Dział 2 - Obowiązek udzielanie danych o przedmiotach świadczeń rzeczowych. Do art. 17 . - Wykonanie ustawy o powszechnym obowiązku świadczeń rzeczowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.81.529

Akt utracił moc
Wersja od: 30 sierpnia 1939 r.

DZIAŁ  II.

Obowiązek udzielanie danych o przedmiotach świadczeń rzeczowych.

Do art. 17.
§  48.
Żądanie danych o przedmiotach świadczeń rzeczowych ma być kierowane do posiadacza przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego, a jeżeli w przedsiębiorstwie lub gospodarstwie wiejskim ustanowiono pełnomocnika - do pełnomocnika.
§  49.
Wszelkie informacje ustne i pisemne powinny być udzielane lub opracowane w języku polskim.

Do art. 19.

§  50.
Władzą wojskową właściwą do współdziałania z powiatową władzą administracji ogólnej w sprawach wymienionych w art. 19 pkt 2) jest dowódca okręgu korpusu (dowódca floty) właściwy ze względu na siedzibę powiatowej władzy administracji ogólnej.

Do art. 20.

§  51.
(1)
Za przedsiębiorstwa przemysłowe uważa się:
1)
wszelkie warsztaty pracy wytwarzające lub przetwarzające surowce i półfabrykaty (fabryki, stocznie, huty itp.) oraz zakłady doprowadzające różne materiały do stanu pierwotnej użytkowości (zakłady regeneracji kauczuku, pralnie, zakłady odkażania itp.) w granicach objętych ustawodawstwem przemysłowym;
2)
zakłady wytwarzające, przetwarzające, przesyłające lub rozdzielające energię w jej wszelkich postaciach (elektryczną, cieplną, mechaniczną itp.);
3)
zakłady wodociągowe i kanalizacyjne;
4)
zakłady przetłaczania, magazynowania i przewozu ropy;
5)
zakłady przetłaczania gazu;
6)
nasycalnie drewna.
(2)
Do przedsiębiorstw przemysłowych zalicza się również dobrowolne i przymusowe organizacje przemysłowe o charakterze administracyjno-gospodarczym (koncerny, syndykaty, kartele, związki i zrzeszenia przemysłowe, komitety przemysłowe, przemysłowe organizacje spółdzielcze itp.).
§  52.
Do przedsiębiorstw przemysłowych zalicza się również zakłady rzemieślnicze, które wyrabiają lub mogą wyrabiać przedmioty gotowe lub półfabrykaty na potrzeby zaopatrzenia wojska.
§  53.
Za przedsiębiorstwa górnicze uważa się wszelkie zakłady (kopalnie wraz z zakładami pomocniczymi) wydobywające lub przetwarzające surowce w granicach objętych ustawodawstwem górniczym łącznie z ustawodawstwem naftowym.
§  54.
(1)
Za przedsiębiorstwa handlowe uważa się wszelkie przedsiębiorstwa świadczące usługi w wymianie dóbr ekonomicznych, a w szczególności przedsiębiorstwa trudniące się pośrednictwem między wytwórcami, między wytwórcą i spożywcą (pośrednio lub bezpośrednio) lub pośrednictwem między rozmaitymi stadiami wytwórczości.
(2)
Do przedsiębiorstw handlowych zalicza się również:
1)
towarzystwa żeglugi morskiej i rzecznej oraz zakłady armatorów;
2)
agencje morskie, maklerskie, towarzystwa ubezpieczeń żeglugowych, składy portowe i wolnocłowe przedsiębiorstwa trudniące się wyładunkiem i załadunkiem statków;
3)
przedsiębiorstwa uprawiające rybołówstwo;
4)
banki państwowe i przedsiębiorstwa bankowe, komunalne kasy oszczędności, gminne kasy pożyczkowo-oszczędnościowe, spółdzielnie kredytowe oraz wszelkie inne instytucje kredytowe i oszczędnościowe.
(3)
Do przedsiębiorstw handlowych zalicza się również dobrowolne i przymusowe grupy i organizacje handlowe o charakterze administracyjno-gospodarczym (koncerny, syndykaty, kartele, związki, zrzeszenia, organizacje spółdzielcze itp.).
§  55.
(1)
Za przedsiębiorstwa składowe uważa się wszelkie zakłady, które zajmują się przyjmowaniem na skład rzeczy ruchomych, a to na rachunek własny lub osób trzecich.
(2)
W szczególności do przedsiębiorstw składowych zalicza się domy składowe i składy konsygnacyjne oraz przedsiębiorstwa komisowe i spedycyjne.
(3)
Do przedsiębiorstw składowych zalicza się również dobrowolne i przymusowe grupy i organizacje tych przedsiębiorstw o charakterze administracyjno-gospodarczym (koncerny, syndykaty, kartele, związki, zrzeszenia, organizacje spółdzielcze itp.).
§  56.
Za gospodarstwa wiejskie uważa się gospodarstwa rolne, leśne, ogrodowe, łąkowe, pastwiskowe, nasienne, hodowlane, pszczelarskie, łowieckie, rybne oraz rybołówstwa i rolne tereny niezagospodarowane.

Do art. 21.

§  57.
Władzą właściwą do ustanowienia delegata jest minister, do którego według ustawy o powszechnym obowiązku świadczeń rzeczowych należy przysposobienie do świadczeń rzeczowych danego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego.
§  58.
(1)
Minister wyznacza delegata zasadniczo spośród podległych mu pracowników; może jednak wyznaczyć na delegata również inną osobę.
(2)
Minister ustanawia delegata w drodze pisemnej.
(3)
Pismo ustanawiające delegata powinno zawierać:
1)
powołanie podstawy prawnej do ustanowienia delegata,
2)
imię, nazwisko i miejsce zamieszkania delegata,
3)
określenie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego albo obszaru (województwa, powiatu) bądź też gałęzi wytwórczości objętych delegacją,
4)
oznaczenie czasu, na jaki delegat jest ustanowiony,
5)
dokładne określenie zakresu działania delegata.
(4)
Pismo ustanawiające delegata jest zarazem jego imienną legitymacją, upoważniającą do wykonywania obowiązków delegata.
§  59.
Do obowiązków delegata należy, w zależności od zakresu jego działania (§ 58 ust. (3) pkt 5)) zbieranie danych o przedmiotach świadczeń rzeczowych, przegląd przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego bądź też kontrolowanie stanu przysposobienia do świadczeń rzeczowych.
§  60.
Delegaci składają ministrowi, przez którego zostali ustanowieni sprawozdania oraz stawiają wnioski mające na celu usprawnienie wykonywania przez posiadaczy przedsiębiorstw lub gospodarstw wiejskich obowiązków, wynikających z ustawy o powszechnym obowiązku świadczeń rzeczowych.
§  61.
Delegat obowiązany jest do zachowania w tajemnicy wiadomości powziętych przy wykonywaniu swych czynności, a dotyczących przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego oraz przedmiotów świadczeń rzeczowych.
§  62.
(1)
Delegatowi służy prawo do zwrotu ze Skarbu Państwa kosztów podróży i diet w wysokości określonej przez ministra, który go ustanowił. Poza zwrotem kosztów podróży i diet delegat nie otrzymuje innych świadczeń.
(2)
Delegat będący funkcjonariuszem państwowym lub żołnierzem otrzymuje zwrot kosztów podróży i diety według obowiązujących przepisów o należnościach w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym.
§  63.
Szczegółowe przepisy o sposobie wykonywania zadań delegatów określają instrukcje i wytyczne ministrów, przez których delegaci zostali ustanowieni.

Do art. 22.

§  64.
(1)
Delegaci powinni okazywać posiadaczom przedsiębiorstw i gospodarstw wiejskich albo pełnomocnikom imienne legitymacje (§ 58 ust. (4)) i dowody osobiste przed przystąpieniem do swych czynności.
(2)
Imienna legitymacja jest dowodem otrzymania przez delegata polecenia władzy co do wykonania obowiązków objętych legitymacją.
§  65.
(1)
Delegaci mają prawo wstępu w każdym czasie do wszystkich pomieszczeń i urządzeń przedsiębiorstw lub gospodarstw wiejskich objętych delegacją.
(2)
Delegaci mogą wykonywać swe czynności w czasie nieobecności posiadacza przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego albo też pełnomocnika. W przypadku uznania obecności posiadacza przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego albo pełnomocnika za konieczną - mogą żądać obecności tych osób.

Do art. 23 i 24.

§  66.
Na żądanie delegata posiadacz przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego albo pełnomocnik powinien okazywać dowody potwierdzające treść udzielanych informacyj.

Do art. 25.

§  67.
Władzą właściwą do zarządzenia rejestracji są ministrowie oznaczeni w art. 19 pkt 1).
§  68.
(1)
Zarządzenie rejestracji przedmiotów świadczeń rzeczowych podaje się do wiadomości w drodze publicznych obwieszczeń lub wezwań (ankiet) skierowanych do poszczególnych posiadaczy obowiązanych do świadczeń.
(2)
W obwieszczeniu lub wezwaniu należy wskazać jakie przedmioty świadczeń rzeczowych i w jakiej ilości podlegają rejestracji, władzę, w której należy dokonywać zgłoszenia - termin, do którego zgłoszenia powinny być dokonane, oraz sankcję karną w przypadku niedopełnienia obowiązku.
§  69.
Minister właściwy do zarządzenia rejestracji może w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i innymi właściwymi ministrami, rozciągnąć obowiązek współdziałania w rejestracji przedmiotów świadczeń rzeczowych, na organa władz rządowych i samorządowych oraz związki samorządu gospodarczego, a także przymusowe i dobrowolne związki i organizacje gospodarcze, gromadzące i opracowujące dane statystyczne.
§  70.
(1)
Władza właściwa do przyjmowania zgłoszeń może wzywać posiadaczy przedmiotów, objętych rejestracją do złożenia zgłoszeń osobiście w urzędzie lub pisemnie.
(2)
W szczególności władza ta może zarządzić, że zgłoszenie przedmiotów ma nastąpić pisemnie wedle przepisanego wzoru na formularzach (blankietach) dostarczonych bezpłatnie osobom obowiązanym do dokonania zgłoszenia.
§  71.
Władza właściwa do przyjmowania zgłoszeń może zarządzić uzupełnienie zgłoszenia złożonego przez posiadacza.
§  72.
(1)
Władza właściwa do przyjmowania zgłoszeń może dokonać oględzin przedmiotów objętych rejestracją w miejscu, gdzie one się znajdują.
(2)
Przed dokonaniem oględzin przedsiębiorstw, znajdujących się w obrębie stacyj kolejowych, lotnisk, portów państwowych lub zabudowań wojskowych należy zawiadomić o tym właściwą władzę kolejową, portową lub wojskową.
(3)
Oględziny przeprowadza się w obecności posiadacza lub osoby go zastępującej albo pełnomocnika (jego zastępcy), a w razie nieobecności tych osób - w obecności przybranego świadka.
§  73.
(1)
W razie niezłożenia zgłoszenia o przedmiotach świadczeń rzeczowych w przepisanym terminie, władza właściwa do przyjmowania zgłoszeń ustala z urzędu dane dotyczące przedmiotów świadczeń rzeczowych, które należało zgłosić, a ponadto zawiadamia właściwą powiatową władzę administracji ogólnej o wykroczeniu.
(2)
Ustalenia z urzędu przeprowadzi władza również w przypadkach zachodzących wątpliwości co do prawdziwości złożonego zgłoszenia.