Rozdział 4 - PRZEPISY WSPÓLNE DLA PRZEWOZU OSÓB I TOWARÓW. - Wykonanie ustawy o zarobkowym przewozie osób i towarów pojazdami mechanicznemi.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.95.821

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1937 r.

IV.

PRZEPISY WSPÓLNE DLA PRZEWOZU OSÓB I TOWARÓW.

§  36.
(1)
Jeżeli ubiegający się o koncesję przyjmie na siebie obowiązki, zapewniające szczególne korzyści publiczne, może otrzymać koncesję z prawem wyłączności. Za szczególne korzyści publiczne uważa się specjalne świadczenia na rzecz budowy i utrzymania dróg publicznych i mostów, nie wynikające z obowiązków ustawowych.
(2)
Przy udzielaniu koncesji z prawem wyłączności władza może wyłączyć niektóre drogi, lub ich odcinki dla przewozów tranzytowych innych koncesjonarjuszów.
§  37. 8
Przy równych warunkach pierwszeństwo do otrzymania koncesji mają ubiegający się o koncesję, którzy zobowiążą się do używania i utrzymywania w odpowiednim stanie pojazdów mechanicznych całkowicie lub częściowo wyprodukowanych w kraju, tudzież odpowiadających specjalnym wymaganiom obrony Państwa.
§  38.
(1)
Władza udzieli koncesji, jeśli uzna, że:
1) 9
ubiegający się o koncesję posiada dostatecznie silne podstawy finansowe oraz potrzebną fachowość do prowadzenia przedsiębiorstwa przewozowego i daje gwarancję solidnego wypełniania obowiązków koncesjonariusza;
2)
ubiegający się o koncesję będzie używał pojazdów mechanicznych, które pod względem konstrukcji i wyposażenia, oraz ze względu na warunki terenowe, tudzież stan dróg i mostów dają gwarancję ciągłości przewozów i bezpieczeństwa ruchu;
3)
wykonywanie przewozów jest celowe i uzasadnione ze stanowiska ogólnej polityki komunikacyjnej.
(2)
Władza odmówi udzielenia koncesji, jeśli uzna, że wykonywanie koncesji może narazić na szkodę interes publiczny.
(3). 10
Koncesje nie będą wydawane osobom prawnym, których zadaniem nie jest wykonywanie zarobkowego przewozu samochodami. Podstawę do oceny tej okoliczności stanowi statut lub rejestr handlowy albo rejestr spółdzielni.
§  39. 11
(skreślony).
§  40.
(1)
Ustanawia się przy Ministrze Komunikacji Komisję Przewozów Samochodowych, jako organ opinjodawczy, złożoną z przedstawicieli Ministrów: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Przemysłu i Handlu, Komunikacji, Spraw Zagranicznych, Poczt i Telegrafów, przedstawicieli centralnych zrzeszeń: samorządu terytorialnego, samorządu gospodarczego, oraz powołanych przez Ministra Komunikacji reprezentantów: przedsiębiorstw przewozowych i przedsiębiorstw krajowej produkcji samochodów.
(2)
Do zadań Komisji Przewozów Samochodowych należy:
1)
wydawanie opinii i w sprawach ogólnych, dotyczących zarobkowego przewozu pojazdami mechanicznemi;
2)
opiniowanie spraw o koncesje z prawem wyłączności i o koncesje na sieci linij przewozowych;
3)
wydawane opinij w innych sprawach przekazanych Komisji do. opinji przez Ministra Komunikacji.

Działalność Komisji określi regulamin, wydany przez Ministra Komunikacji.

§  41. 12
(1)
Otrzymujący koncesję powinien złożyć opłatę za czynności urzędowe, związane z udzieleniem koncesji, w następującej wysokości:
1)
za czynności urzędowe, związane z nadaniem koncesji na przewóz osób po 1,5 gr od każdej jednostki iloczynu z ilości miejsc dla podróżnych w pojazdach mechanicznych (bez rezerwowych) przez średnią długość linii w kilometrach, nie mniej jednak niż 30 zł;
2)
za czynności urzędowe, związane z nadaniem koncesji na przewóz towarów na linii, liniach lub sieci linii przewozowych po 10 gr od każdej jednostki iloczynu z ilości ton nośności pojazdów mechanicznych przez średnią długość linii w kilometrach, nie mniej jednak niż 30 zł;
3)
za czynności urzędowe, związane z nadaniem koncesji na oznaczonym obszarze po 30 zł od jednej tony nośności pojazdu.
(2).
Za czynności urzędowe w sprawie koncesji z prawem wyłączności pobiera się opłatę w podwójnej wysokości.
§  42. 13
Opłaty, wymienione w § 41, uiszcza się gotówką za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności, na dochód Państwowego Funduszu Drogowego.
§  43.
Dokument koncesyjny winien zawierać:
1)
oznaczenie i siedzibę przedsiębiorstwa oraz rodzaj przewozów;
2)
określenie lin j i przewozowej, linij przewozowych lub sieci linij albo obszarów lub kierunków przewozowych;
3)
czas trwania koncesji;
4)
warunki koncesji i obowiązki koncesjonarjusza.
§  44. 14
(1)
Koncesje mogą być udzielane na okres do 25 lat.
(2)
Koncesjonariuszowi, który wykaże się zainwestowaniem kapitału na budowę garażów, warsztatów, magazynów lub innych urządzeń, związanych z wykonywaniem przewozów, wojewódzka władza administracji ogólnej - z zachowaniem przepisu § 38 - przedłuży lub wyda nową koncesję na obsługiwane przez niego linie, co najmniej na czas niezbędny do amortyzacji dokonanych wkładów.
§  45.
Koncesji nie wolno wydzierżawiać i odstępować w żadnej formie osobom trzecim.
§  46.
(1)
Koncesja gaśnie:
1)
z upływem terminu, na który została wydana;
2)
w razie zrzeczenia się koncesji;
3)
w razie śmierci koncesjonarjusza. Jednakże na podstawie dotychczasowej koncesji i na warunkach w niej zawartych może być prowadzone nadal przedsiębiorstwo na rachunek masy spadkowej albo wdowy przez czas jej wdowieństwa, o ile nie była oni sądownie rozdzielona od stołu i łoża z własnej winy i o ile nie była wykluczona od spadkobrania, albo też na rachunek małoletnich przez czas ich małoletności. Jeżeli oprócz wdowy, która chce korzystać z tego prawa pozostali także małoletni zstępni do spadku uprawnieni, natenczas prawa dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa przysługuje wspólnie wdowie i tym zstępnym, o ile koncesjonarjusz nie uczynił w tej mierze innych zarządzeń;
4)
jeżeli przestała istnieć osoba prawna, której koncesji udzielono;
5)
w razie upadłości. Jednakże na podstawie dotychczasowej koncesji i na warunkach w niej zawartych, może być prowadzone nadal przedsiębiorstwo na rachunek masy upadłości (konkursowej).
(2)
W wypadkach, wskazanych w ust. 1 w punktach 3 i 5 ma być ustanowiony kierownik przedsiębiorstwa, ponoszący odpowiedzialność przed władzami za należyte wykonywanie obowiązków, wynikających z koncesji. Imię, nazwisko i adres kierownika należy zgłosić władzy, która udzieliła koncesji.
§  47.
(1)
Władza, która udzieliła koncesji winna ją odebrać w wypadku prawomocnego skażania za. zbrodnię, popełnioną przeciwko wewnętrznemu, lub zewnętrznemu bezpieczeństwu Państwa.
(2)
Władza, która udzieliła koncesji, może ją odebrać:
1)
w wypadku prawomocnego skazania za inną zbrodnię, nie wymienioną w ust. 1 oraz w wypadku skazania za występek popełniony z chęci zysku;
2)
w razie powtarzającego się, mimo ostrzeżeń i nałożonych kar, nieprzestrzegania przez koncesjonariusza i jego pełnomocnika (§ 26) albo kierownika przedsiębiorstwa (§ 46 ust. 2) przepisów niniejszego rozporządzenia i warunków koncesji;
3)
jeżeli koncesjonarjusz nie rozpoczął ruchu w okresie 6 miesięcy od daty otrzymania koncesji, albo w terminie określonym w koncesji, albo jeżeli przerwa w komunikacji w czasie, gdy komunikacja powinna być utrzymana, trwa dłużej niż jeden miesiąc, z wyjątkiem przeszkód, spowodowanych siłą wyższą;
4)
w razie niewypełnienia innych obowiązków, za których niewypełnianie koncesja przewiduje możność jej odebrania.
8 § 37 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.
9 § 38 ust. (1) pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.
10 § 38 ust. (3) dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.
11 § 39 skreślony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.
12 § 41 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.
13 § 42 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.
14 § 44 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 11 grudnia 1936 r. (Dz.U.36.93.654) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1937 r.