Wprowadzenie obowiązku osobistych świadczeń wojennych.
Dz.U.1919.93.504
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I SPRAW WOJSKOWYCH
o wprowadzeniu obowiązku osobistych świadczeń wojennych.
Na mocy art. 3 ustawy o osobistych świadczeniach wojennych z dn. 25 lipca 1919 r. (Dziennik Ustaw 1919 r. № 67 poz. 401) z dniem ogłoszenia niniejszego wprowadza się obowiązek osobistych świadczeń wojennych dla obywateli polskich płci obojga w wieku od 17 do 50 lat:
Powyższy obowiązek osobistych świadczeń wojennych nie dotyczy osób, pozostających w czynnej służbie wojskowej lub państwowej cywilnej, jako też zatrudnionych w charakterze pracowników lub funkcjonarjuszów państwowych.
Władze administracyjne I instancji (starostowie, magistraty miast o własnym statucie, komisarze rządowi w Warszawie i Łodzi oraz komendant policji państwowej w Lublinie) mają niezwłocznie zestawić spisy imienne osób, podlegających powołaniu do osobistych świadczeń wojennych, w myśl art. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, poczem przekazać te spisy właściwym powiatowym komendom uzupełnień.
Władze wojskowe mogą również dokonać zestawienia wspomnianych spisów imiennych samodzielnie, w tym wypadku władze cywilne obowiązane są okazać im w razie potrzeby niezbędną pomoc i współdziałanie
Warszawa, dnia 8 listopada 1919 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »