§ 66. - Wykonanie dekretu z dnia 20 marca 1946 r. o podatkach komunalnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.51.258

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1951 r.

§ 66. 2

1. Wartość czynszową mieszkalnej części budynku, zajmowanej przez podatnika bądź oddanej do bezpłatnego używania lub użytkowania, stanowi czynsz, jaki by na podstawie dekretu z dnia 28 lipca 1948 r. o najmie lokali (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 259), opłacały w charakterze najemców osoby zajmujące lokale w tej części budynku.

2. Dla mieszkalnej części budynku, nadającej się do użytku, a nie używanej ani nie oddanej w najem lub dzierżawę, przyjmuje się jako wartość czynszową:

a) w miejscowościach, w których oddanie w najem lokalu lub w dzierżawę nieruchomości może nastąpić bez trudności i bezzwłocznie - kwotę w wysokości do 50% czynszu, ustalonego w myśl art. 2, a ewentualnie także art. 8 dekretu z dnia 28 lipca 1948 r. o najmie lokali;

b) w miejscowościach, w których oddanie w najem lokalu lub w dzierżawę nieruchomości połączone jest z trudnościami, wynikającymi z ograniczeń ustawowych bądź z ilości wolnych lokali - kwotę do wysokości czynszu, który byłby płacony według przepisów obowiązujących przed wejściem w życie powołanego dekretu o najmie lokali.

3. Dla niemieszkalnej części budynku, stanowiącej lokale użytkowe, nadającej się do użytku, a nie użytkowanej ani nie oddanej w najem lub dzierżawę, przyjmuje się jako wartość czynszową:

a) w miejscowościach, w których oddanie w najem lokalu lub w dzierżawę budynku może nastąpić bez trudności i bezzwłocznie - 100% czynszu, jaki by był płacony na podstawie art. 2, a ewentualnie także art. 8 dekretu z dnia 28 lipca 1948 r. o najmie lokali, gdyby część niemieszkalna budynku była wynajęta na mieszkania;

w miejscowościach, w których oddanie w najem lokalu lub w dzierżawę budynku połączone jest z trudnościami, o których mowa w pkt b) ustępu poprzedzającego - kwotę w wysokości do 50% czynszu, jaki by był płacony na podstawie art. 2, a ewentualnie także art. 8 dekretu z dnia 28 lipca 1948 r. o najmie lokali, gdyby część niemieszkalna budynku była wynajęta na mieszkania.

4. W miejscowościach kuracyjnych i letniskowych za podstawę opodatkowania przyjmuje się:

a) czynsz należny z roku poprzedzającego rok podatkowy za okres czasu, na jaki nieruchomość została wynajęta,

b) w braku tego - czynsz, jaki by został uzyskany w razie wynajęcia w roku poprzedzającym rok podatkowy za okres czasu, na jaki nieruchomość mogła być wynajęta.

Do art. 21 ust. 3.

² § 66 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 24 września 1948 r. (Dz.U.48.45.337) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1948 r.