Wykonanie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.46.256

Akt utracił moc

Wersja od: 2 kwietnia 1982 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 30 grudnia 1975 r.

w sprawie wykonania ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 228) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1  

1. Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku w dniu dokonania wymiaru podatku.

2. 2 Jeżeli przedmiotem spadku lub zapisu testamentowego jest spółdzielcze prawo do lokalu lub nabyty od Państwa budynek albo lokal w małym domu mieszkalnym bądź w domu wielomieszkaniowym, przyjmuje się jako wartość rynkową:

1) spółdzielczego prawa do lokalu - wartość inwentaryzacyjną wynikającą z ksiąg spółdzielni z daty dokonania wymiaru podatku, z uwzględnieniem odpisów na zużycie,

2) budynku lub lokalu w małym domu mieszkalnym albo w domu wielomieszkaniowym - kwotę równą cenie sprzedaży budynku lub lokalu przez Państwo, obowiązującej w dniu dokonania wymiaru podatku, z uwzględnieniem odpisów na zużycie budynku lub lokalu, bez odliczania przyznanych bonifikat i ulg w spłacie ustalonej ceny.

3. 3 Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie darowizny spółdzielczego prawa do lokalu, budynku lub lokalu w małym domu mieszkalnym albo w domu wielomieszkaniowym, nabytego przez darczyńcę od Państwa, jeżeli obdarowany należy do grupy osób określonych w art. 13 ust. 3 pkt 1-3 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 228).

§  2.

1. Wartość świadczeń powtarzających się przyjmuje się do podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn w wysokości rocznego świadczenia pomnożonej:

1) w razie ustanowienia świadczeń na czas ściśle określony, jednak nie krótszy niż 40 lat - przez 25,

2) w razie ustanowienia świadczeń na czas ściśle określony co do liczby lat lub ich części, jednak nie dłuższy niż 40 lat - przez tę liczbę lat lub ich części, najwyżej jednak przez 22,

3) w razie ustanowienia świadczeń na czas nieokreślony, jednak nie ograniczony do czasu życia jednej lub więcej osób - przez 5.

2. W razie ustanowienia świadczeń na czas nieokreślony, nie ograniczony jednak do czasu życia jednej lub więcej osób, jeżeli równocześnie oznaczono termin, do którego świadczenie trwać będzie niewątpliwie, wartość rocznego świadczenia mnoży się przez liczbę lat oznaczonego okresu trwania świadczeń lub ich części, a za dalszy okres wartość rocznego świadczenia mnoży się przez 5, łącznie jednak najwyżej przez 22.

§ 3. W razie ustanowienia świadczeń na czas życia jednej osoby za podstawę opodatkowania przyjmuje się wartość prawa obliczoną według wieku osoby, z której śmiercią gaśnie zobowiązanie.

Wartość ta wynosi przy wieku:

1)	do lat 15	- 22-krotną wartość świadczenia rocznego
2)	powyżej lat 15 do 25	- 21 " " " "
3)	powyżej lat 25 do 35	- 20 " " " "
4)	powyżej lat 35 do 45	- 18 " " " "
5)	powyżej lat 45 do 55	- 15 " " " "
6)	powyżej lat 55 do 65	- 11 " " " "
7)	powyżej lat 65 do 75	- 7,5 " " " "
8)	powyżej lat 75 do 80	- 5 " " " "
9)	powyżej lat 80	- 3 " " " "

§ 4. W razie uzależnienia terminu trwania świadczeń od czasu życia dwu lub więcej osób za podstawę opodatkowania przyjmuje się roczną wartość świadczenia pomnożoną przez jeden z mnożników określonych w § 3, a to odpowiednio do wieku osoby najstarszej lub najmłodszej stosownie do tego, czy świadczenia mają trwać do śmierci osoby, która umrze pierwsza, czy do śmierci osoby, która umrze ostatnia.

§ 5. Przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio do obliczenia wartości prawa wieczystego użytkowania, użytkowania, służebności i ren.

§ 6. Roczną wartość użytkowania ustala się w wysokości 4% wartości rzeczy oddanej w użytkowanie, chyba że wartość użytkowania wyższa lub niższa jest niewątpliwa.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1976 r.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1978 r. (Dz.U.78.28.123) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 grudnia 1978 r.

² § 1 ust. 2 nie stosuje się w zakresie uregulowanym w § 3 rozporządzenia z dnia 19 marca 1982 r. w sprawie złagodzenia obciążeń w podatku od spadków i darowizn (Dz.U.82.10.77), zgodnie z § 6 ust. 2 wymienionego rozporządzenia.

³ § 1 ust. 3 nie stosuje się w zakresie uregulowanym w § 3 rozporządzenia z dnia 19 marca 1982 r. w sprawie złagodzenia obciążeń w podatku od spadków i darowizn (Dz.U.82.10.77), zgodnie z § 6 ust. 2 wymienionego rozporządzenia.