Rozdział 4 - Pobranie przedmiotów świadczeń rzeczowych. Do art. 60 . - Wykonanie ustawy o powszechnym obowiązku świadczeń rzeczowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.81.529

Akt utracił moc
Wersja od: 30 sierpnia 1939 r.

Rozdział  IV.

Pobranie przedmiotów świadczeń rzeczowych.

Do art. 60.
§  144.
(1)
Władze administracyjne, do których skierowano celem wykonania zapotrzebowania na przedmioty świadczeń rzeczowych (§ 143), wydają zarządzenia dotyczące pobrania przedmiotów świadczeń rzeczowych oraz nakazy świadczeń.
(2)
W przedsiębiorstwach, na które nałożono obowiązek świadczeń rzeczowych z mocy zarządzenia, nakazu lub umowy - zarządzenie pobrania przedmiotów świadczeń rzeczowych, które są niezbędne do wykonania obowiązku świadczeń rzeczowych (surowce, półfabrykaty, maszyny, narzędzia, urządzenia komunikacyjne) ciążącego już na tych przedsiębiorstwach, może nastąpić dopiero po uzyskaniu zezwolenia władzy, która zarządzenie lub nakaz wydała albo umowę zawarła.
§  145.
(1)
Do władz wymienionych w § 144 należy również doręczanie nakazów świadczeń.
(2)
Nakazy mogą być doręczane również za pośrednictwem organów odbierających przedmiot świadczenia.
§  146.
(1)
Organem wykonawczym powiatowej władzy administracji ogólnej w zakresie czynności związanych z gromadzeniem, przetwarzaniem i odstawą materiałów objętych planem aprowizacyjnym są komisje skupu.
(2)
Komisje skupu działają na podstawie szczególnych przepisów.
§  147.
(1)
Organem wykonawczym powiatowej władzy administracji ogólnej w zakresie czynności związanych z rejestracją, zajmowaniem na rzecz Państwa, gromadzeniem i odstawą przedmiotów świadczeń rzeczowych, nie zaliczonych do działu aprowizacji jest powiatowa komisja zbiórki.
(2)
Powiatowe komisje zbiórki działają na podstawie szczególnych przepisów.
§  148.
(1)
Nakaz świadczenia kieruje się zasadniczo do posiadacza przedmiotu świadczenia, a jeżeli w danym przedsiębiorstwie lub gospodarstwie wiejskim jest ustanowiony pełnomocnik - do pełnomocnika.
(2)
Jeżeli przedmiotem świadczeń rzeczowych jest obiekt pływający żeglugi morskiej lub śródlądowej albo też statek powietrzny (aparat lotniczy) nakaz świadczenia należy doręczyć w razie nieobecności osób wskazanych w ust. (1) kapitanowi, kierownikowi, szyprowi albo dowódcy obiektu pływającego lub też jeżeli chodzi o statki lotnicze (aparaty lotnicze) - pilotowi lub dowódcy statku powietrznego (aparatu lotniczego).
(3)
Jeżeli chodzi o przedmioty świadczeń rzeczowych:
1)
złożone lub przechowywane w domach składowych, w składach i magazynach celnych, w magazynach kolejowych, pocztowych oraz w magazynach lub składach innych przedsiębiorstw przewozowych;
2)
przewożone lub transportowane lądem, wodą lub powietrzem;

nakaz świadczenia należy kierować do zarządców (kierowników, dyrektorów itp.) tych magazynów, składów i przedsiębiorstw lub zarządów danych przedsiębiorstw transportowych.

§  149.
Nakaz świadczenia powinien zawierać:
1)
imię i nazwisko (firmę) i dokładny adres posiadacza przedmiotu świadczenia (siedzibę firmy);
2)
dokładne wyszczególnienie przedmiotu świadczenia (rodzaj, ilość, jakość) oraz opakowanie; przy świadczeniach nieruchomości należy w przybliżeniu określić powierzchnię nieruchomości, jej przeznaczenie oraz inne stawiane jej wymagania; w miarę możności należy podać ich oznaczenie hipoteczne, a w braku takiego oznaczenia podać w przybliżeniu opis granic;
3)
określenie, czy odstąpienie na rzecz Państwa danego przedmiotu dotyczy odstąpienia prawa własności przedmiotu czy też odstąpienia prawa użytkowania, używania lub innych praw;
4)
czas i miejsce oddania lub dostawienia przedmiotu świadczenia;
5)
wskazanie organu odbierającego;
6)
wskazanie na odpowiedzialność karną w razie niedopełnienia obowiązku świadczenia;
7)
datę wystawienia nakazu świadczenia, podpis i pieczęć władzy wydającej nakaz świadczenia.

Do art. 62.

§  150.
(1)
Pobranie przedmiotu świadczenia następuje zasadniczo przez bezpośrednie wzięcie danego przedmiotu od dotychczasowego posiadacza w posiadanie władzy.
(2)
Organ pobierający przedmiot świadczenia może przedmiot pobrany pozostawić na miejscu u dotychczasowego posiadacza bądź też u osoby trzeciej do dyspozycji władzy.
(3)
Osoba, u której przedmiot pozostawiono na przechowanie, obowiązana jest przechowywać go z należytą starannością.
§  151.
(1)
Dowód wykonania świadczenia składa się:
1)
z odcinka a) stanowiącego właściwy dowód wykonania świadczenia,
2)
z odcinka b) - stanowiącego zlecenie wypłaty i
3)
z odcinka c) - stanowiącego dowód materiałowy.
(2)
Wszystkie części dowodu wykonania świadczenia (odcinki) mają zawierać następujące dane:
1)
nazwę organu odbierającego przedmiot świadczenia;
2)
imię, nazwisko (firmę) i adres świadczącego (siedzibę firmy), a przy repartycji - nazwę gminy (gromady), z której świadczenie pobrano;
3)
dokładne określenie przedmiotu świadczenia; jeżeli przedmiotem świadczenia jest nieruchomość, należy sporządzić szczegółowy jej opis z uwzględnieniem stanu technicznego;
4)
określenie czy pobranie przedmiotu świadczenia dotyczy odstąpienia na rzecz Państwa prawa własności, czy też prawa użytkowania, używania lub innych praw;
5)
ostatnie miejsce użytkowania pobranych przedmiotów świadczenia;
6)
wysokość ustalonego wynagrodzenia za pobrany przedmiot świadczenia, jeżeli przedmiot świadczenia jest objęty cennikiem, lub jeżeli w ramach cennika wartość przedmiotu została ustalona (art. 74 ust. (2));
7)
wskazanie roszczeń Skarbu Państwa lub osób trzecich ciążących na danym przedmiocie świadczenia (np. należności celne, prawa zastawnicze osób trzecich itp.);
8)
nazwę kasy urzędu skarbowego, mającego dokonać wypłaty oraz termin, od którego ma nastąpić wypłata wynagrodzenia;
9)
stwierdzenie, czy za pobrany przedmiot świadczenia zapłacono gotówką przy jego pobraniu czy też wydano zlecenie wypłaty do kasy urzędu skarbowego;
10)
miejsce i datę wystawienia dowodu wykonania świadczenia, podpis i pieczęć organu odbierającego przedmiot świadczenia.
(3)
Jeżeli świadczącym jest inna osoba niż właściciel przedmiotu świadczenia, należy podać również imię, nazwisko i miejsce zamieszkania właściciela, albo osoby uprawnionej do rozporządzania przedmiotem świadczenia.
§  152.
(1)
Dowód wykonania świadczenia wystawia się w jednym egzemplarzu z tym, że właściwy dowód wykonania świadczenia (odcinek a)) doręcza się świadczącemu, zlecenie wypłaty (odcinek b)) przesyła się do kasy właściwego urzędu skarbowego, zaś dowód materiałowy (odcinek c)) pozostaje w aktach organu pobierającego przedmiot świadczenia.
(2)
Jeżeli wynagrodzenie za świadczenie nie przekracza sumy 100 zł organ pobierający przedmiot świadczenia może zlecenie wypłaty (odcinek b)) wydać bezpośrednio do rąk świadczącego, celem przedstawienia tego zlecenia w kasie urzędu skarbowego równocześnie z dowodem wykonania świadczenia (odcinek a)); w tym przypadku świadczący obowiązany jest potwierdzić odbiór zlecenia wypłaty.
(3)
Jeżeli należność wypłaca bezpośrednio organ pobierający przedmiot świadczenia, wówczas świadczący kwituje odbiór należności na zleceniu wypłaty (odcinek b)), a organ wypłacający zaznacza wypłatę na dowodzie wykonania świadczenia (odcinek a)) pozostającym u świadczącego. Zlecenie wypłaty służy organowi wypłacającemu jako dowód kasowy.
§  153.
Dowód wykonania świadczenia co do ruchomości (paczek) znajdujących się w magazynach pocztowych, a stanowiących własność klientów poczty powinien być wystawiony oddzielnie dla każdej paczki i powinien zawierać dane wymienione w § 151 ust. (2) a ponadto imię, nazwisko i adres nadawcy, nazwę urzędu pocztowego nadawczego, numer nadawczy, imię, nazwisko i adres adresata, podaną wartość, zawartość i wagę paczki.
§  154.
(1)
Dowód wykonania świadczenia (odcinek a)) doręcza się zasadniczo świadczącemu.
(2)
Jeżeli świadczący nie jest zarazem posiadaczem lub gdy jest nieobecny i nikogo do odebrania dowodu wykonania świadczenia (odcinek a)) nie upoważnił, albo też gdy osoba posiadacza budzi wątpliwości lub odmówi przyjęcia dowodu wykonania świadczenia (odcinek a)) - dowód ten należy wydać do rąk przełożonego gminy lub jego zastępcy za potwierdzeniem odbioru.
(3)
Przełożeni gmin (ich zastępcy), do rąk których wydano dowód wykonania świadczenia (odcinek a)), obowiązani są wezwać natychmiast do odbioru dowodu osobę, dla której jest on przeznaczony.
§  155.
Z chwilą doręczenia osobie wymienionej w § 154 dowodu wykonania świadczenia (odcinek a)) - przedmiot świadczenia przechodzi w posiadanie Państwa.

Do art. 64.

§  156.
(1)
Pobranie towarów (paczek) z magazynów pocztowych może być wykonane tylko w obecności przedstawiciela poczty, który przed pobraniem przedmiotów ustali należności pocztowe.
(2)
Ustalone należności pocztowe wpisuje organ odbierający przedmiot świadczenia do dowodu wykonania świadczenia.
§  157.
(1)
Pobranie towarów celnych (zagranicznych nieoclonych) może być dokonane tylko w obecności przedstawiciela właściwego urzędu celnego, który przed podjęciem towaru ustali ciążące na tych towarach należności celne i inne pobierane przy odprawie celnej jednocześnie z należnościami celnymi.
(2)
Ustalone należności celne i inne organ odbierający przedmiot świadczenia wpisuje do dowodu wykonania świadczenia.
(3)
Jeżeli w dowodzie wykonania świadczenia nie zostało stwierdzone, że chodzi o odstąpienie prawa własności przedmiotu świadczenia, to wydanie przedmiotu świadczenia będącego towarem celnym (zagranicznym nieoclonym) następuje w trybie odprawy celnej warunkowej bez pobierania zabezpieczenia celnego. W przypadkach pobrania towarów celnych do czasowego użytku właściwe władze lub ich organa, które towary te pobrały tytułem świadczenia rzeczowego dostarczają je po wykorzystaniu odnośnemu urzędowi celnemu celem wzięcia pod dozór celny oraz zawiadamiają o tym osoby, od których towary te zostały pobrane tytułem świadczenia rzeczowego.
§  158.
(1)
Ładunek znajdujący się na obiektach przewozowych podlegających świadczeniu, jeżeli nie jest również przedmiotem świadczenia, pozostaje w rozporządzeniu właściciela lub innej osoby uprawnionej.
(2)
Usunięcie ładunku powinno nastąpić w terminie oznaczonym przez władzę, która wydała nakaz świadczenia. Obowiązek usunięcia należy do osoby rozporządzającej ładunkiem.
(3)
W razie nieusunięcia ładunku w oznaczonym terminie zostanie on usunięty w trybie administracyjnym na koszt rozporządzającego ładunkiem; za mogące wyniknąć z tego powodu straty lub szkody Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności.
(4)
Przechowywanie i ochrona usuniętego ładunku odbywa się na koszt rozporządzającego ładunkiem.
(5)
W razie braku odpowiednich składów i magazynów w miejscowości gdzie nastąpiło wyładowanie, powiatowa władza administracji ogólnej udziela rozporządzającemu ładunkiem do przechowania i ochraniania tego - w miarę możności - pomocy przez czas nieprzekraczający dwóch tygodni od daty wyładowania.
§  159.
(1)
Przez określenie "magazyny kolejowe" (art. 64 ust. (1) pkt 1)) rozumie się również magazyny kolejowo-celne.
(2)
Pobranie ruchomości przechowywanych w magazynach kolejowych tudzież ruchomości przewożonych lądem, wodą lub powietrzem może być dokonane tylko w obecności osób wymienionych w § 148 ust. (3) lub ich przedstawicieli.
(3)
Przy pobraniu powyższych ruchomości z magazynów kolejowo-celnych powinien być również przedstawiciel władzy celnej celem wykonania obowiązków przewidzianych w § 157.
(4)
Przedsiębiorstwo przewozowe, od którego dane ruchomości mają być pobrane, powinno - w miarę możności - okazać wszelką pomoc przy ich pobieraniu.
§  160.
(1)
Pobranie towarów przechowywanych w domu składowym może być dokonane tylko w obecności notariusza, komornika lub maklera giełdowego przysięgłego oraz przedstawiciela domu składowego, który przed podjęciem towarów ustali ciążące na tych towarach należności: nieuiszczone od towaru daniny publiczne, należności domu składowego, wierzytelności posiadacza warrantu i inne.
(2)
Ustalone należności (ust. (1)) zostaną przez dom składowy wpisane w księdze jukstowej, a przez organ pobierający przedmiot świadczenia do dowodu wykonania świadczenia.

Do art. 65.

§  161.
(1)
Pobranie przedmiotów świadczeń rzeczowych w drodze repartycji może zarządzić właściwy minister, wojewódzka władza administracji ogólnej albo powiatowa władza administracji ogólnej.
(2)
Władza zarządzająca wykonanie świadczeń w drodze repartycji określa wyznaczone do świadczeń okręgi administracyjne oraz odpowiadające tym okręgom kontyngenty świadczeń.
(3)
Władze administracji ogólnej wydają zarządzenia dotyczące repartycji drewna, opierając się na szczegółowych planach pobrania drewna, ustalonych przez właściwe dyrekcje lasów państwowych.
(4)
W zarządzeniu repartycji określić należy również termin, w którym powinny być ustalone listy repartycyjne oraz termin pobrania świadczeń w drodze repartycji.
§  162.
(1)
Rozdział świadczeń nałożonych na gminy (gromady) między poszczególnych posiadaczy obowiązanych do świadczeń przeprowadza się na podstawie list repartycyjnych.
(2)
Listy repartycyjne są ustalane:
1)
w miastach o odrębnym prawie (statucie) oraz w miastach wydzielonych z powiatowych związków samorządowych - przez jedną lub więcej komisyj repartycyjnych składających się z prezydenta miasta lub jego przedstawiciela jako przewodniczącego oraz z 4 członków rady miejskiej;
2)
w miastach innych niż określone w pkt 1) oraz w gminach wiejskich - przez komisję repartycyjną złożoną z burmistrza lub wójta (ich zastępców), jako przewodniczącego oraz z 4 członków rady miejskiej albo gminnej po wysłuchaniu w miarę potrzeby opinii sołtysa.
(3)
Gminna komisja repartycyjna rozdziela wyznaczoną jej ilość świadczeń pomiędzy poszczególne gromady, ustalając dla każdej z gromad odrębną listę repartycyjną na podstawie wniosku gromadzkiej komisji repartycyjnej, składającej się z dwóch członków wybranych przez radę gromadzką oraz sołtysa jako przewodniczącego.
(4)
W przypadkach niecierpiących zwłoki ustalenie listy repartycyjnej przeprowadzają bez udziału osób wymienionych w ust. (2) prezydent miasta, burmistrz lub wójt, bądź też ich zastępcy przy udziale o ile możności dwóch mieszkańców gminy.
(5)
W przypadkach nieustalenia w terminie list repartycyjnych, listy te ustalają właściwe powiatowe władze administracji ogólnej.
(6)
Umieszczenie na liście repartycyjnej przedmiotów należących do przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego pracujących na rzecz obrony Państwa może nastąpić tylko za zezwoleniem władzy, która kieruje działalnością przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego.
§  163.
(1)
Lista repartycyjna zastępuje nakaz świadczenia. Należy ją ogłosić w gminie w sposób zwyczajowo przyjęty; ogłoszenie zastępuje doręczenia nakazu świadczenia.
(2)
Od ustaleń zawartych na liście repartycyjnej przysługuje interesowanemu odwołanie w administracyjnym toku instancji, które nie wstrzymuje wykonania świadczenia.
§  164.
(1)
Do świadczenia obowiązany jest każdy, kto jest umieszczony w liście repartycyjnej.
(2)
W razie nieobecności osób wymienionych w liście repartycyjnej organ przeprowadzający pobranie świadczenia w drodze repartycji pobiera je w obecności dwóch świadków, w razie potrzeby przy udziale rzeczoznawców, jeśli tylko istnieje możność ich powołania.
§  165.
(1)
Każdemu ze świadczących na podstawie listy repartycyjnej organy pobierające przedmiot świadczenia wydają zaświadczenie o pobraniu przedmiotu świadczenia.
(2)
W przypadku nieobecności świadczącego, zaświadczenie ma być złożone w zarządzie gminy z przeznaczeniem doręczenia go świadczącemu.
§  166.
(1)
Stosownie do wyników świadczeń pobranych w gminie na podstawie list repartycyjnych zarząd gminy otrzymuje dowód wykonania świadczenia (odcinek a)) przez gminę.
(2)
Dowody te wydaje właściwa powiatowa władza administracji ogólnej lub organ odbierający przedmioty świadczeń.
§  167.
Zamiast przeprowadzenia repartycji zarząd gminy może dostarczyć żądanych przedmiotów świadczeń w inny sposób, jeśli to nie pociągnie za sobą opóźnienia w ich dostarczeniu.
§  168.
Jeżeli pobranie świadczeń następuje w drodze repartycji lub jeżeli gmina dostarcza w inny sposób zapotrzebowanej ruchomości - powinien być obecny przy pobraniu świadczenia przedstawiciel zarządu gminy.