Wykonanie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1923 roku w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.69.543

Akt utracił moc

Wersja od: 19 lipca 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 3 lipca 1923 r.

w celu wykonania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1923 r. w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Na mocy § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1923 v. w przedmiocie zmian w po-stanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 68 poz. 527) zarządza się co następuje:

§ 1. Przedsiębiorstwa trudniące się sprzedażą piwa (hurtownicy i detaliczni sprzedawcy), tudzież zakłady i związki zajmujące się rozdziałem piwa dla swoich członków, wreszcie osoby, przechowujące piwo należące do powyższych przedsiębiorstw, zakładów względnie związków obowiązane są zgłosić w ciągu 3 dni zapasy w ilości przekraczającej 100 litrów piwa, pozostające w ich posiadaniu w dniu wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 68, poz. 527) celem dodatkowego opodatkowania, podając przytem miejsce swego zamieszkania względnie miejsce przechowania piwa. Zapas piwa przekraczający 100 litrów ulega dodatkowemu opodatkowaniu w całości t. j. bez potrącenia rzeczonych ilości (100 litrów). Dodatkowy podatek wynosi 45.000 marek od hektolitra piwa.

Jeżeli zapas piwa znajduje się w dniu wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1923 r. w transporcie, obowiązek zgłoszenia ciąży na odbiorcy, a bieg trzechdniowego terminu rozpoczyna się dlań w dniu następnym po dniu, w którym zapas piwa, odebrano. Kontroli Skarbowej przysługuje prawo sprawdzenia na miejscu, czy zgłoszone zapasy piwa są zgodne z rzeczywistością.

§ 2. Ten sam obowiązek zgłoszenia ciąży również na przedsiębiorstwach browarów w b. zaborze rosyjskim i austrjackim co do zapasów piwa i brzeczki piwnej, które znajdywać się będą w ich wytwórniach i zakładach w dniu wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1923 r. Dodatkowa opłata dla browarów b. dzielnicy rosyjskiej i b. dzielnicy austrjackiej wynosi od tych zapasów różnicę między opłatą uiszczoną już poprzednio, a opłatą przypadającą na podstawie § 1 wzgl. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1923 r.

§ 3. Zgłoszenie wnosi się w trzech egzemplarzach, a to:

a) w b. dzielnicy rosyjskiej do właściwego Urzędu Akcyz i Monopolów względnie poza siedzibą tych urzędów do właściwego inspektora kontroli skarbowej,

b) w b. dzielnicy austrjackiej do właściwego Oddziału kontroli skarbowej,

c) w b. dzielnicy pruskiej do właściwego urzędu skarbowego.

Jeden egzemplarz zgłoszenia zwraca się posiadaczowi zapasu piwa po zaopatrzeniu potwierdzeniem odbioru ze wskazaniem Kasy skarbowej, w której dodatkowy podatek ma być uiszczony, drugi egzemplarz przesyła się kasie skarbowej, a trzeci przedstawia się władzy skarbowej II instancji po uwidocznieniu na nim przypadającej dopłaty.

§ 4. Wpłacone kwoty zarachowują kasy skarbowe, jako dodatkowy podatek od piwa.

§ 5. Podatek od piwa może być przez Izbą Skarbową zakredytowany najwyżej na 3 miesiące z zastrzeżeniem opłacenia 12% odsetek w stosunku rocznym.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.