Wygasanie i cofanie koncesji na prowadzenie garbarń, zakładów do solenia i suszenia skór surowych oraz niektórych fabryk obuwia lub pasów transmisyjnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.58.453

Akt utracił moc

Wersja od: 11 sierpnia 1958 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU LEKKIEGO

z dnia 1 października 1949 r.

w sprawie wygasania i cofania koncesji na prowadzenie garbarń, zakładów do solenia i suszenia skór surowych oraz niektórych fabryk obuwia lub pasów transmisyjnych. ^*

Na podstawie art. 3 ust. 2 dekretu z dnia 19 sierpnia 1946 r. o koncesjonowaniu garbarń, zakładów do solenia i suszenia skór surowych oraz niektórych fabryk obuwia lub pasów transmisyjnych (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 250) zarządza się w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, co następuje:

§ 1. Koncesja udzielona na podstawie art. 1 i 2 dekretu z dnia 19 sierpnia 1946 r. o koncesjonowaniu garbarń, zakładów do solenia i suszenia skór surowych oraz niektórych fabryk obuwia lub pasów transmisyjnych (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 250):

1) wygasa w przypadku:

a) upływu terminu ważności koncesji,

b) zrzeczenia się koncesji przez koncesjonariusza,

c) pozbycia się przez koncesjonariusza przedsiębiorstwa objętego koncesją lub przekazania go do prowadzenia osobie trzeciej;

2) może być cofnięta w przypadku:

a) niedotrzymania któregokolwiek z warunków zawartych w dokumencie koncesyjnym,

b) nieuruchomienia bez uzasadnionej przyczyny koncesjonowanego przedsiębiorstwa w ciągu 3 miesięcy od dnia doręczenia dokumentu koncesyjnego albo nieuzasadnionego wstrzymania ruchu przedsiębiorstwa przez okres 1 miesiąca,

c) nieustanowienia w terminie zastępcy posiadającego ustawowe warunki samoistnego prowadzenia danego przemysłu (odpowiedzialnego kierownika), jeżeli koncesjonariuszem jest osoba prawna lub osoba nie posiadająca pełnej zdolności do działań prawnych, albo jeżeli przedsiębiorstwo objęte koncesją prowadzone jest na rachunek spadkobierców w myśl art. 40 prawa przemysłowego (Dz. U. R. P. z 1927 r. Nr 53, poz. 468) lub na rachunek masy upadłości albo spadku nieobjętego,

d) uznania koncesjonariusza winnym przestępstwa w trybie dekretu z dnia 16 listopada 1945 r. (Dz. U. R. P. Nr 53, poz. 302) z późniejszymi zmianami,

e) utraty praw publicznych i obywatelskich praw honorowych orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądowym za przestępstwo popełnione z chęci zysku lub z innych niskich pobudek,

f) prawomocnego skazania koncesjonariusza za występek skarbowy popełniony z winy umyślnej, jeżeli występek ten popełniony został w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa objętego koncesją,

g) stwierdzonego przez władzę skarbową zalegania koncesjonariusza z zapłatą wymierzonego ostatecznie w administracyjnym toku instancji podatku, pozostającego w związku z prowadzeniem danego przedsiębiorstwa, przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

§ 2. Przepisy § 1 pkt 2 lit. d), e), f) i g) stosuje się także wówczas, gdy czynów tam oznaczonych dopuścił się spólnik jawny spółki posiadającej koncesję, członek zarządu osoby prawnej będącej koncesjonariuszem albo ustanowiony zastępca (odpowiedzialny kierownik przedsiębiorstwa).

§ 3. W razie śmierci koncesjonariusza koncesja nie wygasa w przypadkach określonych w art. 40 prawa przemysłowego.

§ 4. W przypadku wygaśnięcia koncesji właściwa władza wyda zarządzenie niezwłocznego zamknięcia zakładu przemysłowego.

W przypadku cofnięcia koncesji właściwa władza zarządzi zamknięcie zakładu przemysłowego w oznaczonym terminie, który nie może być krótszy niż 1 miesiąc i dłuższy niż 3 miesiące od daty doręczenia zarządzenia.

§ 5. W razie śmierci odpowiedzialnego kierownika przedsiębiorstwa (§ 1 pkt 2) lit. c) albo utraty przez niego zdolności do działań prawnych lub uznania go przez właściwe władze za nieodpowiedniego, ustanowienie zastępcy powinno być zakomunikowane właściwej władzy w terminie dwu tygodni licząc od dnia śmierci poprzednika lub wydania prawomocnego orzeczenia sądowego o utracie zdolności do działań prawnych albo od dnia doręczenia koncesjonariuszowi decyzji właściwej władzy o uznaniu odpowiedzialnego kierownika za nieodpowiedniego.

§ 6. Władzą właściwą w rozumieniu niniejszego rozporządzenia jest Minister Przemysłu Lekkiego.

§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z upływem 14 dni od dnia ogłoszenia.

^* Z dniem 11 sierpnia 1958 r. rozporządzenie traci moc w stosunku do jednostek gospodarki nie uspołecznionej, które na mocy przepisów ustawy z dnia 1 lipca 1958 r. o zezwoleniach na wykonywanie przemysłu, rzemiosła, handlu i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz.U.58.45.224) obowiązane są uzyskać zezwolenia, zgodnie z § 33 pkt 16 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lipca 1958 r. w sprawie zezwoleń na wykonywanie przemysłu, rzemiosła i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz.U.58.49.242).