Wprowadzenie obowiązku legalizacji nowych, naprawianych i sprowadzanych z zagranicy niektórych rodzajów narzędzi mierniczych przed przeznaczeniem ich do sprzedaży lub oddaniem do użytku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.68.628

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1933 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 22 lipca 1932 r.

o wprowadzeniu obowiązku legalizacji nowych, naprawianych i sprowadzanych z zagranicy niektórych rodzajów narzędzi mierniczych przed przeznaczeniem ich do sprzedaży lub oddaniem do użytku.

Na podstawie art. 18 dekretu o miarach z dnia 8 lutego 1919 r. (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 72, poz. 661) zarządzam co następuje:

§ 1. Obowiązkowi legalizowania przed przeznaczeniem do sprzedaży lub oddaniem do użytku podlegają nowe (nowowyrabiane) narzędzia miernicze wyrobu krajowego następujących rodzajów:

1) przymiary bławatne,

2) suwaki miernicze zwyczajne (do mierzenia średnic okrągłego materjału leśnego),

3) 1 (skreślony),

4) przyrządy do mierzenia długości drutu i materjałów bławatnych,

5) przyrządy do pomiaru powierzchni skór,

6) pojemniki zwyczajne,

7) pojemniki dokładniejsze,

8) menzury zwyczajne (cylindry miernicze),

9) przyrządy do mierzenia objętości płynów,

10) przyrządy miernicze do mleka ze skalą pływakową,

11) posiadające oznaczenia miary (wzorcowane) bańki (konwie) do mleka,

12) odważniki użytkowe zwyczajne,

13) odważniki użytkowe dokładniejsze,

14) wagi dźwigniowe z wyjątkiem a) wag dostosowanych do celów, wymagających dokładności wyższej od przepisanej dla wag handlowych dokładniejszych, b) wag uchylnych do listów i chemikalij o udźwigu do 50 dkg włącznie i c) wag automatycznych (przepływomierzy, np. typu "Chronos", "Libra" i t. p.),

15) wagi sprężynowe osobowe zaopatrzone w automat do pobierania opłat,

16) 2 gazomierze,

17) gęstościomierze zbożowe (przyrządy do mierzenia masy właściwej czyli gęstości zboża w stanie zsypnym),

18) taryfowe amperomierze maksymalne,

19) liczniki energji elektrycznej,

20) transformatory miernicze z wyjątkiem tych, które posiadają na tabliczce, umocowanej na transformatorze, na której podana jest jego przekładnia, napis: "przyłączanie liczników wzbronione", oraz z wyjątkiem tych transformatorów, które są wmontowane do innych przyrządów,

21) 3 ograniczniki mocy elektrycznej.

§ 2. Narzędzia miernicze, wymienione w § 1 tych rodzajów, których legalizacja, w myśl odnośnych przepisów, odbywa się nie na miejscu ich ustawienia lub stałego używania, powinny być zalegalizowane przed oddaniem ich do sprzedaży, przyczem to uzyskania legalizacji obowiązany jest wytwórca. Wypuszczenie takich narzędzi mierniczych z wytwórni przed zalegalizowaniem może nastąpić tylko za zezwoleniem władz legalizacyjnych. Sprzedawcom wyżej wskazanych narzędzi mierniczych wolno je przechowywać na sprzedaż i sprzedawać tylko z nienaruszoną cechą legalizacyjną, choćby z taką, której ważność wygasła.

Jeżeli nabywcą liczników energji elektrycznej wyrabianych w kraju jest elektrownia, uprawniona do legalizacji liczników energji elektrycznej lub posiadająca prywatny punkt legalizacyjny do legalizowania tych liczników, to liczniki te mogą być przez wytwórcę dostawione elektrowni niezalegalizowane. To samo dotyczy innych przyrządów do mierzenia energji elektrycznej, jeżeli ich nabywcą jest elektrownia, posiadająca prywatny punkt legalizacyjny do legalizowania tych przyrządów; dotyczy to również transformatorów mierniczych, jeżeli nabywcą ich jest elektrownia, posiadająca prywatny punkt legalizacyjny do legalizowania transformatorów mierniczych.

§ 3. Narzędzia miernicze, wymienione w § 1, tych rodzajów, których legalizacja, w myśl odnośnych przepisów, odbywa się na miejscu ich ustawienia lub stałego używania, wolno przechowywać na sprzedaż nielegalizowane, lecz tylko legalne w rozumieniu art. 11 dekretu o miarach z dnia 8 lutego 1919 r. (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 72, poz. 661). Narzędzia te powinny być zalegalizowane przed oddaniem ich do użytku, przyczem do uzyskania legalizacji tych narzędzi obowiązany jest dostawca. Legalizacja wag fundamentowanych może być uzyskana zarówno przez dostawcę, jak i przez nabywcę wagi. W wypadku, gdy dostawca nie przyjmuje na siebie obowiązku uzyskania legalizacji wagi fundamentowanej, winien bezzwłocznie zawiadomić o tem właściwy okręgowy urząd miar, podając miejsce ustawienia wagi i dokładny adres nabywcy, a w razie zbrakowania wagi przy legalizacji pierwotnej, obowiązany jest doprowadzić ją do stanu godnego legalizowania.

§ 4. Obowiązkowi legalizowania po naprawie, a przed oddaniem do użytku podlegają narzędzia miernicze rodzajów, wymienionych w § 1, oraz przepływomierze (wodomierze) wodociągowe. Do uzyskania legalizacji obowiązana jest osoba lub zakład, który dokonał naprawy.

Od obowiązku ustalonego w ustępie 1 niniejszego paragrafu władze legalizacyjne mogą zwalniać poszczególne naprawione narzędzia miernicze o ile uznają, że piśmienne oświadczenie właściciela narzędzia, iż nie jest ono stosowane lub przechowywane w warunkach i okolicznościach przewidzianych w art. 14 dekretu o miarach z dnia 8 lutego 1919 roku (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 72, poz. 661), odpowiada rzeczywistości.

§ 5. Obowiązkowi legalizowania przed oddaniem do sprzedaży względnie do użytku podlegają również narzędzia miernicze rodzajów wymienionych w § 1, sprowadzone z zagranicy przez sprzedawców i pośredników w sprzedaży tych narzędzi.

§ 6. Narzędzia miernicze, o których mowa w § 5, tych rodzajów, których legalizacja, w myśl odnośnych przepisów, odbywa się nie na miejscu ich ustawienia lub stałego używania, powinny być zgłoszone przez importera do legalizacji w ciągu 14 dni od dnia otrzymania ich z zagranicy i mogą być oddane do sprzedaży dopiero po ich zalegalizowaniu. Przechowywać na sprzedaż i sprzedawać takie narzędzia miernicze wolno tylko z nienaruszoną cechą legalizacyjną, choćby z taką, której ważność wygasła.

Jeżeli importerem narzędzi mierniczych jest przedstawiciel w Polsce tej fabryki zagranicznej, która te narzędzia wyrabia, to zamiast wyżej wymienionego 14-dniowego terminu przysługuje mu termin sześciotygodniowy; jeżeli jednak dana fabryka zagraniczna posiada w Polsce więcej niż jednego przedstawiciela, to prawo korzystania z ulgowego terminu przysługuje tylko jednemu z nich.

§ 7. Narzędzia miernicze, o których mowa w § 5, tych rodzajów, których legalizacja, w myśl odnośnych przepisów, odbywa się na miejscu ich ustawienia lub stałego używania, powinny być zalegalizowane przed oddaniem ich do użytku, przyczem do uzyskania ich legalizacji obowiązany jest dostawca (importer). Przechowywać na sprzedaż takie narzędzia miernicze wolno tylko legalne w rozumieniu art. 11 dekretu o miarach z dnia 8 lutego 1919 r. (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 72, poz. 661).

§ 8. Przepływomierze (wodomierze) wodociągowe wolno przechowywać na sprzedaż i sprzedawać bez ich legalizacji, lecz tylko legalne w rozumieniu art. 11 dekretu o miarach z dnia 8 lutego 1919 r. (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 72, poz. 661).

§ 9. Termometry wyrabiane w kraju oraz sprowadzane z zagranicy wolno przechowywać na sprzedaż, sprzedawać i oddawać do użytku po naprawie nielegalizowane, lecz tylko takie, które wzorcowane są w legalnej jednostce temperatury (art. 7 dekretu o miarach Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 72, poz. 661), t. j. posiadają tylko skalę stustopniową (Celsjusza).

§ 10. Od obowiązku, ustalonego w §§ 1, 5 i 8 niniejszego rozporządzenia, mogą być zwolnione narzędzia miernicze, rodzajów wymienionych w § 1, których wygląd zewnętrzny wyróżnia się dostatecznie od narzędzi mierniczych powszechnie stosowanych w obrocie publicznym, lub takie narzędzia miernicze nie odpowiadające ściśle przepisom o warunkach legalizowania, których przeznaczenie umożliwia zwolnienie tych narzędzi od ich legalizowania. Zwolnienia takie mogą być uzależnione od wypełnienia pewnych warunków.

§ 10a. 4 Narzędzia miernicze, rodzajów wymienionych w § 1, mogą być wywożone zagranicę nielegalizowane. Na wypuszczenie z wytwórni nielegalizowanych narzędzi mierniczych wytwórca obowiązany jest uzyskać zezwolenie właściwego Naczelnika Okręgu Legalizacji Narzędzi Mierniczych. Wydanie takiego zezwolenia uzależnione jest od udowodnienia przez wytwórcę, iż narzędzia miernicze istotnie przeznaczone są na wywóz zagranicę. Po wysłaniu nielegalizowanych narządzi mierniczych zagranicę wytwórca obowiązany jest w ciągu 14 dni przedstawić władzy, która wymienione wyżej zezwolenie wydała, dokumenty, stwierdzające dokonanie wywozu

§ 11. 5 Termometry, nie odpowiadające postanowieniom § 9 niniejszego rozporządzenia, a oplombowane przez urząd miar przed dniem 1 stycznia 1933 r., mogą być przez sprzedawców przechowywane na sprzedaż i sprzedawane do dnia 30 czerwca 1935 r.

§ 12. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem województwa śląskiego. Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie z dnia 29 marca 1929 r. o wprowadzeniu obowiązku legalizacji nowych, naprawianych i sprowadzanych z zagranicy narzędzi mierniczych niektórych rodzajów przed przeznaczeniem ich do sprzedaży, lub oddaniem do użytku (Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 280) oraz rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu o zmianie niektórych postanowień powyższego rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1929 r. (Dz. U. R. P. z 1930 r. Nr. 1, poz. 4), z dnia 27 grudnia 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 94, poz. 732) i z dnia 21 grudnia 1931 roku (Dz. U. R. P. Nr. 111, poz. 872).

Na obszarze województwa śląskiego rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1933 roku z wyjątkiem postanowień §§ 9 i 11, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 pkt 3 skreślony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 1933 r. (Dz.U.33.32.283) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1933 r.

² § 1 pkt 16 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 1933 r. (Dz.U.33.32.283) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1933 r.

³ § 1 pkt 21 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 1933 r. (Dz.U.33.32.283) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1933 r.

⁴ § 10a dodany przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 września 1933 r. (Dz.U.33.71.528) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 września 1933 r.

⁵ § 11 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.100.768) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 grudnia 1933 r.