Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 stycznia 1924 r. o poborze drugiej zaliczki na poczet podatku majątkowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.13.122

Akt utracił moc

Wersja od: 8 lutego 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 1 lutego 1924 r.

w przedmiocie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 stycznia 1924 r. o poborze drugiej zaliczki na poczet podatku majątkowego.

Na zasadzie art. 9 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 stycznia 1924 r. o poborze drugiej zaliczki na poczet podatku majątkowego (Dz. U. R. P. № 5, poz. 38) zarządza się co następuje:

§ 1. Osoby, wymienione w art. 2 rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a niepodlegające podatkowi majątkowemu w myśl art. 3 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o podatku majątkowym (Dz. U. R. P. № 94, poz. 746), wolne są od obowiązku opłacania drugiej zaliczki na poczet podatku majątkowego, pomimo, że zostały wciągnięte do ksiąg bierczych tejże zaliczki.

§ 2. Wysokość zaliczki, obliczonej w myśl art. 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, nie może przekraczać następujących granic:

1) dla płatników podatku gruntowego i budynkowego - połowy podatku majątkowego, przypadającego od wartości: całego ich majątku według skali art. 9 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o podatku majątkowym (Dz. U. R. P. № 94, poz. 746);

2) dla płatników podatku przemysłowego od przedsiębiorstw przemysłowych I, II, III, IV, V i VI kategorji oraz przedsiębiorstw handlowych I i II kategorji połowy podatku majątkowego, przypadającego, od wartości całego ich majątku według skal; art. 9 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o podatku majątkowym;

3) dla płatników podatku obrotowego (na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego), płatnego i idealnego-polowy podatku majątkowego, przypadającego według skali art. 9 ustawy - od wartości całego ich majątku;

4) dla płatników podatku przemysłowego od przedsiębiorstw przemysłowych VI kategorji i przedsiębiorstw handlowych iii kategorji oraz od samodzielnych wolnych zajęć zawodowych-jednej trzeciej części podatku majątkowego, przypadającego od wartości całego ich majątku według skali art. 9 ustawy z dn. 11 sierpnia 1923 r. o podatku majątkowym.

O ile kwota drugiej zaliczki przekracza granice wyżej określone, wówczas płatnik będzie zwolniony od uiszczenia nadwyżki tejże zaliczki.

§ 3. Celem ustalenia stanu faktycznego miarodajnego w myśl §§ 1 i 2 nin. rozp. do zwolnienia od zaliczki, względnie do jej zniżenia winna każda władza podatkowa I instancji (urząd sk., inspektorat sk.) powołać rzeczoznawców, a mianowicie: dla płatników podatku gruntowego i budynkowego-2-ch członków komisji szacunkowej podatku dochodowego z pośród przedstawicieli rolnictwa, a dla płatników podatku przemysłowego, względnie obrotowego-2-ch członków komisji szacunkowej do spraw podatku przemysłowego, względnie komisji dla podatku procederowego na górnośląskiej części województwa śląskiego, z pośród przedstawicieli przemysłu i handlu.

W analogiczny sposób postępuje izba skarbowa, która dla osób prawnych, obowiązanych do publicznego składania sprawozdań, powołuje rzeczoznawców z pośród członków komisji odwoławczych.

§ 4. Władza podatkowa przy współudziale rzeczoznawców (§ 3 nin. rozp.) wydaje swoje decyzje na podstawie zeznań płatników o majątku, spisów płatników, sporządzonych przez zarządy gminne, oraz własnych wiadomości, opartych na dokładnej znajomości stosunków majątkowych płatników.

Przy sprawdzaniu zeznań winna się władza podatkowa kierować normami szacunkowemi, określonemi w rozp. II Ministra Skarbu z dnia 15 listopada 1923 r. (Dz. U. R. P. № 123, poz. 996), uwzględniając przytem przepisy § 11 powołanego rozporządzenia II Ministra Skarbu, dotyczące zniżek z powodu zniszczenia wojennego, o ile chodzi o posiadłości gruntowe.

W wypadkach, przewidzianych w § 1 nin. rozp. władza podatkowa wydaje swoje decyzje z urzędu, w wypadkach zaś wspomnianych w § 2 nin. rozp., tylko na prośby zainteresowanych płatników. Prośby te winny płatnicy wnieść do właściwej władzy podatkowej najpóźniej do dni 14 po ogłoszeniu niniejszego rozporządzenia.

§ 5. Na podstawie decyzji zapadłych zgodnie z §§ 1 - 4 nin. rozp. władza podatkowa przeprowadza sprostowania przypisu drugiej zaliczki w księgach bierczych, a oryginał decyzji przechowuje przy tych księgach.

O decyzjach władza podatkowa zawiadamia płatników ustnie lub pisemnie. Decyzje te są ostateczne.

§ 6. Przymusowe ściągnięcie drugiej zaliczki od płatników wspomnianych w § 1 i § 2 nin. rozp. może być przeprowadzone dopiero po zapadnięciu decyzji władzy podatkowej (§ 5 nin. rozp.).

§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.