§ 10. - Wykonanie ustawy o nadzorze nad hodowlą koni.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.52.339

Akt utracił moc

Wersja od: 20 lipca 1935 r.

§  10.

(1) Komisja może uznać za odpowiednie do hodowli ogiery, które;

a) ukończyły trzy lata lub w najbliższym okresie stanowienia ukończą trzy lata, posiadają zadawalającą budowę i ruch,

b) nie są dotknięte ślepotą miesięczną, wartogłowieniem, dychawicą, dychawicą świszczącą,

c) nie posiadają wrodzonych wad kopyt oraz wad kostnych (włogacizny, obrączek kostnych),

d) nie należą do ras i nie wykazują cech charakterystycznych dla ras lub typów, uznanych za nieodpowiednie dla obszaru, na którym ogier ma miejsce stałego postoju.

(2) Stwierdzenie u ogiera przez lekarza weterynaryjnego jednej z wad określonych w ust. (1) pkt. b) jest wiążące dla komisji kwalifikacyjnej.

(3) Ogier zostaje uznany za odpowiedniego do hodowli na przeciąg czasu do końca roku następującego po tym, w którym został uznany.

(4) Komisja kwalifikacyjna może przeciąg czasu, na który ogier zostaje uznany ustalić: w stosunku do ogierów zaliczonych do pierwszej kategorji (§ 11) do końca roku trzeciego, następującego po tym, w którym ogier został uznany, w stosunku zaś do ogierów, które ukończyły piętnaście lat i przed osiągnięciem tego wieku w ostatnich trzech łatach były uznane zgodnie z paragrafem niniejszym - na czas nieograniczony.