Wykonanie ustawy o podatku od kapitałów i rent.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.33.199

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1930 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU W POROZUMIENIU MINISTREM B. DZIELNICY PRUSKIEJ

z dnia 8 marca 1921 r.

w przedmiocie wykonania ustawy o podatku od kapitałów i rent.

Na mocy art. 57 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o podatku od kapitałów i rent (Dz. U. Rz. P. № 76 z r. 1920 poz. 517), zarządza się co następuje:

§ 1. do art. 1 ustawy.

1) Każdy poszczególny wpis hipoteczny jest samoistnym przedmiotem podatkowym, jednakże jedna i ta sama wierzytelność, renta lub świadczenie, podlega tylko raz podatkowi, chociażby były zabezpieczone kilkoma wpisami hipotecznemi.

2) Przy ocenianiu obowiązku podatkowego nie należy zatem zliczać kapitałów zabezpieczonych na tej samej nieruchomości na rzecz różnych wierzycieli, ani też kapitałów zabezpieczonych na korzyść jednego i tego samego wierzyciela, czy to na różnych nieruchomościach, czy też na tej samej.

3) Wpisy hipoteczne, nie zawierające zabezpieczeń rzeczywistych długów, nie są przedmiotem podatku. Istotą wpisu ustala ostatecznie władza wymiarowa, przyczem dostarczenie dowodu, że przedmiotem danego wpisu nie jest rzeczywisty dług, lecz tylko n. p. zabezpieczenie przyszłej pretensji ewentualnego wynagrodzenia szkód, kaucja na zabezpieczenie dotrzymania pewnych nieistniejących jeszcze, lecz mogących powstać zobowiązań i t. p., jest obowiązkiem płatnika.

4) Kapitały, renty i inne perjodyczne świadczenia pieniężne, zabezpieczone tylko pośrednio na nieruchomościach, t. j. ciążące na zabezpieczonych hipotecznie wierzytelnościach lub innych prawach, nie podlegają podatkowi.

5) Od opodatkowania według działu II ustawy, wyłączone są zabezpieczone na nieruchomościach kapitały pieniężne, których wierzycielami lub dłużnikami są przedsiębiorstwa lub instytucje obowiązane do składania publicznych sprawozdań (art. 2 ustępy 3 i 4) z uwagi na to, że przychody z tych kapitałów podlegają opłacie podatku według działu III ustawy.

Przychody z pożyczek, wydawanych w papierach procentowych przez instytucje kredytu długoterminowego, podlegają podatkowi wedle art. 2, ustęp 1; z tego powodu wyłączone są od podatku wedle ustępu 4 tegoż artykułu.

6) Za przedsiębiorstwa lub instytucje obowiązane do składania sprawozdań publicznych, uważa się tylko takie, które temu obowiązkowi na obszarze Państwa Polskiego wedle dotyczących przepisów podlegają.

7) Za podlegające podatkowi, renty i świadczenia uważa się wszelkie, zabezpieczone bezpośrednio na nieruchomościach perjodyczne wypłaty w pieniądzach, które przysługują osobom uprawnionym do ich poboru jako takim, a nie z tytułu sprawowanego przez te osoby urzędu lub pełnionych przez nie funkcji publicznych; zatem np. fundacji mszalnych, zabezpieczonych na nieruchomościach, nie uważa się za renty podlegające opodatkowaniu.

§ 2. do art. 3, ustęp A/1 ustawy.

Za związki samorządne uważa się na przymusie prawnym oparte związki, którym przekazaną jest działalność prawno-publiczna.

Do takich związków należą wiec gminy wyznaniowe, izby adwokackie, notarjalne, handlowe i t, p.

§ 3. do art. 7 i 8 ustawy.

Dla ustalenia powstania (art. 7), rozmiaru (art. 8), i ustania (art. 18) obowiązku podatkowego, miarodajnym jest dzień wniesienia aktu do hipoteki.

Podstawą wymiaru podatku jest suma zabezpieczonego na nieruchomości kapitału, względnie skapitalizowana wartość renty lub innego perjodycznego świadczenia pieniężnego. Procentów, ewentualnych kosztów sądowych i t. p. należności ubocznych, zabezpieczonych na nieruchomości łącznie z główną pretensją, nie dolicza się do sumy, podlegającej podatkowi.

Jeżeli podlegająca podatkowi wierzytelność wyrażoną jest w obcej walucie, to ruble i korony przerachowuje się na marki polskie wedle ustanowionego urzędownie kursu przemiany, a mianowicie 100 rubli = 216 marek, a 100 koron = 70 marek, zaś marki niemieckie uważa się za równe markom polskim; inne obce waluty przelicza się według kursu giełdy warszawskiej w dniu 1 stycznia każdego roku podatkowego, względnie w razie powstania obowiązku podatkowego dopiero od ii półrocza, w dniu 1 lipca tego roku.

§ 4. do art. 9 i 10 ustawy.

Do złożenia zeznania do wymiaru podatku od kapitałów i rent w terminie wyznaczonym przez władzę skarbową pierwszej instancji w publicznem obwieszczeniu, obowiązani są właściciele nieruchomości, obciążonych wierzytelnościami i prawami podlegającemi opodatkowaniu.

W pierwszym roku obowiązywania ustawy, to jest w roku podatkowym 1921, wymienieni wyżej właściciele nieruchomości są obowiązani złożyć zeznanie oddzielne dla każdej obciążonej nieruchomości, z wyszczególnieniem wszystkich wierzytelności i praw, podlegających podatkowi. W latach następnych obowiązek złożenia zeznania istnieje tylko w wypadkach obciążenia nieruchomości nowym wpisem lub też zmian uzasadniających powstanie obowiązku podatkowego lub rozciągających istniejący już obowiązek.

Zeznania mogą być składane bezpośrednio właściwej władzy skarbowej pierwszej instancji, lub też przesyłane pocztą pod adresem tej władzy. W tym ostatnim wypadku, za dzień złożenia zeznania uważa się dzień nadania na pocztę.

Blankiety zeznania wydaje bezpłatnie właściwa władza skarbowa pierwszej instancji.

Obowiązek złożenia zeznania dotyczy takie właścicieli wszystkich czynnych przedsiębiorstw górniczych, obowiązanych do wypłacania procentów brutto (art. 2 ustęp 5 ustawy).

Władza skarbowa pierwszej instancji ma na początku każdego roku podatkowego, za pomocą publicznego obwieszczenia wezwać właścicieli nieruchomości, oraz właścicieli czynnych przedsiębiorstw górniczych, obowiązanych do wypłacania procentów brutto (art. 3 ustęp 5) do złożenia zeznań w terminie 14-dniowym, licząc od dnia ogłoszenia obwieszczenia, pod zagrożeniem kar, przewidzianych w art. 42 i 44 ustawy za niezłożenie zeznania w wyznaczonym terminie, lub za świadome podanie w zeznaniu nieprawdziwych danych.

W obwieszczeniu na pierwszy rok obowiązywania ustawy t. j. na rok podatkowy 1921, należy w myśl części drugiej tego paragrafu:

1) wezwać do złożenia zeznania; wszystkich właścicieli nieruchomości obciążonych wierzytelnościami i prawami podlegającemi opodatkowaniu, oraz właścicieli czynnych przedsiębiorstw górniczych obowiązkowych do wypłacania procentów brutto;

2) zaznaczyć, że jeżeli w ciągu tego roku podatkowego nieruchomość obciążoną zostanie nowym wpisem, podlegającym opodatkowaniu, lub uruchomione zostanie przedsiębiorstwo górnicze obowiązana do wypłacania procentów brutto, albo też jeżeli zajdą zmiany, uzasadniające lub rozciągające obowiązek podatkowy, to co do tych wypadków ma być złożone odrębne zeznanie w terminie 14 dni, licząc od czasu zaszłej zmiany.

Obwieszczenia na następne lata podatkowe mają zawierać wezwanie do składania zeznań tylko w wypadkach zmian wymienionych wyżej pod 2) zaszłych w ciągu danego roku podatkowego, a to w terminie do dni 14, licząc od czasu zaszłej zmiany.

§ 5. do art. 12 ustawy.

Notarjusze są obowiązani w terminie 14 dni, licząc od dnia sporządzenia lub uwierzytelnienia aktu, zawiadomić właściwą władzą skarbową pierwszej instancji o każdem sporządzeniu lub uwierzytelnieniu aktu dotyczącego:

a) zabezpieczenia na nieruchomości kapitału ponad 2000 mk. lub renty i innego perjodycznego świadczenia pieniężnego;

b) zupełnego albo częściowego spłacenia wierzytelności lub zgaśnięcia praw, o których mowa wyżej pod a);

c) przelewu (cesji) na inną osobę zabezpieczonego na nieruchomości kapitału lub prawa;

d) podziału majątku nieruchomego na części oddzielne, o ile taki podział jest połączony z podziałem na części długu zabezpieczonego na tymże majątku (art. 15).

Zawiadomienia wyżej wymienione mają zawierać:

1) określenie nieruchomości obciążonej wpisem;

2) nazwisko, imię i miejsce zamieszkania jej właściciela;

3) dokładne oznaczenie kapitałów lub rent i innych świadczeń pieniężnych, obciążających nieruchomość, wraz z podaniem nazwisk i imion osób uprawnionych, oraz miejsc ich zamieszkania;

4) czas, w którym nastąpiło zabezpieczenie, termin jego trwania, czas -dokonania spłaty, przelewu lub podziału zabezpieczonego długu.

§ 6. do art. 12 (zdanie końcowe) ustawy.

O poszczególnych nowych wpisach hipotecznych Urzędy hipoteczne są obowiązane zawiadamiać właściwe władze skarbowe pierwszej instancji tylko w tym wypadku, jeżeli zawiadomienie o tem nie nastąpiło już ze strony notarjusza, który sporządzał względnie uwierzytelniał dotyczący akt, lub też jeżeli wpis nastąpił nie na zasadzie aktu sporządzonego lub uwierzytelnionego przez notarjusza. W tych wypadkach Urzędy hipoteczne są obowiązane podać władzy skarbowej takie sarnę dane, jakie według poprzedniego paragrafu mają podać notarjusze, a nadto datę wniesienia aktu do Urzędu hipotecznego.

§ 7. do art. 21 ustawy.

Władzami skarbowemi pierwszej instancji powołanemi do wymiaru i poboru podatku od kapitałów i rent, są na obszarze b. zaboru rosyjskiego Urzędy skarbowa podatków i opłat skarbowych, w b. dzielnicy pruskiej, aż do ich utworzenia, Przewodniczący Komisji szacunkowych, na obszarze zaś b. zaboru austrjackiego Inspektoraty skarbowe, a dla miast Lwowa i Krakowa Administracje podatków.

Jeżeli podlegający podatkowi dług hipoteczny jest zabezpieczony łącznie na kilku nieruchomościach, znajdujących się w różnych okręgach wymiarowych, to wymiar podatku uskutecznia ta z władz skarbowych pierwszej instancji terytorjalnie kompetentnych, w której okręgu właściciel obciążonej długiem nieruchomości ma swoje miejsce zamieszkania lub pobytu, w razie zaś braku miejsc" omieszkania lub pobytu w powyższych okręgach ta władzą skarbowa, w której okręgu znajduje się obciążony majątek o największej wartości szacunkowej, przyjętej do wymiaru podatku majątkowego.

W wypadkach wątpliwych rozstrzyga Izba skarbowa, względnie o ile wchodzą w rachubę okręgi należące do dwu lub więcej Izb skarbowych, Ministerstwo Skarbu.

Jeżeli przy łącznych hipotekach, jedna z kart ciężarów jest oznaczona jako karta główna, a inne jako poboczne, to wymiar podatku uskutecznia zawsze ta władza skarbowa, w której okręgu leży nieruchomość z kartą główną, bez względu na miejsce zamieszkania właściciela nieruchomości.

§ 8. do art. 22 do 24 ustawy.

Na podstawie złożonych przez płatników zeznań, oraz sporządzonych odrębnie dla każdej nieruchomości wykazów z ksiąg hipotecznych, władza, skarbowa pierwszej instancji wpisuje w odnośnych rubrykach tych wykazów podlegającą podatkowi sumę każdego poszczególnego kapitału względnie skapitalizowanej wartości renty lub innego świadczenia pieniężnego, obliczonej w sposób wskazany w artykule 8 ustawy i wyprowadza łączną sumę tych kwot, a na drugiej stronie wykazu uskutecznia wymiar podatku i ewentualnie grzywny lub kary pieniężnej.

Na podstawie wypełnionych w powyższy sposób wykazów władza skarbowa pierwszej instancji sporządza rejestr bierczy podatku wedle przepisanego wzoru i przesyła go właściwej Kasie (Urzędowi podatkowemu).

Każda poszczególna nieruchomość stanowi odrębną pozycję wymiarową w rejestrze bierczym, do którego wpisuje się przypadający podatek tylko w ogólnej kwocie od wszystkich sum zabezpieczonych na danej nieruchomości.

Pozycje rejestru bierczego uwidaczniają się w odnośnej rubryce wykazu wymienionego w pierwszej części tego paragrafu.

Na podstawie wspomnianych w pierwszej części tego paragrafu wykazów wierzytelności, i uwidocznionych na tychże danych wymiarowych, władza skarbowa pierwszej instancji ma o wymiarze podatku zawiadomić za pomocą nakazu płatniczego każdego właściciela obciążonej nieruchomości, a w wypadkach przewidzianych w art. 24 ustawy także i wierzycieli przez doręczenie tym ostatnim odpisu nakazu płatniczego.

Doręczanie nakazów płatniczych ma się uskuteczniać w sposób przepisany artykułami 113, 114 i 115 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 82 poz. 550) o państwowym podatku dochodowym i majątkowym.

§ 9. do art. 7, 15 i 18 ustawy.

W wypadkach nowych wpisów hipotecznych na nieruchomościach, dla których nie założono jeszcze wykazów wierzytelności (§ 8 część pierwsza), należy założyć takie wykazy i uskuteczniać na nich wymiary podatku. Jeżeli zaś nowy wpis dotyczy nieruchomości, dla której taki wykaz już istnieje, to dodatkowy wymiar podatku należy uskutecznić na założonym już dla tej nieruchomości wykazie.

Częściowe lub całkowite umorzenie wymierzonego podatku wpisać należy w odpowiedniej przedziałce odwrotnej strony, wykazu wierzytelności.

O dodatkowych wymiarach i umorzeniach podatku władza skarbowa pierwszej instancji zawiadamia Kasę Skarbową (Urząd podatkowy) celem wpisania ich do rejestru bierczego w sposób wyżej podany.

§ 10. do art. 2 ustęp 3 ustawy

Do instytucji i przedsiębiorstw nie obowiązanych do publicznego składania rachunków, nie wlicza się na obszarze byłego zaboru rosyjskiego tych przedsiębiorstw, które w myśl art. 521 ros. ustawy o podatku przemysłowym w brzmieniu ustawy dnia 6 lipca 1920 r. (Dz. O. R. P. № 66 poz. 437) podlegają opłacie podatku przemysłowego na zasadach ustanowionych dla przedsiębiorstw obowiązanych do publicznego] składania rachunków.

§ 11. do art. 3 ustęp B. 1 ustawy

Postanowienia osobnych ustaw, wydanych także przez państwa zaborcze, które przyznają uwolnienie przychodu z papierów wartościowych od dotychczasowego podatku od dochodu z kapitałów względnie rentowego, pozostają nadal w mocy dla podatku od kapitałów i rent.

§ 12. 1 Za instytucje drobnego kredytu uważa się spółdzielnie, które odpowiadają następującym warunkom:

a) za podstawowy przedmiot przedsiębiorstwa mają udzielanie członkom pożyczek i przyjmowanie wkładów pieniężnych,

b) w zakresie podstawowego przedmiotu przedsiębiorstwa działają wyłącznie wśród członków lub też, rozciągając działalność i na osoby, nie będące członkami, przelewają przypadające na te osoby nadpłaty i zwroty do funduszów, niepodlegających według ustawy o spółdzielniach lub statutu podziałowi między członków,

c) należą do związków rewizyjnych, wymienionych w art. 66, 68 i 70 ustawy z dnia 29 października 1920 r. o spółdzielniach (Dz. U. R. P. № 111, poz. 733),

d) czynności bankowe ograniczają do zakresu, przewidzianego w art. 91 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 marca 1928 r. o prawie bankowem (Dz. U. R. P. Nr. 34, poz. 321),

e) udzielają członkom pożyczek w granicach kredytu nie przekraczającego zł. 2.000 dla osób fizycznych i zł. 8.000 dla spółdzielni, związków samorządowych i innych zrzeszeń, posiadających osobowość prawną.

Za podstawowy przedmiot przedsiębiorstwa uważane będą te czynności spółdzielni, które w statucie umieszczone są na pierwszem miejscu i faktycznie wykazują największe obroty.

§ 13. do art. 28 do 35 ustawy

Instytucje i osoby obowiązane do opłacania podatku od kapitałów i rent według działu III ustawy, mają same obliczyć przypadający podatek od wymienionych w art. 2 przychodów, względnie od specjalnych rachunków bieżących i wpłacić go do kasy państwowej w terminach ustanowionych dla każdego rodzaju przychodów i dla specjalnych rachunków bieżących w artykułach 29 do 35 ustawy. Obowiązek ten istnieje bez względu na to, czy podlegające opodatkowaniu przychody zostały uprawnionym do ich poboru rzeczywiście wypłacone, czy też zapisane na ich dobro w jakiejkolwiek formie.

Wpłacone do kasy państwowej kwoty podatku, z wyjątkiem podatku, przypadającego od przychodów wyszczególnionych w art. 2 ustęp 4, mogą wymienione wyżej instytucje i osoby potrącić przy wypłacie tych przychodów uprawnionym do ich poboru, względnie przy rachunkach on callowych ściągnąć od dłużników, jednak bez policzenia ewentualnie zapłaconych kwot tytułem odsetek za zwłokę w myśl części drugiej art. 37 i 40 ustawy.

Podatek, przypadający od przychodów wymienionych w ustępie 4 art. 2,. który mają opłacić sami wierzyciele, nie podlega potrąceniu.

Przypadający od specjalnych rachunków bieżących (on callowych) podatek według stawki 0.540 % oblicza się w ten sposób, że debetowe saldo liczb procentowych mnoży się przez stały mnożnik 15, dzieląc rezultat przez 10.000.

Przykład: Jeżeli saldo liczb procentowych równa się 32486, to podatek wynosi

§ 14. do art. 35 ustawy

Wszystkie czynne przedsiębiorstwa górnicze, które w myśl ustępu 5 art. 2 ustawy są obowiązane do opłacania podatku od kapitałów i rent"

mają w pierwszym roku obowiązywania ustawy, t. j. w roku podatkowym 1921, złożyć w myśl art. 10 ustawy władzy skarbowej pierwszej instancji w terminie wyznaczonym przez tą władzę w publicznem obwieszczeniu, zeznania na przepisanym formularzu. Obowiązek złożenia zeznania w następnych latach podatkowych istnieje tylko w razie uruchomienia nowego przedsiębiorstwa górniczego, lub też zmian uzasadniających lub rozciągających Obowiązek podatkowy.

§ 15. do art. 37 i 38 ustawy.

Przy wpłacaniu podatku wszyscy (a więc i wymienieni w art. 31 ustawy) płatnicy mają przedstawić kasie państwowej w podwójnym egzemplarzu wykaz według przepisanego wzoru.

Kasa zatrzymuje jeden egzemplarz wykazu jako dowód wpływu (zamiast deklaracji kasowej przepisanej dla kas skarbowych na obszarze b. zaboru rosyjskiego), drugi zaś egzemplarz po poświadczeniu na nim, że kwit kasowy na wpłaconą sumę wydany został płatnikowi, zwraca temuż celem przedłożenia go w terminie, wskazanym w art. 38 ustawy, właściwej władzy skarbowej pierwszej instancji.

Do wykazu składanego władzy skarbowej mają płatnicy, z wyjątkiem wypadków wymienionych w art. 3! ustawy, dołączyć objaśnienie, które ma zawierać wszelkie szczegóły dotyczące obliczenia podatku.

Za władze skarbowe pierwszej instancji powołane do nadzoru nad prawidłowem obliczaniem i wpłacaniem podatku od kapitałów i rent według działu III ustawy i do ewentualnego dodatkowego wymiaru tego podatku uważa się: dla przedsiębiorstw obowiązanych do publicznego składania rachunków tą władzę skarbową, która powołaną jest do wymiaru podatku przemysłowego, względnie zarobkowego dla tych przedsiębiorstw, we wszystkich innych Wypadkach-władze skarbowe pierwszej instancji wymienione w § 7 niniejszego rozporządzenia.

§ 16. do art. 39 ustawy.

Dane zawarte w złożonych przez płatników wykazach i objaśnieniach, dotyczących obliczenia i wpłacenia przypadającego podatku, sprawdza właściwa władza skarbowa, przyczem szczególniejszą uwagę zwraca na to, czy obliczenie podatku odpowiada przepisom ustawy, czy podatek obliczono i wpłacono od wszystkich kategorji przychodów, podlegających opodatkowaniu, czy zastosowano właściwą stawkę podatkową i czy -wpłaconą sumę podatku należycie podług tej stawki obliczono, nadto czy wykazana ogólna suma, podlegających podatkowi przychodów, zgadza się z odnośnemi pozycjami wykazanemi w zamknięciu rachunków płatnika.

Jeżeli zachodzą wątpliwości co do prawidłowego obliczenia przypadającego podatku lub też podstaw od jego obliczenia, władza skarbowa może zażądać od płatnika dodatkowych wiadomości i wyjaśnień w razie potrzeby delegować urzędnika do sprawdzenia potrzebnych danych na miejscu z ksiąg lub innych dokumentów i aktów płatnika.

Władza skarbowa pierwszej instancji ma czuwać nad tem, aby wszystkie instytucje i osoby, obowiązane do opłacania podatku od kapitałów i rent według działu III ustawy w jej okręgu, przedkładały w ustawowych terminach przepisane wykazy (§ 13 niniejszego rozp.).

Dla skutecznego wykonywania nadzoru nad prawidłowem obliczeniem i wpłaceniem podatku do kas państwowych, władze skarbowe pierwszej instancji mają prowadzić według przepisanego wzoru rejestr wszystkich instytucji i osób obowiązanych w ich okręgu nadzorczym do opłacania podatku.

§ 17. do art. 40 ustawy.

W razie dodatkowego wymiaru podatku władza skarbowa pierwszej instancji ma zawiadomić płatnika o tem za pomocą nakazu płatniczego według przepisanego wzoru.

§ 18. do art. 46 ustawy.

Kwoty nałożonych grzywien i kar pieniężnych z artykułów 42, 43 i 44 ustawy oraz daty i liczby odnośnych orzeczeń, władza skarbowa pierwszej instancji wpisuje do rejestru bierczego (§ 8 rozp. wyk.) względnie do rejestru prowadzonego w myśl § 16 niniejszego rozporządzenia a o orzeczeniach, odnoszących się do podatku według działu II ustawy, wydanych po odesłaniu rejestru bierczego do Kasy skarbowej (Urzędu podatkowego), zawiadamia ją (go) równocześnie w celu wpisania do tego rejestru.

§ 19. do art. 50 ustawy.

Umorzenie grzywny nałożonej na podstawie art. 42 ustawy może nastąpić wskutek wniesionego w terminie prawnym odwołania płatnika przeciw dotyczącemu orzeczeniu (art. 47) przez władzę skarbową do rozstrzygnięcia tego odwołania powołaną.

§ 20. do art. 53 ustawy.

Prośby o częściowe lub całkowite uwolnienie od podatku, względnie o przyznania ulg, mają być wnoszone do władzy skarbowej powołanej do wymiaru podatku, która przedkłada je w drodze instancji Ministerstwu Skarbu do decyzji.

§ 21. Podatek od kapitałów i rent (wedle II i III działu ustawy) jako pobierany zasadniczo w drodze potrącenia, względnie uiszczany w ogóle bez wymiaru przez władzę skarbową, nie podlega dodatkom samorządowym.

§ 22. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 12:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 9 marca 1922 r. (Dz.U.22.26.216) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1922 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 9 marca 1922 r. (Dz.U.22.26.216) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 9 marca 1922 r. (Dz.U.22.26.216) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1925 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 września 1927 r. w sprawie zmiany przepisów, dotyczących ulg podatkowych dla instytucyj drobnego kredytu w dziedzinie niektórych danin publicznych (Dz.U.27.92.827) z dniem 25 października 1927 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 września 1927 r. w sprawie zmiany przepisów, dotyczących ulg podatkowych dla instytucyj drobnego kredytu w dziedzinie niektórych danin publicznych (Dz.U.27.92.827) z dniem 30 czerwca 1930 r.