Wydanie regulaminu procesowego Górnośląskiego Trybunału Rozjemczego na podstawie art. 596 Polsko-Niemieckiej Konwencji Górnośląskiej zawartej w Genewie dnia 15 maja 1922 r.
Dz.U.1923.72.562
Akt utracił mocOŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 26 czerwca 1923 r.
w przedmiocie wydania regulaminu procesowego Górnośląskiego Trybunału Rozjemczego na podstawie art. 596 Polsko-Niemieckiej Konwencji Górnośląskiej zawartej w Genewie dn. 15 maja 1922 r.
Postanowienia ogólne.
Postanowienia ogólne.
Orzeczenia Trybunału Rozjemczego mogą być wydane bez podania powodów, jeżeli powzięto je jednogłośnie.
Trybunał Rozjemczy władny jest uczynić stronom formalną propozycję ugodową i zakreślić im przy tym termin do dni dziesięciu, celem oświadczenia się.
Jeżeli propozycja ugodowa nie będzie przyjęta przez strony w ciągu zakreślonego im terminu, Trybunał Rozjemczy władny jest ogłosić ją jako swe orzeczenie; artykuł 2 znajduje przy tym zastosowanie.
Decyzje Komisji Polubownej dotyczące spraw obywatelstwa, w których osiągnięte zostało zgodne stanowisko obydwóch Delegatów, są ostateczne.
Sprawy obywatelstwa, zawisłe przed Trybunałem Rozjemczym, w których nie osiągnięto zgodnego stanowiska obu Delegatów w Komisji Polubownej, mogą być przekazane przez Trybunał Rozjemczy do załatwienia na drodze dyplomatycznej.
Sprawy obywatelstwa, które z upływem 14 lipca 1937 r. nie wpłynęły do Trybunału Rozjemczego, będą przekazane do załatwienia na drodze dyplomatycznej, jeżeli stanowisko władz administracyjnych polskich i niemieckich różni się między sobą.
W sprawach o prawo zachowania zamieszkania Trybunał Rozjemczy zbada, czy interes wnioskodawcy stosownie do okoliczności poszczególnego przypadku wymaga jeszcze orzeczenia. Jeżeli Trybunał Rozjemczy pytanie to rozstrzygnie odmownie, postępowanie będzie umorzone.
Strony mogą powierzyć swe zastępstwo pełnomocnikowi z pośród adwokatów, uprawnionych do występowania przed sądem polskim albo niemieckim, bądź z pośród profesorów lub docentów prywatnych umiejętności prawnych na uniwersytecie polskim albo niemieckim, zaś w sprawach, dotyczących ochrony własności przemysłowej z pośród polskich albo niemieckich rzeczników patentowych.
Trybunał Rozjemczy może także dopuścić w charakterze pełnomocników inne odpowiednie osoby.
Pełnomocnik strony ma przedstawić Trybunałowi Rozjemczemu pełnomocnictwo sporządzone na piśmie.
Zastępstwo Państwa przed Trybunałem Rozjemczym przysługuje wyłącznie przedstawicielowi Państwa (artykuł 569 Konwencji), dopóki nie doniesiono Trybunałowi Rozjemczemu na piśmie, że Państwo ustanowiło dla sprawy szczególnego pełnomocnika.
Przepis ten ma w szczególności także wówczas zastosowanie, gdy postępowanie zwrócone jest przeciw jakiemu zarządzeniu władzy bądź przeciw żądaniu urzędu legitymacyjnego lub urzędu wizującego (Office de permis ou office des kontresignatures) dla kart cyrkulacyjnych (art. 297 i 300 Konwencji).
Skargi wniesione przeciw państwu doręcza się tylko jego Przedstawicielowi.
Pisma, uchwały i rozstrzygnięcia doręczane stronie winny być doręczane także Przedstawicielowi tego państwa, które w postępowaniu nie jest stroną. Przedstawiciela tego państwa winno się także zawiadamiać o wszelkich terminach, a jeżeli się tego nie zrzeknie, winno się mu tak samo jak stronie doręczać odpisy protokułów, spisanych na terminach, na których się przeprowadza dowody. Ma on prawo na terminach podawać wnioski i zabierać głos, o ile tego wymaga interes mu poruczony.
Doręczenia i wezwania dokonuje się bądź za pomocą listu poleconego Biura Trybunału Rozjemczego za zwrotnym dowodem doręczenia, bądź na prożbę Prezydenta Trybunału Rozjemczego za pośrednictwem Przedstawiciela tego państwa, na którego obszarze doręczenie ma być uskutecznione a to wedle przepisów o postępowaniu w sprawach spornych cywilnych obowiązujących na miejscu doręczenia.
Jeżeli wykazane jest ustanowienie pełnomocnika po myśli artykułu 7, wówczas dokonuje się zawiadomienia, doręczenia i wezwania zamiast stronie samej do rąk jej pełnomocnika.
Jeżeli strona albo jej pełnomocnik zmieniają w toku postępowania mieszkanie, winni nowy adres podać Trybunałowi Rozjemczemu. Jeżeli strona ma swoją siedzibę poza obszarem Polski albo Państwa Niemieckiego, albo jeżeli w toku postępowania przenosi swoją siedzibę do miejsca położonego poza temi obszarami, wówczas ma ustanowić pełnomocnika dla doręczeń w miejscu położonem na obszarze Polski lub. Państwa Niemieckiego w razie gdy jej zastępca ustawowy lub pełnomocnik nie mieszkają w Polsce lub w Państwie Niemieckiem. W razie niezastosowania się do tych przepisów może Trybunał Rozjemczy po bezskutecznem usiłowaniu doręczenia w sposób oznaczony w ustępie 1 artykułu 11 zarządzić, że doręczenie zastąpi się wywieszeniem pisma, które ma być doręczone, przez czas jednego tygodnia w ubikacjach służbowych Trybunału Rozjemczego.
Doręczenia Przedstawicielowi Państwa uskutecznia się w ten sposób, że pismo, które się ma doręczyć, przesyła się Przedstawicielowi Państwa, a jego Biuro przesyła do aktów Trybunału Rozjemczego poświadczenie o dniu wpływu.
Okres czasu oznaczony wedle tygodni albo wedle miesięcy kończy się z upływem tego dnia ostatniego tygodnia albo ostatniego miesiąca, który swoją nazwą albo liczbą odpowiada dniowi, w którym okres czasu się rozpoczął. Jeżeli w ostatnim miesiącu niema dnia odpowiedniego, wówczas kończy się okres czasu z upływem ostatniego dnia miesiąca.
Jeżeli okres czasu oznaczony jest wedle dni, wówczas nie Siczy się dnia, w którym nastąpiło zdarzenie, powodujące bieg okresu czasu.
Jeżeli stosownie do tych postanowień ostatni dzień okresu czasu przypada na niedzielę albo na święto powszechne uznane przez państwo bądź to w polskiej bądź to w niemieckiej części Górnego Śląska, wówczas przedłuża się okres czasu do następnego dnia powszedniego.
Gdy Prezydent Sądu Rozjemczego doznaje przeszkody, mogą obaj Sędziowie Rozjemczy wspólnie spełniać czynności poruczone mu wedle artykułów 3 i 11 oraz wedle artykułów 21, 27 i 30 regulaminu procesowego.
Postępowanie w wypadkach artykułów 5 i 313 Konwencji.
Postępowanie w wypadkach artykułów 5 i 313 Konwencji.
W wypadkach artykułów 5 i 313 Konwencji rozpoczyna się postępowanie wniesieniem skargi do Trybunału Rozjemczego.
Skarga powinna zawierać:
1. wniosek,
2. okoliczności uzasadniające ten wniosek,
3. środki dowodowe.
Skarga z art. 5 konwencji jest wykluczona, jeżeli od chwili zniesienia lub uszczuplenia prawa upłynął rok. Jeżeli w ciągu tego okresu czasu dochodzono roszczenia o odszkodowanie przed sądem, sądem administracyjnym lub władzą administracyjną państwa, termin ten kończy się dopiero w 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia, w razie orzeczenia władzy administracyjnej, nieulegającego uprawomocnieniu się, w 6 miesięcy od otrzymania orzeczenia.
Jeżeli zniesienie lub uszczuplenie prawa nastąpiło przed wejściem w życie niniejszej zmiany Regulaminu Procesowego, skarga jest jeszcze dopuszczalna, jeżeli wytoczono ją w ciągu roku od wejścia w życie zmiany. Gdy w chwili wejścia w życie zmiany roszczenie o odszkodowanie toczyło się przed instancją krajową, skargę można wytoczyć przed Trybunałem Rozjemczym jeszcze w ciągu 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia, w razie orzeczenia władzy administracyjnej, nieulegającego uprawomocnieniu się, w ciągu 6 miesięcy od otrzymania orzeczenia
Odpowiedź na skargę należy wnieść do Trybunału Rozjemczego w ciągu miesiąca po doręczeniu skargi.
Powinna ona zawierać:
1. wniosek pozwanego,
2. oświadczenie się. co do twierdzeń skargi,
3. w danym razie nowe okoliczności,
4. środki dowodowe pozwanego.
Jeżeli pozwany odmawia wdania się w sprawę główną z powodu niewłaściwości Trybunału Rozjemczego, Trybunał Rozjemczy może zarządzić, by pozwany złożył oświadczenie w sprawie głównej i wniósł to oświadczenie do Trybunału Rozjemczego w okresie czasu mu wyznaczonym.
Wywód powoda na odpowiedź na skargę (replikę) należy wnieść do Trybunału Rozjemczego w ciągu trzech tygodni po doręczeniu odpowiedzi na skargę, a wywód pozwanego na replikę (duplikę) należy wnieść do Trybunału Rozjemczego w ciągu trzech tygodni po doręczeniu repliki.
Pisma te powinny zawierać:
1. oświadczenie się co do twierdzenia pisma poprzedniego strony przeciwnej,
2. w danym razie nowe okoliczności,
3. środki dowodowe.
Twierdzenia wyraźnie nie zaprzeczone uważa się. za przyznane, jeżeli zamiar ich zaprzeczenia nie wynika z innych danych.
W szczególnych przypadkach może Trybunał Rozjemczy inaczej oznaczyć okresy czasu, wymienione w artykułach 18 i 19 bądź też przedłużyć je na wniosek.
Może on także z ważnych powodów, w szczególności z powodu opóźnienia się przewozu pocztowego postąpić z pismami wniesionemi za późne tak, jak gdyby na czas były wniesione.
Skoro dokonano przepisanej wymiany pism albo jeżeli okres czasu wyznaczony do wniesienia pewnego pisma upłynął bezskutecznie, wówczas Prezydent Trybunału Rozjemczego wyznacza termin do ustnej rozprawy, o ile Trybunał Rozjemczy nie postanowi natychmiastowego przeprowadzenia dowodu.
Ten przepis ma także zastosowanie, jeżeli ukończono postępowanie dowodowe poza rozprawą ustną.
Jeżeli strony zrzekną się pisemnie ustnej rozprawy, wówczas może Trybunał Rozjemczy ją pominąć.
Twierdzenia faktyczne, ofiarowanie dowodu albo zaprzeczenie, które w postępowaniu pisemnem pominięto, mogą być wyjątkowo dopuszczone przez Trybunał Rozjemczy w czasie późniejszym w wypadkach, w których uzna to za wskazane.
Twierdzenia faktyczne, które pozwany dopiero w duplice przywiódł, można zaprzeczyć jeszcze przy ustnej rozprawie, chyba, że Trybunał Rozjemczy wezwał powoda, przed ustną rozprawa do pisemnego oświadczenia się. co do tych twierdzeń.
Gdy się wnosi skargę powinno się przedłożyć Trybunałowi Rozjemczemu poświadczenie, że złożono zaliczką na pokrycie należytości procesowej, którą wedle regulaminu wewnętrznego Trybunału Rozjemczego należy zapłacić.
Jeżeli zapłata nie nastąpiła, może Trybunał Rozjemczy wyznaczyć powodowi termin do zapłaty a zarazem zarządzić, że postępowanie nie będzie się odbywało aż do uskutecznienia zapłaty. Po bezskutecznym upływie okresu czasu może Trybunał Rozjemczy na wniosek pozwanego uznać postępowanie za ukończone i skazać powoda na ponoszenie kosztów postępowania.
Przepis ten ma odpowiednie zastosowanie także wówczas, gdy w toku postępowania Trybunał Rozjemczy zaliczkę podwyższy.
Jeżeli powód nie może złożyć zaliczki na pokrycie należytości procesowej bez uszczuplenia swego koniecznego utrzymania i swej rodziny, wówczas Trybunał Rozjemczy może go zwolnić od złożenia zaliczki na podstawie świadectwa ubóstwa, wystawionego przez właściwą władzę.
Postępowanie w wypadkach wymienionych w art. 368 Konwencji.
Postępowanie w wypadkach wymienionych w art. 368 Konwencji.
W wypadkach wymienionych w art. 368 Konwencji odbywa się postępowanie ż reguły wedle przepisów rozdziału 11 regulaminu procesowego.
Postępowanie w innych wypadkach.
Postępowanie w innych wypadkach.
W wypadkach wymienionych w art. 58 Konwencji ma Komisja Polubowna dla Spraw Obywatelstwa przedłożyć sprawę Trybunałowi Rozjemczemu z wszystkiemi aktami niemniej przedstawić stan sprawy i przedmiot sporu. Pismo to należy wnieść w pięciu egzemplarzach.
Gdy Komisja Polubowna dojdzie do porozumienia co do obywatelstwa lub prawa zachowania zamieszkania wnioskodawcy, spór należy uważać za załatwiony, jeżeli porozumienie to odpowiada wnioskowi, lub jeżeli wnioskodawca, o ile porozumienie wnioskowi nie odpowiada, w ciągu 3 miesięcy od otrzymania decyzji Komisji Polubownej nie zażądał przedłożenia sprawy Trybunałowi Rozjemczemu.
Jeżeli spór należy uważać za załatwiony, wniosek o przedłożenie sprawy Trybunałowi Rozjemczemu jest niedopuszczalny. W razie sporu co do dopuszczalności wniosku Komisja Polubowna winna przedłożyć sprawę Trybunałowi Rozjemczemu.
W wypadkach wymienionych w art. 296, w ustępie 4 art. 297 i w art. 300 Konwencji ma Urząd Rozjemczy dla kart cyrkulacyjnych przedłożyć sprawę Trybunałowi Rozjemczemu z wszystkiemi aktami niemniej przedstawić stan sprawy, przedmiot sporu tudzież stanowisko prawne zajęte przez członków Urzędu Rozjemczego. Pismo to należy wnieść w pięciu egzemplarzach.
To samo ma zastosowanie w wypadkach wymienionych w art. 298 Konwencji, jeżeli sprawa już zawisła w Urzędzie Rozjemczym dla kart cyrkulacyjnych, a Prezydent Trybunału Rozjemczego uprasza o przedłożenie sprawy. Jeżeli sprawa nie zawisła jeszcze w Urzędzie Rozjemczym dla kart cyrkulacyjnych, wówczas uprasza Prezydent Trybunału Rozjemczego właściwego Przedstawiciela Państwa o postaranie się o akta.
W innych wypadkach nie objętych art. 5, 313 i 368 Konwencji rozstrzyga się sprawę z reguły bez ustnej rozprawy. Trybunał Rozjemczy może przed rozstrzygnięciem zarządzić przeprowadzenie dowodu.
Przedstawicielom Państwa należy przed rozstrzygnięciem w sprawie samej umożliwić złożenie oświadczenia co do niej.
Postępowanie dowodowe.
Postępowanie dowodowe.
Trybunał Rozjemczy przeprowadza dowody, które uważa za potrzebne dla rozstrzygnięcia.
W wypadkach wymienionych w art. 5 i 313 Konwencji zarządza się przesłuchanie świadków jedynie na wniosek strony.
Trybunał Rozjemczy uchwala, przestrzegając postanowienia art. 601 Konwencji, czy przeprowadzenie dowodu odbędzie się podczas ustnej rozprawy przed Trybunałem Rozjemczym samym, czy też ma go przeprowadzić jeden z jego członków, lub też obaj razem, czy też ma to nastąpić w drodze pomocy prawnej oraz czy świadków i biegłych należy za-przysiąc.
Prośbę o pośrednictwo celem uzyskania pomocy prawnej skieruje Prezydent Trybunału Rozjemczego do właściwego Przedstawiciela Państwa.
Trybunał Rozjemczy może przeprowadzenie dowodów uczynić zawisłem od zapłacenia zaliczki na pokrycie wydatków.
O terminie wyznaczonym do przeprowadzenia dowodów należy strony zawiadomić. Są one uprawnione do tego, by dowód przeprowadzono w ich; obecności.
Podczas ustnej rozprawy przed Trybunałem Rozjemczym Prezydent bada świadków.
Świadka należy skłonić do tego, by to, co mu Jest wiadome o przedmiocie przesłuchania, podał w związku. Celem wyjaśnienia lub uzupełnienia zeznań mogą Prezydent, a po nim Sędziowie Rozjemczy zadawać dalsze pytania.
Strony i Przedstawiciele Państwa mogą domagać się, by świadkowi zadano pytanie, mogące posłużyć do wyjaśnienia sprawy albo stosunków świadka. Wątpliwości w tym kierunku, czy pytanie jest dopuszczalne, rozstrzyga Trybunał Rozjemczy.
Jeżeli od świadka odbiera się przysięgę, wówczas rota przysięgi stosuje się do postanowień procedury w sprawach spornych cywilnych tego kraju, w którym odbywa się badanie świadka.
Przepisy art. 31 mają odpowiednie zastosowanie, gdy badanie świadka poruczono jednemu lub obu członkom Trybunału Rozjemczego.
Przepisy o badaniu świadków mają odpowiednie zastosowanie takie przy badaniu biegłych.
Trybunał Rozjemczy może zarządzić, że biegły ma sporządzić pisemne orzeczenie.
Stronom należy przesłać odpis protokułu, zawierającego przeprowadzenie dowodu tudzież odpis orzeczenia, które na zarządzenie Trybunału Rozjemczego biegły sporządził pisemnie.
Trybunał Rozjemczy może na podstawie ustnej rozprawy zażądać od strony lub jej ustawowego zastępcy złożenia przysięgi na pewne oznaczone okoliczności faktyczne.
Jeżeli w postępowaniu przed Trybunałem Rozjemczym okaże się potrzeba nałożenia kary porządkowej, wówczas Trybunał Rozjemczy uprasza sąd grodzki albo Amtsgericht, w którego obrąbie przebywa osoba mająca ponieść karę o ukaranie jej po myśli artykułu 602 Konwencji.
Ustna rozprawa.
Ustna rozprawa.
Ustna rozprawa jest jawną. Trybunał Rozjemcy może ze szczególnych powodów wykluczyć jawność.
Prezydent czuwa nad utrzymaniem porządku w sali rozpraw.
Osoby nie biorące udziału w rozprawie, a niestosujące się do jego zarządzeń, może Prezydent wydalić z sali rozpraw, a jeżeli popełniono czyn karalny, polecić sporządzenie protokułu.
Osoby biorące udział w rozprawie, a niestosujące się do zarządzeń Prezydenta, może Trybunał Rozjemczy wykluczyć od dalszego udziału w rozprawie. Rozprawę można w nieobecności wykluczonego dokończyć.
Prezydent kieruje rozprawą. Jeżeli jakie zarządzenie Prezydenta jest zakwestjowane, wówczas rozstrzyga Trybunał Rozjemczy.
Prezydent posługuje się językiem, którym włada. Inne osoby, biorące urzędowy udział w rozprawach, posługują się językiem polskim albo niemieckim.
Deklaracje, wnioski, rezolucje i orzeczenia winny być tłumaczone na język polski lub niemiecki, a w danym razie na obydwa języki.
Osoby, które nie sprawują urzędu, mogą się posługiwać językiem polskim lub niemieckim, chyba, że nie władają żadnym z tych języków.
Tłumaczenia dokonują Prezydent lub jeden 2 Sędziów Rozjemczych, a w razie potrzeby tłumacz.
Ustna rozprawa odbywa się na podstawie pism. Ma ona na celu przedewszystkiem usunięcie niejasności pism i przedstawienie wywodów prawnych, które jeszcze nie są zawarte w pismach.
Trybunał Rozjemczy może w celu wyjaśnienia zarządzić osobiste stawienie się stron albo ich ustawowych zastępców.
Jeżeli mimo prawidłowego zawezwania nie stawi się strona ani też jej pełnomocnik, wówczas odbywa się rozprawa ustna tylko z tym, który się stawił, o ile Trybunał Rozjemczy nie uchwali odroczenie rozprawy.
Jeżeli mimo prawidłowego zawezwania nikt się nie stawił, Trybunał Rozjemczy może mimo tego wydać orzeczenie.
O przebiegu ustnej rozprawy należy spisać protokuł, w którym winny być podane istotne zdarzenia z rozprawy.
Protokuł spisuje się w języku polskim i niemieckim.
Ewokacja.
Ewokacja.
W wypadku ewokacji art. 588 Konwencji odpowiada Trybunał Rozjemczy na zapytanie o interpretację pewnych dokładnie oznaczonych przepisów Konwencji.
Wniosek o ewokację należy podać sądowi albo władzy administracyjnej, w których sprawa zawisła. Sąd albo władza administracyjna rozstrzygają po myśli par. 2 artykułu 588 Konwencji, czy wniosek ten należy odrzucić.
Jeżeli wniosku nie odrzucono, wówczas Sąd albo władza administracyjna przedkłada zapytanie o interpretację Trybunałowi Rozjemczemu wraz z przedstawieniem stanu sprawy i spornych zapatrywań co do interpretacji. Pismo to należy przedłożyć w siedmiu egzemplarzach.
Jeżeli Trybunał Rozjemczy uzna się właściwym, wówczas daje zażądaną interpretacją. Rozstrzygnięcie może być wydane bez ustnej rozprawy, jednakowoż zarówno stronom jak i Przedstawicielom Państwa należy przed rozstrzygnięciem dać sposobność do oświadczenia się.
Jeżeli kwestja interpretacji dotyczy postanowień trzeciej części Konwencji (ochrona mniejszości), wówczas przedkłada się ją tylko Prezydentowi Trybunału Rozjemczego. Wniosek o ewokację może podać. osoba, należąca do mniejszości albo druga strona.
Artykuły 47 do 50 mają odpowiednie zastosowanie.
Rozstrzygnięcia.
Rozstrzygnięcia.
Rozstrzygnięcie oraz uchwały dotyczące postępowania albo kosztów będą bądźto ogłaszane przy ustnej rozprawie bądźto będą podawane do wiadomości stron przez doręczenie wygotowania.
W wypadkach wymienionych w artykułach 296, 297 i 300 Konwencji doręcza Trybunał Rozjemczy rozstrzygnięcie jedynie obydwom Przedstawicielom Państwa.
Oryginał rozstrzygnięcia podpisują wszyscy trzej członkowie Trybunału Rozjemczego. W razie zachodzącej przeszkody zastępuje podpis Prezydenta zapisek obu Sędziów Rozjemczych, zaś podpis Sędziów Rozjemczych zastępuje zapisek Prezydenta.
W wypadkach artykułów 5, 313 i 368 Konwencji należy w rozstrzygnięciu zarazem orzec, która strona ma ponosić koszta postępowania.
Przepis ten ma zastosowanie w innych wypadkach, jeżeli strona poda o to wniosek. Wyjątkowo może w tych sprawach Trybunał Rozjemczy orzec o kosztach postępowania także bez wyraźnego wniosku.
Strona, która skazano na ponoszenie kosztów postępowania, ma zapłacić przeciwnikowi koszta, które poniósł, o ile one do prowadzenia sprawy mogły być uważane za potrzebna.
Wysokość tych kosztów ustali Trybunał Rozjemczy na wniosek albo w rozstrzygnięciu samem albo w osobnej uchwale.
Błędy pisarskie, błędy rachunkowe i inne podobne widoczne omyłki rozstrzygnięcia może Trybunał Rozjemczy sprostować nawet bez wniosku.
Jeżeli Trybunał Rozjemczy rozstrzygnął w sprawie samej, wówczas na wniosek jednej ze stron powoduje Przedstawiciel tego państwa, w którem rozstrzygnięcie ma być wykonane lub zastosowane, wykonanie rozstrzygnięcia albo owe kroki, które do jego zastosowania są potrzebne. Biuro Trybunału Rozjemczego wydaje na wniosek wykonalne wygotowanie rozstrzygnięcia.
To samo ma zastosowanie do rozstrzygnięć o kosztach postępowania.
Rozstrzygnięcia tymczasowe.
Rozstrzygnięcia tymczasowe.
Trybunał Rozjemczy może na wniosek wydać rozstrzygnięcie tymczasowe. Ma to w szczególności wówczas zastosowanie, gdy zostanie uprawdopodobnione, że dany środek jest bezzwłocznie potrzebny dla ochrony zagrożonego prawa albo dla uniknięcia doniosłej szkody.
Rozstrzygnięcie tymczasowe nie może nakazywać, wykonania, lecz może jedynie tymczasowo regulować albo zabezpieczać istniejący stan rzeczy.
Rozstrzygnięcie tymczasowe może być w nagłych wypadkach wydane bez przesłuchania przeciwnika.
Jeżeli warunki do wydania tymczasowego rozstrzygnięcia już nie istnieją, wówczas może Trybunał Rozjemczy na wniosek rozstrzygnięcie zmienić lub uchylić.
Postanowienia końcowe.
Postanowienia końcowe.
Jeżeli ta okoliczność faktyczna będzie wykazaną, Wówczas zarządza Trybunał Rozjemczy wznowienie postępowania f normuje dalsze postępowanie.
Może też zarządzić tymczasowe zastanowienie wykonania rozstrzygnięcia.
Przepisy zdania drugiego art. 49 i artykułu 50 mają odpowiednie zastosowanie.
Jeżeli sąd albo władza administracyjna wniosą sprawą po myśli artykułu 589 Konwencji przed Trybunał Rozjemczy,. wówczas oznacza Trybunał Rozjemczy dalsze postępowanie.
Bytom G. Ś. dnia 9 marca 1923 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (3)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (2)
- Zmiana Regulaminu Procesowego Górnośląskiego Trybunału Rozjemczego przewidzianego w polsko-niemieckiej Konwencji Górnośląskiej, podpisanej w Genewie dnia 15 maja 1922 r.
- Zmiana Regulaminu Procesowego Górnośląskiego Trybunału Rozjemczego, przewidzianego w polsko-niemieckiej Konwencji Górnośląskiej, podpisanej w Genewie dnia 15 maja 1922 r.