Dział 1 - PRZEPISY OGÓLNE. - Wykonanie ustawy o zaopatrzeniu inwalidzkim z dnia 17 marca 1932 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.5.32

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lutego 1951 r.

DZIAŁ  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

§ 1. Przy wykonywaniu ustawy o zaopatrzeniu inwalidzkiem należy:

I. Do właściwości Ministra Opieki Społecznej:

1) rejestracja i ewidencja inwalidów wojennych i wojskowych, oraz pozostałych po zaginionych bez własnej winy na terenie i w czasie działań wojennych;

2) tworzenie inwalidzkich komisyj rewizyjno-lekarskich i inwalidzkich komisyj odwoławczych w porozumieniu z Ministrem Skarbu, Ministrem Spraw Wewnętrznych, Ministrem Spraw Zagranicznych i Ministrem Spraw Wojskowych, tudzież nadzór nad działalnością tych komisyj;

3) przeprowadzanie dochodzeń oraz orzekanie w sprawach, dotyczących uznania za inwalidów wojennych i wojskowych, tudzież za zaginionych bez własnej winy na terenie i w czasie działań wojennych;

4) załatwianie spraw związanych z leczeniem, doleczaniem uszkodzeń zdrowia, które powstały lub uległy pogorszeniu wskutek służby wojskowej, oraz z protezowaniem inwalidów wojennych i wojskowych;

5) opieka nad pozbawionymi opieki, niezdolnymi do samodzielnego zarobkowania oraz nad ociemnianymi inwalidami i dostarczanie ociemniałym inwalidom narzędzi pomocniczych i psów - przewodników;

6) tworzenie i prowadzenie zakładów opieki zamkniętej i schronisk przejściowych dla inwalidów;

7) opieka nad sierotami po inwalidach, po poległych i po zmarłych oraz nad dziećmi zaginionych bez własnej winy, których śmierć lub zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową;

8) pomoc doraźna indywidualna i popieranie inwalidzkich instytucyj samopomocy oraz organizacyj społecznych opiekujących się osobami uprawnionemi do zaopatrzenia inwalidzkiego;

9) współdziałanie z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych w sprawie osadnictwa inwalidów na roli;

10) rozporządzanie specjalnemi funduszami oraz wpływami pozabudżetowemi przeznaczonemi na pomoc dla osób uprawnionych do zaopatrzenia inwalidzkiego;

11) szkolenie i reedukacja inwalidów;

12) orzekanie w sprawach kapitalizacyj rent w porozumieniu z Ministrem Skarbu;

13) pośrednictwo pracy dla inwalidów oraz kwalifikowanie tych inwalidów i pozostałych przy obsadzaniu posad;

14) nadzór nad przestrzeganiem wykonywania obowiązku zatrudniania inwalidów;

15) przyznawanie i wymierzanie kosztów podróży inwalidom i osobom towarzyszącym.

II. Do właściwości Ministra Skarbu:

1) ewidencja osób pobierających zaopatrzenie pieniężne;

2) przyznawanie, wymierzanie i wypłata zaopatrzenia pieniężnego:

a) inwalidom wojennym i wojskowym oraz osobom pozostałym po inwalidach, po poległych, po zmarłych lub po zaginionych bez własnej winy na terenie i w czasie działań wojennych;

b) uprawnionym do renty rodzinom inwalidów, których prawo do zaopatrzenia pieniężnego zgasło wskutek skazania prawomocnym wyrokiem sądowym;

3) przyznawanie, wymierzanie i wypłata zapomóg pogrzebowych osobom uprawnionym;

4) wymierzanie i wypłata dodatku na utrzymanie psa - przewodnika na podstawie orzeczeń inwalidzkich komisyj rewizyjno - lekarskich (odwoławczych);

5) orzekanie o zgaśnięciu prawa do zaopatrzenia i o zawieszeniu prawa do pobierania renty i dodatków;

6) wymierzanie i wypłata skapitalizowanych rent;

7) nadawanie koncesyj monopolowych;

8) wypłata dodatku na pielęgnację oraz należności z tytułu kosztów podróży inwalidów i osób towarzyszących.

§ 2. Artykuły wymienione w rozporządzeniu niniejszem bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 17 marca 1932 r. o zaopatrzeniu inwalidzkiem, paragrafy zaś - przepisy rozporządzenia niniejszego.

§ 3. Użyte w rozporządzeniu niniejszem wyrażenie "właściwy starosta" oznacza starostę, w którego urzędzie znajduje się referat spraw inwalidzkich i który jest dla danej miejscowości władzą właściwą w zakresie zaopatrzenia inwalidzkiego; wyrażenie zaś "właściwa władza skarbowa" oznacza władzę skarbową, powołaną do przyznawania i wymierzania zaopatrzenia pieniężnego (§ 87).

§  4.

(1) Za inwalidów wojennych uważa się osoby, które doznały uszkodzenia zdrowia wskutek służby wojskowej w okresie wojennym.

(2) Do okresu wojennego zalicza się czas od dnia ogłoszenia mobilizacji sił zbrojnych do dnia jej odwołania, lub do dnia zawarcia pokoju, albo do dnia faktycznego zaniechania działań wojennych, ustalonego przez Ministra Spraw Wojskowych.

§  5.

(1) Władzami, uprawnionemi do składania wniosków sądom o przesłuchanie pod przysięgą świadków na stwierdzenie związku przyczynowego między uszkodzeniem zdrowia a służbą wojskową lub zaginięcia bez własnej winy zaginionego na terenie i w czasie działań wojennych, są właściwi starostowie i wojewódzkie władze administracji ogólnej.

(2) Wnioski o przesłuchanie pod przysięgą świadków dla stwierdzenia związku przyczynowego między śmiercią a służbą wojskową składają sądom właściwe władze skarbowe.

§ 6. Uszkodzenie zdrowia pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową, jeżeli powstało z powodu choroby lub kalectwa nabytych lub pogorszonych bez własnej winy wskutek służby wojskowej.