Wykonanie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1938.98.659

Akt utracił moc
Wersja od: 17 grudnia 1938 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I REFORM ROLNYCH
z dnia 3 grudnia 1938 r.
wydane w porozumieniu z Ministrami Skarbu oraz Przemysłu i Handlu w sprawie wykonania dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej.

Na podstawie art. 4 ust. (1) lit. b), 6 ust. (5), 12, 15 ust. (1) lit. b), 18 i 21 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej ż dnia 3 grudnia 1935 r. o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej (Dz. U. R. P. z 1938 r. Nr 83, poz. 567) zarządzam co następuje:
(1)
Artykuły, wymienione w rozporządzeniu niniejszym bez bliższego określenia, oznaczają artykuły dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 grudnia 1935 r. o regulowaniu, gospodarki cukrowej i buraczanej (Dz. U. R. P. z 1938 r. Nr 83, poz. 567).
(2)
Paragrafy, wymienione w rozporządzeniu niniejszym bez bliższego określenia, oznaczają paragrafy rozporządzenia niniejszego.
(3)
Wyrażenie "izba skarbowa" oznacza również Urząd Wojewódzki Śląski (Wydział Skarbowy) w Katowicach.
(1)
Oprócz cukrowni czynnych w okresie kampanijnym, poprzedzającym okres, dla który kontyngent wewnętrzny jest wyznaczany, do udziału we właściwych kontyngetach rejonowych są uprawnione takie cukrownie nieczynne w poprzedzającym okresie kampanijnym lub nawet kilku poprzednich okresach, nie dłużej jednak niż przez przeciąg trzech kolejnych kampanii, gdy Unieruchomienie tych cukrowni nastąpiło z powodu przypadku, siły wyższej.
(2)
W przypadkach, przewidzianych w ust. (1), przedsiębiorca, zamierzający uruchomić cukrownię ponownie, powinien zgłosić się o przyznanie jej uprawnienia do udziału w kontyngencie rejonowym. Zgłoszenie powinno być wniesione na piśmie do Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych do dnia 1 października roku poprzedzającego ten okres kampanijny, w którym cukrownia ma być uruchomiona. Rozpatrywanie zgłoszeń i wydawanie decyzyj w tych sprawach należy do Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Skarbu oraz Ministrem Przemyślu i Handlu.
(1)
Przedsiębiorca cukrowni, której przyznano prowizorycznie udział w kontyngencie rejonowym danego okresu kampanijnego, powinien - celem ostatecznego utrzymania tego udziału - zakontraktować odpowiednią ilość buraków potrzebną do wyprodukowania cukru białego w ilości nie mniejszej niż przyznany cukrowni udział w kontyngencie rejonowym łącznie z zapasem, licząc według przeciętnej wydajności cukru z buraków w poszczególnych cukrowniach w ciągu pięciu ostatnich kampanii cukrowniczych.
(2)
Kontraktowanie buraków na wyprodukowanie w danym okresie kampanijnym zapasu cukru, o którym mowa w art. 8 ust. (1) lit. a), nie jest obowiązujące w przypadku, gdy cukrownia posiada odpowiednie pozostałości cukru nie objętego kontyngentem wewnętrznym, ani zapasem (cukier pozakonlyngentowy) i zadeklaruje je według przepisów § 9 ust. (3) na pokrycie zapasu cukru przyszłego okresu kampanijnego. W takim przypadku należy uczynić odpowiednią wzmiankę w zawiadomieniu przewidzianym w § 4.
(3)
Kontraktowanie buraków na wyprodukowanie w danym okresie kampanijnym zapasu cukru, o którym mowa w art. 8 ust. (1) lit. b), nie jest obowiązujące w granicach posiadanego pokrycia w zapasie bezpieczeństwa z poprzedniego okresu kampanijnego.
(1)
O zakontraktowaniu buraków przedsiębiorca cukrowni powinien zawiadomić Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych do dnia 1 marca tego roku, w którym rozpoczyna się dany okres kampanijny, a jeżeli termin len zostanie przedłużony w myśl art. 6 ust. (7) - w terminie późniejszym, podając: a) wysokość przyznanego cukrowni prowizorycznie udziału w kontyngencie rejonowym danego okresu kampanijnego, b) przeciętna wydajność cukru z buraków (§ 3 ust. 1)) i obliczony na tej zasadzie współczynnik przeliczenia cukru, na buraki, c) ilość zakontraktowanych buraków (w q = 100 kg) i obszar (w ha) plantacji buraków poszczególnych kategorii na wyrób cukru zarówno na potrzeby krajowe, jak i na wywóz za granicę, z podziałem na plantacje gospodarstw o obszarze do 50 ha, powyżej 50 ha i własne plantacje cukrowni, d) ilość plantatorów, u których zakontraktowano buraki poszczególnych kategorii, z podziałem na gospodarstwa o obszarze do 50 ha i powyżej tej normy, e) ogólną ilość zakontraktowanych buraków (w q = 100 kg) poszczególnych kategorii oraz ogólny obszar (w ha) plantacyj według gmin, powiatów i województw, f) cenę za buraki poszczególnych kategorii i terminy zapłaty plantatorom należności za buraki, g) warunki dostawy i odbioru buraków.
(2)
Jeżeli w myśl art. 17 ust. (5) zostanie co do danego okresu kampanijnego ustanowiony obowiązek kontraktowania pewnej części buraków u określonych kategorii plantatorów lub zakaz kontraktowania buraków na określonych terenach plantacyjnych - wykonanie tego obowiązku lub zakazu powinno być przedstawione w treści zawiadomienia, określonego w ust. (1), przy czym gdy chodzi o obowiązek kontraktowania buraków u określonych kategorii plantatorów - odpowiednie informacje powinny być podane cyfrowo.
(3)
Przedsiębiorca cukrowni obowiązany jest przedstawić zawiadomienie, o którym mowa w poprzednich ustępach, przed jego wysianiem właściwemu urzędowi wojewódzkiemu do potwierdzenia.
(4)
Urząd wojewódzki sprawdza ścisłość danych, zawartych w zawiadomieniu, bezpośrednio lub przy pomocy właściwego starostwa albo urzędnika stałej kontroli skarbowej przy tej cukrowni.
Cukrownie, których przedsiębiorcy nie złożą w oznaczonym terminie (§ 4 ust. (1)) zawiadomień o zakontraktowaniu buraków w całości lub w części, tracą na dany okres kampanijny prawo do udziału w kontyngencie rejonowym w stosunku odpowiadającym ilości niezakontraktowanych buraków do ilości buraków, którą powinny były zakontraktować w myśl przepisu § 3 ust. (1).
(1)
Ilości kontyngentu wewnętrznego, utracone przez cukrownie z przyczyn, przewidzianych w art. 6 ust. (1), (4) i (6), będą rozdzielone pomiędzy inne cukrownie przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Skarbu oraz Ministrem Przemysłu i Handlu według swobodnego uznania.
(2)
Kontyngent wewnętrzny, utracony w całości przez cukrownie w myśl art. 6 ust. (2) lit. b), będzie rozdzielony pomiędzy wszystkie pozostałe cukrownie stosunkowo do ich udziałów w kontyngencie wewnętrznym danego okresu kampanijnego.
(3)
Przepis ust. (1) o rozdzielaniu kontyngentu według swobodnego uznania stosuje się również do tej ilości kontyngentu wewnętrznego, przydzielonego cukrowni w myśl art. 6 ust. (2) lit. b), co do której cukrownia nie nadesłała w oznaczonym terminie zawiadomienia o zakontraktowaniu odpowiedniej ilości buraków.
Na ilości kontyngentu wewnętrznego, przydzielone cukrowniom dodatkowo, w myśl § 6, cukrownie obowiązane są zakontraktować odpowiednią ilość buraków i w oznaczonym terminie zawiadomić o tym Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych, stosując się do odpowiednich przepisów § 4.
Podstawą do ustalenia ostateczne) wysokości zapasu cukru, przypadającego na poszczególne cukrownie w danym okresie kampanijnym (art. 8), są ostateczne kontyngenty wewnętrzne tych cukrowni, wyznaczone w myśl art. 6 ust. (4).
(1)
Zapas cukru, o którym mowa w art. 8 ust. (1) lit. a), może być pokryty bądź cukrem z produkcji danego okresu kampanijnego, bądź własnym cukrem pozakontyngentowym (§ 3 ust. (2)) z poprzednich okresów kampanijnych.
(2)
Pokrycie całości lub części zapasu, wyznaczonego na dany okres kampanijny, cukrem pozakontyngentowym z poprzednich okresów kampanijnych, przedsiębiorca cukrowni powinien zadeklarować właściwemu urzędowi wojewódzkiemu nie później niż po upływie 5 dni od dnia ukończenia produkcji cukru w danej kampanii.
(3)
Jeżeli deklaracja, o której mowa w ust. (2), została złożona przed terminem, wyznaczonym dla nadsyłania zawiadomień o zakontraktowaniu buraków na najbliższy okres kampanijny (§ 4 ust. (1)), cukrowni służą uprawnienia, przewidziane w § 3 ust. (2).
(4)
Zadeklarowaną w myśl ust. (2) lub (3) ilość cukru pozakontyngentowego cukrownia obowiązana jest przechowywać w swych magazynach na pokrycie wyznaczonego zapasu.
(5)
Na wniosek cukrowni, która zadeklarowała określoną ilość cukru pozakontyngentowego własnej produkcji na pokrycie wyznaczonego jej zapasu, Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może zezwolić na zatrzymanie przez inną cukrownię zadeklarowanej ilości lub jej części.
Zapas cukru, o którym mowa w art. 8 ust. (1) lit. b), powinien być pokryty cukrem z produkcji danego lub poprzedniego okresu kampanijnego.
(1)
Obowiązek zatrzymania w magazynach cukrowni zapasu cukru, wymienionego w art. 8 ust. (1) lit. a), wygasa z upływem tego okresu kampanijnego, na który zapas został wyznaczony.
(2)
Obowiązek zatrzymania w magazynach cukrowni zapasu cukru, wymienionego w art. 8 ust. (1) lit. b), trwa do chwili pokrycia cukrem stałego zapasu bezpieczeństwa, wyznaczonego na następny okres kampanijny.
(1)
Kontyngent wewnętrzny, na poczet którego cukrownia wyprodukowała odpowiednią ilość cukru w danym okresie, może być wykorzystany bądź w okresie kampanijnym, na który został wyznaczony, bądź w następnych okresach.
(2)
Kontyngent wewnętrzny, dla którego cukrownia nie posiada pokrycia w cukrze produkcji danego okresu, ulega skreśleniu.
(3)
O skreśleniu kontyngentu wewnętrznego orzeka właściwy urząd wojewódzki.
(1)
Wyznaczony kontyngent wewnętrzny cukrownie obowiązane są pokryć cukrem białym. Jedynie cukrownie, produkujące wyłącznie lub przeważnie cukier surowy, mogą pokrywać swój kontyngent wewnętrzny cukrem surowym I lub II rzutu, jednakże tylko na czas do 1 kwietnia; po tym terminie cała ilość cukru surowego, pozostająca w kontyngencie wewnętrznym, powinna być przebielona w ciągu miesiąca.
(2)
Zapas cukru, przewidziany w art. 8 ust. (1) lit. a), może być przechowywany zarówno w cukrze białym, jak i surowym I lub II rzutu; jednakże w razie przeniesienia zapasu cukru do kontyngentu wewnętrznego cukrownia obowiązana jest całą przeniesioną ilość cukru przebielić w ciągu miesiąca.
(3)
Zapas cukru, przewidziany w art. 8 ust. (1) lit. b), powinien być przechowywany wyłącznie w cukrze białym.
(4)
Cukier surowy będzie zaliczany na kontyngent wewnętrzny i na zapas w następującym stosunku do swojej wagi: cukier surowy I rzutu - 90%, cukier surowy II rzutu - 80%.
(5)
Cukier surowy III rzutu, cukrzyce, syropy, odcieki, zmiotki itp. nie mogą być zaliczane do kontyngentu wewnętrznego ani zapasu.
(1)
Na rynek wewnętrzny do bezpośredniego spożycia może być wprowadzany wyłącznie cukier całkowicie wybielony, należycie wysuszony, wolny od jakichkolwiek zanieczyszczeń oraz umieszczony w szczelnych i czystych opakowaniach.
(2)
Na cele przemysłu przetwórczego może być wydawany z cukrowni za zezwoleniem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych na poczet kontyngentu wewnętrznego cukier surowy I lub II rzutu. Jednakże wprowadzenie takiego cukru w stanie nieprzerobionym do dalszego obrotu handlowego jest zabronione.
(1)
Cukier pozakontyngentowy (§ 3 ust. (2)) może być wydany na rynek wewnętrzny do spożycia za opłatą podatku spożywczego według stawki obowiązującej dla cukru, wprowadzonego do wolnego obrotu poza ilością określoną kontyngentem - dopiero po wyczerpaniu przypadającego w danym okresie kampanijnym kontyngentu wewnętrznego wszystkich cukrowni.
(2)
Cukier pozakontyngentowy zwolniony od podatku spożywczego może być wprowadzony na rynek wewnętrzny z zachowaniem warunków ustalonych w przepisach o opodatkowaniu cukru.
(3)
Cukier pozakontyngentowy może być wywieziony za granice z zachowaniem warunków, ustalonych w przepisach o opodatkowaniu cukru oraz w przepisach, wydanych na podstawie art. 14.
(1)
Przedsiębiorca cukrowni obowiązany jest prowadzić na każdy okres kampanijny oddzielnie szczegółową księgę, kartotekę lub wykaz plantatorów, u których cukrownia zakontraktowała buraki.
(2)
Zestawienie, a którym mowa w poprzednim ustępie, powinno być prowadzone według gmin, powiatów i województw, z wymienieniem nazwisk plantatorów w każdej gminie, z zaznaczeniem kategorii, do której należy dany plantator (do 50 ha i powyżej) oraz z podaniem ilości zakontraktowanych u niego buraków (w q = 100 kg) poszczególnych kategorii i obszaru (w ha) plantacyj.
(3)
Powyższe zestawienie powinno być zakończone przed sporządzeniem zawiadomienia, przewidzianego w § 4 ust. (1).
(4)
Zestawienie, o którym mowa w poprzednich ustępach, oraz dokumenty służące za podstawę wpisów, powinny być okazywane urzędnikom władz administracji ogólnej oraz urzędnikowi stałej kontroli skarbowej przy cukrowni na ich żądanie.
(1)
Przedsiębiorca cukrowni obowiązany jest prowadzić księgę kontyngentów według załączonego wzoru Nr 1.
(2)
Księga kontyngentów powinna być oparafowana i opatrzona pieczęcią właściwego starostwa. W tym celu przedsiębiorca cukrowni obowiązany jest złożyć księgę kontyngentów we właściwym starostwie przed rozpoczęciem okresu kampanijnego, najpóźniej do dnia 1 lipca.
(3)
Wpisów do księgi kontyngentów należy dokonywać atramentem, w sposób wyraźny, bezzwłocznie po powstaniu zmian w ilości posiadanego cukru, kontyngentów lub zapasu cukru; poprawki wpisów powinny być dokładnie i w przepisowy sposób omówione.
(4)
Wpisy, uskutecznione na każdej stronie księgi, powinny być podsumowane i dodane do poprzedniego przeniesienia.
(5)
W końcu miesiąca przedsiębiorca cukrowni obowiązany jest sporządzić obrachunek miesięczny i odpisy księgi za ubiegły miesiąc przesłać w terminie do piątego dnia następnego miesiąca Ministerstwu Rolnictwa i Reform Rolnych, właściwemu urzędowi wojewódzkiemu oraz właściwej izbie skarbowej. Odpisy te powinny być podpisane przez przedsiębiorcę cukrowni i poświadczone przez urzędnika sprawującego stały nadzór skarbowy nad cukrownią.
(6)
W końcu okresu kampanijnego należy zamknąć księgę kontyngentów, pozostałość przenieść do takiejże księgi następnego okresu kampanijnego, a zamkniętą księgę przechowywać w przedsiębiorstwie w ciągu dziesięciu lat.
(7)
Księga kontyngentów oraz dokumenty służące za podstawę wpisów powinny być okazywane urzędnikom władz administracji ogólnej na ich żądanie. Ponadto do księgi i do dokumentów, o których mowa powyżej, mają prawo wglądu urzędnicy skarbowi.
(1)
Przedsiębiorca cukrowni obowiązany jest sporządzać:
a)
wykaz przerobu buraków i produkcji cukru oraz
b)
miesięczne wykazy obrotu cukrem.
(2)
Wykaz przerobu buraków i produkcji cukru powinien być sporządzony według załączonego wzoru Nr 2, z zachowaniem podanych na tym wzorze przepisów, w ciągu dziesięciu dni po ukończeniu produkcji cukru w danej kampanii, po czym powinien być bezzwłocznie przesłany po jednym egzemplarzu Ministerstwom Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Skarbu i właściwemu urzędowi wojewódzkiemu.
(3)
Miesięczny wykaz obrotu cukrem za ubiegły miesiąc powinien być sporządzony pierwszego powszedniego dnia następnego miesiąca według załączonego wzoru Nr 3, po czym wykaz ten powinien być bezzwłocznie przesłany Ministerstwom Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Skarbu.
(4)
Wykazy przerobu buraków i produkcji cukru oraz miesięczne wykazy obrotu cukrem powinny być sporządzane przez przedsiębiorcę cukrowni na jego koszt oraz powinny być poświadczane przez urzędnika, sprawującego stały nadzór skarbowy nad cukrownią.
(1)
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
(2)
Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 6 lutego 1937 r. w sprawie wykonania dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej, wydane co do §§ 1-4, 5 Ust. 1 i 2, 6-12 i 15-18 w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Ministrem Przemysłu i Handlu (Dz. U. R. P. Nr 9, poz. 72).
..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK