Oddział 3 - Szkolenie inwalidów. - Wykonanie ustawy o zaopatrzeniu inwalidzkim z dnia 17 marca 1932 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.5.32

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lutego 1951 r.

Oddział  3.

Szkolenie inwalidów.

§  173.
(1)
Inwalida, który wskutek uszkodzenia zdrowia nie może pracować w zawodzie wykonywanym przed doznaniem uszkodzenia zdrowia, a którego zdolność fizyczna i wykształcenie wskazują, że nowy zawód, jakiemu chce się poświęcić, umożliwi mu zarobkowanie, ma prawo do bezpłatnej nauki w specjalnym zakładzie państwowym.
(2)
W razie braku odpowiedniego zakładu państwowego, może być inwalida umieszczony na koszt Skarbu Państwa w zakładzie prywatnym.
(3)
To samo prawo ma inwalida, który pracował jako niewykwalifikowany pracownik fizyczny i wskutek odniesionego uszkodzenia zdrowia nie może wykonywać poprzedniej pracy.
§  174.
O zakwalifikowaniu inwalidy do danego zakładu decyduje komisja porady zawodowej i szkolnej urzędująca przy zakładzie wymienionym w § 173 ust. 1.
§  175.
(1)
W skład komisji porady zawodowej i szkolnej wchodzą:
1)
referent spraw inwalidzkich wojewódzkiej władzy administracji ogólnej wyznaczony przez właściwego Wojewodę (Komisarza Rządu na m. st. Warszawę) - jako przewodniczący;
2)
kierownik warsztatów szkolnych danego zakładu szkolnego lub referent szkolenia;
3)
lekarz ordynujący w zakładzie lub inny lekarz urzędowy, - oraz
4)
instruktor lub majster właściwego warsztatu szkolnego.
(2)
Tą sama komisja kwalifikuje inwalidów do zakładów prywatnych.
§  176.
Szczegółową instrukcję w sprawie czynności komisji porady zawodowej i szkolnej wyda Minister Opieki Społecznej.
§  177.
(1).
Szkolenie w zakładach wymienionych w § 173 trwa do dwóch lat, w wyjątkowych przypadkach szkolenie może być przedłużone do 3 lat.
(2)
O przedłużeniu szkolenia ponad 2 lata decyduje Minister Opieki Społecznej na wniosek komisji porady zawodowej i szkolnej.