Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. o pomiarze morskich statków handlowych.
Dz.U.1927.105.906
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 24 listopada 1927 r.
w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. o pomiarze morskich statków handlowych.
Pomiar dokonywa się sposobem i wedle zasad zawartych w załączonym do niniejszego rozporządzenia regulaminie (załącznik № 1).
W świadectwie pomiarowem i protokóle pomiarowym pojemności brutto i netto statku wyraża się w metrach sześciennych i angielskich tonnach rejestrowych. Jedną angielską tonnę rejestrową (100 stóp angielskich sześciennych) należy przyjmować za równą 2,83 metrów sześciennych.
Urząd marynarki handlowej prowadzi dziennik pomiarowy według wzoru-załącznik № 5.
ZAŁĄCZNIK № 1
REGULAMIN
REGULAMIN
Rozdział I.
Zasady pomiaru.
Zasady pomiaru.
Pojemność brutto.
Za stałe i zamknięte nadbudówki uważa się takie nadbudówki na górnym pokładzie lub nad nim, które mogą być przeznaczone do przechowywania ładunku, zapasów lub paliwa albo też do umieszczenia pasażerów i załogi, jak to: bak, środkowa nadbudówka, jut, półpokład, mostek, lub inne nadbudówki i pomieszczenia, oddzielnie wybudowane na pokładach, a ograniczone przykryciem górnem i ścianami bocznemu, i zaopatrzone w stałe lub zdejmowane drzwi czy też inne urządzenia, całkowicie zamykające pomieszczenie.
Obecność w przegrodzie nadbudówki jednego otworu przepisanego wyżej wymiaru uważać można za powód dostateczny do niewliczenia tej nadbudówki do pojemności brutto, o ile oprócz tego otworu pomieszczenie nadbudówki zaopatrzone jest od strony każdej burty w dostateczną ilość otworów burzowych i szpigatów (patrz niżej § 5 pkt. 3);
Uwaga 1:
Otwór pomiarowy może być zaopatrzony w pokrycie prowizoryczne (nie stałe) z umocowaniem zdołu. Pokrycie może być drewniane; pokrycie żelazne nie jest dopuszczalne.
Wszystkie otwory na górnym pokładzie muszą być zaopatrzone w należyte środki dla ich zakrywania i zaklinowywania.
Uwaga 2:
Jeżeli otwór względnie otwory pomiarowe są na rufie i we wszystkich poprzecznych, sięgających od burty do burty przegrodach, w kierunku dziobu statku, między pokładami ochronnym a niżej położonym znajdują się w każdej przegrodzie co najmniej po dwa otwory, posiadające wymiar i wykonanie zgodnie z przepisami § 4 pkt. 6 lit. "c" i są ustawione z każdej burty, z obu stron przegród co najmniej po jednym szpigacie wymiarów powyżej podanych-to objętych temi przegrodami pomieszczeń nie wlicza się do pojemności brutto.
Pojemność netto.
Oficerskie jadalnie i łazienki na statkach, przeznaczonych głównie dla przewozu pasażerów, potrąca się od pojemności tylko wtedy, jeśli na statku znajdują się takież urządzenia dla użytku pasażerów,
Uwaga 1:
O ile pomieszczenia ustępów dla załogi, kuchni, piekarni, dla destylacyjnego aparatu, jak również pomieszczenia dla uruchomienia steru i wind, zostały wliczone do pojemności brutto, to należy je potrącić.
Uwaga 2:
Pomieszczenia dla zapasów aprowizacji, łańcuchów kotwicznych i kuchnie dla pasażerów nie ulegają potrąceniu z pojemności brutto.
na statkach rybackich, które przechowują sprzęt bosmański w ładowni - 8,5 metrów sześciennych
na statkach o pojemności tonn brutto:
do | 150 | - | nie | więcej | niż | 8,5 metrów sześciennych | |
od | 150 | do | 500 | " | " | " | 2% pojemności brutto |
" | 500 | " | 1.000 | " | " | " | 28,3 metrów sześciennych |
ponad | 1.000 | " | " | " | 1% pojemności brutto, |
a w każdym razie najwyżej 212 metrów sześciennych,
Wszystkie wymienione w niniejszym § pomieszczenia potrąca się od pojemności brutto, o ile posiadają odpowiednią dla swego przeznaczenia i celu konstrukcję, urządzenie i wielkość.
Uwaga:
Przeznaczenie potrąconego pomieszczenia i jego pojemność muszą być oznaczone stałym i wyraźnie widocznym napisem, umieszczonym z zewnątrz przy wejściu.
Uwaga:
Przeznaczenie składu i jego pojemność winny być oznaczone stałym i wyraźnie widocznym napisem umieszczonym z zewnątrz przy wejściu.
Na wszystkich statkach, za wyjątkiem holowników, służących wyłącznie do holowania lub lodołamania, potrącenie uskuteczniane na podstawie przepisów niniejszego paragrafu nie może przekraczać 55% tej pojemności brutto, która pozostaje po uwzględnieniu potrąceń, wymienionych w § 8.
Wyszczególnione pomieszczenia traktuje się jako pomieszczenie maszynowe, o ile są konieczne dla należytego działania instalacji, wytwarzającej siłę pędną, i są należytej wielkości. Winny być zatem zaliczone do pomieszczenia maszynowego, w sensie powyższego przepisu, dla potrącenia od pojemności brutto następujące pomieszczenia:
Uwaga 1:
Pomieszczenia wymienione w pkt. 2, o ile zostaną zaliczone do pomieszczenia maszynowego, posiadać muszą stały napis z zewnątrz pomieszczenia o traktowaniu go przy pomiarze jako części pomieszczenia maszynowego.
Uwaga 2:
Statki motorowe, łodzie motorowe lub statki poruszane napędem elektrycznym będą traktowane przy pomiarze jako statki parowe.
Uwaga 3:
Wszelkich pomieszczeń dla paliwa, baterji akumulatorów, smarów i wody dla zaopatrzenia kotłów i maszyn oraz kajut, schowków i magazynów w pomieszczeniach maszynowych i kotłowych, jak również wszelkich pomieszczeń niezbędnych dla bezpiecznej pracy mechanizmów, nie używanych dla napędu statku - nie włącza się do pojemności pomieszczenia maszynowego w myśl niniejszego regulaminu.
Rozdział II.
Sprawdzanie tożsamości statku.
Sprawdzanie tożsamości statku.
Jeżeli pomiaru dokonano w postępowaniu skróconem, to należy uwzględnić zamiast głębokości, określonej pod lit. c), obwód statku ustalony według § 23.
Główne wymiary korpusu statku są wymiarami rejestracyjnemi statku; umieszcza się je w świadectwie pomiarowem.
Rozdział III.
Sposoby pomiaru statku.
Sposoby pomiaru statku.
A.
Postępowanie przy pomiarze sposobem zwykłym.
Postępowanie przy pomiarze sposobem zwykłym.
Górny pokład na statkach, posiadających mniej niż trzy pokłady, a drugi od dołu na statkach posiadających trzy pokłady lub więcej, jest pokładem pomiarowym.
Pomieszczenia, znajdujące się pod pokładem pomiarowym pomierza się jako jedną całość. Pomieszczenia, znajdujące się ponad pokładem pomiarowym, pomierza się każde zosobna bez względu na to, czy tworzą je pokłady, czy też nadbudówki.
Za pokłady uważa się tylko te, które ciągną się bez przerwy od dziobu do rufy statku, a których pokładniki (bimsy) połączone za z resztą korpusu statku w sposób trwały i stale są przykryte. Otwory lub ogrodzenia przedziałów maszynowych i kotłowych, jak również luki, nie stanowią przerwy pokładu.
Również zagłębienia, względnie wzniesienia, choćby nawet zajmowały całą szerokość statku, jeżeli suma długości tych przerw nie wynosi połowy długości odnośnego pokładu, nie stanowią przerwy pokładu. Jeżeli natomiast suma długości zagłębionych, czy też wzniesionych części pokładu przekracza połowę jego długości, to za pokład uważa się te właśnie części i ich przedłużenia.
Niepokryte zagłębienia pokładu mierzy się oddzielnie, a pojemność ich potrąca się z otrzymanej pojemności przestrzeni pod pokładem.
Przy pomiarze długości statku uwzględnia się średnią grubość wewnętrznego poszycia burty. Jeżeli dziób i rufa statku są odchylone na zewnątrz, potrąca się od tej długości:
Jeżeli zaś dziób i rufa są nachylone ku wewnątrz, to do długości, pomierzonej na pokładzie pomiarowym, dodaje się długość przestrzeni, wymierzonej wewnątrz statku od punktów końcowych pomiaru długości na pokładzie do wewnętrznej powierzchni burty na dziobie i rufie w największej długości statku.
Długość mierzy się na pokładzie pomiarowym w płaszczyźnie równoległej ze środkowym podłużnym przekrojem statku. Linje, po których mierzy się długość, prowadzić należy poza lukami i innemi przeszkodami na pokładzie; końce tych linij znaczy się na pokładzie i rzuca się je na linję, leżącą w środkowem podłużnym przekroju statku. Od tak uzyskanych punktów mierzy się długość od dziobu do rufy statku, i tak mierzona długość stanowi długość pomiarową statku.
Długość pomiarową dzieli się na równe części, mianowicie:
do | 15 | metrów | - | na 4 równe części, | |||
ponad | 15 | " | do | 37 | metrów | -na | 6 |
" | 37 | " | " | 55 | " | -" | 8 |
" | 55 | " | " | 69 | " | -" | 10 |
" | 69 | " | -" | 12 |
Punkty podziału długości pomiarowej zwą się punktami podziałowemi długości.
Jako głębokość przekroju mierzy się pionową odległość dwóch punktów, położonych w płaszczyźnie równoległej do podłużnego przekroju statku, z których jeden leży na dolnej powierzchni pokładu pomiarowego lub na jego przedłużeniu, a drugi na górnej powierzchni denników lub na jej przedłużeniu obok kila, zmniejszoną o trzecią część wygięcia pokładnika (bimsa) pokładu pomiarowego w danym przekroju i o średnią grubość stałej lub trwale umocowanej okładziny (poszycia wewnętrznego) denników, o ile denniki okładzinę taką posiadają.
Na statkach posiadających wzniesioną platformę nad dnem niezaopatrzonem w okładzinę, głębokość mierzy się wdół przez platformę do górnej powierzchni denników lub jej przedłużenia obok kiła, zmniejszoną o grubość tej platformy.
Na statkach z dnem podwójnem głębokość przekroju mierzy się od dolnej powierzchni pokładu pomiarowego lub jej przedłużenia do górnej powierzchni wewnętrznego dna podwójnego z potrąceniem trzeciej części wygięcia pokładnika (bimsa) pokładu pomiarowego w danem miejscu i średniej grubości stałej, trwale umocowanej okładziny dna podwójnego, o ile taka istnieje.
Jeżeli podwójne dno lub jego części są użyte dla przewożenia ładunku, zapasów lub olejów, to objętość komór dna podwójnego, użytych dla ładunku, zapasów lub olejów oblicza się ł dodaje, na czas zajmowania tych komór przez ładunek, zapasy lub oleje, do pojemności netto statku, podanej w świadectwie pomiarowem.
W razie, gdy istnieją przerwy dna podwójnego lub wysokość dna podwójnego jest zmienna, to pomiar statku poniżej pokładu pomiarowego odbywa się częściami w zależności od wysokości dna podwójnego. Długość każdej takiej części statku dzieli się na tę ilość części i wymierza się w ten sposób, jak przewidziane jest dla długości pomiarowej w § 14.
Przy statkach żelaznych lub stalowych zwykłej budowy, które nie posiadają wewnętrznego poszycia burty, mierzy się szerokość miedzy wewnętrznemi krawędziami kątowników lub belek wręg. Jeżeli wewnętrzne poszycie składa się z umocowanych na stałe listew z niezakrytą między dwiema sąsiedniemi listwami przestrzenią nie więcej jak 0,3 metra, mierzy się szerokość do wewnętrznej powierzchni listew. Jeżeli natomiast nie zakryta między temi listwami przestrzeń jest większa niż 0,3 metra, dodaje się do szerokości, mierzonej między wewnętrznemi krawędziami wręg, średnie grubości listew obu burt. Grubość wewnętrznego poszycia, przyjmowana w obliczeniu szerokości przekroju, nie może przekraczać 75 milimetrów z każdej burty.
Jeżeli przedziały ładunkowe, przeznaczone na chłodnie, mają izolację, wystającą ponad wręgi względnie ponad denniki dna podwójnego, należy przy pomiarze szerokości i głębokości potrącić średnią grubość izolacji, nie więcej jednak niż 75 milimetrów.
Za wewnętrzne poszycie należy uważać tylko takie, które umocowane jest do korpusu statku na stałe.
Celem obliczenia powierzchni przekrojów poprzecznych numeruje się wymierzone szerokości każdego przekroju w ten sposób, że górną szerokość oznacza się cyfrą l, a następne kolejno cyframi 2, 3, 4, dolną zaś cyfrą 5. Drugą i czwartą szerokość mnoży się przez 4, a trzecią przez 2. Do sumy tych iloczynów dodaje się szerokość pierwszą i piątą. Uzyskany rezultat mnoży się przez trzecią część wzajemnego rozstępu szerokości; iloczyn ten stanowi powierzchnię przekroju.
Jeżeli jednak głębokość przekroju poprzecznego, przechodzącego przez najbliższy środka punkt podziałowy długości, wynosi więcej niż 5 metrów, to dzieli się głębokość każdego przekroju nie na 4, lecz na 6 równych części.
Pomiar i obliczenie powierzchni przekroju odbywa się w sposób podany wyżej. Mnoży się mianowicie drugą, czwartą i szóstą szerokość przez cztery, trzecią i piątą przez dwa, a do sumy tych iloczynów dodaje się pierwszą i siódmą szerokość. Tę łączna sumę mnoży się przez trzecią część wzajemnego rozstępu szerokości, a otrzymany iloczyn określa powierzchnię przekroju.
Przekroje numeruje się kolejno liczbami 1, 2, 3 i t. d. w ten sposób że 1 oznacza przekrój, przechodzący przez początkowy punkt na dziobie statku, a ostatni numer określa przekrój, przechodzący przez końcowy punkt długości na rufie. Wielkość każdego przekroju, oznaczonego numerem parzystym, mnoży się przez cztery, a każdego nieparzystego, z wyjątkiem pierwszego i ostatniego przez dwa, i do sumy tych iloczynów dodaje się wielkość przekroju pierwszego i ostatniego. Tę łączną sumę mnoży się przez trzecią część wzajemnego rozstępu przekrojów. Uzyskany iloczyn stanowi pojemność wnętrza statku, znajdującego się pod pokładem pomiarowym.
Wewnętrzna długość przestrzeni między pokładem pomiarowym a najbliższym nad nim - trzecim pokładem - mierzy się na połowie wysokości tej przestrzeni od wewnętrznej powierzchni poszycia przy sztabie przedniej do wewnętrznej powierzchni poszycia wręg na rufie. Długość tę dzieli się na tę samą ilość równych części, na jaką była podzielona długość pokładu pomiarowego. W każdym z punktów podziału wymierza się naprzód pionowy odstęp dolnej powierzchni trzeciego pokładu od górnej powierzchni pokładu pomiarowego lub ich przedłużenia. Średnia arytmetyczna tych pomiarów określa średnią wysokość przestrzeni między pokładami. W każdym ze wspomnianych punktów podziału, jako też w punktach końcowych długości na dziobie i na rufie mierzy się wewnętrzne szerokości w myśl § 16, w połowie wysokości. Szerokości te oznacza się kolejno numerami l, 2, 3 i t. d. w ten sposób, że szerokość u sztaby przedniej otrzymuje numer 1. Wszystkie szerokości oznaczone numerami parzystemi mnoży się przez cztery, a oznaczone numerami nieparzystemi, z wyjątkiem pierwszej i ostatniej, przez dwa. Sumę tych iloczynów wraz z pierwszą i ostatnią mnoży się przez trzecią część rozstępu szerokości pomiędzy sobą. Iloczyn stanowi powierzchnię średniej, poziomej płaszczyzny przekroju, a pomnożony przez uzyskaną według drugiego ustępu średnią wysokość przestrzeni między pokładami, daje pojemność mierzonej przestrzeni.
Jeżeli statek posiada więcej niż trzy pokłady, to pomiar przestrzeni między pokładami, znajdującemi się ponad trzecim pokładem, odbywa się w sposób, powyżej określony, oddzielnie dla każdej z przestrzeni między-pokładowych.
Jeżeli wewnętrzne urządzenie nadbudówek nie pozwala na zdejmowanie miar wewnątrz, wymierza się zewnętrzne strony nadbudówek przy uwzględnieniu potrąceń grubości ścian i sufitów.
W pomieszczeniach, których ściany boczne przechodzą z zaokrągleniem w pokład (dach), należy mierzyć szerokości nie w połowie wysokości pomieszczenia, lecz na jednej trzeciej zaokrąglenia, licząc od dołu.
W pomieszczeniach, ograniczonych czworobocznemi płaskiemi powierzchniami, wymierza się i mnoży przez siebie średnie wewnętrzne: szerokość i wysokość oraz długość. Iloczyn określa pojemność pomieszczenia.
Przy pomiarze pomieszczenia maszynowego statków (z wyjątkiem holowników, jachtów i trawlerów), do których nie miał zastosowania punkt 1 § 10, należy:
Jeżeli przedział maszynowy jest kształtów nieregularnych, dzieli się go na części i wymierza się każdą z nich zosobna.
Jeżeli statek śrubowy nie posiada tunelu dla wału, to przyjmuje się dla obliczenia pomieszczenia dla obsługi wału na statkach o jednej śrubie, przestrzeń tworzoną przez powierzchnię łożyska wału, takiej wielkości, która pozwala na odkręcanie górnych nakrętek, a wysokością nie przekraczającą 2,14 metra. Przyjęta w obliczeniu wielkość pomieszczenia dla obsługi wału winna być wymiarów, odpowiednich dla tegoż statku. Jeżeli statek jest dwuśrubowy i nie posiada tuneli, a przestrzeń za maszynami jest otwarta od burty do burty, średnia wysokość przestrzeni, która może być włączona do pomieszczenia maszynowego, nie może przekraczać 1,83 metra. Jeżeli w tej przestrzeni znajdują się jakiekolwiek pomieszczenia, nie służące ściśle do celów napędu statku, pojemność ich nie będzie brana w rachubę przy obliczaniu pojemności pomieszczenia maszynowego.
Statki bezpokładowe.
Pozatem do statków bezpokładowych mają zastosowanie przepisy odnoszące się do statków pokładowych.
Uwaga: Za statki bezpokładowe uważa się również statki które posiadają częściowo pokład, a których ładownie nie są zaopatrzone w luki lub inne urządzenia do zamykania.
Statki specjalnej konstrukcji i budowy.
B.
Postępowanie przy pomiarze sposobem skróconym.
Postępowanie przy pomiarze sposobem skróconym.
Przy pomiarze statku sposobem skróconym w celu uzyskania pojemności stałych i zamkniętych nadbudówek postępuje się według przepisów § 19, a w razie, gdyby to nie było możliwe, stwierdza się ich pojemność, mnożąc przez siebie średnią szerokość i średnią wysokość oraz długość. Dodając tę pojemność do pojemności pod najwyższym pokładem otrzymuje się pojemność brutto statku pomierzonego sposobem skróconym.
Pojemność statku netto pomierzonego sposobem skróconym, uzyskuje się przez dokonanie potrąceń, stosowanych jak przy pomiarze sposobem zwykłym.
Rozdział IV.
Narzędzia pomiarowe.
Narzędzia pomiarowe.
Narzędzia do pomiarów statków posiada urząd marynarki handlowej w dwóch kompletach.
Wyżej wymienione narzędzia miernicze powinny posiadać niewygasłą cechą legalizacyjną;
Narzędzia miernicze, nasuwające wątpliwości, że stały się nierzetelnemi, powinny być wycofane z użytku aż do czasu ponownego ich zalegalizowania.
Wynik końcowy obliczeń, podawany w świadectwie pomiarowem w metrach sześciennych, należy zaokrąglić do jednego miejsca dziesiętnego w ten sposób, że stojącą na niem cyfrę podwyższa się o jednostkę, jeżeli na drugiem miejscu dziesiętnem stoi cyfra 5 lub większa.
Wynik końcowy obliczeń, podawany w świadectwie pomiarowem w tonnach rejestrowych, należy uskutecznić przeliczając metry sześcienne na tonny rejestrowe, z zaokrągleniem otrzymanego rezultatu do drugiego miejsca dziesiętnego w ten sposób, że cyfrę na nim stojącą podwyższa się o jednostkę, jeżeli na trzeciem miejscu stoi cyfra 5 lub wyższa.
Rozdział V.
Sporządzanie protokółu oraz świadectwa pomiarowego.
Sporządzanie protokółu oraz świadectwa pomiarowego.
We wszystkich innych wypadkach urząd marynarki handlowej sam zatwierdza protokół pomiarowy.
ZAŁĄCZNIK № 2 15
Świadectwo pomiarowe dla statków pokładowych.
Świadectwo pomiarowe dla statków pokładowych.
ZAŁĄCZNIK № 3 16
Świadectwo pomiarowe dla statków bezpokładowych.
Świadectwo pomiarowe dla statków bezpokładowych.
- zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 10 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 28 października 1931 r.
- zmieniony przez § 1 pkt II ppkt 10 rozporządzenia z dnia 2 października 1931 r. (Dz.U.31.94.723) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 listopada 1932 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »