Oddział 2 - Inwalidzkie komisje rewizyjno - lekarskie. - Wykonanie ustawy o zaopatrzeniu inwalidzkim z dnia 17 marca 1932 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.5.32

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lutego 1951 r.

Oddział  2.

Inwalidzkie komisje rewizyjno - lekarskie.

§ 17. Inwalidzkie komisje rewizyjno - lekarskie urzędują przy powiatowych władzach administracji ogólnej wyznaczonych w drodze rozporządzenia przez Ministra Opieki Społecznej, Ministra Skarbu i Ministra Spraw Wewnętrznych.

§ 18. Minister Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej i Ministrem Skarbu może powołać na określoną ilość posiedzeń, na wniosek Konsula Generalnego R. P. w Paryżu, inwalidzkie komisje rewizyjno - lekarskie Konsulatów R. P. we Francji i w Belgji.

§ 19. 2 (uchylony).

§ 20. Inwalidzkie komisje rewizyjno - lekarskie Konsulatów R. P. we Francji i w Belgii składają się z przewodniczącego i dwóch członków - lekarzy, mianowanych na wniosek właściwych konsulów przez Ministra Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej, Ministrem Skarbu i Ministrem Spraw Wojskowych.

§ 21. Inwalidzkie komisie rewizyjno - lekarskie są powołane do przeprowadzania postępowania rewizyjno - lekarskiego, w czasie którego:

1) stwierdzają rodzaje uszkodzenia zdrowia, oraz

2) orzekają:

a) o związku przyczynowym tych uszkodzeń ze służbą wojskową i o winie poszkodowanego przy doznaniu uszkodzenia;

b) o stopniu utraty (ogólnej utraty) zdolności zarobkowej (art. 5a);

c) o potrzebie stałej opieki i pomocy osób innych dla inwalidów niedołężnych, o ich uprawnieniu do dodatku na pielęgnację, określając przytem początkowy termin tego uprawnienia, oraz o wysokości tego dodatku.

§ 22. Postępowanie rewizyjno - lekarskie przeprowadza się na zarządzenie właściwego starosty.

§ 23. Posiedzenia inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej zwołuje jej przewodniczący, który wyznacza terminy posiedzeń, kieruje tokiem prac komisji, czuwa, aby orzeczenia jej były wydawane zgodnie z obowiązującemi przepisami oraz odpowiada za należyte i sprawne wykonywanie czynności komisji.

§  24.

(1) Rozprawę przed inwalidzką komisją rewizyjno - lekarską rozpoczyna wywołanie sprawy i sprawdzenie tożsamości strony przez przewodniczącego. Następnie lekarz - referent przedstawia stan sprawy na podstawie akt, odczytuje ważniejsze dokumenty, poczem następują wyjaśnienia strony i badanie lekarskie strony przez lekarzy - członków komisji.

(2) Stronie służy w toku rozprawy prawo wypowiadania się co do poszczególnych środków dowodowych i stawiania wniosków.

§  25.

(1) Z rozprawy przed inwalidzką komisją rewizyjno - lekarską protokolant wyznaczony przez starostę sporządza protokół, który powinien zawierać:

1) datę i miejsce posiedzenia komisji;

2) imię, nazwisko i tytuł służbowy przewodniczącego, członków komisji i protokolanta;

3) oznaczenie sprawy;

4) wzmiankę, czy strona była obecna na rozprawie, a w razie nieobecności, czy 'była wezwana, czy tylko zawiadomiona o terminie rozprawy, oraz czy wezwanie lub zawiadomienie zostało jej doręczone;

5) przebieg rozprawy, a w szczególności wzmiankę o zreferowaniu sprawy przez referenta, wyjaśnienia i wnioski strony, wynik badania lekarskiego oraz zapadłe podczas rozprawy uchwały.

(2) Protokół podpisuje przewodniczący i protokolant.

§ 26. Po wyjaśnieniu sprawy przewodniczący zamyka rozprawę, poczem komisja po niejawnej naradzie wydaje orzeczenie.

§  27.

(1) Jeżeli lekarze - członkowie komisji nie są w możności ustalić rozpoznania uszkodzenia zdrowia lub jeżeli między nimi zachodzi różnica zdań, inwalidzka komisja rewizyjno - lekarska odracza rozprawę w celu skierowania strony do zbadania w szpitalu lub w zakładzie leczniczym i wystawienia świadectwa lekarskiego, odpowiadającego przepisowi § 35 pkt. 5.

(2) W uchwale o odroczeniu rozprawy komisja powinna dokładnie wskazać do jakiego szpitala lub zakładu leczniczego strona powinna być skierowana i w jakim kierunku badanie lekarskie ma być przeprowadzone.

(3) Komisja może również powziąć uchwałę o zwrócenie się do szpitala lub zakładu leczniczego o określenie stopnia utraty (ogólnej utraty) zdolności zarobkowej (art. 5a), a także o umotywowaną opinję co do związku tego uszkodzenia ze służbą wojskową.

§  28.

(1) Jeżeli wskutek uchwały inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej strona została zbadana w szpitalu lub w zakładzie leczniczym, komisja wzywa ją na nowy termin w celu ponownego zbadania lekarskiego, o ile uzna to za konieczne, w przeciwnym razie zawiadamia ją tylko o terminie ponownej rozprawy.

(2) Strona zawiadomiona o terminie rozprawy ma prawo być obecna na rozprawie i brać w niej udział.

§ 29. Inwalidzka komisja rewizyjno - lekarska może uchwalić odroczenie rozprawy także w następujących przypadkach:

1) jeżeli zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania wyjaśniającego;

2) jeżeli stronie nie doręczono wezwania, lub jeżeli mimo doręczenia - nie stawiła się na rozprawę, a obecność strony komisja uznała za konieczną.

§ 30. Jeżeli strona mimo doręczenia jej wezwania nie stawi się na rozprawę w dwóch kolejnych terminach i nie usprawiedliwi niestawiennictwa - inwalidzka komisja rewizyjno - lekarska uchwali umorzenie postępowania. O skutkach nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na drugi zkolei termin należy stronę zawiadomić w wezwaniu.

§ 31. Jeżeli strona nie może stawić się na rozprawę z powodu stwierdzonego urzędowem świadectwem lekarskiem złego stanu zdrowia, nie rokującego szybkiej poprawy, komisja poweźmie uchwałę, w której postanowi albo delegować do zbadania strony w miejscu jej zamieszkania lekarza - członka komisji lub innego lekarza urzędowego, albo skierować stronę do zbadania w miejscowym szpitalu lub zakładzie leczniczym w celu wystawienia świadectwa lekarskiego, odpowiadającego przepisowi § 35 pkt. 5, poczem wyda orzeczenie pomimo nieobecności strony.

§ 32. Jeżeli strona, po zbadaniu jej przez lekarzy - członków inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej lub w trybie § 27 albo § 31, lecz przed wydaniem orzeczenia rewizyjnego, umrze, komisja uchwali zawieszenie postępowania. Pozostali (art. 3) po zmarłym mogą w ciągu sześciu miesięcy od dnia śmierci domagać się podjęcia zawieszonego postępowania. W razie niezgłoszenia się pozostałych w tym terminie inwalidzka komisja rewizyjno - lekarska uchwali umorzenie postępowania rewizyjno - lekarskiego.

§ 33. Szpitalami i zakładami leczniczemi, do których inwalidzkie komisje rewizyjno - lekarskie mogą zwracać się o zbadanie strony lub o wyrażenie opinji w przypadkach przewidzianych w §§ 27 i 31, są szpitale i zakłady lecznicze wojskowe, albo publiczne - państwowe lub samorządowe.

§  34.

(1) Orzeczenia i uchwały inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej zapadają większością głosów.

(2) Przewodniczący lub członek komisji, nie zgadzający się z większością, może w ciągu trzech dni złożyć przeciw orzeczeniu komisji umotywowany sprzeciw, który inwalidzka komisja odwoławczą rozpatrzy na najbliższem posiedzeniu. Zgłoszenie sprzeciwu wstrzymuje wykonanie orzeczenia, przeciwko któremu sprzeciw został zgłoszony.

§ 35. Orzeczenie inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej powinno zawierać:

1) oznaczenie komisji, która wydała orzeczenie;

2) nazwisko i tytuł służbowy przewodniczącego, członków komisji i protokolanta;

3) datę rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia;

4) oznaczenie sprawy;

5) naukowe określenie uszkodzenia zdrowia z podaniem głównych jego objawów chorobowych i tych, które w myśl "Przepisów lekarskich do określania utraty zdolności zarobkowej inwalidów wojennych i wojskowych" powodują zwiększenie lub zmniejszenie utraty zdolności zarobkowej;

6) ustalenie związku przyczynowego uszkodzenia zdrowia ze służbą wojskową, przyczem komisja powinna orzec:

a) czy uszkodzenie zdrowia powstało wskutek służby wojskowej w czasie wojny, czy w czasie pokoju,

b) czy też tylko w czasie tej służby, lecz nie wskutek niej,

c) czy uszkodzenie powstałe w czasie, lecz nie wskutek służby wojskowej, uległo wskutek niej pogorszeniu,

d) czy też uszkodzenie, które istniało już przed wstąpieniem do służby wojskowej, uległo wskutek niej pogorszeniu,

e) czy inwalida jest inwalidą wojennym, czy wojskowym;

7) klauzulę o winie poszkodowanego przy doznaniu lub pogorszeniu w czasie służby wojskowej uszkodzenia zdrowia;

8) określenie stopnia utraty zdolności zarobkowej spowodowanej uszkodzeniem, które powstało wskutek służby wojskowej lub które uległo wskutek niej pogorszeniu (ogólna utrata zdolności zarobkowej); w ostatnim przypadku komisja określi także stopień utraty zdolności, przypadający na służbę wojskową;

9) okres czasu, na jaki określono stopień utraty (ogólnej utraty) zdolności zarobkowej (art. 5a);

10) ustalenie, czy inwalida wskutek uszkodzenia zdrowia, które pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową, jest tak niedołężny, że stale potrzebuje opieki i pomocy osób innych, oraz czy, w jakiej wysokości i od jakiego terminu (§ 42) służy mu dodatek na pielęgnację;

11) uzasadnienie orzeczenia z wymienieniem przepisów prawnych;

12) pouczenie o terminie i trybie zaskarżenia orzeczenia;

13) podpisy przewodniczącego i członków komisji.

§ 36. Wina poszkodowanego przy doznaniu lub pogorszeniu uszkodzenia zdrowia w czasie służby wojskowej wyłącza związek przyczynowy tego uszkodzenia ze służbą wojskową i zachodzi wówczas, gdy poszkodowany rozmyślnie bądź przez wyraźne niedbalstwo spowodował powstanie lub pogorszenie uszkodzenia zdrowia.

§  37.

(1) O związku przyczynowym uszkodzenia zdrowia ze służbą wojskową, inwalidzka komisja rewizyjno - lekarska orzeka na podstawie całokształtu materjału dowodowego i charakteru uszkodzenia zdrowia przy uwzględnieniu "Przepisów lekarskich do określania utraty zdolności zarobkowej inwalidów wojennych i wojskowych".

(2) Jeżeli związku przyczynowego uszkodzenia zdrowia ze służbą wojskową nie da się ustalić - komisja określa związek ten jako nieudowodniony.

§  38.

(1) Przy ustalaniu związku przyczynowego między uszkodzeniem zdrowia a służbą wojskową jako dowody tego związku mogą służyć świadectwa wojskowo - lekarskie, świadectwa lekarskie, rentgenogramy, wyniki badania krwi, plwociny, moczu i t. p., orzeczenia, zaświadczenia i zapiski szpitalne, oraz odpisy historji chorób, zaświadczenia o udzielonych urlopach zdrowotnych i t. p.

(2) W braku dostatecznych dokumentów, stwierdzających związek przyczynowy uszkodzenia zdrowia ze służbą wojskową lub w razie niemożności ich uzyskania, jako dowody mogą służyć zeznania osób, złożone przed sądem pod przysięgą, że były naocznymi świadkami okoliczności, wśród których powstało uszkodzenie zdrowia, lub okoliczności bezpośrednio związanych z faktem tego uszkodzenia.

§ 39. Stopień utraty (ogólnej utraty) zdolności zarobkowej (art. 5a), spowodowany uszkodzeniem zdrowia, które może ulec polepszeniu lub pogorszeniu, określa się na czas od jednego roku do trzech lat.

§ 40. O tem, czy zachodzi potrzeba stałej opieki i pomocy osób innych, oraz czy służy inwalidzie prawo do dodatku na pielęgnację i o wysokości tego dodatku, inwalidzka komisja rewizyjno - lekarska orzeka w każdym przypadku, w którym stwierdzi utratę (ogólną utratę) zdolności zarobkowej (art. 5a) w stopniu powyżej 84%.

§ 41. Inwalidzka komisja rewizyjne - lekarska przyznaje dodatek na pielęgnację, jeżeli stwierdzi, że uszkodzenie zdrowia, uzasadniające stałą potrzebę opieki i pomocy osób drugich, powstało bez własnej winy wskutek służby wojskowej lub wskutek tej służby uległo pogorszeniu w stopniu, uzasadniającym prawo do zaopatrzenia pieniężnego.

§ 42. Dodatek na pielęgnację służy od tego samego terminu co i renta zasadnicza na podstawie danego orzeczenia, chyba że inwalidzka komisja rewizyjno - lekarska oznaczy termin późniejszy.

§  43.

(1) Za pozbawionego kończyny uważa się inwalidę, który utracił w obrębie kończyny górnej samą rękę (dłoń), przedramię lub ramię, w obrębie zaś kończyny dolnej samą stopę, podudzie lub udo. Całkowite zesztywnienie lub porażenie kończyny jest równoznaczne z jej utratą.

(2) Przez utratę więcej niż dwóch kończyn należy rozumieć utratę przynajmniej trzech kończyn w rozumieniu ust. 1.

(3) Przez podwójne kalectwo należy rozumieć istnienie takich dwóch kalectw, z których jedno uzasadnia prawo do dodatku na pielęgnację, a drucie powoduje co najmniej 45% utraty zdolności zarobkowej i powstało lub uległo pogorszeniu wskutek służby wojskowej.

§ 44. Orzeczenie inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej doręcza się stronie w odpisie za pokwitowaniem. Jeżeli na podstawie takiego orzeczenia służy inwalidzie prawo do zaopatrzenia pieniężnego - przesyła się niezwłocznie odpis tego orzeczenia także właściwej władzy skarbowej (§ 87 ust 1). Z uchwał doręcza się stronie (osobie interesowanej) w odpisie tylko uchwały o umorzeniu postępowania (§§ 30 i 32).

§ 45. Wykonanie uchwał inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej należy do właściwego starosty.

§ 46. Wniesienie odwołania od orzeczenia inwalidzkiej komisji rewizyjno - lekarskiej nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego orzeczenia.

² § 19 uchylony przez § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 1948 r. w sprawie wyznaczania władz powołanych do przyjmowania roszczeń i ustalania warunków do zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.48.35.241) z dniem 1 września 1948 r.