Wykonanie ustawy o pomocy sąsiedzkiej przy odbudowie wsi.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.23.157

Akt utracił moc

Wersja od: 19 kwietnia 1949 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ODBUDOWY

z dnia 13 kwietnia 1949 r.

w sprawie wykonania ustawy o pomocy sąsiedzkiej przy odbudowie wsi.

Na podstawie art. 3 ust. 2 i 4 oraz art. 17 ustawy z dnia 18 listopada 1948 r. o pomocy sąsiedzkiej przy odbudowie wsi (Dz. U. R. P. Nr 58, poz. 461) w porozumieniu z Ministrami: Obrony Narodowej, Administracji Publicznej, Skarbu, Rolnictwa i Reform Rolnych, Poczt i Telegrafów oraz Prezesem Centralnego Urzędu Planowania zarządza się, co następuje:

§ 1. Artykuły, powołane w rozporządzeniu niniejszym bez bliższego określenia, oznaczają artykuły ustawy z dnia 18 listopada 1948 r. o pomocy sąsiedzkiej przy odbudowie wsi (Dz. U. R. P. Nr 58, poz. 461).

Do art. 3 ust. 2.

§ 2. Zwalnia się od obowiązku świadczeń z tytułu pomocy sąsiedzkiej przy odbudowie wsi następujące kategorie posiadaczy gospodarstw rolnych:

1) burmistrzów, wiceburmistrzów, wójtów i sołtysów;

2) gminnych i powiatowych instruktorów budownictwa wiejskiego;

3) gminnych instruktorów rolnych i przodowników weterynaryjnych;

4) osoby zatrudnione przy przewozie poczty;

5) inwalidów wojennych i wojskowych z utratą zdolności zarobkowej, wynoszącą przynajmniej 45%, wdowy i sieroty oraz osoby pełniące czynną służbą wojskową, jeżeli te kategorie posiadaczy gospodarstw rolnych nie posiadają na tych gospodarstwach dorosłych domowników męskich (członków rodziny lub stałych sił najemnych);

6) osoby, które bez własnej winy znajdują się w szczególnie trudnych warunkach bytowania wskutek klęsk żywiołowych, nieszczęśliwych wypadków, przewlekłej choroby własnej lub członków rodzin itp. przyczyn.

§ 3. Ponadto zwalnia się posiadaczy ogierów uznanych i klaczy wpisanych do ksiąg stadnych koni w myśl art. 1 i 3 ustawy z dnia 13 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą koni (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 23, poz. 154) od obowiązku oddawania tych koni do użytku z tytułu pomocy sąsiedzkiej przy odbudowie wsi.

Do art. 3 ust. 4.

§ 4. Obowiązek świadczeń z tytułu pomocy sąsiedzkiej przy odbudowie wsi w zakresie i na cel określony w art. 2 ustawy rozciąga się na mieszkańców miast nie wydzielonych, posiadających konie, wozy lub samochody ciężarowe.

Do art. 17.

§  5.

1. Przy ustalaniu norm opłat za świadczenia bierze się pod uwagę czas zużyty na wykonanie świadczenia, ilość i jakość wykonanej pracy, odległość miejsca zamieszkania obowiązanego od miejsca pracy, warunki komunikacyjne, zużycie sprzętu oraz wysiłek fizyczny zużyty na wykonanie świadczenia.

2. Należność z tytułu dostarczenia samochodu ciężarowego, ciągnika lub traktoru obliczana będzie jako suma kosztów paliwa zużytego przy wykonaniu świadczenia, dniówki kierowcy i amortyzacji pojazdu.

§ 6. Świadczenia periodyczne bądź sporadyczne, na których wykonanie zużyto w poszczególnym przypadku mniej niż dzień, przelicza się na dniówki.

§ 7. Opłaty za świadczenia określone w gotówce mogą być zamienione na opłatę w zbożu według cen urzędowych.

§ 8. Przy zamianie świadczeń dniówkowych na akordowe stosuje się normy, przyjęte w danej miejscowości przy szarwarkach lub przy pomocy sąsiedzkiej w rolnictwie.

§ 9. Opłaty za wykonanie świadczenia po ustaleniu ich wysokości przez zarząd gminy uprawnieni do korzystania ze świadczeń będą wpłacali obowiązanym do świadczeń bezpośrednio w terminie miesięcznym od czasu wykonania przez nich świadczeń.

§ 10. W razie niemożności płacenia przez uprawnionego należności za wykonane świadczenia, prezydium gminnej rady narodowej może odroczyć termin płatności do sześciu miesięcy od dnia wykonania świadczenia.

§ 11. Zarząd gminy (wiejskiej, miejskiej) prowadzi wykaz wykonanych świadczeń przez obowiązanych i pobranych przez nich opłat oraz wydaje zaświadczenia stwierdzające, jakie świadczenia obowiązany wykonał.

§ 12. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.