Rozdział 3 - POSTANOWIENIA KARNE. - Wykonanie dekretu z dnia 5 lutego 1919, Dz. Pr. Nr 12 poz. 136, w przedmiocie wprowadzenia podatku od zysków wojennych.
Dz. Praw P. Pol.1919.46.320
Akt utracił mocIII.
POSTANOWIENIA KARNE.
POSTANOWIENIA KARNE.
Wszystkie inne czyny są ścigane i karane przez władze skarbowe.
Ukrócenia podatku przez złożenie nieprawdziwego lub niezupełnego, zatem rzeczywistemu stanowi rzeczy nie odpowiadającego zeznania dochodu, dopuszcza się ten, kto zeznanie takie złożył:
Ukrócenia podatku dopuszcza się także ten, kto będąc uprawniony do zastępowania osoby prawnej, popełnia czyn wyżej określony w sposób tam podany.
Również dopuszcza się ukrócenia podatku członek zarządu, buchalter, odpowiedzialny ajent towarzystwa cudzoziemskiego, jeżeli w sprawozdaniach i bilansach przedsiębiorstw obowiązanych do składania sprawozdań publicznych lub zrównanych z niemi przedsiębiorstw, albo w zawiadomieniach dodatkowych lub wyjaśnieniach tych sprawozdań, umieszcza wiadomości świadomie fałszywe w celu zmniejszenia podatku lub zwolnienia od niego i wogóle osoby, które podpisały lub potwierdziły fałszywe sprawozdanie, bilans, zawiadomienie dodatkowe lub wyjaśnienie.
Czyny powyższe karane być mają według postanowień art. 47 ust. 1 dekretu.
Ten, kto działa świadomie, ale nie w zamiarze ukrócenia podatku, karany ma być według postanowień art. 47 ust. 2 dekretu.
Winnym zatajenia podatku staje się ten, kto mimo wystosowanego do niego wezwania do złożenia zeznania w pewnym ściśle oznaczonym terminie, świadomie i z zamiarem zatajenia przedmiotu podatkowego, w terminie tym nie składa zeznania (podmiotowa i przedmiotowa istota czynu).
Czyn taki karany być ma według postanowień art. 48 ust. 1 i 2 dekretu. Ten, kto działa świadomie, ale bez zamiaru zatajenia podatku, karany być ma za zaniedbanie według postanowień art. 48 ust. 3 dekretu.
Przy wymiarze kar w granicach art. 47 i 48 dekretu należy mieć wzgląd na ważność przekroczenia, stopień ujawniającego się złego zamiaru, wysokość szkody zrządzonej lub zamierzonej i stosunki majątkowe winnego.
Władze skarbowe są obowiązane z urzędu do przestrzegania postanowień dekretu, odnoszących się do ustania karygodności czynów określone w art. 47 i 48 dekret (art. 49).