Wprowadzenie dodatków drożyźnianych do rent, ustalonych na podstawie ustaw Rzeszy Niemieckiej o ubezpieczeniu od nieszczęśliwych wypadków w przemyśle i rolnictwie, oraz zmiana niektórych postanowień tychże ustaw.
Dz.U.1921.64.398
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 2 lipca 1921 r.
wprowadzająca dodatki drożyźniane do rent, ustalonych na podstawie ustaw Rzeszy Niemieckiej o ubezpieczeniu od nieszczęśliwych wypadków w przemyśle i rolnictwie, oraz zmieniająca niektóre postanowienia tychże ustaw.
Osobom, pobierającym renty z powodu nieszczęśliwych wypadków na podstawie ustaw Rzeszy Niemieckiej o ubezpieczeniu od nie szczęśliwych wypadków, przyznaje się, począwszy od 1 stycznia 1921 r. aż do odwołania, z góry płatny dodatek miesięczny, o ile nie są obcokrajowcami, przebywającymi za granicą Państwa Polskiego, a nieszczęśliwy wypadek wydarzył się przed 1 stycznia 1921 r. i pobierana przez nie renta wynosi przynajmniej 50% pełnej renty.
Dodatek ten pobierać będą także osoby, pobierające kilka rent, z których każda wynosi wprawdzie m-niej, aniżeli 50% pełnej renty, lecz wszystkie razem wynoszą przynajmniej 50% pełnej renty.
Osobie, pobierającej rentę z kilku instytucji, każda z tych instytucji wypłacać będzie dodatek do renty, przez siebie płaconej.
Dodatek do rent, płaconych z powodu doznania nieszczęśliwego wypadku, wynosi:
w przemyśle i rolnictwie:
1000% renty dotychczasowej, jeżeli wypadek zdarzył się w czasie od i stycznia 1835 r. do 31 grudnia 1900 r.,
800% renty dotychczasowej, jeżeli wypadek zdarzył się w czasie od 1 stycznia 1901 r. do 31 grudnia 1915 r.,
600°/0 renty dotychczasowej, jeżeli wypadek zdarzył się w czasie od 1 stycznia 1916 r. do 31 grudnia 1919 r.;
w przemyśle:
200% renty dotychczasowej, jeżeli wypadek zdarzył się w czasie od 1 stycznia 1920 r. do 31 grudnia 1920 r.;
w rolnictwie:
400% renty dotychczasowej, jeżeli wypadek zdarzył się w czasie od 1 stycznia 1920 r. do 31 grudnia 1920 r. z wyjątkiem osób, wymienionych w § 931 ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej, które pobierać będą tylko 200% renty dotychczasowej.
Osoby, które już pobierają, lub pobierać będą, renty z powodu nieszczęśliwych wypadków, jakie wydarzyły się po 31 grudnia 1920 r., nie mają prawa do dodatku do renty. Dla osób tych obliczać się będzie rentę wedle przepisów art. 4.
Oznaczoną w ustępie 2 § 563, ustępie 2 § 732, § 939, ustępie 2 § 1017, §§ 1073, 1079 ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej kwotę "tysiąc ośmset" zmienia się na "ośmnaście tysięcy".
Wdowcy, wdowy i dzieci, krewni linji wstępnej, oraz wnuki, których oboje rodzice zmarli, pobierający na mocy ustaw Rzeszy Niemieckiej o ubezpieczeniu od nieszczęśliwych wypadków rentę po swym żywicielu z powodu wypadków, które wydarzyły się przed 1 stycznia 1921 r., pobierać będą aż do odwołania dodatek, płatny miesięcznie z góry, o ile nie są obcokrajowcami, przebywającymi poza granicą Państwa Polskiego.
Dodatek, przyznany w art. 5, będzie wynosił przy rentach, płaconych z powodu nieszczęśliwych wypadków:
w przemyśle i rolnictwie:
700% renty dotychczasowej, jeżeli nieszczęśliwy wypadek wydarzy} się w czasie od 1 stycznia 1885 r. do 31 grudnia 1900 r.,
500% renty dotychczasowej, jeżeli nieszczęśliwy wypadek wydarzył się w czasie od 1 stycznia 1901 r. do 31 grudnia 1915 r.,
400% renty dotychczasowej, jeżeli wypadek nieszczęśliwy wydarzył się w czasie od 1 stycznia 1916 r. do 31 grudnia 1919 r.;
w przemyśle:
120% renty dotychczasowej, jeżeli nieszczęśliwy wypadek wydarzył się w czasie od 1 stycznia 1920 r. do 31 grudnia 1920 r.,
w rolnictwie:
300% renty dotychczasowej, jeżeli nieszczęśliwy wypadek wydarzył się w czasie od 1 stycznia 1920 r. do 31 grudnia 1920 r. z wyjątkiem rent, płaconych po żywicielach, wymienionych w § 931 ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej, dla których dodatek wynosi 120% renty dotychczasowej.
Przepisy, zawarte w §§ 119, 120, 1311, ustępie 2 § 1501, §§1511, 1522, 1528, 1529, 1531, 1541, 1542 i 1544 ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej, nie mają zastosowania do dodatków, ustalonych niniejszą ustawą.
Poza dodatkami do rent, ustalonych przez Zakład Ubezpieczeń od wypadków w rolnictwie w Poznaniu, przyznawanie dodatków następuje na wniosek uprawnionego do pobierania renty przez instytucje, przeprowadzające ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków, względnie instytucje, upoważnione do sprawowania opieki nad osobami, mającemi roszczenie do zagranicznych instytucji, lub władz, przeprowadzających ubezpieczenie od wypadków.
Wnioskodawca musi wykazać, kiedy i gdzie wydarzył się wypadek.
Wnioski należy skierować:
Rozstrzygnięcie, którem odmówiono przyznania dodatku, lub którem odebrano dodatek, już przyznany w myśl niniejszej ustawy, należy uzasadnić.
Przeciwko rozstrzygnięciu można wnieść sprzeciw w ciągu miesiąca od dnia doręczenia rozstrzygnięcia do Wyższego Urzędu Ubezpieczeń. Sprzeciw rozstrzyga ten Wyższy Urząd Ubezpieczeń, w którego obwodzie pobierający rentę zamieszkuje.
Wyższy Urząd Ubezpieczeń rozstrzyga ostatecznie.
W sprawach spornych, wynikających z niniejszej ustawy, nie płaci się Wyższemu Urzędowi Ubezpieczeń kwoty ryczałtowej, przewidzianej w § 80 ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej.
Dodatek należy przyznać mimo, iż wypłaty dodatku poprzednio ostatecznie odmówiono, jeśli zajdą później okoliczności, które uzasadniają przyznanie dodatku.
Dodatek płaci się tylko za pełny miesiąc kalendarzowy i oblicza się według wysokości miesięcznej renty, zaokrąglając ją razem z dodatkiem wzwyż do pełnej marki. Dodatek odpada, jeśli renta została wstrzymana, lub ustaną warunki, od których zależne jest płacenie dodatków. Przepisy §§ 613, 614 i 615 punkt 1 ustęp 2 ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej należy odpowiednio stosować.
Dodatki płaci uprawnionym na polecenie instytucji, przeprowadzającej ubezpieczenie, urząd pocztowy, który jest właściwy do płacenia renty urazowej i to sposobem zaliczki za pokwitowaniem.
Osoby, uprawnione do używania publicznej pieczęci, mają prawo uwierzytelniać poświadczenie, potrzebne do wypłat.
Ubezpieczalnia Krajowa, Wydział Ubezpieczeń od wypadków w Poznaniu i Zakład Ubezpieczeń od wypadków w rolnictwie w Poznaniu winny ściągnąć od ubezpieczonych przedsiębiorstw składki, potrzebne na pokrycie dodatków do tych rent, które płaci się wskutek wypadków, wydarzonych w przedsiębiorstwach, położonych w obrębie b. dzielnicy pruskiej. Władze, które same przeprowadzają ubezpieczenie od wypadków, winny pokryć z własnych funduszów dodatki do rent od wypadków, które wydarzyły się w b. dzielnicy pruskiej.
Do przekazania poczcie kwot, przez nią płaconych, stosuje się odpowiednio przepisy §§ 777 i 778 ordynacji ubezpieczeniowej Rzeszy Niemieckiej z tą zmianą, że Rząd Polski zaliczkuje chwilowo potrzebne na pokrycie dodatków sumy.
Prawa, wynikające dla pobierających rentę z powodu nieszczęśliwych wypadków, określone niniejszą ustawą, oraz wynikające stąd obowiązki ubezpieczonych przedsiębiorstw, władz i Skarbu Państwa obowiązują wstecz od 1 stycznia 1921 r.
Rada Ministrów może w miarę zmiany stosunków ekonomicznych dodatki drożyźniane, przewidziane niniejszą ustawą, odwołać lub obniżyć, względnie podwyższyć, dostosowywując je każdorazowo do istotnych potrzeb życiowych ubezpieczonych.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (8)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (1)
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (6)
- Podwyższenie dodatków drożyźnianych do rent, pobieranych na podstawie ustaw o ubezpieczeniu od nieszczęśliwych wypadków w przemyśle i rolnictwie, obowiązujących w b. dzielnicy pruskiej.
- Podwyższenie dodatków drożyźnianych do rent pobieranych na podstawie ustaw o ubezpieczeniu od nieszczęśliwych wypadków w przemyśle i rolnictwie, obowiązujących w b. dzielnicy pruskiej.
- Dalsze podwyższenie dodatków drożyźnianych do rent pobieranych na podstawie ustaw o ubezpieczeniu od nieszczęśliwych wypadków w przemyśle i rolnictwie, obowiązujących na obszarze b. dzielnicy pruskiej.