Rozdział 5 - Wynagrodzenia za świadczenia. Do art. 68 . - Wykonanie ustawy o powszechnym obowiązku świadczeń rzeczowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.81.529

Akt utracił moc

Wersja od: 30 sierpnia 1939 r.

Rozdział  V.

Wynagrodzenia za świadczenia.

Do art. 68.

§  169.

(1) Z chwilą powstania warunków wymienionych w art. 46 ust. (1) obowiązani są wojewodowie, a w m. st. Warszawie Komisarz Rządu na m. st. Warszawę zorganizować natychmiast wojewódzkie (stołeczną) komisje cennikowe oraz powiatowe komisje świadczeń rzeczowych.

(2) Z chwilą powstania warunków wymienionych w art. 46 ust. (2) wojewodowie, a w m. st. Warszawie Komisarz Rządu na m. st. Warszawę organizują wojewódzkie (stołeczną) komisje cennikowe i powiatowe komisje świadczeń rzeczowych na podstawie zarządzenia wydanego przez Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych. Zarządzenie może dotyczyć zorganizowania wojewódzkich komisyj cennikowych tylko w niektórych województwach, a powiatowych komisyj świadczeń rzeczowych tylko w niektórych powiatach.

(3) Główną komisję cennikową organizuje w warunkach przewidzianych w art. 46 Minister Skarbu.

§  170.

(1) Przewodniczącym wojewódzkiej (stołecznej) komisji cennikowej jest wojewoda (Komisarz Rządu na m. st. Warszawę) albo delegat wyznaczony przez wojewodę (Komisarza Rządu na m. st. Warszawę). Stałym zastępcą przewodniczącego komisji jest przedstawiciel władzy skarbowej wchodzący w skład komisji.

(2) W skład wojewódzkiej (stołecznej) komisji cennikowej wchodzą:

1) przedstawiciel wojska delegowany przez dowódcę O. K., a jeżeli komisja ma działać na terenie podległym dowódcy floty - przez dowódcę floty;

2) przedstawiciel władzy skarbowej delegowany przez dyrektora izby skarbowej (naczelnika wydziału skarbowego, urzędu wojewódzkiego śląskiego);

3) wyznaczeni przez wojewodę (Komisarza Rządu na m. st. Warszawę) urzędnicy urzędu wojewódzkiego z działu przemysłowego, aprowizacyjnego, rolnictwa oraz sanitarnego po jednym z każdego działu, a jeśli chodzi o świadczenia z zakresu górnictwa - przedstawiciel właściwej władzy górniczej;

4) przedstawiciel administracji lasów państwowych, wyznaczony przez dyrekcję lasów państwowych właściwą ze względu na siedzibę komisji;

5) jeden przedstawiciel handlu, przemysłu i górnictwa, jeden przedstawiciel rzemiosła oraz jeden przedstawiciel rolnictwa, delegowani przez właściwe miejscowe izby samorządu gospodarczego;

6) jeden przedstawiciel Sejmiku wojewódzkiego lub rady wojewódzkiej (Rady Miejskiej m. st. Warszawy).

§  171.

(1) Przewodniczącym głównej komisji cennikowej jest Minister Skarbu lub wyznaczony przez niego delegat.

(2) W skład głównej komisji cennikowej wchodzą:

1) po jednym przedstawicielu Ministrów: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Skarbu, Przemysłu i Handlu, Komunikacji i Opieki Społecznej oraz dwaj przedstawiciele Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych;

2) jeden przedstawiciel związku izb przemysłowo-handlowych R. P.;

3) jeden przedstawiciel związku izb i organizacyj rolniczych R. P.;

4) jeden przedstawiciel związku izb rzemieślniczych R. P.;

5) po jednym przedstawicielu Związku Miast Polskich, Związku Powiatów R. P. i Związku Gmin Wiejskich R. P.

§  172.

(1) Komisje cennikowe ustalają ceny przedmiotów świadczeń rzeczowych biorąc za podstawę rzeczywiste i gospodarczo usprawiedliwione koszty produkcji w danej gałęzi wytwórczości.

(2) Ustalone według zasad przewidzianych w ust. (1) ceny przedmiotów świadczeń rzeczowych, będących zagranicznymi nieoclonymi towarami, podlegają zmniejszeniu o kwotę ciążących na tych towarach należności celnych i innych wymierzanych przy odprawie celnej jednocześnie z należnościami celnymi.

§  173.

(1) Wojewódzka komisja cennikowa urzęduje w siedzibie urzędu wojewódzkiego, a stołeczna komisja cennikowa - w m. st. Warszawie.

(2) Właściwość wojewódzkiej komisji cennikowej obejmuje cały obszar województwa, a stołecznej komisji cennikowej - obszar m. st. Warszawy. W przypadku utworzenia kilku kompletów, właściwość terytorialną każdego z nich określa zarządzenie o powołaniu komisji do życia.

(3) Główną komisję cennikową organizuje się w składzie jednego lub więcej kompletów. Właściwość jej obejmuje cały obszar Państwa.

§  174.

(1) Decyzje komisyj cennikowych zapadają w formie uchwał zwykłą większością głosów przy udziale co najmniej 6 członków i przewodniczącego, przy czym obecność przedstawiciela władzy skarbowej jest obowiązująca.

(2) Członek wojewódzkiej komisji cennikowej będący przedstawicielem władzy skarbowej może w terminie 24 godzin od dnia zapadnięcia uchwały zgłosić pisemny sprzeciw przeciw uchwale komisji. Sprzeciw powoduje wstrzymanie ogłoszenia uchwały.

(3) Sprzeciw rozstrzyga główna komisja cennikowa, która najdalej do dni 10 po zgłoszeniu sprzeciwu ma zakomunikować wojewódzkiej (stołecznej) komisji cennikowej swoją decyzję w sprawie sprzeciwu. W razie nieotrzymania w tym terminie przez wojewódzką (stołeczną) komisję cennikową decyzji głównej komisji cennikowej, wojewódzka (stołeczna) komisja cennikowa ogłasza własną uchwałę.

§  175.

(1) Główna komisja cennikowa może zastrzec sobie ustalanie i ogłaszanie cen na pewne kategorie przedmiotów.

(2) Główna komisja cennikowa może z urzędu badać i zmieniać ustalone przez wojewódzkie (stołeczną) komisje cennikowe ceny przedmiotów świadczeń. W tym celu wojewódzkie (stołeczna) komisje cennikowe obowiązane są przesyłać do głównej komisji cennikowej cenniki ogłoszone przez siebie w ciągu 3 dni po ogłoszeniu.

§ 176. Ustalone przez komisje cennikowe ceny obowiązują na obszarze właściwości danej komisji z chwilą ogłoszenia cennika, jeżeli uchwała komisji nie stanowi inaczej.

Do art. 69.

§  177.

(1) Do towarów zagranicznych nieoclonych oraz do towarów, na których ciążą należności akcyzowo-monopolowe nie stosuje się cen przedmiotów świadczeń rzeczowych ogłoszonych w cennikach.

(2) Wartość towarów wymienionych w ust. (1) określa powiatowa komisja świadczeń rzeczowych.

Do art. 70.

§  178.

(1) Przewodniczącym powiatowej komisji świadczeń rzeczowych jest kierownik powiatowej władzy administracji ogólnej (jego zastępca), albo też wyznaczona przez niego osoba. Stałym zastępcą przewodniczącego jest przedstawiciel władzy skarbowej wchodzący w skład komisji.

(2) W skład powiatowej komisji świadczeń rzeczowych wchodzą:

1) przedstawiciel władzy wojskowej delegowany przez komendanta garnizonu właściwego ze względu na siedzibę powiatowej władzy administracji ogólnej;

2) przedstawiciel władzy skarbowej, delegowany przez dyrektora izby skarbowej (naczelnika wydziału skarbowego urzędu wojewódzkiego śląskiego);

3) dwaj członkowie wybrani przez wydział powiatowy;

4) trzej członkowie delegowani przez właściwą Izbę Rolniczą, Przemysłowo-Handlową i Rzemieślniczą z każdej po jednym.

(3) W skład komisji właściwej dla powiatu morskiego i m. Gdyni wchodzi ponadto delegat urzędu morskiego i morskiego urzędu rybackiego.

§  179.

(1) Powiatowe komisji świadczeń rzeczowych organizuje się w składzie jednego lub więcej kompletów; urzędują one w miejscowości wyznaczonej przez swego przewodniczącego.

(2) Właściwość powiatowej komisji świadczeń rzeczowych obejmuje obszar całego powiatu, a w przypadku utworzenia kilku kompletów, właściwość terytorialną każdego z nich określa zarządzenie o powołaniu komisji do życia.

§  180.

(1) Posiedzenia powiatowej komisji świadczeń rzeczowych zwołuje przewodniczący. Na posiedzenia może przewodniczący wzywać również osoby, których świadczenia mają być oceniane.

(2) Nieobecność na posiedzeniu komisji osób świadczących lub członków przedstawicieli samorządu nie wstrzymuje postępowania komisji.

(3) Komisja obraduje tylko nad sprawami, które jej przekaże przewodniczący. Decyzje zapadają większością głosów. W razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.

(4) Orzeczenia komisji powinny być umotywowane i podpisane przez przewodniczącego i prowadzącego protokół.

(5) Orzeczenie powiatowej komisji świadczeń rzeczowych jest ostateczne w administracyjnym toku instancji.

(6) Z posiedzeń komisyj należy spisywać protokół; prowadzi go członek komisji wyznaczony przez przewodniczącego. W protokole należy zamieszczać również oświadczenia składane przez osoby świadczące obecne na posiedzeniu.

Do art. 72.

§  181.

(1) Przewodniczącym specjalnej komisji świadczeń rzeczowych jest minister, który zarządził utworzenie komisji, lub wyznaczony przez niego delegat.

(2) W skład specjalnej komisji świadczeń rzeczowych wchodzą delegaci Ministerstw: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Opieki Społecznej po jednym z każdego Ministerstwa, a ponadto:

1) jeden delegat właściwej izby przemysłowo-handlowej i jeden delegat wyznaczony przez Ministra Przemysłu i Handlu lub o ile chodzi o przemysł drzewny przerabiający surowce oraz o przemysł wymieniony w § 78 pkt 1) - przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych, ze składu organizacji powołanej do życia na podstawie art. 55 ust. (2), jeśli przedmiotem obrad komisji specjalnej będzie wynagrodzenie z tytułu wzięcia przedsiębiorstwa przemysłowego lub górniczego w przymusowy zarząd lub przymusową dzierżawę lub których zdolności wytwórczej użyto według art. 53 ust. (1);

2) jeden delegat Ministerstwa Komunikacji i jeden delegat właściwych przedsiębiorstw i stowarzyszeń handlowych, jeśli przedmiotem obrad komisji specjalnej będzie wynagrodzenie za pobrane świadczenia przedsiębiorstw przewozowych lub wynagrodzenie związane z użyciem zdolności wytwórczej tych przedsiębiorstw według art. 53 ust. (1);

3) jeden delegat Ministerstwa Poczt i Telegrafów i jeden delegat związku przedsiębiorstw wytwarzających sprzęt teletechniczny, radiotechniczny lub handlujący takim sprzętem, jeśli przedmiotem orzeczenia komisji specjalnej będzie wynagrodzenie wziętych w przymusowy zarząd lub przymusową dzierżawę tych przedsiębiorstw lub wynagrodzenie związane z użyciem ich zdolności wytwórczej według art. 53 ust. (1);

4) jeden delegat Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych i jeden delegat właściwej izby rolniczej, jeśli przedmiotem orzeczenia komisji specjalnej będzie wynagrodzenie z tytułu wzięcia gospodarstw wiejskich w przymusowy zarząd lub przymusową dzierżawę albo wynagrodzenie związane z użyciem zdolności wytwórczej gospodarstwa wiejskiego według art. 54 ust. (1).

§ 182. Do postępowania specjalnej komisji świadczeń rzeczowych stosuje się odpowiednio przepis § 180.

Do art. 74.

§  183.

(1) Należność za pobrane świadczenia wypłaca w miarę posiadanych środków pieniężnych organ pobierający przedmiot świadczenia, jeżeli przedmiot ten jest objęty cennikiem i należność ma być wypłacona tylko w gotówce; w innych przypadkach należność wypłaca organ upoważniony do wypłaty.

(2) W czasie wojny i mobilizacji organem upoważnionym do wypłaty wynagrodzenia jest kasa urzędu skarbowego.

(3) W czasie określonym w art. 46 ust. (2) organem upoważnionym do wypłaty wynagrodzenia jest ta władza lub urząd, które oznaczy szczególne zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu i Ministrem zgłaszającym zapotrzebowanie. Te władze i urzędy będą podane do wiadomości interesowanym wraz z terminem zgłaszania się po wypłatę wynagrodzenia.

Do art. 75.

§  184.

(1) Jeżeli świadczenie nie jest objęte cennikiem przedmiotów świadczeń rzeczowych, organ pobierający wystawia dowód wykonania świadczenia bez podawania ceny, zaznaczając że określi ją właściwa tj. powiatowa lub specjalna komisja świadczeń rzeczowych.

(2) W przypadku gdy cena części świadczenia może być określona, dla pozostałej zaś brak cennika, organ pobierający podaje w dowodzie wykonania świadczenia cenę przedmiotów objętych cennikiem oraz zaznacza które pozycje podlegają ocenie przez właściwą komisję świadczeń rzeczowych.

(3) Tak samo postępuje się gdy w warunkach określonych w art. 74 ust. (2) organ pobierający nie może określić wartości i nie ma możności powołania odpowiednich znawców. W tym przypadku organ odbierający obowiązany jest w dowodzie wykonania świadczenia lub w dołączonym protokole dokładnie określić stan, stopień zużycia i wartość pobranego przedmiotu.

(4) W przypadkach wymienionych w ust. (1), (2) i (3) organ pobierający przedmiot świadczenia przesyła zlecenie wypłaty do kasy właściwego urzędu skarbowego, która kieruje je do powiatowej lub specjalnej komisji świadczeń rzeczowych. Uzupełnienie ceny i ogólnej należności przeprowadza kasa urzędu skarbowego na podstawie orzeczenia komisji. Te same dane wpisuje kasa urzędu skarbowego do dowodu wykonania świadczenia (odcinek a)) po przedstawieniu tego dowodu przez interesowaną osobę.

Do art. 76.

§  185.

(1) Wynagrodzenie za pobrane przedmioty świadczenia będzie wypłacane gotówką lub asygnatami, albo też częściowo gotówką i częściowo asygnatami.

(2) Warunki i sposób wypłaty wynagrodzenia określa odrębne rozporządzenie wykonawcze.

§  186.

(1) Jeżeli wypłata wynagrodzenia nie następuje bezpośrednio przez organ pobierający przedmiot świadczenia, wypłaty wynagrodzenia dokonuje organ upoważniony do wypłaty na podstawie przedstawionego dowodu wykonania świadczenia (odcinek a)), po jego porównaniu ze zleceniem wypłaty. Jeżeli świadczącemu doręczono również zlecenie wypłaty (§ 152 ust. 2)) należy celem otrzymania wynagrodzenia przedstawić również i ten dokument.

(2) Dowód wykonania świadczenia (odcinek a)) oraz ewentualne zlecenie wypłaty ma być przedstawione do zapłaty:

1) w czasie wojny i mobilizacji - w kasie urzędu skarbowego wskazanego w dowodzie wykonania świadczenia nie wcześniej jak w terminie określonym w tym dokumencie; interesowany może przedstawić dowód wykonania świadczenia (odcinek a)) również w kasie innego urzędu skarbowego, w tym jednak przypadku termin wypłaty wynagrodzenia zostanie określony przez urząd skarbowy;

2) w przypadkach innych niż określone w pkt 1) - organowi lub władzy, podanym do wiadomości interesowanym w terminie określonym w tym zawiadomieniu (§ 183 ust. (3)).

§  187.

(1) Jeżeli na pobranym przedmiocie świadczeń rzeczowych ciążą należności Skarbu Państwa lub osób trzecich (§ 151 ust. (2) pkt 7)), należność za te świadczenia należy złożyć do depozytu sądowego.

(2) Przepisu ust. (1) nie stosuje się, jeżeli świadczący zgadza się na potrącenie należności Skarbu Państwa lub przedstawi dokument, wyrażający zgodę wierzyciela na wypłatę należności.

§  188.

(1) W przypadku pobrania przedmiotów świadczeń rzeczowych (paczek) z magazynów pocztowych wynagrodzenie za nie wypłacane przez organ pobierający te przedmioty, organa pocztowe przekazują wraz z nakazem świadczenia i dowodem wykonania świadczenia (odcinek a)) nadawcy przedmiotu (paczki), po potrąceniu należności pocztowych oraz kosztów przesłania wynagrodzenia i dokumentów.

(2) Jeżeli wysokość wynagrodzenia nie zostanie ustalona lub wypłacona przy pobraniu przedmiotu świadczenia (paczki) organa pocztowe przesyłają nadawcy nakaz świadczenia i dowód wykonania świadczenia.

(3) Do ustalenia wysokości wynagrodzenia właściwe są komisje świadczeń rzeczowych dla miejsca zamieszkania nadawcy.

(4) Kasa urzędu skarbowego przy wypłacaniu wynagrodzenia osobie upoważnionej do rozporządzenia przedmiotem świadczenia (paczką) potrąca oznaczone w dowodzie wykonania świadczenia należności pocztowe i przekazuje urzędowi pocztowemu w którym pobrano przedmiot (paczkę).

(5) Termin oznaczony w art. 79 biegnie od dnia doręczenia nadawcy przez pocztę nakazu i dowodu wykonania świadczenia.

§  189.

(1) W razie pobrania przedmiotów świadczeń rzeczowych w przypadkach wymienionych w § 159 ust. (2) wynagrodzenie za nie, wypłacone przez organ pobierający, przekazują organa kolejowe lub przewoźnicy wraz z nakazem świadczenia i dowodem wykonania świadczenia (odcinek a)) osobie uprawnionej do rozporządzania przedmiotem świadczenia po potrąceniu ciążących na pobranym przedmiocie należności składowych, przewozowych za przebytą drogę i innych kosztów dodatkowych.

(2) Jeżeli wysokość wynagrodzenia nie zostanie ustalona lub wypłacona przy pobraniu przedmiotu świadczenia organa kolejowe lub przewoźnicy przesyłają osobie uprawnionej do rozporządzania przedmiotem nakaz świadczenia i dowód wykonania świadczenia.

(3) Do ustalenia wysokości wynagrodzenia właściwe są komisje świadczeń rzeczowych dla miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do rozporządzania przedmiotem.

(4) Kasa urzędu skarbowego przy wypłacaniu wynagrodzenia osobie uprawnionej do rozporządzania przedmiotem świadczenia potrąca należności składowe, przewozowe i inne dodatkowe ciążące na przedmiocie świadczenia i przekazuje je do właściwej kasy stacyjnej kolejowej lub właściwemu przewoźnikowi.

(5) Termin oznaczony w art. 79 biegnie od dnia doręczenia nakazu i dowodu wykonania świadczenia osobie upoważnionej do rozporządzania przedmiotem świadczenia.

§  190.

(1) W przypadku pobrania przedmiotów świadczeń rzeczowych przechowywanych w domu składowym wynagrodzenie za nie wypłacone przez organ pobierający te przedmioty zarząd domu składowego przesyła wraz z nakazem świadczenia i dowodem wykonania świadczenia (odcinek a)) osobie uprawnionej do rozporządzania przedmiotem świadczenia po potrąceniu ciążących na tym przedmiocie należności ustalonych według § 160 ust. (1).

(2) Jeżeli wysokość wynagrodzenia nie zostanie ustalona lub wypłacona przy pobraniu przedmiotu świadczenia zarząd domu składowego zawiadamia posiadacza rewersu (osobę uprawnioną do rozporządzania przedmiotem świadczenia) oraz posiadacza warrantu o nakazie świadczenia i o wystawieniu dowodu wykonania świadczenia.

(3) Do ustalania wysokości wynagrodzenia za świadczenia właściwe są komisje świadczeń rzeczowych dla miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do rozporządzania przedmiotem.

(4) Kasa urzędu skarbowego wypłaca wynagrodzenie z tytułu świadczenia zarządowi domu składowego, który jest obowiązany bezzwłocznie przekazać należności posiadaczowi rewersu i innym uprawnionym (§ 163 ust. (1)) bądź złożyć należności do banku domicylowego w depozycie na konto uprawnionych.

(5) Termin oznaczony w art. 79 biegnie od dnia doręczenia nakazu i dowodu wykonania świadczenia osobie upoważnionej do rozporządzania przedmiotem świadczenia.

§  191.

(1) Wynagrodzenie za pobrane przedmioty świadczeń rzeczowych może być wypłacone również osobie upoważnionej do podjęcia wynagrodzenia, jeżeli wynagrodzenie to ma podjąć inna osoba, niż wskazana w dowodzie wykonania świadczenia.

(2) Podpis osoby upoważniającej ma być zaświadczony przez notariusza, władzę państwową (powiatową władzę administracji ogólnej, powiatową komendę P. P., urząd skarbowy) bądź zarząd gminy, a jeżeli świadczący został powołany do służby wojskowej - również przez dowództwo jednostki wojskowej.

(3) Stwierdzenie autentyczności podpisu na upoważnieniach do podjęcia wynagrodzeń ma być opatrzone pieczęcią urzędową.

§  192.

(1) W razie zagubienia lub zniszczenia dowodu uprawniającego świadczącego do odbioru wynagrodzenia (dowód wykonania świadczenia (odcinek a), zlecenia wypłaty) - organ pobierający przedmiot świadczenia lub władza, która przechowuje akta dotyczące pobrania przedmiotów świadczenia wystawia na pisemną prośbę interesowanego odpis zagubionego lub zniszczonego dokumentu.

(2) Prośba o wydanie odpisu dokumentu powinna zawierać okoliczności faktyczne towarzyszące pobraniu przedmiotów świadczeń rzeczowych (czas, miejsce, nazwę organu pobierającego) oraz przytaczać dowody (nazwiska świadków, ich miejsce zamieszkania) potwierdzające pobranie przedmiotów świadczeń.

(3) W razie gdy z powodu działań wojennych lub też innych powodów organ pobierający przedmiot świadczenia lub władza przechowująca akta dotyczące pobrania przedmiotu świadczenia odpisu dokumentu wystawić nie może z powodu zagubienia lub zniszczenia zlecenia wypłaty (odcinek b)) i dowodu materiałowego (odcinek c)) - akta sprawy o wydanie odpisu należy skierować do dowódcy okręgu korpusu, który po przeprowadzeniu dochodzeń wystawia duplikat dokumentu.

§  193.

(1) Osoba, której wypłacono wynagrodzenie za świadczenia (gotówką, asygnatami) kwituje odbiór wynagrodzenia, a ponadto na dowodzie wykonania świadczenia (odcinek a)) stwierdza swym podpisem otrzymanie wynagrodzenia.

(2) Dowód wykonania świadczenia (odcinek a)) należy zwrócić osobie podejmującej wynagrodzenie.

Do art. 78.

§  194.

(1) Za świadczenia wykonane w drodze repartycji zarząd gminy podejmuje należność u organu upoważnionego do wypłaty i wypłaca świadczącym wynagrodzenie za pokwitowaniem. Wypłata należności świadczącym odbywa się na podstawie imiennych list, w których zainteresowani kwitują odbiór przypadającego im wynagrodzenia.

(2) Jeżeli wypłata wynagrodzenia następuje w asygnatach powinny być one wystawiane osobno dla każdego świadczącego na podstawie listy repartycyjnej.