§ 30. - Wykonanie dekretu o podatku dochodowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.16.127

Akt utracił moc
Wersja od: 21 marca 1966 r.
§  30.
1.
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nadwyżek kwot pensji i wszelkiego rodzaju wynagrodzeń osób, które biorą udział w zarządzie przedsiębiorstwa bądź należą do składu rady nadzorczej i komisji rewizyjnej lub działają z ich ramienia, bądź są uprawnione do samodzielnego prowadzenia przedsiębiorstwa, jak również innych pracowników umysłowych na stanowiskach kierowniczych ponad następujące normy:
10,00%od obrotu nie przekraczającego 1-krotnej wysokości kapitału

własnego

5,50%od obrotu ponad 1do2-krotnej wysokości kapitału własnego
4,00%od obrotu ponad 2do3-krotnej wysokości kapitału własnego
3,25%od obrotu ponad 3do4-krotnej wysokości kapitału własnego
2,80%od obrotu ponad 4do5-krotnej wysokości kapitału własnego
2,50%od obrotu ponad 5do6-krotnej wysokości kapitału własnego
2,30%od obrotu ponad 6do7-krotnej wysokości kapitału własnego
2,20%od obrotu ponad 7do8-krotnej wysokości kapitału własnego
2,10%od obrotu ponad 8do9-krotnej wysokości kapitału własnego
2,00%od obrotu ponad 9do10-krotnej wysokości kapitału własnego
1,70%od obrotu ponad 10do15-krotnej wysokości kapitału własnego
1,50%od obrotu ponad 15do20-krotnej wysokości kapitału własnego
1,35%od obrotu ponad 20do30-krotnej wysokości kapitału własnego
1,20%od obrotu ponad 30do50-krotnej wysokości kapitału własnego
1,10%od obrotu ponad 50do100-krotnej wysokości kapitału własnego
1,00%od obrotu ponad100-krotną wysokość kapitału własnego.
2.
Normy wynagrodzenia ustala się w ten sposób, ażeby suma obliczona od większego obrotu przy mniejszej stopie procentowej nie była niniejsza od sumy, jaka wypadnie z obliczenia przy zastosowaniu bezpośrednio wyższej stopy procentowej do najwyższego obrotu w tej grupie.
3.
Za kapitał własny przedsiębiorstwa uważa się nadwyżkę aktywów nad zobowiązaniami wobec osób trzecich. W szczególności na kapitał własny składają się:
1)
w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością:
a)
kapitał zakładowy uwidoczniony w bilansie, zmniejszony o sumy nie uiszczonych przez udziałowców wpłat na udziały oraz sumę strat, figurujących w bilansie,
b)
wszelkie inne kapitały, fundusze i rezerwy, nie stanowiące zobowiązań wobec osób trzecich i nie przeznaczone na sprostowanie wartości składników majątkowych, figurujących w bilansie,
c)
nie podzielony zysk z lat ubiegłych i za rok podatkowy po wyłączeniu części zysku przeznaczonej na udział w zysku oraz na podatek dochodowy,
2)
w firmach jednoosobowych i spółkach jawnych:
a)
suma figurująca na rachunku kapitału, zwiększona o saldo kredytowe na rachunkach właściciela i zmniejszona o salda debetowe na rachunkach właściciela oraz o sumę strat, figurujących w bilansie; salda kredytowe na rachunkach właściciela zwiększają kapitał własny tylko w tym wypadku, jeżeli mają charakter stały, tj. nie są podejmowane z przedsiębiorstwa co najmniej w ciągu 4 miesięcy roku następującego po roku podatkowym,
b)
wszelkie fundusze i rezerwy, nie stanowiące zobowiązań wobec osób trzecich i nie przeznaczone na sprostowanie wartości składników majątkowych, figurujących w bilansie,
3)
w spółkach komandytowych:
a)
sumy komandytowe wpłacone efektywnie przez komandytariuszy,
b)
składniki, wymienione w ust. 3 pkt 2 lit. a) i b) niniejszego paragrafu,
4)
wkład spólnika cichego wpłacony efektywnie stanowi część składową kapitału własnego.
4.
Kapitał zakładowy, figurujący w księgach przedsiębiorstwa w dniu 31 sierpnia 1939 r., należy dla celów obliczenia norm wynagrodzenia podwyższyć z zastosowaniem mnożnika 2,4; kapitał zakładowy z okresu od dnia 1 września 1939 r. do dnia 29 października 1950 r. dla celów obliczenia norm wynagrodzenia należy przerachować w stosunku 100:3.
5.
Za obrót służący za podstawę do obliczenia norm wynagrodzenia uważa się obrót ustalony za rok podatkowy w myśl przepisów dekretu o podatku obrotowym, nie wyłączając obrotów zwolnionych od podatku.
6.
Za pracowników umysłowych na stanowiskach kierowniczych uważa się osoby uprawnione do samodzielnego prowadzenia oddziałów (filii) przedsiębiorstwa oraz wszelkich prokurentów przedsiębiorstwa, chociażby posiadali prokurę łączną.
7.
Jeżeli w wyniku zastosowania tabeli zawartej w ust. 1 niniejszego paragrafu dopuszczalne do potrącenia normy wynagrodzeń osób, o których mowa w ust. 1, czynnych i niezbędnych do utrzymania przedsiębiorstwa w ruchu, byłyby niższe od ogólnie przyjętych norm wynagrodzeń, organ finansowy drugiej instancji ma prawo na wniosek podatnika podwyższać te normy, najwyżej jednak do wysokości wydatków faktycznie na ten cel poniesionych i w granicach ogólnie przyjętych norm. Podwyższenie norm wynagrodzeń do wysokości przekraczającej dwukrotnie normy ustalone w ust. 1 wymaga zgody Ministra Finansów.

Do art. 13 ust. 1 pkt 8.