Wykonanie ustawy o monopolu spirytusowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.31.218

Akt utracił moc

Wersja od: 28 maja 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 10 marca 1925 r.

w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym.

Na mocy art. 99 ustawy o monopolu spirytusowym z dn. 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 78, poz. 756) zarządza się co następuje:

CZĘŚĆ  OGÓLNA

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

§ 1. Za dochód Skarbu Państwa (należytość monopolowa), utracony wskutek działania naruszającego przywilej przyznany w ustawie o monopolu spirytusowym, uważa się, o ile ustawa inaczej nie postanawia (art. 9 i 13 ustawy), różnicę pomiędzy detaliczną ceną sprzedażną spirytusu na cele lecznicze, domowe i naukowe (art. 22 p. 1 ustawy), a kosztem własnym spirytusu oczyszczonego (art. 21 ustęp 5).

§ 2. Minister Skarbu może, uwzględniając szczególne okoliczności, zezwolić wyjątkowo na wyrób spirytusu takie z innych produktów, aniżeli z tych, które są wymienione w ustawie o monopolu spirytusowym.

W dotyczącem podaniu, które ma być złożone do władzy skarbowej I instancji, należy te okoliczności dowodnie wykazać.

§ 3. Spirytus wyprodukowany oraz wyrobione z niego napoją spirytusowe pozostają pod kontrolą skarbową, a to spirytus tak długo dopóki nie zostanie bezpośrednio zużyty, a napoje spirytusowe dopóki nie zostaną wydane do bezpośredniego spożycia.

Przy zwolnieniu na wywóz zagranicę pozostają tak spirytus, jak i wyroby spirytusowe pod kontrolą skarbową, dopóki nie przekroczą granicy Państwa.

§ 4. 1 (uchylony).

§ 5. Dyrekcja Monopolu Spirytusowego wykonuje swoje uprawnienia przez własne organa, względnie przez władze skarbowe I i II instancji i podwładne im organa kontroli skarbowej. Przy czynnościach dokonywanych przez komisje mieszane, złożone z organów Dyrekcji Monopolu Spirytusowego i urzędników skarbowych, przewodniczy zawsze urzędnik skarbowy najstarszy stopniem, przy równości zaś stopni najstarszy czasem służby.

§ 6. Bezpośrednią kontrolę wyrobu i przerobu, oczyszczania i składowania, przewozu i wywozu spirytusu i napojów spirytusowych, dalej kontrolę sprzedaży spirytusu i napojów spirytusowych, wreszcie kontrolę osób i zakładów, pobierających i zużywających spirytus po cenach ulgowych, wykonują organa kontroli skarbowej i inni urzędnicy skarbowi, zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 14 grudnia 1923 r. o organach wykonawczych władz skarbowych (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 5, poz. 37) według postanowień zawartych w poszczególnych częściach przepisów wykonawczych do ustawy o monopolu spirytusowym.

§ 7. Za wykonywanie czynności kontrolnych przez funkcjonarjuszów państwowych lub przez organa Dyrekcji Monopolu Spirytusowego nie pobiera się żadnych należytości.

W wypadkach, kiedy skarbowe czynności kontrolne są zgóry wiadome (weryfikacja i zamknięcie ruchu gorzelni, wywóz spirytusu, usunięcie przeszkód ruchu), a odległość przedsiębiorstwa od siedziby właściwego organu kontrolnego, lub od najbliższej stacji kolejowej względnie przystani wynosi więcej jak 3 klm., obowiązany jest przedsiębiorca dostarczyć bezpłatnie organowi skarbowemu środków komunikacyjnych tam i z powrotem.

§ 8. Wszelkie czynności wymagające obecności kontroli skarbowej zgłoszone być winny do najbliższego organu skarbowego oraz dokonane przy współudziale kontroli skarbowej. Wyjątki od tej zasady przewidziane są w postanowieniach szczegółowych.

§ 9. Bliższe postanowienia o badaniu zawartości czystego alkoholu w spirytusie i wyrobach spirytusowych zawiera część szczegółowa.

§ 10. Rokiem obrachunkowym dla produkcji gorzelń i dla oddziałów rektyfikacyjnych przy gorzelniach, oczyszczających spirytus tylko własnej produkcji, jest czasokres od 1 września jednego do 31 sierpnia następnego roku (kampanja). Rokiem obrachunkowym w stosunku do władz skarbowych i monopolowych dla wszystkich innych przedsiębiorstw, przerabiających lub składających spirytus, jest rok kalendarzowy.

§ 11. Czynności kontrolujące przy produkcji i obrocie spirytusem reguluje osobna instrukcja.

§ 12. Tak wydawanie (odprawa pierwsza), jak i odbieranie (odprawa końcowa) spirytusu obciążonego należytością monopolową lub zwolnionego na wywóz zagranicę ma się odbywać w odnośnych zakładach, z których spirytus jest wydawany, względnie w których jest odbierany. Na wyjątki może zezwolić Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego.

§ 13. Gorzelnie, zakłady oczyszczające spirytus (rektyfikacje), dalej zakłady przechowujące spirytus, prywatne fabryki napojów spirytusowych, sprzedaże spirytusu czystego i skażonego oraz zakłady pobierające spirytus po cenach ulgowych, wreszcie wszelkie zakłady wymienione w art. 85 i 88 ustawy o monopolu spirytusowym, podlegają kontroli skarbowej. Przedsiębiorstwa te mogą być kontrolowane o każdej porze.

Władza skarbowa II instancji określa bliżej sposób wykonywania kontroli oraz czas i ilość czynności kontrolnych,

Przedsiębiorcy wymienionych zakładów są obowiązani kontrolującym urzędnikom udzielać na żądanie wszelkich wyjaśnień, potrzebnych do wykonania dozoru skarbowego albo do celów statystycznych.

§ 14. Urzędnikom kontrolującym nie wolno przebywać ze światłem nie należycie osłoniętem w miejscach składowania spirytusu i w miejscach, w których się gromadzą zapalne pary alkoholowe i gazy, ani zbliżać się z hakiem światłem do naczyń, które zawierają pary alkoholowe, spirytus lub łatwo zapalne środki skażające.

§ 15. W sprawie pobierania próbek spirytusu oraz innych artykułów i rnaterjałów, tudzież w sprawie badania ich, wreszcie urządzenia laboratorjów, wydane będą przez Dyrekcję Państwowego Monopolu Spirytusowego specjalne przepisy.

§ 16. Do prowadzenia książek rachunkowych i zapisków oraz do sporządzania przepisanych wykazów należy używać odpowiednich wzorów. Przy użyciu tych wzorów należy się stasować do objaśnień i uwag umieszczonych na stronie tytułowej oraz do nagłówków. Książki mają być zszyte sznurem, którego wystające końce winny być opieczętowane. Ilość kartek zawartych w książce ma być oznaczona i potwierdzona urzędownie na karcie tytułowej.

Należy to do zakresu działania urzędów akcyz i monopolów, względnie dyrekcyj okręgów skarbowych.

§ 17. Wszystkie książki wraz z dokumentami i zapiski mają być prowadzone według roku obrachunkowego, a odpisy z nich i wykazy sporządzane miesięcznie i przedkładane w sposób określony w odnośnych szczegółowych przepisach. Prowadzone przez przedsiębiorców książki i zapiski należy po upływie roku obrachunkowego zamknąć i przedłożyć organom kontrolnym, które je odsyłają przełożonej władzy.

§ 18. Organa kontrolujące odnośne przedsiębiorstwo mają po sprawdzeniu stwierdzić w odnośnych książkach, odpisach i wykazach zgodność przeniesień i dat poszczególnych.

§ 19. Urząd względnie urzędnik sprawdza otrzymane od przedsiębiorców pisma, doniesienia, oznajmienia i t. d. w tym kierunku, czy przepisowo je wygotowano, a co do pism sporządzonych w kilku egzemplarzach potwierdza ich zgodność. W wypadku gdy nadesłane pismo wymaga poprawek, których na miejscu nie da się przeprowadzić, należy pismo to zwrócić przedsiębiorcy z odpowiedniem pouczeniem, przyczem uważa się pismo odnośne jako niepodane

§ 20. Urzędnicy, kontrolujący przedsiębiorstwo, winni uwidaczniać wynik dokonanej kontroli w odnośnych książkach przedsiębiorstwa.

Wpisy te mają być czynione atramentem przez całą szerokość książki.

Zmiany i poprawki w urzędowych pismach, książkach i zapiskach mogą być tylko w ten sposób dokonywane, aby pierwotny tekst przekreślony pozostał czytelny. Każdą zmianę względnie poprawkę ma zmieniający względnie poprawiający podpisem własnym potwierdzić.

Urzędnikom państwowym nie wolno wygotowywać pism ani prowadzić książek dla przedsiębiorców.

§ 21. Do każdej książki należy dołączać w osobnych teczkach lub zeszytach jako załączniki te pisma (oznajmienia, doniesienia i t. p.), na podstawie których odnośne dane do książek się wpisuje.

Załączniki, które należą do kilku książek, należy dołączyć do tej książki, do której daty załącznika najwcześniej zostały wciągnięte. Każde zaksiążkowanie należy uwidocznić na załączniku, podając rodzaj i numer książki.

§ 22. Zamknięcia (zabezpieczenia) urzędowego dokonuje się zapomocą plomb ołowianych lub pieczęci lakowych według szczegółowych postanowień, o ile w danym wypadku postanowienia szczegółowego nie wydano, postanawiają sami wykonujący czynność kontrolną urzędnicy, mając na oku zupełne bezpieczeństwo Skarbu Państwa, jakiego rodzaju i ile zamknięć urzędowych należy zastosować.

§ 23. Plomb ołowianych, sznurka i drutu dostarcza władza skarbowa bezpłatnie. Przedmiotów potrzebnych do nałożenia pieczęci lakowych powinni dostarczyć przedsiębiorcy.

§ 24. Urzędowe zamknięcie może być zdjęte tylko przez funkcjonarjuszów skarbowych. W razie nieprzybycia tychże mimo przysłanego na czas zawiadomienia zamknięcie zdjęte być może przez funkcjonarjuszów administracyjnych w obecności 2 świadków wtenczas tylko, jeżeli zaniechanie zdjęcia grozi szkodą dla przedsiębiorstwa. W wypadku nagłej konieczności zdjęcia urzędowego zabezpieczenia dla uniknięcia grożącego niebezpieczeństwa, lub znacznej szkody i niemożności zawezwania funkcjonarjusza skarbowego lub administracyjnego, przedsiębiorca może zdjąć urzędowe zamknięcie w obecności 3 świadków. Gdy zdjęcie zamknięcia miało miejsce w nieobecności funkcjonarjusza skarbowego, przedsiębiorca winien niezwłocznie zawiadomić o tem najbliższy oddział skarbowy, opisując szczegółowo przyczyny i przebieg zdjęcia i wymieniając nazwiska i adresy świadków oraz środki, przedsięwzięte celem zabezpieczenia interesów Skarbu Państwa. Za nieusprawiedliwione zdjęcie zamknięcia urzędowego wymierzona będzie kara, określona w przepisach karnych.

§ 25. Przedsiębiorcy są obowiązani dostarczać potrzebnych do sprawdzenia i kontroli przedsiębiorstw, oraz do odprawy spirytusu miar, wag, odważników i instrumentów kontrolnych, które muszą być sprawdzone, zgodnie z przepisami urzędowemi o legalizacji miar i wag (dekret o miarach z 8 lutego 1919 r. Dz. P. P. P. № 15 poz. 211 art. 13 i 14).

Do każdego instrumentu kontrolnego dołączone są, o ile tego wymaga jakość instrumentu, przepisane tablice redukcyjne.

§ 26. Przepisów legalizacyjnych należy przestrzegać z urzędu; każda miara i waga, odważnik i instrument kontrolny ma posiadać przepisany znak legalizacji.

Urzędnicy kontrolujący mają się przekonywać o rzetelności wskazań dostarczonych przyrządów do mierzenia, a szczególnie instrumentów kontrolnych przez porównywanie ich wskazań ze wskazaniami urzędowych przyrządów i instrumentów kontrolnych według specjalnych instrukcji.

W razie wątpliwości co do rzetelności wskazań należy te przyrządy i instrumenta wyłączyć od urzędowego użytku celem przedłożenia ich urzędowi miar i wag do ponownej legalizacji. W miejsce wyłączonych przyrządów i instrumentów ma przedsiębiorca dostarczyć innych.

Należy zarządać ponownej legalizacji wag, które się nie poruszają swobodnie, lub nie są czułe na małe ciężarki, odważników, które są zardzewiałe lub mają starte krawędzie i instrumentów kontrolnych, które wykazują albo rozdzielenie się słupka rtęci, albo odsunięcie się lub rozerwanie skali, albo rysy na rurce szklanej.

Chwilowy brak w przedsiębiorstwie potrzebnego instrumentu kontrolnego nie może być powodem nadmiernego opóźnienia lub zaniechania oznajmionej lub urzędownie nakazanej czynności kontrolnej. W tym wypadku czynność należy wykonać przy użyciu rządowego instrumentu jednak przedsiębiorca ponosi koszta urzędowego instrumentu w razie jego zniszczenia podczas czynności urzędowej lub transportu.

§ 27. Wszystkie przewidziane w ustawie udogodnienia i ulgi mają być udzielane tylko osobom zasługującym na zaufanie na ich prośbę, z zastrzeżeniem odwołania.

Przy udzielaniu udogodnień i ulg należy określić wszystkie przepisane oraz w danym wypadku potrzebne szczególne zabezpieczenia celem uchronienia Skarbu Państwa od strat.

Wszelkie takie prośby, niezależnie od tego, przez którą władzę skarbową mają być załatwione, należy podawać do władzy skarbowej I instancji.

§ 28. Udogodnienia i ulgi udzielone przedsiębiorstwom i zakładom, pozostającym pod kontrolą skarbową, przechodzą w razie zmiany osoby przedsiębiorcy na jego następcę prawnego, o ile co do niego nie zachodzą okoliczności, wykluczające go w myśl obowiązujących ustaw od otrzymania wymienionych ulg i udogodnień.

§ 29. W razie, gdyby interes Skarbu Państwa był zagrożony, może i powinien każdy kontrolujący urzędnik skarbowy począwszy od inspektora kontroli skarbowej, wstrzymać pod własną odpowiedzialnością korzystanie z udzielonego udogodnienia lub ulgi i donieść o tem przełożonej władzy.

§ 30. Przedsiębiorca może się wyręczać wobec władzy skarbowej upełnomocnionym zastępcą. Zastępca taki musi być ustanowiony, jeżeli przedsiębiorcą jest osoba prawna lub nie posiadająca pełni praw.

O ustanowieniu zastępcy należy donieść na piśmie organowi kontrolnemu w dwóch egzemplarzach, które ma podpisać także zastępca. Organ kontrolny zwraca jeden egzemplarz przedsiębiorstwu, a drugi przedkłada przełożonej władzy.

Jeżeli czynność kontrolna musi być wykonaną w obecności przedsiębiorcy lub jego zastępcy, a ani jeden ani drugi nie może być obecnym, można dokonać tej czynności w obecności 2 bezstronnych świadków, a w ostatecznym razie w obecności pracownika przemysłowego danego przedsiębiorstwa.

§ 31. Gorzelnie, rektyfikacje i wolne składy spirytusu, zakłady pobierające spirytus po cenach ulgowych oraz fabryki napojów spirytusowych, są obowiązane dostarczyć dla dokonywania czynności urzędowych lokalu odpowiednio urządzonego, oświetlanego i opalanego z przystosowanym do należytego zamknięcia schowkiem na akta, książki i zapiski, a w razie potrzeby i noclegu. Miejsca odprawy spirytusu winny znajdować się w krytych pomieszczeniach, zaopatrzonych w konieczne sprzęty i przybory.

§ 32. Na żądanie władzy skarbowej pierwszej instancji mają być dostarczone także stajnie dla koni i miejsca do przechowania wozów oraz rowerów.

§ 33. Lokale zakładu przemysłowego mają być na żądanie kontrolujących urzędników na czas kontroli dostatecznie oświetlone i przewietrzone. Inspektor kontroli skarbowej może zarządzić w razie potrzeby dostarczenie lampy bezpieczeństwa.

§ 34. Na wszystkie przewidziane w przepisach wykonawczych wzory może zarządzić władza skarbowa II instancji nakład druków, które za zwrotem kosztów wydaje się przedsiębiorcom.

§ 35. Wszystkie książki, pisma i załączniki, pozwolenia, doniesienia, oznajmienia, względnie ich wtórniki i t. d. mają być zszyte, starannie przechowane w osobnych teczkach i organom kontrolującym na ich żądanie okazywane.

§ 36. Naruszenie zamknięcia urzędowego poza wyjątkiem przewidzianym w § 24, używanie zabezpieczonych urzędowem zamknięciem naczyń, przyrządów i pomieszczeń, oraz zmiany lub niszczenie urzędowych oznaczeń umieszczonych na naczyniach i przyrządach jest wzbronione.

§ 37. Dostarczone przez przedsiębiorcę do czynności kontrolnych instrumenty mają być przechowywane pod urzędowem zamknięciem.

Potrzebnego schowku ma dostarczyć przedsiębiorca. Władza skarbowa I instancji może w wypadkach uzasadnionej potrzeby zarządzić, aby także używane do odpraw spirytusu wagi i odważniki były przechowywane pod zamknięciem urzędowem.

§ 38. Przedsiębiorcy oraz inne osoby, zgłaszające odprawę spirytusu lub napojów spirytusowych, są obowiązani poczynić wszelkie przygotowania do czynności kontrolnej według wskazówek władzy skarbowej i postarać siej o wykonanie wszelkich czynności pomocniczych.

§ 39. Dojście do zakładów przemysłowych i do wszystkich wymagających urzędowego badania naczyń, przyrządów i zamknięć urzędowych ma być tak urządzone, żeby organa kontrolujące nie były narażone na niebezpieczeństwo i nie napotykały na przeszkody.

§ 40. Przy obliczaniu czasokresów określonych w miesiącach i częściach tegoż, miesiąc liczy się za 30 dni.

Postanowienia do poszczególnych artykułów ustawy.

Do art. 1, 33 i 41 ustawy.

§ 41. Gorzelniami w rozumieniu ustawy są tylko przedsiębiorstwa, produkujące alkohol etylowy i takie przedsiębiorstwa podlegają ścisłej kontroli skarbowej.

Przedsiębiorcy fabryk wódek, którzy w chwili wejścia w życie ustawy o monopolu spirytusowym mieli prawo wykonywania przedsiębiorstwa, mogą wykonywać je nadal, o ile zgłoszą przed 1 lipca 1925 r. podanie o nadanie koncesji na rok 1926. Koncesyj tych będzie udzielała władza skarbowa II instancji po zasięgnięciu opinji Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego.

Do art. 2 ustawy.

§ 42. Statut organizacyjny Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego i postanowienia, określające stosunek tej Dyrekcji do władz skarbowych i innych, oraz do osób prywatnych zawarte są w rozporządzeniu Ministra Skarbu z d. 22 stycznia 1925 r. (Dz. U. R. P. № 14 poz. 95).

Do art. 3.

§ 43. Wszelkie władze i urzędy państwowe i autonomiczne oraz osoby prywatne, będące w posiadaniu ruchomości i nieruchomości, któremi rozporządzał rosyjski rządowy monopol spirytusowy, winny te. ruchomości i nieruchomości w miarę zapotrzebowania ze strony Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego oddać tejże w posiadanie. Dotyczy to także wszelkich innych urządzeń i naczyń, służących do przewozu i przechowywania spirytusu, a będących własnością Państwa.

Czysty dochód Państwa z monopolu spirytusowego określa § 8 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 22 stycznia 1925 r. o organizacji Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego (Dz. U. R. P. № 14, poz. 95).

Do art. 5, 7, 9-11 i 20 do 29.

§ 44. Spirytus surowy, zakupiony przez Dyrekcję Państwowego Monopolu Spirytusowego powinien odpowiadać następującym warunkom:

1) zawartość alkoholu winna wynosić niemniej aniżeli 85° obj. alkoholu przy 15° C.

2) zawartość fuzli w tymże spirytusie nie powinna przekraczać 0,8% wagowych w przeliczeniu na alkohol absolutny,

3) spirytus surowy nie powinien posiadać niewłaściwego sobie smaku, zapachu i barwy i nie powinien zawierać nieodpowiednich (obcych) domieszek.

Spirytus, wyprodukowany do 1 stycznia 1930 r. przez gorzelnie starego systemu, t. zn. gorzelnie, posiadające aparaty odpędowe do pracy perjodycznej, nie może zawierać mniej alkoholu, aniżeli 80º objętościowych przy 15° C.

§ 45. Bliższe postanowienia o zakupie i dostawie spirytusu oraz o ustaleniu cen odbioru i sprzedaży spirytusu zawarte będą w osobnem rozporządzeniu.

§ 46. Odprawa spirytusu wewnątrz Państwa i wywóz zagranicę spirytusu, zwolnionego przez Ministra Skarbu ma się odbywać pod kontrolą skarbową w sposób, który będzie określony w osobnem rozporządzeniu.

§ 47. Bliższe postanowienia w sprawie skażania spirytusu będą ogłoszone przez Dyrekcję Państwowego Monopolu Spirytusowego.

§ 48. Spirytus obciążony należytością monopolową, może być przechowywany w gorzelniach, w rektyfikacjach i w osobnych składach (wolnych składach) urządzonych na podstawie osobnego zezwolenia Ministra Skarbu. Bliższe postanowienia o tych składach będą zawarte w osobnem rozporządzeniu.

§ 49. Celem wyrównania naturalnych strat ustala się następujące zaniki:

1) dla gorzelni zanik składowy (gorzelniany);

2) dla rektyfikacji spirytusu zanik rektyfikacyjny i składowy,

3) dla wolnych składów zanik składowy,

4) dla przewozów spirytusu zanik drogowy.

Przyczem zaznacza się, że zanik składowy dla gorzelni, rektyfikacji i wolnych składów, oraz zanik rektyfikacyjny dla rektyfikacji, obliczone być winny w stosunku rocznym.

§ 50. Wysokość zaniku składowego dla gorzelni, posiadających aparaty kontrolne, nie może przekraczać 1% ilości wyprodukowanej według wskazań aparatu kontrolno-mierniczego.

Gorzelniom, nie posiadającym żadnych apararatów kontrolnych, a pozostającym pod stałem zamknięciem urzędowem nie przyznaje się żadnego zaniku składowego.

§ 51. 2 Zanik rektyfikacyjny dla rektyfikacji samodzielnych nie może przekraczać łącznie z odpadkami - 1,5%, składowy zaś 0,5%.

Zanik rektyfikacyjny oblicza się od ilości spirytusu surowego poddanego oczyszczeniu, a zanik składowy od ilości spirytusu przyjętego do rektyfikacji.

Zanik rektyfikacyjny w oddziałach rektyfikacyjnych, oczyszczających spirytus wypędzony we własnej gorzelni, nie może przekraczać oprócz zaniku składowego (§ 50) - 1,5% ilości spirytusu surowego poddanego oczyszczeniu.

Zezwolenia na podwójne oczyszczenie wydawane będą każdorazowo przez Dyrekcję Państwowego Monopolu Spirytusowego, przyczem zanik w tych wypadkach nie może przekraczać dalszego 1%.

§ 52. Dla wolnych składów spirytusu przyznaje się zanik składowy w wysokości 0,5% ilości spirytusu przyjętego na skład.

§ 53. Zaniki drogowe nie mogą przekraczać:

a) przy przewozie spirytusu bez przelewania podczas transportu do innych naczyń 0,5% ilości odprawionej,

b) za każde przelanie spirytusu podczas transportu do innych naczyń dalszy zanik nie może przekraczać 0,25% ilości odprawionej według dowodów przewozowych.

c) władza skarbowa II instancji zwolni przedsiębiorcę od obowiązku uiszczenia należności za zaniki nie usprawiedliwione (ubytki), jeśli ubytki te powstały skutkiem siły wyższej lub skutkiem wypadków, w których przedsiębiorca albo jego pracownicy nie zawinili, co przedsiębiorca winien udowodnić.

Za wypadki podczas przewozu spirytusu przedsiębiorca odpowiada do chwili prawidłowego załadowania spirytusu na stacji towarowej kolei żelaznej lub przystani.

§ 54. Do obliczenia zaników składowych określonych w §§ 50, 51 i 52 uważa się przy rocznym obrachunku zapas rzeczywisty, jako przychód na następny rok obrachunkowy.

§ 55. O obowiązku zapłaty należytości monopolowej poza sprzedażą dokonywaną przez Dyrekcję Monopolu Spirytusowego orzeka władza skarbowa I instancji. Zapłata uskuteczniona być winna na rzecz Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego.

§ 56. Za zgodą Ministra Skarbu określi Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego:

1) czy, w których wypadkach, w jakiej wysokości i pod jakiemi warunkami może zostać odroczona część należności przypadającej za sprzedany spirytus,

2) czasokres, na jaki zapłata części ceny sprzedaży może być odroczona,

3) wysokość odsetek za odroczoną należność i wysokość skonta, bonifikowanego przy zapłacie gotówką,

4) sankcje przewidziane na wypadek nieuiszczenia w terminie odroczonej należności.

§ 57. Z odznaczenia korzystać nie mogą:

1) osoby niewłasnowolne,

2) osoby znajdujące się w stanie upadłości,

3) osoby karane za zbrodnię, występek, lub przekroczenie, popełnione z chęci zysku, mianowicie zaś za lichwę oraz defraudację podatkową.

Wykluczenie od korzystania z odroczenia z powodu ukarania kończy się po upływie pięciu lat od uprawomocnienia się wyroku względnie orzeczenia karnego.

§ 58. Zabezpieczenie może być dokonane:

1) przez wpisanie do ksiąg gruntowych (wieczystych) prawa zastawu względnie hipoteki kaucyjnej,

2) przez solidarną porękę zakładów kredytowych, których zdolność poręki uznana została przez Ministerstwo Skarbu,

3) przez zastaw papierów wartościowych, przyjmowanych pod zastaw przez Bank Polski,

4) przez solidarną poręke za każdorazowem zezwoleniem Ministra Skarbu,

5) przez zastaw akcyj Banku Polskiego.

§ 59. Podanie o odroczenie należy złożyć na przepisanym blankiecie, którego wzór załącza się do niniejszego rozporządzenia. Dający zabezpieczenie wymienione w § 58 pod 2), 3) i 4) winien wystawić dokument poręki, względnie zastawu według wzorów załączonych do niniejszego przepisu. Do podania o odroczenie za zabezpieczeniem hipotecznem należy dołączyć dowód własności i oszacowania proponowanej nieruchomości, dokonanego przed władzami sądowemi, lub przez państwową inspekcję budowlaną, lub też równorzędny jej urząd państwowy, względnie przez zaprzysiężonych taksatorów wojewódzkich z daty ostatniej. Odroczenia udziela się w wysokości 50% szacunku gruntów lub budynków bez ich wewnętrznego urządzenia. Uwzględnia się tylko budynki mieszkalne i przemysłowe. Proponowane budynki muszą być murowane i kryte w sposób trwały. Z odroczenia korzystać można dopiero po zapisaniu prawa zastawu względnie hipoteki kaucyjnej i po dostarczeniu polisy asekuracyjnej, opiewającej na kwotę nie mniejszą niż suma odroczona oraz cesji względnie dowodu scedowania na rzecz Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego sumy ubezpieczonej na wypadek pożaru.

§ 60. Podania o odroczenie załatwia Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego, która może z wyjątkiem, kiedy chodzi o odroczenie za zabezpieczeniem przez osobistą porękę, przelać uprawnienia te na władze skarbowe II instancji.

§ 61. Minister Skarbu może ustanowić jeszcze inne sposoby zabezpieczenia i warunki korzystania z odroczenia oraz zwolnić od wykluczenia (§ 57).

§ 62. Bliższe postanowienia o oczyszczaniu i składowaniu spirytusu będą zawarte w osobnem rozporządzeniu.

§ 63. Postanowienia ustawy, dotyczące odpowiedzialności za ubytki spirytusu, przekraczające dozwolone zaniki w gorzelniach i w rektyfikacjach, odnoszą się także i do ubytków w wolnych składach.

§ 64. Dotychczasowe zezwolenia do prowadzenia rektyfikacji, wolnych składów i oddziałów rektyfikacyjnych przy gorzelniach pozostają w mocy, o ile przedsiębiorstwa te odpowiadają przepisanym warunkom.

Na otwieranie nowych takich zakładów może zezwolić jedynie Minister Skarbu.

Do art. 15 do 19, 59 do 65 i 75 do 84.

§ 65. Bliższe postanowienia o urządzeniu i kontroli fabryk wódek i o kontroli sprzedaży napojów spirytusowych zawarte są w rozporządzeniu Ministra Skarbu z dn. 12 marca 1925 r. o wyrobie i sprzedaży wódek niemonopolowych (Dz. U. R. P. № 28, poz. 201).

§ 66. Za składy fabryczne fabryk wyrobów spirytusowych uważa się te składy, które się znajdują w obrębie zabudowali odnośnej fabryki. Wszystkie inne składy, o ile nie są sprzedażami detalicznemi, uważa się za sprzedaże hurtowe.

§ 67. Ma sprzedaż lub wyszynk napojów spirytusowych potrzebne jest zezwolenie władzy skarbowej, uzależnione od warunków określonych w rozporządzeniu Ministra Skarbu z dn. 12 marca 1925 r. o wyrobie i sprzedaży wódek niemonopolowych (Dz. U. R. P. № 28, poz. 201).

§ 68. Dotychczasowe koncesje, wydane przez władze skarbowe, pozostają w mocy, o ile koncesjonarjusze i ich zakłady odpowiadają przepisanym warunkom.

Sprzedawcy i szynkarze, nie posiadający obecnie koncesyj, wydanych przez władze skarbowe, mają się o nie podać do władz skarbowych I instancji w okresie dwumiesięcznym po ogłoszeniu niniejszych przepisów pod rygorem przymusowego zamknięcia sprzedaży, względnie wyszynku.

Do art. 30 do 32.

§ 69. Opłacie, określonej przez Ministra Skarbu w myśl art. 30 ustawy, podlega spirytus przywożony z zagranicy bądź to w postaci czystej, bądź to w przetworach spirytusowych.

Do wymiaru i poboru tej opłaty są upoważnieni główne i wszystkie dworcowe urzędy celne. Pobór opłaty skarbowej odbywa się w sposób określony w przepisach celnych. Opłatę wnosić należy na rachunek Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego wedle instrukcji, jaką wyda Minister Skarbu.

§ 70. Wywóz zagranicę spirytusu i napojów spirytusowych może się odbywać jedynie za zezwoleniem Ministra Skarbu.

Zwrot uiszczonej opłaty skarbowej wraz z ewentualnym 10% lub 25% dodatkiem następuje po nadejściu urzędowego dowodu z granicznego urzędu celnego, że wysyłka przekroczyła granicę Państwa.

Jeśli opłata skarbowa była pokredytowaną, zamiast zwrotu ma miejsce odpisanie kwoty pokredytowanej.

Wywóz zagranicę spirytusu obciążonego opłatą skarbową, napojów i innych wyrobów spirytusowych za zwrotem opłaty skarbowej wraz z dodatkiem odbywa się pod kontrolą skarbową w sposób, który będzie określony w osobnem rozporządzeniu.

Do art. 34 do 47 ustawy.

§ 71. Bliższe postanowienia o urządzeniu i kontroli gorzelń są zawarte w specjalnej części przepisów wykonawczych.

§ 72. Przerób zboża, jako dodatku na słód, nie może przekraczać 3% ilości używanych do zacieru ziemniaków przeciętnie za kampanję.

§ 73. 3 (uchylony).

§ 74. Gorzelnie udziałowe mają nadto przedłożyć statut spółki, spis członków i zobowiązania członków co do dostarczenia gorzelni płodów potrzebnych do wyrobu spirytusu, oraz podać ilość spirytusu, którą zamierzają wyprodukować.

§ 75. 4 (uchylony).

§ 76. Orzeczenie o utracie charakteru gorzelni rolniczej wydaje władza skarbowa I instancji, zawiadamiając o tem równocześnie władze skarbową II instancji, oraz Dyrekcję Monopolu Spirytusowego, która bezzwłocznie prostuje cenę. zakupu spirytusu pochodzącego z tej gorzelni, zgodnie z art. 11 ustęp 3 ustawy.

§ 77. 5 (uchylony).

§ 78. Warunki, którym winne odpowiadać urządzenia gorzelni, skład komisyj sprawdzających nowe gorzelnie, oraz komisyj sprawdzających corocznie istniejące gorzelnie i sposób postępowania tych komisyj określone są w specjalnej części przepisów wykonawczych.

§ 79. 6 (uchylony).

§ 80. 7 (uchylony).

§ 81. Produkcję spirytusu, jego wydawanie i odbiór, jako też cenę spirytusu i napojów spirytusowych wszelkiego rodzaju ustala się według ilości zawartego w nich alkoholu (100% spirytusu). Do badania zawartości alkoholu służy alkoholomierz Trallesa objętościowy, tarowany przy ciepłocie 12° R (15° C).

Bliższe postanowienia o urządzeniu alkoholomierza i jego używaniu będą zawarte w osobnem rozporządzeniu.

§ 82. Pozwolenie dla technika gorzelanego na prowadzanie gorzelni wydaje władza skarbowa II instancji na podstawie przedstawionych dowodów przygotowania teoretycznego i dotychczasowego zajęcia, względnie odbytej praktyki. Od otrzymania takiego zezwolenia są wyłączone osoby, karane za defraudację podatku spożywczego lub należytości monopolowej. Specjalne przepisy o wymaganych kwalifikacjach od gorzelanych wyda Minister Skarbu.

§ 83. W każdej izbie skarbowej ma być prowadzona ewidencja techników gorzelnianych, wykluczonych od prowadzenia gorzelni, których imiona i nazwiska mają izby skarbowe podawać sobie nawzajem i swoim podwładnym władzom skarbowym I instancji do wiadomości.

Do art. 19 do 57 ustawy.

§ 84. Wysokość prawa odpadu wyznacza się na trzy lata według okresu obrachunkowego gorzelni (kampanji), a więc na trzy następne kampanje. Produkcja spirytusu w miesiącach wrześniu, październiku, listopadzie i grudniu 1924 r. idzie na rachunek prawa odpędu kampanji 1924/1925, które ma być przyznane na dane trzechlecie. Jeżeli produkcja spirytusu w tych czterech miesiącach przekroczyła przyznane prawo odpędu, przedsiębiorca ma wstrzymać ruch gorzelni, a ilość spirytusu, wyprodukowaną ponad przyznane prawo odpędu policzy się na prawo odpędu następnego okresu obrachunkowego.

§ 85. 8 (uchylony).

§ 86. W razie sprzedaży, wydzierżawienia lub innego rodzaju wyzbycia się gorzelni, przedsiębiorca oddający gorzelnię w posiadanie innej osobie obowiązany jest donieść o zaszłej zmianie bezzwłocznie najpóźniej w przeciągu 14 dni po dokonaniu zmiany tak władzy skarbowej I instancji, jak i Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego. Aż do chwili otrzymania zawiadomienia o zmianie przedsiębiorcy Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego uważać będzie dotychczasowego przedsiębiorcę za uprawnionego do prowadzenia gorzelni i otrzymywania należności od Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego względnie obowiązanego do świadczeń na rzecz Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego.

§ 87. Bliższe postanowienia w sprawie podziału prawa odpędu ogłoszone będą w przepisach dotyczących tegoż prawa odpędu.

§ 88. Bliższe postanowienia o poborze spirytusu do celów technicznych i przemysłowych po cenach ulgowych i o skażeniu będą zawarte w osobnem rozporządzeniu.

Do art. 69 - 73.

§ 89. Przepis o urządzeniu i kontroli fabryk drożdży i gorzelni, wyrabiających drożdże będzie zawarty w osobnem rozporządzeniu; przepis o urządzeniu i kontroli fabryk kwasu octowego oraz postanowienia o zwolnieniu od podatku kwasu octowego w razie wywozu zagranicę lub do celów technicznych będą zawarte również w osobnem rozporządzeniu.

Do art. 78 i 85 ustęp ostatni.

§ 90. Przedsiębiorcy gorzelni, rafinerji spirytusu, wytwórni wódek i likierów, drożdży prasowanych obowiązani są przed rozpoczęciem roku obrachunkowego (kampanji), a najpóźniej przed uruchomieniem wytwórni złożyć we właściwej kasie skarbowej unormowaną w dodatku do art. 78 ustawy akcyzową należytość patentową i przedłożyć otrzymany z kasy kwit kasowy, przy odpowiedniej deklaracji wraz z ewentualnie otrzymanem świadectwem przemysłowem właściwemu urzędowi skarbowemu dla podatków pośrednich (władzy skarbowej I instancji). Ten ostatni urząd wydaje zgłaszającemu się przy zwrocie kwitu i świadectwa przemysłowego patent akcyzowy wedle wzoru (wzór 4) i wciąga dane do wykazu wydanych patentów akcyzowych (wzór 6).

Jeżeli producent obowiązany jest prócz zasadniczej opłaty patentowej uiścić dodatkową opłatę patentową, w takim razie obowiązany jest po zapłaceniu tej dodatkowej opłaty odnotować to ze wskazaniem dat kwitu kasowego w odnośnej księdze przedsiębiorstwa, a kwit dołączyć do odpowiedniej teczki. Kontrola skarbowa obowiązana jest czuwać nad terminowem wpłaceniem należnych opłat patentowych.

§ 91. 9 Przedsiębiorcy trudniący się ekspedycją trunków i koncesjonowani sprzedawcy trunków obowiązani są przed 1 stycznia każdego roku, a o ile chodzi o nowe koncesje przed otwarciem sprzedaży uiścić we właściwej kasie skarbowej unormowaną w dodatku do art. 78 i 85 ustawy należytość patentową i przedłożyć otrzymany kwit kasowy przy odpowiedniej deklaracji wraz z otrzymanem świadectwem handlowem i koncesją, upoważniającą do sprzedaży względnie przewożenia trunków właściwemu urzędowi skarbowemu dla podatków pośrednich (władzy skarbowej I instancji).

Ten osiami urząd wydaje zgłaszającemu się przy zwrocie koncesji, kwitu i świadectwa handlowego patent akcyzowy wedle wzoru 5 i wciąga dane do wykazu wydanych patentów akcyzowych (wzór 6).

Przedsiębiorcy trudniący się ekspedycją trunków i koncesjonowani sprzedawcy trunków w razie niewykupienia przepisanych patentów akcyzowych w ciągu trzech miesięcy po 1 stycznia każdego roku, a o ile chodzi o nowe koncesje w ciągu tego samego czasu po terminie wyznaczonym przez władze skarbowe II instancji na otwarcie zakładu, trudniącego się ekspedycją trunków lub ich sprzedażą, tracą koncesje.

§ 92. Przedsiębiorstwa ekspedycyjne mające kilka oddziałów opłacają patent akcyzowy tylko od głównego zakładu.

§ 93. Patenty akcyzowe winny być wywieszone w przedsiębiorstwie, dla którego je wydano, na miejscu widocznem.

§ 94. Baz wykupienia przepisanych patentów akcyzowych nie mogą być uruchomione wyszczególnione w art. 78 ustawy zakłady i miejsca sprzedaży, a będące w ruchu ulegają zamknięciu.

Do art. 86.

§ 95. Postanowienia o kontroli osób, wyrabiających i posiadających aparaty destylacyjne będą zawarte w osobnem rozporządzeniu.

Do art. 88.

§ 96. Orzeczenie o zarządzeniu zaostrzonej kontroli (stałego dozoru) przedsiębiorstw oraz zarządzenie usunięcia pracowników karanych, wydaje władza skarbowa I instancji.

Do art. 89.

§ 97. Przeznaczone dla urzędnika skarbowego pomieszczenie ma co do wielkości odpowiadać miejscowym stosunkom, musi się jednak składać co najmniej z jednego pokoju i kuchni z przynależnościami.

Do art. 98.

§ 98. Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego określa sposób i miejsca nabywania spirytusu przez rozlewnie (fabryki czystych wódek oraz fabryki wódek gatunkowych).

§ 99. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie w 14 dni po ogłoszeniu.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK 

grafika

¹ § 4 uchylony przez § 33 rozporządzenia z dnia 8 września 1925 r. w sprawie prawa odpadu, kontyngentu zakupu i sposobu obliczania ceny spirytusu, produkowanego w gorzelniach rolniczych i przemysłowych (Dz.U.25.95.677) z dniem 1 września 1925 r.

² Z dniem 1 stycznia 1926 r. odpadki, o których mowa w § 51, nie mogą być dołączone do zaników rektyfikacyjnych, zgodnie z § 59 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1925 r. w sprawie oczyszczania i magazynowania spirytusu (Dz.U.25.132.946).

³ § 73 uchylony przez § 33 rozporządzenia z dnia 8 września 1925 r. w sprawie prawa odpadu, kontyngentu zakupu i sposobu obliczania ceny spirytusu, produkowanego w gorzelniach rolniczych i przemysłowych (Dz.U.25.95.677) z dniem 1 września 1925 r.

⁴ § 75 uchylony przez § 33 rozporządzenia z dnia 8 września 1925 r. w sprawie prawa odpadu, kontyngentu zakupu i sposobu obliczania ceny spirytusu, produkowanego w gorzelniach rolniczych i przemysłowych (Dz.U.25.95.677) z dniem 1 września 1925 r.

⁵ § 77 uchylony przez § 33 rozporządzenia z dnia 8 września 1925 r. w sprawie prawa odpadu, kontyngentu zakupu i sposobu obliczania ceny spirytusu, produkowanego w gorzelniach rolniczych i przemysłowych (Dz.U.25.95.677) z dniem 1 września 1925 r.

⁶ § 79 uchylony przez § 4 rozporządzenia z dnia 14 maja 1927 r. w sprawie aparatów kontrolnych w gorzelniach (Dz.U.27.46.413) z dniem 28 maja 1927 r.

⁷ § 80 uchylony przez § 4 rozporządzenia z dnia 14 maja 1927 r. w sprawie aparatów kontrolnych w gorzelniach (Dz.U.27.46.413) z dniem 28 maja 1927 r.

⁸ § 85 uchylony przez § 33 rozporządzenia z dnia 8 września 1925 r. w sprawie prawa odpadu, kontyngentu zakupu i sposobu obliczania ceny spirytusu, produkowanego w gorzelniach rolniczych i przemysłowych (Dz.U.25.95.677) z dniem 1 września 1925 r.

⁹ § 91 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 14 września 1925 r. (Dz.U.25.96.679) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1926 r.