§ 1. - Wygasanie i cofanie koncesji na prowadzenie garbarń, zakładów do solenia i suszenia skór surowych oraz niektórych fabryk obuwia lub pasów transmisyjnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.58.453

Akt utracił moc

Wersja od: 11 sierpnia 1958 r.

§ 1. Koncesja udzielona na podstawie art. 1 i 2 dekretu z dnia 19 sierpnia 1946 r. o koncesjonowaniu garbarń, zakładów do solenia i suszenia skór surowych oraz niektórych fabryk obuwia lub pasów transmisyjnych (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 250):

1) wygasa w przypadku:

a) upływu terminu ważności koncesji,

b) zrzeczenia się koncesji przez koncesjonariusza,

c) pozbycia się przez koncesjonariusza przedsiębiorstwa objętego koncesją lub przekazania go do prowadzenia osobie trzeciej;

2) może być cofnięta w przypadku:

a) niedotrzymania któregokolwiek z warunków zawartych w dokumencie koncesyjnym,

b) nieuruchomienia bez uzasadnionej przyczyny koncesjonowanego przedsiębiorstwa w ciągu 3 miesięcy od dnia doręczenia dokumentu koncesyjnego albo nieuzasadnionego wstrzymania ruchu przedsiębiorstwa przez okres 1 miesiąca,

c) nieustanowienia w terminie zastępcy posiadającego ustawowe warunki samoistnego prowadzenia danego przemysłu (odpowiedzialnego kierownika), jeżeli koncesjonariuszem jest osoba prawna lub osoba nie posiadająca pełnej zdolności do działań prawnych, albo jeżeli przedsiębiorstwo objęte koncesją prowadzone jest na rachunek spadkobierców w myśl art. 40 prawa przemysłowego (Dz. U. R. P. z 1927 r. Nr 53, poz. 468) lub na rachunek masy upadłości albo spadku nieobjętego,

d) uznania koncesjonariusza winnym przestępstwa w trybie dekretu z dnia 16 listopada 1945 r. (Dz. U. R. P. Nr 53, poz. 302) z późniejszymi zmianami,

e) utraty praw publicznych i obywatelskich praw honorowych orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo popełnione z chęci zysku lub z innych niskich pobudek,

f) prawomocnego skazania koncesjonariusza za występek skarbowy popełniony z winy umyślnej, jeżeli występek ten popełniony został w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa objętego koncesją,

g) stwierdzonego przez władzę skarbową zalegania koncesjonariusza z zapłatą wymierzonego ostatecznie w administracyjnym toku instancji podatku, pozostającego w związku z prowadzeniem danego przedsiębiorstwa, przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.