Oddział 2 - Protezowanie inwalidów. - Wykonanie ustawy o zaopatrzeniu inwalidzkim z dnia 17 marca 1932 r.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1935.5.32
Akt utracił moc Wersja od: 1 lutego 1951 r.
Oddział 2.
Protezowanie inwalidów.
Protezowanie inwalidów.
§ 148.
Inwalida otrzymuje bez względu na stopień utraty zdolności zarobkowej protezy i aparaty ortopedyczne na koszt Skarbu Państwa, jeżeli ich potrzebuje w następstwie kalectwa, pozostającego w związku przyczynowym ze służbą wojskową.§ 149.
Za potrzebne w rozumieniu § 148 uważa się protezy i aparaty ortopedyczne, zapomocą których można podnieść sprawność fizyczną inwalidy, usunąć lub zmniejszyć bóle, zapobiec pogorszeniu się kalectwa, albo pokryć objawy kalectwa rzucającego się w oczy.§ 150.
O zaopatrywaniu inwalidy w protezy i aparaty ortopedyczne oraz o naprawie tychże decyduje komisja protezowa istniejąca przy każdej wytwórni protez. Komisja ta orzeka jaka proteza lub aparat jest inwalidzie potrzebny i przyznaje mu je z odpowiednim kompletem reparacyjnym.§ 151.
W skład komisji protezowej wchodzą: 1)
lekarz wyznaczony przez wojewodę, na którego obszarze działalności jest urządzona wytwórnia protez - jako przewodniczący; 2)
lekarz-ortopeda wyznaczony przez wyżej wspomnianego wojewodę na wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; - oraz 3)
technik-ortopeda danej wytwórni protez.§ 152.
(1)
Inwalida wojenny z amputowaną jedną kończyną dolną otrzymuje jedną sztuczną nogę roboczą do codziennego użytku i jedną sztuczną nogę kosmetyczną jako zapasową.(2)
Ze względu na zawód inwalidy komisja może, o ile sobie tego życzy inwalida, zaopatrzyć go, zamiast w jedną nogę sztuczną roboczą i jedną kosmetyczną, w dwie robocze lub w dwie kosmetyczne.§ 153.
(1)
Inwalida pozbawiony obu kończyn dolnych otrzymuje podwójną ilość nóg sztucznych należnych w myśl § 152.(2)
Inwalida pozbawiony obu kończyn dolnych, który przy pomocy protez może się tylko z trudem poruszać, otrzymuje jedną parę nóg sztucznych, a nadto wózek. Jeżeli inwalida nie może się poruszać z powodu kalectwa i gdy zastosowanie aparatu ortopedycznego jest dla niego bezcelowe - otrzymuje wózek.§ 154.
Inwalida nie ponosi żadnych opłat na rzecz Skarbu Państwa ani związków samorządowych z tytułu posiadania i użytkowania wózka, służącego mu w charakterze protezy.§ 155.
(1) Przy zaopatrzeniu w sztuczne nogi inwalida otrzymuje rocznie po 12 pończoszek ochronnych na każdy kikut i jedną parę zwykłego obuwia.(2)
Do nóg sztucznych zaopatrzonych w miejsce kopytka w szczudło nie wydaje się obuwia.§ 156.
Inwalida dotknięty kalectwem kończyn dolnych otrzymuje w razie potrzeby i na życzenie kule i laski w ilości określonej przez komisję protezową.§ 157.
(1) Inwalida bez jednej kończyny górnej otrzymuje jedną rękę sztuczną roboczą z odpowiedniemi do jego zawodu przyrządami chwytowemi i z jedną sztuczną dłonią kosmetyczną tak skonstruowaną, by mogła być przytwierdzona do nasady ręki sztucznej roboczej.(2)
Inwalida bez jednej kończyny górnej, który ze względu na swój zawód żadnych cięższych robót nie wykonywa, otrzymuje rękę sztuczną kosmetyczną bez przyrządów chwytowych.(3)
Inwalida bez jednej kończyny górnej, który wykonywa sprawnie swój zawód zapomocą sztucznej ręki roboczej, może być zaopatrzony w drugą rękę sztuczną roboczą jednak bez sztucznej dłoni.§ 158.
Inwalida pozbawiony obu kończyn górnych otrzymuje dwie protezy lub dwa aparaty, o których mowa w § 157, i ma prawo do zaopatrzenia w specjalne przyrządy chwytowe, mogące ułatwić spełnianie codziennych funkcyj.§ 159.
Przy otrzymywaniu sztucznych rąk inwalidzie służy jedna para rękawiczek.§ 160.
(1)
Inwalidzie, który utracił jedno oko, służy prawo do otrzymania dwojga sztucznych oczu i ciemnych lub matowych okularów.(2)
To samo prawo służy inwalidom ociemniałym; prócz tego otrzymują oni białe laski.§ 161.
(1)
Inwalida z ubytkami, niedowładami i zniekształceniami w stopach lub ze skróceniami kończyn dolnych otrzymuje obuwie ortopedyczne wykonane na specjalnych kopytach.(2)
Zależnie od tego, czy kalectwo, wymagające obuwia ortopedycznego, dotyczy obu kończyn dolnych, czy jednej, inwalida otrzymuje albo dwa trzewiki ortopedyczne, albo też jeden ortopedyczny i jeden zwykły.§ 162.
Paski przepuklinowe, opaski na brzuch, ochraniacze na głowę, protezy szczęk, okulary i t. p. wydaje się w ilości pojedynczej.§ 163.
(1)
Proteza lub aparat ortopedyczny powinny służyć inwalidzie w zasadzie na następujące okresy czasu:| noga | sztuczna | robocza | 5 | lat |
| " | " | kosmetyczna | 6 | " |
| ręka | sztuczna | robocza | 3 | lata |
| " | " | kosmetyczna | 4 | " |
| obuwie ortopedyczne (1 but ortopedyczny i 1 zwykły, lub 2 buty ortopedyczne) | 1 | rok | ||
| gorset | 3 | lata | ||
| aparat podpórczy | 3 | " | ||
| aparat ustalający | 3 | " | ||
| opaska przepuklinowa | 1 | rok | ||
| sztuczne oko | 1 | " | ||
| pas brzuszny | 3 | lata | ||
(2)
W razie wydania obuwia ortopedycznego w podwójnej ilości na każdą kończynę dolną, zaopatrzenie takie służy na okres podwójny. Przy wydawaniu aparatów niewyszczególnionych w ust. 1 komisja protezowa określa długość czasu, na jaki dany aparat ma służyć.(3)
Powyższe okresy wytrzymałości mogą być przedłużone lub skrócone przez komisję protezowa zależnie od jakości materjału, z którego aparat został zrobiony, lub od pracy zawodowej danego inwalidy.§ 164.
(1)
Po upływie okresów czasu wskazanych w § 153 następuje ponowne zaopatrzenie inwalidy w protezę lub w aparat ortopedyczny.(2)
Ponowne zaopatrzenie może nastąpić bez względu na te okresy, jeżeli proteza lub aparat zostały zużyte lub tak zniszczone, że zdaniem komisji protezowej wymagają zastąpienia nowemi.(3)
Ponowne zaopatrzenie w obuwie, rękawiczki, kule, laski i t.p. może nastąpić tylko równocześnie z ponownem zaopatrzeniem w te aparaty, do których zostały uprzednio wydane, natomiast zaopatrzenie w obuwie do starych protez przed upływem terminu, na jaki ma służyć, może nastąpić tylko za zwrotem kosztów.§ 165.
Wydanie nowego aparatu przed upływem okresu wytrzymałości przewidzianego w § 163 w miejsce aparatu, którego zniszczenie zostało spowodowane, złą wolą lub zaniedbaniem inwalidy, może nastąpić za zwrotem kosztów, które określa każdorazowo komisja protezowa.§ 166.
(1)
Inwalida, który otrzymał komplet reparacyjny, jest obowiązany do korzystania z niego w razie potrzeby. Większe naprawy aparatów odbywają się w wytwórni protez.(2)
Jeżeli zepsucie aparatu zostało spowodowane złą wolą, poważnem zaniedbaniem inwalidy, niewykorzystaniem wydanego mu kompletu reparacyjnego lub spóźnieniem zgłoszenia potrzeby reparacji, inwalida ponosi wszelkie koszty połączone z naprawą aparatu wraz z kosztami swej podróży i transportu aparatu.§ 167.
Inwalida jest obowiązany poddawać się wszelkim przymiarkom i próbom, jakie będą potrzebne do należytego dopasowania mu protezy lub aparatu ortopedycznego, oraz nauce używania tych aparatów.§ 168.
Inwalidzie nie wolno czynić w aparatach żadnych zmian i przeróbek, nie wolno również samowolnie uskuteczniać większych napraw.§ 169.
Inwalidzie protezowanemu przysługuje zwrot kosztów pocztowej przesyłki protezy (aparatu ortopedycznego) do naprawy, jeżeli ta naprawa ma być dokonana na koszt Skarbu Państwa, a nie wymaga obecności samego inwalidy w wytwórni protez.§ 170.
Zaopatrywanie w protezy (aparaty ortopedyczne) inwalidów zamieszkałych zagranicą następuje na podstawie decyzji komisji protezowej w Warszawie, powziętej na wniosek Konsulatu R. P., stwierdzający potrzebę zastosowania protezy (aparatu ortopedycznego).§ 171.
Wniosek o zaopatrzenie inwalidy w protezę (aparat ortopedyczny) przesyła Konsulat R. P. do starosty grodzkiego w Warszawę, właściwego do załatwiania spraw inwalidzkich. Wniosek ten powinien zawierać opinję lekarza specjalisty, wyznaczonego przez Konsulat, o potrzebie zastosowania protezy (aparatu ortopedycznego) i dokładny opis potrzebnej protezy.§ 172.
O ile komisja protezowa uzna potrzebę zastosowania protezy (aparatu ortopedycznego), przekazuje akta Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w celu asygnowania na zakupienie protezy z funduszów Skarbu Państwa, przekazanych na leczenie i protezowanie inwalidów, kwoty w wysokości kosztów takiejże protezy (aparatu ortopedycznego), wykonanej w kraju, i przesyła tę kwotę właściwemu Konsulatowi.