Wykonanie ustawy o Państwowym Funduszu Drogowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.92.716

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1931 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW ROBÓT PUBLICZNYCH I SKARBU

z dnia 3 października 1931 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Przemysłu i Handlu, Sprawiedliwości, oraz Poczt i Telegrafów w sprawie wykonania ustawy o Państwowym Funduszu Drogowym.

Na podstawie artykułów: 14 ust. 2, 16 ust. 4, 18 ust. 3 oraz art. 23 ustawy z dnia 3 lutego 1931 r. o Państwowym Funduszu Drogowym (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 81) zarządza się co następuje:

Rozdział  I

Postanowienia ogólne.

§ 1. Artykuły powołane w niniejszem rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 3 lutego 1931 r. o Państwowym Funduszu Drogowym (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 81).

Paragrafy powołane w niniejszem rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają paragrafy niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Dochody Funduszu z opłat (art. 2 p. 1, 2 i 4) i z kar orzeczonych przez władze wymiarowe (art. 21) wpływać będą do Pocztowej Kasy Oszczędności na specjalne konta czekowe władz wymiarowych (art. 14) stanowiące pomocnicze konta właściwych urzędów wojewódzkich.

Dochody Funduszu z grzywien (art. 2 p. 3) orzeczonych przez władze administracyjne wpływać będą do Pocztowej Kasy Oszczędności na specjalne konta czekowe właściwych urzędów wojewódzkich.

Sumy wpływające na rzecz Państwowego Funduszu Drogowego przelewać będzie Pocztowa Kasa Oszczędności na konto Centralnej Księgowości Ministerstwa Skarbu w piętnastym dniu każdego miesiąca w ogólnych sumach sald na kontach poszczególnych urzędów wojewódzkich.

Niezależnie od miesięcznych przelewów przelewać będzie Pocztowa Kasa Oszczędności na konto Centralnej Księgowości Ministerstwa Skarbu z końcem okresu budżetowego wszystkie wpływy do końca roku budżetowego zarachowane przez Pocztową Kasę Oszczędności po ostatnim przelewie (po 15 marca).

Przelewane przez Pocztową Kasę Oszczędności wpływy Centralna Księgowość Ministerstwa Skarbu zarachowywać będzie na fundusz specjalny pod nazwą: "Państwowy Fundusz Drogowy".

Dochody z dotacyj (art. 2 p. 5), z pożyczek (art. 3) oraz grzywny orzeczone przez sądy w wypadku skierowania sprawy na drogę sądową wpływać będą do Pocztowej Kasy Oszczędności na konto Centralnej Księgowości Ministerstwa Skarbu na ten sam Fundusz specjalny: "Państwowy Fundusz Drogowy".

§ 3. Magistraty miast (zarządy gmin miejskich) i wydziały powiatowe (art. 14) przesyłać będą właściwym urzędom wojewódzkim w ciągu piętnastu dni po upływie kwartału wykazy zawierające dane co do wymierzonych opłat, uiszczeń i zaległości zestawione według rodzaju opłat. Na podstawie tych wykazów i otrzymywanych z Pocztowej Kasy Oszczędności dowodów wpłat (§ 47) prowadzić będą urzędy wojewódzkie ogólną kontrolę dochodów opłat według odnośnych pozycyj budżetu Funduszu.

§ 4. Sprawozdanie roczne (art. 4 ust, 4) Państwowego Funduszu Drogowego będzie obejmować:

1) pozostałość (saldo) Funduszu z ubiegłego roku;

2) wykaz dochodów (wpływów) Funduszu według pozycyj budżetu;

3) wykaz wydatków Funduszu według pozycyj budżetu;

4) pozostałość Funduszu na następny okres budżetowy;

5) porównanie rzeczywistych wyników z kwotami budżetowemi;

6) początkowe i końcowe zaległości czynne i bierne;

7) sprawozdanie z gospodarki za odnośny okres budżetowy zawierające w zarysie opis wykonanych robót.

Rozdział  II.

Wymiar i pobór opłat wpływających do państwowego Funduszu Drogowego.

I.

Opłaty od pojazdów mechanicznych (art. 6).

§ 5. Opłacie podlegają pojazdy mechaniczne zaopatrzone w dowód rejestracyjny i znaki rejestracyjne.

Opłacie nie podlegają pojazdy wymienione w art. 10.

Pojazdy instytucyj i zakładów użyteczności publicznej (art. 10 p. 4), do których zalicza się także pojazdy kas chorych, są wolne od opłaty, o ile ich niezbędność dla działalności tych instytucyj, względnie zakładów, zostanie stwierdzona przez właściwą powiatową władzę administracji ogólnej.

Pojazdy własne drogowego personelu technicznego są wolne od opłaty, o ile przełożona władza służbowa posiadacza pojazdu zaświadczy, że są one używane do objazdów służbowych.

§ 6. Obowiązek płacenia opłaty powstaje z chwila dopuszczenia pojazdu do ruchu, t. j. z chwila uzyskania dowodu rejestracyjnego i znaków rejestracyjnych, a ustaje po wycofaniu pojazdu; wycofanie pojazdu z ruchu następuje bądź to z dniem złożenia u powiatowej władzy administracji ogólnej dowodu rejestracyjnego i znaków rejestracyjnych, bądź też z dniem odebrania przez wojewódzką władze administracji ogólnej dowodu rejestracyjnego i znaków rejestracyjnych.

§ 7. Wymiar opłaty będzie oparty na danych zebranych przez wojewódzką władzę administracji ogólnej, zapisanych w specjalnych rejestrach.

W tym celu urzędy wojewódzkie obowiązane są przesyłać właściwym magistratom (zarządom gmin miejskich) i wydziałom powiatowym w ciągu dziesięciu pierwszych dni każdego miesiąca wykazy zarejestrowanych w poprzednim miesiącu pojazdów, według wzoru Nr. 1, dołączonego do niniejszego rozporządzenia.

W mieście Warszawie wykazy pojazdów zarejestrowanych przesyła Komisarjat Rządu Magistratowi m. st. Warszawy. W wykazach tych powinny być uwzględnione wszelkie dane istotne dla wymiaru opłaty.

Na podstawie tych wykazów magistraty (zarządy gmin miejskich) i wydziały powiatowe prowadzić będą ogólny rejestr pojazdów według wzoru Nr. 2, dołączonego do niniejszego rozporządzenia i odnotowywać w nim wszelkie zmiany.

Przy pojazdach zwolnionych od opłaty powinien być podany powód zwolnienia.

§ 8. Opłata wymierzana jest jednorazowo za cały rok budżetowy (od 1 kwietnia do 31 marca), a płatna w czterech ratach kwartalnych zgóry.

Urząd wojewódzki jednak może zezwolić na uiszczanie powyższej opłaty w ratach miesięcznych.

Jeżeli obowiązek płacenia opłaty powstał w ciągu roku budżetowego, opłatę wymierza się od dnia w którym powstał obowiązek płacenia opłaty do końca tegoż roku budżetowego.

§ 9. Po dokonaniu wymiaru władza wymiarowa obowiązana jest rozesłać płatnikom nakazy płatnicze, w których należy podać podstawę wymiaru, wysokość opłaty i termin płatności oraz objaśnienie o przysługujących płatnikom środkach prawnych.

Rozesłanie nakazów płatniczych powinno być ukończone na piętnaście dni przed terminem, w którym płatnik powinien uiścić pierwszą ratę opłaty (§ 10).

§ 10. Termin uiszczenia przypadającej raty opłaty upływa z pierwszym dniem tego kwartału, za który dana rata przypada. Jednocześnie z opłatą za kwartał następujący po dopuszczeniu pojazdu do ruchu powinna być uiszczana opłata, za okres czasu poprzedzający ten kwartał, licząc od dnia, w którym powstał obowiązek płacenia opłaty.

2.

Opłata od pojazdów mechanicznych i konnych, używanych do zarobkowego przewozu towarów przez przedsiębiorstwa przewozowe na określonych szlakach (art. 8).

§ 11. Opłacie podlegają pojazdy wymienione w art. 8 z chwilą rozpoczęcia przez przedsiębiorstwo przewozowe zarobkowego przewozu towarów; obowiązek uiszczania opłaty ustaje po zaniechaniu wykonywania przewozu.

§ 12. Obowiązkowi płacenia opłaty nie podlegają pojazdy mechaniczne i konne używane do przewozu własnych towarów przedsiębiorstwa.

Również nie podlegają obowiązkowi uiszczenia opłaty pojazdy wynajmowane doraźnie za zapłatę (np. wynajem furmanek przez gospodarzy rolnych).

§ 13. Władze przemysłowe I instancji obowiązane są przesyłać właściwym magistratom (zarządom gmin miejskich) i wydziałom powiatowym (art. 14) w ciągu pierwszych dziesięciu dni każdego miesiąca za ubiegły miesiąc wykaz zgłoszonych u nich przedsiębiorstw przewozowych i osób używających pojazdów mechanicznych i konnych do zarobkowego przewozu towarów na określonych szlakach poza miejscem siedziby przedsiębiorstwa lub stałego miejsca zamieszkania właściciela pojazdu. W tym samym terminie władze przemysłowe powinny również przesyłać zawiadomienia o przedsiębiorstwach i osobach, które zgłosiły zaniechanie przewozu.

§ 14. Przedsiębiorstwa przewozowe i osoby wymienione w poprzednim paragrafie obowiązane są złożyć na żądanie magistratów (zarządów gmin miejskich) i wydziałów powiatowych w terminach przez nie określonych deklaracje zawierające dane co do rodzaju przedsiębiorstw, określonych szlaków kursowania oraz ilości i rodzaju pojazdów.

Wzory deklaracyj Nr. 3 i 4 osobne dla przedsiębiorstw używających pojazdów mechanicznych, a osobne dla pojazdów konnych podane są w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

§ 15. Magistraty (zarządy gmin miejskich) i wydziały powiatowe obowiązane są prowadzić rejestr pojazdów mechanicznych i konnych wymienionych w § 13 według wzoru Nr. 5, dołączonego do niniejszego rozporządzenia.

§ 16. Opłata może być pobierana w dwojakiej formie, mianowicie: od faktycznie wykonanych tonno-kilometrów, albo w formie ryczałtu.

§ 17. Opłatę od faktycznie wykonanych tonno-kilometrów pobiera się tylko od tych przedsiębiorstw przewozowych, które prowadzą prawidłowe księgi handlowe.

Przedsiębiorstwa przewozowe zamierzające uiszczać opłatę w powyższej formie, powinny opłatę od ilości faktycznie wykonanych tonno-kilometrów w kwartale uiścić w ciągu czternastu dni po upływie kwartału, na specjalne konto właściwej władzy wymiarowej zapomocą blankietu nadawczego P. K. O. opisanego w § 47. W tym samym terminie są one obowiązane przesłać władzy wymiarowej wyciąg z ksiąg handlowych co do wykonanych przewozów z obliczeniem uiszczonej opłaty.

Przedsiębiorstwom wymienionym w ustępie pierwszym może być na ich prośbę wymierzona opłata ryczałtowa (§ 18).

§ 18. Opłata ryczałtowa wymierzana jest jednorazowo za cały rok budżetowy, a płatna w czterech ratach kwartalnych zgóry.

Urząd wojewódzki jednak może zezwolić na uiszczanie powyższej opłaty w ratach miesięcznych.

Jeżeli obowiązek płacenia opłaty powstał w ciągu roku budżetowego, opłatę wymierza się od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorstwo zarobkowego przewozu towarów do końca tegoż roku budżetowego.

Na prośbę przedsiębiorstwa przewozowego może wojewódzka władza administracji ogólnej, zezwolić przedsiębiorcy w ciągu roku budżetowego na przejście od najbliższego kwartału z opłaty ryczałtowej na opłatę od faktycznie wykonanych tonno-kilometrów i naodwrót.

§ 19. Przy obliczaniu ryczałtowej opłaty należy mieć na względzie:

a) tonnaż pojazdu mechanicznego, względnie siłę nośną pojazdu konnego,

b) ilość kilometrów jaką przechodzi pojazd mechaniczny, względnie pojazd konny w ciągu okresu wymiarowego,

c) ilość dni pracy w zależności od miejscowych warunków,

d) warunki terytorjalne,

e) techniczne właściwości poszczególnych typów pojazdów mechanicznych, oraz amortyzację wkładów.

Ministerstwo Robót Publicznych wyda szczegółową instrukcję co do sposobu obliczania ryczałtu na przedstawionych wyżej zasadach.

§ 20. Postanowienia §§ 9 i 10 co do obowiązku i terminu rozesłania nakazów płatniczych i co do terminów uiszczania przypadających rat opłaty mają odpowiednie zastosowanie do opłaty zryczałtowanej wymienionej w art. 8.

§ 21. W wypadkach przerw w komunikacji spowodowanych siłą wyższa, jako to wskutek zasp śnieżnych, zerwania mostów, przełomów wiosennych, roztopów i t, p., mogą być przyznane ulgi w ryczałtowej opłacie w formie obniżenia jej wysokości, względnie odpisania opłaty.

Podania o ulgi należy składać u władzy wymiarowej, która prześle je wraz ze swoją opinją do wojewódzkiej władzy administracji ogólnej do decyzji.

3.

Opłata od biletów za przejazd pojazdem mechanicznym (art. 18).

§ 22. Obowiązek płacenia opłaty od biletów odnosi się do tych pojazdów mechanicznych, w których za przejazd osób poza obszarem jednej gminy pobierane są należności za zajmowane miejsca.

Obowiązek płacenia opłaty ciąży na przedsiębiorcy utrzymującym komunikację pojazdami mechanicznemi. Obowiązek płacenia opłaty powstaje z chwilą rozpoczęcia przewozu osób, a ustaje po zaniechaniu wykonywania przewozu.

§ 23. Opłatę wymierza się i pobiera według miejsca stałego postoju pojazdu, a jeżeli miejsca stałego postoju ustalić się nie da - według miejsca stałego zamieszkania posiadacza pojazdu.

§ 24. Wymiar i pobór opłaty uskuteczniają organy wymienione w art. 14.

§ 25. Urzędy wojewódzkie obowiązane są bezzwłocznie po otrzymaniu zawiadomień o rozpoczęciu ruchu pojazdów mechanicznych przesyłać właściwym władzom wymiarowym dane potrzebne do wymiaru opłaty.

Zawiadomienia o rozpoczęciu ruchu pojazdów mechanicznych pasiadających miejsce stałego postoju w m. Warszawie przesyła Komisarjat Rządu Magistratowi m. st. Warszawy.

Pozatem władze wymiarowe mogą w miarę potrzeby żądać od posiadaczy pojazdów potrzebnych danych i dowodów mających znaczenie dla wymiaru opłaty.

Na podstawie tych danych władze wymiarowe prowadzić będą ogólny rejestr pojazdów wymienionych w § 22 według wzoru Nr. 6, dołączonego do niniejszego rozporządzenia.

§ 26. Opłata może być pobierana w dwojakiej formie, mianowicie: albo od ceny rzeczywiście sprzedanych biletów, albo w formie ryczałtu.

Pod ceną biletu rozumieć należy wysokość pobieranej przez przedsiębiorcę należności za przejazd pojazdem mechanicznym bez opłaty na rzecz Państwowego Funduszu Drogowego, ustanowionej art. 18.

§ 27. Przedsiębiorstwa przewozowe zamierzające uiszczać opłata na rzecz Państwowego Funduszu Drogowego od rzeczywiście sprzedanych biletów obowiązane są zaopatrywać się w bilety ustalonego typu, których wzór i nakład przygotuje Ministerstwo Robót Publicznych.

Bilety nabywać należy w urzędach wojewódzkich lub upoważnionych przez nie władz wymiarowych (art. 14), za cenę równa opłacie na rzecz Państwowego Funduszu Drogowego, przypadającej od ceny biletu za przejazd pojazdem mechanicznym, wraz ze zwrotem kosztu druku. Należność winna być uiszczona na specjalne konto właściwej władzy wymiarowej zapomocą blankietu nadawczego P. K. O., opisanego w § 47.

Urzędy wojewódzkie oraz upoważnione przez nie władze wymiarowe obowiązane są prowadzić ogólna księgę obrotów biletami, oraz księgę kontroli biletów wydanych poszczególnym przedsiębiorstwom.

§ 28. W każdym autobusie na widocznem miejscu powinny być wywieszone czytelne tablice, poświadczone przez powiatowe władze administracji ogólnej, wskazujące ceny biletów podług zgłoszonej przez przedsiębiorcę taryfy oraz przypadające opłaty na rzecz Państwowego Funduszu Drogowego od tych biletów na wszystkich odcinkach danej linji autobusowej.

Ponadto powinna być w każdym autobusie wywieszona na widocznem miejscu tablica,- zawierająca pouczenie, że wolno używać tylko biletów ustalonego typu (§ 27) oraz przedruk postanowień §§ 29 i 30.

O ile dane przedsiębiorstwo uiszcza opłatę nie od biletów rzeczywiście sprzedanych, a w formie ryczałtu, winno być o tem wewnątrz autobusu wywieszone odpowiednie zaświadczenie powiatowej władzy administracji ogólnej.

§ 29. Wydający bilety ustalonego typu (§ 27) powinien je skasować.

Pasażerowie powinni takie skasowane bilety zatrzymać w czasie przejazdu i okazywać na żądanie zaprzysiężonej służby drogowej, oraz upoważnionych organów władz wymiarowych i poborowych.

§ 30. Przedsiębiorstwom przewozowym uiszczającym opłatę od rzeczywiście sprzedanych biletów nie wolno używać innych biletów niż wskazane w § 27-ym, ani dopuszczać do jazdy bez filetów; pasażerom takich przedsiębiorstw nie winno jeździć bez biletów lub za biletami nieważnemi.

§ 31. Opłata ryczałtowa wymierzana jest na prośbę przedsiębiorcy, jednorazowo za cały rok budżetowy, a płatna w ratach miesięcznych zdołu.

Jeżeli obowiązek płacenia opłaty powstał w ciągu roku budżetowego, opłatę oblicza się od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorstwo zarobkowego przewozu osób do końca tegoż roku budżetowego.

Na prośbę przedsiębiorstwa przewozowego można zezwolić przedsiębiorcy w ciągu roku budżetowego na przejście od najbliższego kwartału z opłaty ryczałtowej na opłatę od faktycznie sprzedanych biletów i naodwrót.

Wspomniane w ustępach pierwszym i trzecim prośby należy wnieść do właściwego urzędu wojewódzkiego.

§ 32. Przy obliczaniu opłaty ryczałtowej należy mieć na względzie:

a) cenę biletu za przejazd między krańcowemi punktami linji przewozowej,

b) ilość miejsc w pojeździe mechanicznym przeznaczonych dla pasażerów,

c) ilość kursów na dobę pomiędzy krańcowemi punktami linji przewozowej, liczonych tak w jednym jak i w odwrotnym kierunku (wyjazdowych i powrotnych),

d) frekwencję pasażerów według sezonów,

e) warunki terytorjalne,

f) techniczne właściwości poszczególnych typów pojazdów mechanicznych, oraz amortyzację wkładów.

Minister Robót Publicznych wyda szczegółową instrukcję co do sposobu obliczania ryczałtu na przedstawionych wyżej zasadach.

§ 33. Jeżeli przedsiębiorstwo uprawia przewozy na pewnej linji między krańcowemi punktami tej linji, a ponadto między niektóremi punktami na odcinku tej linji, opłatę ryczałtową oblicza się jako sumę opłat zryczałtowanej opłaty na całej linji i na odcinku linji.

§ 34. Po dokonaniu wymiaru władza wymiarowa obowiązana jest rozesłać płatnikom nakazy płatnicze, w których należy podać podstawę wymiaru, wysokość opłaty i termin płatności oraz objaśnienie o przysługujących płatnikom środkach prawnych.

Rozesłanie nakazów płatniczych powinno być ukończone na piętnaście dni przed terminem, w którym płatnik powinien uiścić pierwszą ratę opłaty (§ 31).

§ 35. Do odwołań w sprawie wymiaru opłaty ma zastosowanie przepis art. 15.

§ 36. Postanowienia § 21 co do stosowania ulg mają również zastosowanie w sprawach odnoszących się do ulg w ryczałtowej opłacie od biletów.

4.

Opłaty od reklam (art. 19).

§ 37. Opłacie podlegają wszelkie reklamy umieszczane, wywieszane lub wyświetlane poza granicami administracyjnemi miast wzdłuż dróg publicznych.

Obowiązek płacenia opłaty powstaje z pierwszym dniem następnego miesiąca po ustawieniu reklamy, a ustaje po usunięciu reklamy.

Oplata obciąża właściciela reklamy.

§ 38. Opłata roczna wynosi:

1) od reklam podających adresy stacyj benzynowych, warsztatów naprawy pojazdów mechanicznych, składów części zamiennych pojazdów mechanicznych tudzież od reklam towarzystw turystycznych zależnie od zajmowanych przez te reklamy powierzchni od każdego metra kwadratowego:

przy powierzchni do 2 m² po 10 zł,

przy powierzchni ponad 2 m² po 15 zł,

2) od innych reklam po 25 zł.

Reklamy o powierzchni mniejszej od 1 m² podlegają opłacie jak reklamy o powierzchni całego 1 m².

Powyżej 1 m² przy obliczeniu powierzchni nie uwzględnia się ułamka niniejszego niż 0,5 m², a ułamek 0,5 m i wyższy liczy się za 1 m².

§ 39. Zarządy drogowe obowiązane są przesyłać właściwym wydziałom powiatowym w ciągu 10 pierwszych dni każdego miesiąca wykazy reklam ustawionych w ciągu poprzedniego miesiąca podlegających opłacie z podaniem ich kategorji (p. 1 i 2 § 38) i wymiarów oraz zawiadamiać je o wszelkich zmianach mających znaczenie dla wymiaru opłaty.

§ 40. Wydziały powiatowe prowadzić będą rejestr reklam podlegających opłacie według wzoru Nr. 7 dołączonego do niniejszego rozporządzenia i odnotowywać w nim wszelkie zmiany.

§ 41. Opłata wymierzana jest przez wydziały powiatowe za cały rok budżetowy.

Jeżeli obowiązek płacenia opłaty powstał w ciągu roku budżetowego, opłatę wymierza się w stosunku rocznym od najbliższego miesiąca po ustawieniu reklamy cło końca tegoż roku budżetowego.

§ 42. Przepis § 34 ma analogiczne zastosowanie do opłaty od reklam.

§ 43. Opłatę uiszcza się zgóry jednorazowo za cały rok budżetowy, a w wypadkach, w których obowiązek zapłaty powstał w ciągu roku, jednorazowo za pozostałe miesiące roku w ciągu czternastu dni po doręczeniu nakazu płatniczego.

§ 44. Do odwołań w sprawie wymiaru opłaty ma zastosowanie art. 15.

Rozdział  III.

Pobór i zarachowanie opłat oraz wypłata odszkodowania dla władz wymiarowych.

§ 45. Władze wymiarowe prowadzić będą dla każdego rodzaju opłaty osobne księgi biercze na każdy rok budżetowy według wzoru Nr. 8 stanowiącego załącznik do niniejszego rozporządzenia.

§ 46. Nakazy płatnicze powinny być wystawiane według wzorów Nr. 9, 10, 11, 12, stanowiących załączniki do niniejszego rozporządzenia.

§ 47. Płatnik uiszcza opłatę przez Pocztową Kasę Oszczędności zapomocą specjalnych blankietów. W tym celu powinny być płatnikom rozesłane w potrzebnej ilości blankiety nadawcze Pocztowej Kasy Oszczędności przeznaczone do wpłacenia należności z tytułu opłat. Blankiety takie również można otrzymywać u władz wymiarowych. Blankiety przeznaczone do uiszczenia opłat składają się z trzech części. Jedna część "potwierdzenie dla wpłacającego" przeznaczona jest dla płatnika, druga "Dowód wpłaty" składa się z dwóch odcinków, z których jeden przeznaczony jest dla urzędu wojewódzkiego, a drugi dla władzy wymiarowej i trzecia "Dowód wpisu" dla Pocztowej Kasy Oszczędności.

§ 48. Uiszczenia w księgach bierczych wpisywać będą władze wymiarowe na podstawie otrzymywanych dowodów wpłaty z Pocztowej Kasy Oszczędności.

§ 49. Opłaty nieuiszczone przez płatników w przepisanych terminach płatności stają się zaległością, która będzie ściągnięta przez zarządy gmin miejskich i wiejskich przymusowo z karami za zwłokę i kosztami egzekucyjnemi.

Zarządy gmin wiejskich ściągają zaległe opłaty na skutek zarządzenia wydziału powiatowego.

Kary za zwłokę należy liczyć począwszy od piętnastego dnia po upływie terminu płatności, a to stosownie do postanowień art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721) zmienionej częściowo rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 401).

Ściągnięte przymusowo opłaty wraz z karami za zwłokę powinny być płacone przez organa egzekucyjne w ten sam sposób, jak należności z tytułu opłat (§ 47).

Koszty i opłaty egzekucyjne zatrzymuje gmina, która dokonała egzekucji.

§ 50. Kontrola całego postępowania wymiarowego i poborowego należy do właściwych urzędów wojewódzkich, a w mieście Warszawie do Komisarjatu Rządu.

§ 51. Władze wymiarowe (magistraty, zarządy gmin miejskich i wydziały powiatowe) otrzymują odszkodowanie w wysokości 5% z sum wpłaconych na rachunek Państwowego Funduszu Drogowego z tytułu opłat, kar za zwłokę oraz odsetek za odroczenie.

Należność wypłaca się po upływie każdego kwartału okresu budżetowego w ciągu następnego miesiąca.

Wysokość odszkodowania oblicza i asygnuje urząd wojewódzki.

Rozdział  IV.

Pobieranie grzywien za przekroczenia przepisów porządkowych na drogach publicznych (art. 2 p. 3) oraz kar pieniężnych za przekroczenia przepisów o Państwowym Funduszu Drogowym (art. 21).

§ 52. Kary pieniężne (art. 21) uiszcza się w ten sposób jak należności z tytułu opłat.

§ 53. Grzywny (art. 2 p. 3) orzeczone przez powiatowe władze administracji ogólnej uiszcza płatnik przez Pocztową Kasę Oszczędności zapomocą specjalnych blankietów na konta czekowe właściwych urzędów wojewódzkich. Blankiety te składają się z trzech części: jedna część "Potwierdzenie dla wpłacającego" przeznaczona jest dla płatnika, druga "Dowód wpłaty" składa się z dwóch odcinków, z których jeden przeznaczony jest dla urzędu wojewódzkiego, a drugi dla władzy, która wymierzyła grzywnę i trzecia "Dowód wpisu" dla Pocztowej Kasy Oszczędności.

Do wezwania (art. 54 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu karno - administracyjnem - Dz. U. R. P. Nr. 38, poz. 365) dołączyć powinna władza blankiet nadawczy Pocztowej Kasy Oszczędności według powyższego wzoru.

W ten sarn sposób uiszczane będą również grzywny nakładane w postępowaniu karno-administracyjnem nakazowem.

Rozdział  V.

Postanowienia przejściowe i końcowe.

§ 54. Przepisy art. 22 ust. 2 pp. 1, 2, 4 i 5 dotyczą pojazdów mechanicznych wymienionych w artykułach 6 i 8 oraz pojazdów konnych wymienionych w art. 8.

§ 55. Opłaty za rejestrację pojazdów mechanicznych uiszczone przed 1 kwietnia 1931 r. za okres od 1 stycznia 1931 r. podlegają zaliczeniu na poczet opłat od pojazdów mechanicznych (art. 6), przypadających do zapłaty w roku 1931/32. Podobnie podlegają zaliczeniu na poczet opłat od pojazdów mechanicznych (art. ó) oraz od biletów za przejazd pojazdem mechanicznym (art. 18) opłaty przypadające do zapłaty w roku 1931/32, ewentualnie nadpłaty wynikające z wymiarów, jakie miały miejsce przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, a które wskutek tego rozporządzenia podlegają sprostowaniu.

Zaległości powstałe w uiszczeniu opłat ryczałtowych powinny być uregulowane do dnia 1-go kwietnia 1932 r.

§ 56. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1-go kwietnia 1931 r., z tym jednak wyjątkiem, że postanowienia dotyczące wprowadzenia biletów obowiązują przedsiębiorców od 15 listopada 1931 r.

Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Robót Publicznych i Skarbu z dnia 17 marca 1931 r. w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych, Przemysłu i Handlu, Sprawiedliwości oraz Poczt i Telegrafów (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 150) oraz rozporządzenie tychże Ministrów z dnia 10-go czerwca 1931 r. zmieniające cytowane rozporządzenie z dnia 17 marca 1931 r. w sprawie wykonania ustawy o Państwowym Funduszu Drogowym (Dz. U. R. P. Nr. 56, poz. 458).

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika