Wprowadzenie na terenie województwa katowickiego eksperymentu gospodarczego w transporcie pasażerskim.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.46.246

Akt utracił moc
Wersja od: 29 lipca 1989 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 30 czerwca 1989 r.
w sprawie wprowadzenia na terenie województwa katowickiego eksperymentu gospodarczego w transporcie pasażerskim.

Na podstawie art. 1 i art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o niektórych warunkach konsolidacji gospodarki narodowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 10, poz. 57), na wniosek Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach zarządza się, co następuje:
Wprowadza się na okres do dnia 31 grudnia 1992 r. na terenie województwa katowickiego eksperyment gospodarczy w sferze transportu pasażerskiego.
Eksperyment gospodarczy obejmuje podmioty gospodarcze i inne jednostki organizacyjne realizujące przewozy osób w transporcie pasażerskim na terenie województwa katowickiego na podstawie umów zawieranych z Wojewodą Katowickim.
Wojewoda Katowicki ustala wspólny skoordynowany rozkład jazdy wszystkich rodzajów lokalnej komunikacji pasażerskiej na terenie województwa katowickiego oraz zawiera umowy z podmiotami i jednostkami, o których mowa w § 2, na realizację zadań wynikających z tego rozkładu jazdy.
Podmioty gospodarcze i jednostki organizacyjne uczestniczące w eksperymencie pobierają opłaty za usługi przewozowe według jednolitej taryfy ustalanej przez Wojewodę Katowickiego.
W odniesieniu do podmiotów gospodarczych i jednostek organizacyjnych uczestniczących w eksperymencie stosuje się następujące zasady kształtowania środków na wynagrodzenia, obciążające koszty działalności:
1)
kwotę wynagrodzeń wolną od podatku ustala się jako sumę wynagrodzeń obciążających koszty działalności za rok poprzedni oraz iloczynu tej kwoty i procentowego przyrostu sprzedaży w cenach porównywalnych, skorygowanego współczynnikiem określającym możliwości wzrostu wynagrodzeń w stosunku do przyrostu sprzedaży usług; wysokość współczynnika ustala corocznie Minister Finansów w porozumieniu z Wojewodą Katowickim; na 1989 r. współczynnik ten ustala się w wysokości 1,46 za każdy procent przyrostu sprzedaży w cenach porównywalnych,
2)
do ustalenia kwoty wynagrodzeń wolnej od podatku w 1989 r. przyjmuje się 5/12 kwoty wynagrodzeń obciążającej koszty oraz 5/12 wartości sprzedaży z 1988 r.,
3)
kwotę wynagrodzeń wolną od podatku, ustaloną według zasad określonych w pkt 1 i 2, powiększa się o skutki indeksacji wynagrodzeń na zasadach ogólnych oraz o dodatkowe kwoty wolne przyznane przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie wyników syntetycznej oceny płac,
4)
nadwyżka wynagrodzeń obciążających koszty działalności roku (okresu) podatkowego, wypłaconych ponad kwotę wolną, podlega opodatkowaniu według stawki w wysokości 40%,
5)
podatek, o którym mowa w pkt 4, jednostki uiszczają z zysku bilansowego roku podatkowego lub lat następnych, w terminach określanych dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych,
6)
w razie spadku sprzedaży usług w cenach porównywalnych, jednostki uczestniczące w eksperymencie uiszczają podatek dochodowy od nadwyżek wynagrodzeń na zasadach ogólnych.
1.
Realizacja w ramach eksperymentu zadań wynikających z umów Wojewody Katowickiego z podmiotami gospodarczymi i jednostkami organizacyjnymi jest finansowana ze środków będących w dyspozycji Wojewody Katowickiego.
2.
Minister Finansów, poczynając od dnia 1 stycznia 1990 r., będzie przekazywał Wojewodzie Katowickiemu środki finansowe z budżetu centralnego, w części przeznaczonej na dotacje przewozów pasażerskich, realizowanych na terenie województwa katowickiego przez przedsiębiorstwa państwowe Polskie Koleje Państwowe i Krajowa Państwowa Komunikacja Samochodowa.
3.
Minister Transportu, Żeglugi i Łączności, poczynając od dnia 1 stycznia 1990 r., będzie przekazywał Wojewodzie Katowickiemu środki finansowe z budżetu centralnego, przeznaczane na finansowanie zakupu taboru dla komunikacji miejskiej w województwie katowickim.
W okresie od dnia 1 stycznia 1989 r. do dnia przystąpienia do eksperymentu podmioty gospodarcze i inne jednostki organizacyjne obliczają podatek dochodowy od nadwyżek wynagrodzeń według zasad określonych w ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 3, poz. 12) oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 lutego 1989 r. w sprawie wysokości i zasad ustalania norm wynagrodzeń stanowiących koszty uzyskania przychodów (Dz. U. Nr 3, poz. 15).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1989 r.