dopłatę w razie podwyżki cennika, względnie bonifikując różnicę ceny w razie zniżki cennika.

12) Za dostatecznem zabezpieczeniem, które złożone być może w papierach wartościowych, uznanych przez Departament Kredytowy Ministerstwa Skarbu lub też w postaci gwarancji bankowej, lub hipotecznej, mogą fabrykanci wyrobów tytoniowych na swą prośbę uzyskać od Ministerstwa Skarbu jednomiesięczny kredyt na opaski monopolowe do wysokości kwoty, odpowiadającej miesięcznemu zapotrzebowaniu. Termin płatności tego kredytu należy rozumieć w ten sposób, że sumy pokredytowane w ciągu jednego miesiąca płatne są najpóźniej w ostatnim dniu kalendarzowym następnego miesiąca, a o ile byłby to dzień świąteczny, w dniu poprzedzającym.

Prawo kredytu może być każdorazowo odwołane przez Ministerstwo Skarbu bez podania powodu.

Fabrykom, znajdującym się w siedzibie Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, może być na ich prośbę dozwolony dotychczasowy pobór opasek monopolowych.

Podania o udzielenie kredytu należy wnosić do Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego za pośrednictwem izb skarbowych, które bezzwłocznie mają je przesłać Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego z odpowiedniem sprawozdaniem.

Fabrykanci wyrobów tytoniowych, którzy według dotychczasowych przepisów korzystali z kredytu banderol, obowiązani są spłacić wszystkie pokredytowane sumy w terminie ich płatności, najpóźniej jednak do końca października 1922 r. Począwszy od 1 sierpnia 1922 r. wszystkie upoważnienia na powyższe dawne kredyty tracą swoją moc.

13) Ze względu na niemożność techniczną przystosowania w b. dzielnicy pruskiej odrazu przemysłu cygarowego do nowych warunków produkcyjnych dopuszcza się w tejże dzielnicy w pierwszym okresie przejściowym t. j. w czasie od pierwszego sierpnia do do 31 października 1922 r. dotychczasowe opakowanie i sposób sprzedaży cygar, cygaretek, tytoniu fajkowego, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia z pobieraniem i nadal zysku monopolowego nie w postaci opasek monopolowych, lecz wartościowego podatku od surowca (Wertzoll), który z dniem 1 sierpnia 1922 r. podwyższa się z 40% na 80% (osiemdziesiąt). Podatek powyższy może być kredytowany na tych samych warunkach, jak i opaski monopolowe, należy przeto co do niego zastosować analogicznie postanowienia ustępu 12.

Wszystkie inne postanowienia § 5 niniejszego rozporządzenia, nie stojące w sprzeczności z omówionym na wstępie wyjątkiem co do opakowania i poboru podatku wartościowego, stosują się ód pierwszego sierpnia także i do wielkopolskich i pomorskich fabryk cygar, tytoniu fajkowego, tabaki i tytoniu do żucia, a zatem w szczególności obowiązek spisania umów, klasyfikacji wyrobów na gatunki, ustalenia wagi i ceny i t. p. Przy spisywaniu umów należy odnośnym fabrykantom zwrócić wyraźnie uwagę, że w ciągu okresu przejściowego do 31 października 1922 r. winni przygotować swoją fabrykację i sprzedaż na ścisłe zastosowanie wszystkich postanowień § 5 niniejszego rozporządzenia w szczególności na pobór zysku monopolowego w postaci opasek z wynikającemi stąd konsekwencjami co do opakowania wyrobów.

14) Z uwagi na postanowienia art. 55 ustawy wolno fabrykantom w okresie umowy oznaczonym w § 4 przerabiać tylko surowiec tytoniowy, zakon traktowany przed 29 czerwca 1922 r.

Podania o pozwolenie na sprowadzenie do fabryki surowca zakontraktowanego, należy poprzeć wiarogodnemi dokumentami, stwierdzającemi w sposób pewny, że towar został zakontraktowany przed dniem 29 czerwca 1922 r. O zaopatrzeniu fabryk w surowiec na dalszy okres przejściowy wydane zostaną osobne zarządzenia. W razie gdyby dla celów racjonalnego zużycia posiadanych, lub zakontraktowanych zapasów surowca tytoniowego, potrzeba było uzupełnić je odpowiedniemi sortami, potrzebnemi do odnośnych mieszanek tytoniowych, upoważnia się Generalną Dyrekcję Monopolu Tytoniowego do wydawania zezwoleń fabrykom na zakupno powyższych uzupełnień zapasów surowca w imieniu Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego, lecz na rachunek i ryzyko własne, poczem Generalna Dyrekcja Monopolu Tytoniowego przekaże tenże surowiec fabrykom do przeróbki. Rachunki tego kupna, przedłożone Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego muszą być potwierdzone przez miejscowy konsulat polski, lub w razie braku takiego przez inny konsulat, lub kompetentną władzę publiczną danej miejscowości, albo też wreszcie przez zaprzysiężonego maklera, co do którego złoży się Generalnej Dyrekcji Monopolu Tytoniowego konsularne zaświadczenie iż odnośna osoba pełni istotnie funkcje zaprzysiężonego maklera.

¹ § 5 ust. 3 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 24 lipca 1922 r. w przedmiocie ustanowienia cen detalicznej sprzedaży wyrobionych przez fabryki prywatne cygar, cygaretek, tabaki do zażywania i tytoniu do żucia (Dz.U.22.63.567) z dniem 1 sierpnia 1922 r.