Wykonanie ustawy z dn. 10 czerwca 1924 r. o społecznem pośrednictwie pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.67.652

Akt utracił moc

Wersja od: 7 marca 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

WYKONAWCZE MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 25 lipca 1924 r.

do ustawy z dn. 10 czerwca 1924 r. o społecznem pośrednictwie pracy.

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 10 czerwca 1924 r. o społecznem pośrednictwie pracy (Dz. U. R. P. № 58 poz. 585) zarządza się co następuje:

§ 1. Wymienione w art. 1 ustawy z dn. 10 czerwca 1924 r. o społecznem pośrednictwie pracy organizacje społeczne o charakterze niezarobkowym, posiadające zatwierdzone przez władze statuty, należą na mocy odnośnych przepisów obowiązujących do następujących kategorji organizacji społecznych:

a) w b. zaborze rosyjskim:

1. wciągniętych do rejestru stowarzyszeń: w Warszawie przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, względnie Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej, w innych miejscowościach przez właściwy urząd wojewódzki lub Delegaturę Rządu w Wilnie {art. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie przepisów wykonawczych do dekretu z dn. 3 stycznia 1919 r. o stowarzyszeniach (Dz. U. R. P. z 1920 r. № 19 poz. 100), art. 22 ust. 1 p. c ustawy o opiece społecznej (Dz. U. R. P. z 1923 r. № 92 poz. 726) oraz art. 18 rozporządzenia (11984/191) Komisarza Generalnego Ziem Wschodnich o stowarzyszeniach i związkach z dn. 25 września 1919 r. (Dz. Urz. Z. C. Z. W. № 25 poz. 255);

2. pracowniczych związków zawodowych, wciągniętych do rejestru przez Głównego Inspektora Pracy albo przez obwodowych inspektorów pracy (w Warszawie i Łodzi również i przez okręgowych inspektorów pracy); tudzież ich filji (oddziałów), zgłoszonych u miejscowych obwodowych inspektorów pracy (w Warszawie i Łodzi również i u okręgowych inspektorów pracy), względnie i u starostów (art. 3 i 4 dekretu z dnia 8 lutego 1919 r. w przedmiocie tymczasowych przepisów o pracowniczych związkach zawodowych (Dz. U. R. P. Na 15 poz. 209) i art. 2 ustawy z dnia 4 lipca 1923 r. w sprawie zakładania filji przez związki zawodowe (Dz. U. R. P. № 76 poz. 594);

b) w b. zaborze austrjackim i w Cieszyńskiej części Woj. Śląskiego:

1. stowarzyszeń, które otrzymały od właściwego urzędu wojewódzkiego poświadczenie prawnego istnienia swego (§ 9 ustawy austrjackiej z dnia 15 listopada 1867 r. o prawie stowarzyszania się-Dz. Ust. Państw. Na 134);

2. zgłoszonych miejscowemu obwodowemu inspektorowi pracy i staroście filji (oddziałów) pracowniczych związków zawodowych, zarejestrowanych przez Głównego inspektora Pracy (wyżej powołany art. 2 ustawy z dnia 4 lipca 1923 r.);

c) w b. zaborze pruskim i w Górnośląskiej części Woj. Śląskiego:

1. stowarzyszeń, wpisanych do rejestru stowarzyszeń właściwego sądu powiatowego (§ 21 niemieckiego kodeksu cywilnego);

2. stowarzyszeń politycznych, które otrzymały od miejscowej władzy policyjnej poświadczenie o swem zgłoszeniu (§ 3 ustawy niemieckiej z dnia 19 kwietnia 1908 r. o stowarzyszeniach - Dz. Ust. Rzeszy str. 151).

§ 2. Wymienione w § 1 instytucje i organizacje społeczne o charakterze niezarobkowym, których statuty nie przewidują wykonywania pośrednictwa pracy, oraz takież instytucje i organizacje, nieposiadające zatwierdzonych przez władze statutów, winny - celem uzyskania prawa wykonywania pośrednictwa pracy - wystąpić o odpowiednie uzupełnienie względnie zatwierdzenie statutu trybem, przewidzianym przez odnośne przepisy, jednocześnie powiadamiając o tem właściwy państwowy urząd pośrednictwa pracy, względnie - za pośrednictwem tegoż urzędu wnieść podanie do Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej (§ 3 niniejszego rozporządzenia) o udzielenie pozwolenia na wykonywanie pośrednictwa pracy.

Właściwym jest państwowy urząd pośrednictwa pracy, na. którego terenie działania ma siedzibę zarząd instytucji czy organizacji społecznej.

Wspomniane instytucje i organizacje, faktycznie wykonywujące czynności pośrednictwa pracy bezpośrednio przed dniem 9 sierpnia 1924 r., a pragnące i nadal wykonywać te czynności, winny niezwłocznie zastosować się do wymogów ustępu l-go niniejszego paragrafu.

§ 3. 1 Pozwolenia na wykonywanie pośrednictwa pracy na zasadzie przepisów niniejszych udziela na piśmie właściwy Urząd Wojewódzki (Delegatura Rządu w Wilnie) jako organ Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej, instytucjom zaś i organizacjom, mającym siedzibę zarządu w m. st. Warszawie, - Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej (do czasu utworzenia właściwego urzędu II instancji w Warszawie).

Pozwolenia mogą być wydawane na określony czas i z prawem cofnięcia w razie stwierdzenia przez dłuższy czas znikomej w stosunku do potrzeb miejscowego rynku pracy działalności biura.

W razie udzielenia odmownej odpowiedzi (nieudzielenia albo cofnięcia pozwolenia), należy podać na piśmie motywy odmowy.

Przeciwko odmownemu orzeczeniu urzędu wojewódzkiego służy odwołanie się do Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej w ciągu dni czternastu, bezpośrednio następujących po dniu doręczenia tego orzeczenia.

§ 4. Po uzyskaniu, zgodnie z przepisami ustępu 1 § 2, uzupełnienia lub zatwierdzenia statutu, względnie pozwolenia Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej-instytucje i organizacje społeczne winny zastosować się do wymogów ustępu i art. 2 ustawy o społecznem pośrednictwie pracy.

§ 5. Jeżeli instytucje i organizacje po zastosowaniu się do wymogów ustępu 1 § 2 niniejszego rozporządzenia:

a) nie uzyskają odpowiedniego uzupełnienia względnie zatwierdzenia statutu, albo

b) uzyskają zatwierdzenie statutu, lecz z wyłączeniem zeń punktu o pośrednictwie pracy, albo

c) otrzymają od Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej pisemną odmowę udzielenia odnośnego pozwolenia, względnie pozwolenie zostanie im cofnięte, wówczas nie mogą wykonywać pośrednictwa pracy względnie winny zaprzestać dalszego jego prowadzenia w terminie wyznaczonym przez Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej (§ 3 niniejszego rozporządzenia) oraz dokonać całkowitej likwidacji wszystkich spraw, związanych z akcją pośrednictwa pracy, najdalej w ciągu miesiąca od powyższego terminu.

Zgłoszenie odwołania się od odmownej decyzji Urzędu Wojewódzkiego (Delegatury Rządu) (§ 3 ust. 4 nin. rozp.) nie wstrzymuje likwidacji.

§ 6. Od opłat stemplowych, przy wykonywaniu przepisów niniejszego rozporządzenia, zwolnione są instytucje i organizacje, mające na celu wyłącznie działalność dobroczynną albo naukową, oświatową, kulturalną lub religijną (p. 4 § 7 przepisów w przedmiocie opłat stemplowych od podań oraz od świadectw urzęd. Załącznik do rozporządzenia z dnia 24 kwietnia 1923 r.-Dz. U. R. P. № 44 poz. 298).

§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 9 sierpnia 1924 r.

¹ § 3 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 27 lutego 1925 r. (Dz.U.25.22.157) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 marca 1925 r.