Oddział 6 - Opieka nad sierotami. - Wykonanie ustawy o zaopatrzeniu inwalidzkim z dnia 17 marca 1932 r.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1935.5.32
Akt utracił moc Wersja od: 1 lutego 1951 r.
Oddział 6.
Opieka nad sierotami.
Opieka nad sierotami.
§ 192.
Sieroty po inwalidach, po poległych i po tych zmarłych, których śmierć pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową, oraz po zaginionych w rozumieniu art. 4 uprawnione do pobierania renty sierocej mogą być umieszczane w zakładach opiekuńczych na koszt Skarbu Państwa, jeżeli są pozbawione opieki i dostatecznych środków utrzymania.§ 193.
Za pozbawione dostatecznych środków utrzymania uważa się: 1)
sieroty zupełne, które nie posiadają osobistego majątku, jeżeli osoby obowiązane do ich utrzymania w zastępstwie zmarłych lub zaginionych rodziców nie mogą ich utrzymać albo odmawiają im utrzymania; 2)
półsieroty, które nie mają osobistego majątku, pozostały zaś przy życiu ojciec lub matka jest inwalidą i przebywa w zakładzie leczniczym lub w zakładzie opieki zamkniętej.§ 194.
Opieka przewidziana w § 192 ustaje, gdy sierota traci prawo do renty.§ 195.
(1)
O umieszczeniu sieroty w zakładzie opiekuńczym decyduje wojewódzka władza administracji ogólnej.(2)
Podania o umieszczenie sieroty w zakładzie opiekuńczym powinny być wnoszone za pośrednictwem właściwego starosty.§ 196.
(1)
Na czas pobytu sieroty w zakładzie opiekuńczym prawo do pobierania zaopatrzenia pieniężnego ulega zawieszeniu.(2)
Wojewódzka władza administracji ogólnej zawiadamia niezwłocznie o umieszczeniu sieroty w zakładzie opiekuńczym właściwą władzę skarbową.