§ 26. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.106.913

Akt utracił moc

Wersja od: 18 kwietnia 1935 r.

§ 26. Za place budowlane, podlegające opodatkowaniu w myśl paragrafu poprzedniego niniejszego rozporządzenia, względnie za grunty, które uzyskały charakter placów budowlanych, uważa się wszelkie place i grunty, nadające się do zabudowania i położone przy wszystkich ulicach i drogach, objętych prawomocnym planem zabudowania (regulacyjnym).

W wypadkach, gdy gmina miejska nie posiada prawomocnego planu zabudowania miasta lub jego części, winni być pociągani do państwowego podatku od placów niezabudowanych właściciele placów, znajdujących się niewątpliwie w blokach budowlanych, tudzież tereny, przylegające w pasie 70 mtr. do istniejących dróg publicznych i ulic z wyłączeniem jednak stref, uznanych przez magistrat za nie wchodzące w program rozbudowy w ustalonym przez niego okresie czasu.

Za place niedostatecznie zabudowane uważane będą powierzchnie, na których istniejące zabudowania okazują dobitnie, że plac, stosownie do jego wartości i położenia, nie jest należycie wykorzystany pod budowę.